Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2014 r. – LDC przeciwko Radzie

(Sprawa T-118/14)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: LDC Argentina SA (Buenos Aires, Argentyna) (przedstawiciele: J. Bellis i R. Luff, lawyers)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

Stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1194/2013 z dnia 19 listopada 2013 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu tymczasowego cła nałożonego na przywóz biodiesla pochodzącego z Argentyny i Indonezji (Dz.U. 2013 L 315, s. 2), w zakresie w jakim dotyczy ono skarżącej; i

Obciążenie pozwanego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący oczywistego naruszenia przez instytucje prawa w ocenie okoliczności faktycznych poprzez stwierdzenie, że doszło do zakłócenia cen ziaren soi i cen oleju sojowego uzasadniające zastosowanie zdanie drugiego art. 2 ust. 5 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego .Zarzut drugi dotyczący niemożliwości zastosowania drugiego zdania art. 2 ust. 5 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, co uczyniły instytucje w niniejszej sprawie, do przywozów z członków WTO, ponieważ jest to sprzeczne z porozumieniem antydumpingowym WTO. Zarzut trzeci dotyczący tego, ze ocena szkody nie uwzględnia okoliczności, która przerywa związek pomiędzy podnoszoną szkodą a podniesionym rzekomo dumpingowym przywozem z naruszeniem art. 3 ust. 7 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego.

____________

____________

¹