WYROK SĄDU (pierwsza izba)
z dnia 16 grudnia 2011 r.(*)
Dumping – Przywóz niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chin – Rozporządzenie kończące przegląd okresowy – Porównanie wartości normalnej i ceny eksportowej – Uwzględnienie podatku od wartości dodanej państwa pochodzenia – Zastosowanie innej metody niż metoda stosowana w pierwotnym okresie dochodzenia – Zmiana okoliczności – Artykuł 2 ust. 10 lit. b) i art. 11 ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 384/96 [obecnie art. 2 ust. 10 lit. b) i art. 11 ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009]
W sprawie T‑423/09
Dashiqiao Sanqiang Refractory Materials Co. Ltd, z siedzibą w Dashiqiao (Chiny), reprezentowana przez adwokatów J.F. Bellisa oraz R. Luffa,
strona skarżąca,
przeciwko
Radzie Unii Europejskiej, reprezentowanej początkowo przez J.P. Hixa, a następnie przez J.P. Hixa oraz B. Driessena, działających w charakterze pełnomocników, wspieranych początkowo przez adwokatów G. Berrischa oraz G. Wolfa, a następnie przez G. Berrischa,
strona pozwana,
popieranej przez:
Komisję Europejską, reprezentowaną przez É. Gippiniego Fourniera oraz H. van Vlieta, działających w charakterze pełnomocników,
interwenient,
mającej za przedmiot żądanie stwierdzenia nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 826/2009 z dnia 7 września 2009 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1659/2005 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 240, s. 7), w zakresie, w jakim ustanowione w nim względem skarżącej cło antydumpingowe przekracza cło, jakie znajdowałoby zastosowanie, jeżeli zostałoby określone na podstawie metody obliczeń stosowanej w dochodzeniu pierwotnym do uwzględnienia braku zwrotu chińskiego podatku VAT przy wywozie,
SĄD (pierwsza izba),
w składzie: J. Azizi (sprawozdawca), prezes, V. Vadapalas i S. Frimodt Nielsen, sędziowie,
sekretarz: V. Nagy, administrator,
uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 14 czerwca 2011 r.,
wydaje następujący
Wyrok
Ramy prawne
1 Podstawowe uregulowanie antydumpingowe stanowi rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. 1996, L 56, s. 1), z późniejszymi zmianami (zwane dalej „rozporządzeniem podstawowym”) [zastąpione przez rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. L 343, s. 51, sprostowanie Dz.U. 2010, L 7, s. 22)].
2 Artykuł 2 ust. 1, 8 i 10 rozporządzenia podstawowego (obecnie art. 2 ust. 1, 8 i 10 rozporządzenia nr 1225/2009), mającego zastosowanie w niniejszym przypadku, przewiduje w szczególności:
„1. Podstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu.
[…]
8. Za cenę eksportową uważa się cenę faktycznie zapłaconą lub należną za produkt sprzedany na wywóz z kraju wywozu do Wspólnoty.
[…]
10. Dokonuje się obiektywnego porównania ceny eksportowej z wartością normalną. Porównania dokonuje się na tym samym poziomie handlu, w odniesieniu do sprzedaży dokonanych w jak najbardziej zbliżonych terminach oraz z należytym uwzględnieniem różnic wpływających na porównywalność cen. W przypadku gdy nie jest możliwe porównanie ustalonej wartości normalnej i ceny eksportowej na takiej podstawie, uwzględnia się, w formie dostosowania i oceniając każdy przypadek z osobna, różnice stwierdzonych czynników, które zostały zgłoszone i co do których wykazano, że mogą wpłynąć na ceny oraz ich porównywalność. Unika się powtórnych dostosowań, w szczególności w przypadku różnic dotyczących bonifikat, rabatów, ilości i poziomu handlu. W przypadku spełnienia określonych warunków czynniki, co do których można dokonać dostosowania, są następujące:
[…]
b) Przywozowe należności celne i podatki pośrednie
Dokonuje się dostosowania wartości normalnej o kwotę odpowiadającą wszystkim opłatom przywozowym lub podatkom pośrednim od produktu podobnego oraz jego fizycznych składników, w przypadku gdy jest on przeznaczony do konsumpcji w kraju wywozu, zaś opłaty te nie zostały pobrane ani zwrócone w odniesieniu do produktu wywiezionego do Wspólnoty.
[…]
k) Inne czynniki
Dostosowania można również dokonać z tytułu różnic czynników, nieprzewidzianych w lit. a)–j), jeżeli zostanie wykazane, że wpływają one na porównywalność cen, stosownie do wymagań niniejszego ustępu, w szczególności gdy zostanie wykazane, że klienci płacą różne ceny na rynku krajowym wskutek różnicy tych czynników”.
3 Artykuł 11 ust. 3 i 9 rozporządzenia podstawowego (obecnie art. 11 ust. 3 i 9 rozporządzenia nr 1225/2009), mającego zastosowanie w niniejszym przypadku, stanowi w szczególności:
„3. Potrzeba utrzymywania środków może również zostać objęta przeglądem w uzasadnionych przypadkach z inicjatywy Komisji lub na wniosek państwa członkowskiego albo pod warunkiem, że upłynął co najmniej rok od wprowadzenia środków ostatecznych, na wniosek eksportera, importera lub producentów wspólnotowych, który to wniosek zawiera wystarczające dowody uzasadniające potrzebę przeprowadzenia przeglądu okresowego.
[…]
9. We wszystkich przeglądach lub czynnościach dotyczących zwrotu ceł, prowadzonych na podstawie niniejszego artykułu, Komisja stosuje metodologię wykorzystywaną w trakcie postępowania, które doprowadziło do nałożenia cła, pod warunkiem że okoliczności nie uległy zmianie, z należytym uwzględnieniem przepisów art. 2, w szczególności jego ust. 11 i 12, oraz art. 17 niniejszego rozporządzenia”.
Okoliczności powstania sporu
Rozporządzenia antydumpingowe istotne dla sprawy
4 W dniu 11 kwietnia 2005 r. Komisja Wspólnot Europejskich przyjęła rozporządzenie (WE) nr 552/2005 nakładające tymczasowe cła antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 93, s. 6). Rozporządzeniem tym nałożono między innymi tymczasowe cło antydumpingowe w wysokości 66,1% na przywóz do Wspólnoty Europejskiej niektórych rodzajów cegieł magnezytowych produkowanych przez skarżącą, Dashiqiao Sanqiang Refractory Materials Co. Ltd.
5 Rozporządzeniem (WE) nr 1659/2005 z dnia 6 października 2005 r. nakładającym ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącym o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 267, s. 1) Rada Unii Europejskiej nałożyła między innymi ostateczne cło antydumpingowe w wysokości 27,7% na przywóz do Wspólnoty Europejskiej niektórych rodzajów cegieł magnezytowych produkowanych przez skarżącą.
6 Na wniosek skarżącej dokonano częściowego przeglądu okresowego rozporządzenia (WE) nr 1659/2005 zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego (obecnie art. 11 ust. 3 rozporządzenia nr 1225/2009). Po zakończeniu tego przeglądu Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 826/2009 z dnia 7 września 2009 r. zmieniające rozporządzenie [nr 1659/2005] (Dz.U. L 240, s. 7, zwane dalej „zaskarżonym rozporządzeniem”), w którym to cło antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów cegieł magnezytowych produkowanych przez skarżącą zostało obniżone do 14,4%.
Chińskie uregulowania w zakresie podatku VAT
7 Chiński ustawodawca wprowadził system podatku od wartości dodanej (VAT), która polega na pobieraniu podatku VAT po stawce 17% zasadniczo od każdej operacji sprzedaży, zarówno dokonanej na rynku krajowym, jak i przeznaczonej na wywóz. Jednakże, podczas gdy od operacji sprzedaży dokonanych na rynku krajowym sprzedawca był zmuszony do zapłaty podatku VAT w pełnej wysokości, podatek VAT od operacji sprzedaży przeznaczonej na wywóz podlegał w całości zwrotowi na jego rzecz.
8 W pierwotnym dochodzeniu obejmującym okres od dnia 1 kwietnia 2003 r. do dnia 31 marca 2004 r. i zakończonym przyjęciem rozporządzenia nr 1659/2005 podatek VAT stosowany do sprzedaży eksportowej cegieł magnezytowych podlegał częściowemu zwrotowi sprzedawcy/eksporterowi, odpowiednio w wysokości 15% w 2003 r. oraz 13% w 2004 r. Następnie w okresie dochodzenia objętego przeglądem, który doprowadził do przyjęcia zaskarżonego rozporządzenia, tj. od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 marca 2008 r., stawka zwrotu podatku VAT od sprzedaży eksportowej cegieł magnezytowych została obniżona do zera.
Postępowania administracyjne
9 W toku dochodzenia pierwotnego Komisja dokonała porównania ceny eksportowej z wartością normalną, które to porównanie zostało przedstawione pokrótce w następujący sposób w motywach 61 i 62 rozporządzenia nr 552/2005, do których odnosi się motyw 9 rozporządzenia nr 826/2009:
„(61) Porównania wartości normalnej z ceną eksportową dokonano na bazie ceny loco fabryka netto i na tym samym poziomie handlu. W celu zapewnienia sprawiedliwego porównania uwzględniono, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, różnice w czynnikach, co do których wykazano, że mogą mieć wpływ na ceny i ich porównanie.
(62) Na tej podstawie uwzględniono różnice z tytułu kosztów transportu, kosztów ubezpieczenia, kosztów manipulacyjnych, załadunku oraz kosztów dodatkowych, kosztów kredytów, prowizji, opłat przywozowych i kosztów posprzedażnych (rękojmi/gwarancji)”.
10 W odpowiedzi na skargę Rada wyjaśniła takie stanowisko instytucji w pierwotnym dochodzeniu w następujący sposób. Po stwierdzeniu zwrotu podatku VAT od sprzedaży eksportowej cegieł magnezytowych niemal w całości instytucje postanowiły „zastosować do porównania z ceną eksportową wartość normalną netto – bez podatku VAT, tak jakby cena eksportowa była w rzeczywistości nieobjęta żadnym podatkiem VAT, oraz odliczyć od tej ceny kwotę niezwróconego podatku VAT”. Rada dodała, że nawet jeżeli „na mocy art. 2 ust. 10 [lit. b) rozporządzenia podstawowego] bardziej logiczne było [utrzymanie] w wartości normalnej stawki podatku VAT proporcjonalnie do stawki stosowanej do sprzedaży eksportowej po zwrocie i nieodliczanie rezydualnego podatku VAT od ceny dla sprzedaży eksportowej”, uznano, że „wobec niskiej stawki podatku VAT stosowanej do sprzedaży eksportowej (bliskiej zeru) po dokonaniu zwrotu przez chińskie organy podatkowe w pierwotnym dochodzeniu, […] na poziomie administracyjnym bardziej praktycznym rozwiązaniem było zwyczajne odjęcie tego podatku VAT od ceny eksportowej”.
11 Na rozprawie skarżąca przedstawiła nieopatrzony datą dokument, zatytułowany „Specific definitive disclosure” („Ujawnienie ostatecznych szczegółowych ustaleń”), z którego wynika, że cena eksportowa rzeczywiście została dostosowana w sposób opisany przez Radę. Strony zostały wysłuchane, a dokument został włączony do akt sprawy, co odnotowano w protokole rozprawy. Na rozprawie Rada wskazała ponadto, że odtąd instytucje uważały, iż podejście w pierwotnym dochodzeniu jest niezgodne z art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego [obecnie art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia nr 1225/2009], ponieważ ów przepis dotyczy wyłącznie dostosowania wartości normalnej, a nie ceny eksportowej, oraz że dostosowanie tej ceny powinno być oparte na art. 2 ust. 10 lit. k) tego rozporządzenia [obecnie art. 2 ust. 10 lit. k) rozporządzenia nr 1225/2009].
12 W dniu 15 lipca 2009 r. Komisja przedstawiła skarżącej dokument zatytułowany „General Disclosure Document R453” („Dokument ujawnienia ogólnego R453”). W kwestii metody porównania pomiędzy wartością normalną a ceną eksportową zastosowaną podczas przeglądu pkt B.4 tego dokumentu, zatytułowany „Porównanie”, wskazuje, co następuje:
„Wartość normalna i średnia cena eksportowa dla każdego rodzaju produktu objętego postępowaniem zostały porównane na podstawie ceny ex‑works i na tym samym poziomie handlu. W celu zapewnienia sprawiedliwego porównania między wartością normalną a ceną eksportową zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego uwzględniono różnice w czynnikach, co do których wykazano, że mogą mieć wpływ na ceny i ich porównywalność. W tym celu wprowadzono dostosowania uwzględniające koszty transportu, ubezpieczenia, przeładunku i załadunku, koszty kredytu oraz rzeczywistą kwotę uiszczonych ceł antydumpingowych, tam gdzie było to zasadne i zostało poparte dowodami.
Dochodzenie wykazało, że podatek VAT zapłacony od sprzedaży eksportowej nie został zwrócony. W dochodzeniu pierwotnym podatek VAT został odliczony zarówno od wartości normalnej, jak i od ceny eksportowej, tak aby cena eksportowa i wartość normalna odzwierciedlały ten sam poziom podatków pośrednich. Szacuje się jednak, że zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego metodologia stosowana w przypadku braku zwrotu pośrednich podatków wywozowych polega na dostosowaniu wartości normalnej o kwotę wcześniejszych podatków stosowanych w przypadku sprzedaży produktu podobnego przeznaczonego do konsumpcji w kraju wywozu. W związku z tym wartość normalna została określona na podstawie uiszczonego lub należnego podatku VAT”.
13 W innym dokumencie, zatytułowanym „Annex II Specific Disclosure Document” („Załącznik II do dokumentu ujawnienia szczegółowego”), przekazanym skarżącej w tym samym dniu, w pkt 3.2 tego dokumentu, pod tytułem „Dostosowania – Wartość normalna”, Komisja wyjaśnia, co następuje:
„Wprowadzono dostosowania wartości normalnej z tytułu kosztów transportu, ubezpieczenia, przeładunku i załadunku oraz kosztów kredytu.
Zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego metodologia stosowana w przypadku braku zwrotu pośrednich podatków wywozowych polega na dostosowaniu wartości normalnej o kwotę wcześniejszych podatków stosowanych w przypadku sprzedaży produktu podobnego przeznaczonego do konsumpcji w państwie wywozu. W związku z tym wartość normalna została określona na podstawie uiszczonego lub należnego podatku VAT. Stosowana do tego celu stawka podatku VAT wynosi 17%”.
14 Pismem z dnia 24 lipca 2009 r. skarżąca przedstawiła uwagi dotyczące dokumentów, o których mowa w pkt 12 i 13 powyżej, a w szczególności zakwestionowała „nową” metodę porównania ceny eksportowej z wartością normalną w oparciu o cenę „zawierającą podatek VAT”.
15 W dniu 31 lipca 2009 r. Komisja przekazała skarżącej dokument zatytułowany „Orientations of the Commission’s services after your reactions to final disclosure” („Wytyczne służb Komisji po otrzymaniu Państwa odpowiedzi na ostateczne ujawnienie”), w którym w pkt 3 wskazano między innymi, co następuje:
„W informacjach ujawnionych […] wskazano, iż dochodzenie wykazało, że VAT zapłacony od sprzedaży eksportowej nie został zwrócony oraz że zarówno cena eksportowa, jak i wartość normalna zostaną określone na podstawie uiszczonego lub należnego podatku VAT. W Państwa uwagach z dnia 24 lipca 2009 r. znalazł się argument, że takie podejście byłoby niezgodne z prawem. W odniesieniu do tych argumentów można jednak stwierdzić, co następuje:
Po pierwsze, w odniesieniu do argumentu, że w dochodzeniu pierwotnym zastosowano inną metodykę (tj. odjęcie podatku VAT zarówno od wartości normalnej, jak i od ceny eksportowej), należy podkreślić, że okoliczności, które występowały w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, nie były takie same jak okoliczności, które występowały w okresie objętym dochodzeniem pierwotnym. Podczas gdy w okresie objętym dochodzeniem pierwotnym podatek VAT został częściowo zwrócony, co sprawiło, że konieczne było dostosowanie zgodnie z art. 2 ust. 10, VAT zapłacony od sprzedaży eksportowej nie został zwrócony. Dlatego też nie było potrzebne dostosowanie w zakresie podatku VAT, ani w odniesieniu do ceny eksportowej, ani do wartości normalnej. Nawet jeśli powyższe podejście uzna się za zmianę metodyki, jest ono uzasadnione przepisami art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego [obecnie art. 11 ust. 9 rozporządzenia nr 1225/2009], ponieważ okoliczności uległy zmianie”.
16 Wreszcie w motywach 29–32 zaskarżonego rozporządzenia, zawartych w pkt 4, zatytułowanym „Porównanie”, wskazano, że:
„(29) Wartość normalna i średnia cena eksportowa dla każdego rodzaju produktu objętego postępowaniem zostały porównane na podstawie ceny ex‑works, na tym samym poziomie handlu i przy tym samym poziomie podatków pośrednich. W celu zapewnienia sprawiedliwego porównania między wartością normalną a ceną eksportową zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego uwzględniono różnice w czynnikach, co do których wykazano, że mogą mieć wpływ na ceny i ich porównanie. W tym celu wprowadzono dostosowania uwzględniające koszty transportu, ubezpieczenia, przeładunku i załadunku, koszty kredytu oraz rzeczywistą kwotę uiszczonych ceł antydumpingowych, tam gdzie było to zasadne i zostało poparte dowodami.
(30) Dochodzenie wykazało, że VAT zapłacony od sprzedaży eksportowej nie został zwrócony (nawet częściowo, co miało miejsce w dochodzeniu pierwotnym). W informacjach ujawnionych wnioskodawcy zgodnie z art. 20 rozporządzenia podstawowego [obecnie art. 20 rozporządzenia nr 1225/2009] wskazano, że zarówno cena eksportowa, jak i wartość normalna zostaną określone na podstawie uiszczonego lub należnego podatku VAT. Wnioskodawca argumentuje, że podejście to byłoby niezgodne z prawem. W odniesieniu do jego argumentów można stwierdzić, co następuje.
(31) Po pierwsze, w odniesieniu do argumentu, że w dochodzeniu pierwotnym zastosowano inną metodykę (tj. odjęcie podatku VAT zarówno od wartości normalnej, jak i od ceny eksportowej), należy podkreślić, że okoliczności, które występowały w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym (»ODP«), nie były takie same jak okoliczności, które występowały w okresie objętym dochodzeniem pierwotnym. Podczas gdy w okresie objętym dochodzeniem pierwotnym, jak stwierdzono powyżej, VAT został częściowo zwrócony, co sprawiło, że konieczne było dostosowanie zgodnie z art. 2 ust. 10 [rozporządzenia podstawowego], w »ODP« VAT zapłacony od sprzedaży eksportowej nie został zwrócony. Dlatego też nie było potrzebne dostosowanie w zakresie podatku VAT, ani w odniesieniu do ceny eksportowej, ani do wartości normalnej. Nawet jeśli powyższe podejście uzna się za zmianę metodyki, jest ono uzasadnione przepisami art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, ponieważ okoliczności uległy zmianie.
(32) Po drugie, wnioskodawca argumentował, że metoda zastosowana w przeglądzie spowodowałoby sztuczne zwiększenie marży dumpingu. Argument ten nie może zostać zaakceptowany. Zastosowana metoda jest neutralna. Daje ona te same rezultaty nawet w przypadku, gdy przedsiębiorstwo dokonuje sprzedaży niektórych produktów lub usług do Wspólnoty po cenie eksportowej, co nie skutkuje dumpingiem. Innymi słowy, nawet zakładając, że włączenie podatku VAT po obu stronach równania zwiększyłoby różnicę między tymi dwoma elementami, stałoby się tak również w przypadku modeli, w których dumping nie miał miejsca”.
Przebieg postępowania i żądania stron
17 Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 22 października 2009 r. skarżąca wniosła niniejszą skargę.
18 Osobnym pismem zarejestrowanym w sekretariacie Sądu tego samego dnia skarżąca zwróciła się, zgodnie z art. 76a regulaminu postępowania przed Sądem, o rozpoznanie skargi w trybie przyspieszonym. W piśmie z dnia 9 listopada 2009 r. Rada przedstawiła uwagi dotyczące tego wniosku. Pismem z dnia 23 listopada 2009 r. Sąd poinformował skarżącą o nieuwzględnieniu wniosku o rozpoznanie skargi w trybie przyspieszonym.
19 Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności cła antydumpingowego nałożonego na skarżącą zaskarżonym rozporządzeniem w zakresie, w jakim ustanowione w nim cło antydumpingowe przekracza cło, jakie znajdowałoby zastosowanie, jeżeli zostałoby określone na podstawie metody obliczeń stosowanej w dochodzeniu pierwotnym, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, do uwzględnienia braku zwrotu chińskiego podatku VAT przy wywozie;
– obciążenie Rady kosztami postępowania.
20 Rada wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie strony skarżącej kosztami postępowania.
21 Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 19 stycznia 2010 r. Komisja wniosła o dopuszczenie jej do udziału w sprawie w charakterze interwenienta popierającego żądania Rady. Postanowieniem z dnia 5 marca 2010 r. przewodniczący trzeciej izby Sądu uwzględnił ten wniosek. Komisja nie przedstawiła swoich uwag interwenienta w wyznaczonym do tego terminie.
22 Ponieważ jeden z sędziów nie mógł uczestniczyć w dalszym postępowaniu, prezes Sądu wyznaczył na podstawie art. 32 § 3 regulaminu postępowania innego sędziego w celu uzupełnienia składu izby.
23 Na podstawie sprawozdania sędziego sprawozdawcy Sąd (pierwsza izba) postanowił otworzyć postępowanie ustne.
24 Na rozprawie w dniu 14 czerwca 2011 r. wysłuchano wystąpień stron oraz ich odpowiedzi na pytania zadane ustnie przez Sąd.
Co do prawa
Streszczenie zarzutów nieważności
25 Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi dwa zarzuty.
26 Pierwszy zarzut oparty jest na naruszeniu art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego ze względu na to, że ta zmiana metody narusza zasadę sprawiedliwego porównania ceny eksportowej z wartością normalną.
27 Drugi zarzut opiera się na naruszeniu art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego ze względu na to, że w ramach przeglądu, który doprowadził do przyjęcia zaskarżonego rozporządzenia, Komisja nie zastosowała takiej samej metodyki jak w pierwotnym dochodzeniu.
W przedmiocie zarzutu pierwszego, opartego na naruszeniu art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego
28 Na poparcie pierwszego zarzutu skarżąca twierdzi zasadniczo, że w pierwotnym dochodzeniu Komisja potraktowała (częściowy) brak zwrotu podatku VAT przy wywozie jako koszt wywozowy, ponieważ skutkował on obniżeniem dochodu uzyskanego przez eksportera ze sprzedaży eksportowej. Komisja odliczyła zatem od ceny eksportowej niezwróconą kwotę podatku VAT na podstawie art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Natomiast w czasie przeglądu Komisja radykalnie zmieniła metodę.
29 Zdaniem skarżącej art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego nie ma zastosowania w niniejszej sprawie. Przepis ten dotyczy wyłącznie ulg podatkowych przyznanych przez niektóre państwa, poprzez które cła i opłaty naliczone od środków wykorzystywanych na poszczególnych etapach procesu produkcji danego towaru są zwracane w przypadku jego wywozu. W takim przypadku wartość normalna stanowi przedmiot dostosowania w formie odliczenia kwoty odpowiadającej zwrotowi rozpatrywanych ceł i opłat. Przepis ten nie ma natomiast zastosowania do sytuacji w niniejszym przypadku, która dotyczy podatku pobranego przy wywozie rozpatrywanego produktu. Zdaniem skarżącej Komisja błędnie zatem uznała, że na podstawie art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego jest ona zobowiązana do porównania wartości normalnej i ceny eksportowej w oparciu o cenę „zawierającą podatek VAT”, tj. do zastosowania metody, której instytucje nigdy wcześniej nie stosowały. Skarżąca wyjaśnia, że sama różnica w stawce zwrotu podatku VAT dla sprzedaży eksportowej nie może uzasadniać tej radykalnej zmiany metody, ponieważ (częściowy) brak zwrotu podatku VAT jest kosztem eksportowym, który należy odjąć od ceny eksportowej.
30 Skarżąca kwestionuje rozumowanie przedstawione w motywach 31 i 32 zaskarżonego rozporządzenia, zgodnie z którym przeprowadzone porównanie wartości normalnej i ceny eksportowej jest sprawiedliwe, a nawet neutralne, ponieważ oba te elementy zostały porównane na takiej samej podstawie, tj. ceny „zawierającej podatek VAT”, co wywołuje takie same skutki. Nawet w przypadku tożsamej stawki podatku VAT zastosowanej do sprzedaży zarówno na rynku krajowym, jak i eksportowej, inna będzie kwota, na podstawie której ten podatek VAT został obliczony. W sytuacjach objętych postępowaniami w sprawie dumpingu, takich jak w niniejszej sprawie, cena eksportowa jest bowiem stale niższa od wartości normalnej, tak że kwota podatku VAT dodanego do wartości normalnej jest wyższa od kwoty zapłaconej przez eksportera od sprzedaży eksportowej. Metoda porównania wartości normalnej i ceny eksportowej, zawierającej podatek VAT, spowodowałaby zatem sztuczne zwiększenie marginesu dumpingu. Rada naruszyła zatem zasadę sprawiedliwego porównania wartości normalnej i ceny eksportowej w rozumieniu art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego.
31 Skarżąca twierdzi, że zastosowana w niniejszym przypadku metoda porównawcza jest niezgodna z praktyką instytucji w odniesieniu do dumpingu. W motywie 31 rozporządzenia Rady (WE) nr 1193/2008 z dnia 1 grudnia 2008 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu ceł tymczasowych nałożonych na przywóz kwasu cytrynowego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 323, s. 1) Rada wyraźnie uznała nawet, że art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego nie ma znaczenia oraz że brak zwrotu podatku VAT przy wywozie powinien stanowić przedmiot dostosowania na podstawie art. 2 ust. 10 lit. k) tego rozporządzenia.
32 Skarżąca wnioskuje z tego, że zaskarżone rozporządzenie narusza art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Jej zdaniem cło antydumpingowe nałożone na dokonywany przez nią przywóz byłoby znacznie niższe, a mianowicie rzędu około 4–5%, gdyby Komisja zastosowała taką samą jak w pierwotnym dochodzeniu, zgodną z tym przepisem, metodę porównawczą.
33 Rada wnosi o oddalenie tego zarzutu.
34 W pierwszej kolejności należy zbadać argument Rady kwestionujący zastosowanie art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego w czasie przeglądu w celu „dostosowania” wartości normalnej lub ceny eksportowej.
35 W dokumencie zatytułowanym „General Disclosure Document R453” Komisja odniosła się wprawdzie do art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego w celu uzasadnienia stwierdzenia, zgodnie z którym „metodologia stosowana w przypadku braku zwrotu pośrednich podatków wywozowych polega na dostosowaniu wartości normalnej o kwotę wcześniejszych podatków stosowanych w przypadku sprzedaży produktu podobnego przeznaczonego do konsumpcji w kraju wywozu” i „[w] związku z tym wartość normalna została określona na podstawie uiszczonego lub należnego podatku VAT” (zob. pkt 12 powyżej). Podobnie Komisja powtórzyła to rozumowanie w dokumencie zatytułowanym „Annex II Specific Disclosure Document” (zob. pkt 13 powyżej).
36 Jednak, jak wynika z dokumentu zatytułowanego „Orientations of the Commission’s services after your reactions to final disclosure”, należy stwierdzić, że Komisja następnie zmieniła swoje podejście. Uznała ona zasadniczo, że w czasie przeglądu nie było konieczne żadne dostosowanie ceny eksportowej lub wartości normalnej w rozumieniu art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego (zob. pkt 15 powyżej). Ostatecznie właśnie takie samo rozumowanie zostało przyjęte przez Radę w motywie 31 zaskarżonego rozporządzenia (zob. pkt 16 powyżej).
37 Wynika z tego, że w zaskarżonym rozporządzeniu Rada uznała, iż w odróżnieniu od sytuacji w pierwotnym dochodzeniu podczas przeglądu nie zostały spełnione warunki dostosowania wartości normalnej lub ceny eksportowej na podstawie art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego, tak więc przepis ten nie znajduje zastosowania. Dlatego też niezależnie od tego, co wynika jeszcze z dokumentów wstępnych przyjętych przez Komisję, zatytułowanych „General Disclosure Document R453” (zob. pkt 12 powyżej) i „Annex II Specific Disclosure Document” (zob. pkt 13 powyżej), nie można uznać, że w zaskarżonym rozporządzeniu, uwzględniając podatek VAT w wysokości 17%, Rada zastosowała art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego i w ten sposób dokonała dostosowania wartości normalnej i ceny eksportowej zgodnie z tym przepisem w celu przywrócenia symetrii pomiędzy tą wartością a tą ceną.
38 W związku z tym należy odrzucić argument skarżącej, zgodnie z którym metoda porównawcza zastosowana w zaskarżonym rozporządzeniu polega na dostosowaniu wartości normalnej i ceny eksportowej na podstawie art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego. Chodzi tu bowiem o dokonanie porównania tej wartości i ceny w oparciu o „cenę zawierającą podatek VAT” wyłącznie na podstawie ogólnego unormowania art. 2 ust. 10 zdania pierwsze i drugie (obecnie art. 2 ust. 10 zdania pierwsze i drugie rozporządzenia nr 1225/2009) tego rozporządzenia.
39 W drugiej kolejności należy zbadać, czy ta metoda porównawcza jest sprawiedliwa w rozumieniu art. 2 ust. 10 zdanie pierwsze rozporządzenia podstawowego, co skarżąca kwestionuje w szczególności z tego względu, że wspomniana metoda miałaby pociągnąć za sobą sztuczne zwiększenie marginesu dumpingu.
40 W tym względzie należy przypomnieć, że w dziedzinie środków ochrony handlowej instytucje wspólnotowe dysponują szerokim zakresem swobodnego uznania ze względu na złożoność sytuacji gospodarczych, politycznych i prawnych, które muszą zbadać (wyrok Trybunału z dnia 27 września 2007 r. w sprawie C‑351/04 Ikea Wholesale, Zb.Orz. s. I‑7723, pkt 40; wyroki Sądu: z dnia 8 lipca 2008 r. w sprawie T‑221/05 Huvis przeciwko Radzie, niepublikowany w Zbiorze, pkt 38; z dnia 23 września 2009 r. w sprawie T‑296/06 Dongguan Nanzha Leco Stationery przeciwko Radzie, niepublikowany w Zbiorze, pkt 40).
41 Ten szeroki zakres uznania dotyczy w zasadzie również oceny okoliczności faktycznych uzasadniających sprawiedliwy charakter zastosowanej metody porównawczej, jako że pojęcie słuszności jest niejasne i w poszczególnych przypadkach powinno być doprecyzowane przez instytucje z uwzględnieniem właściwego kontekstu gospodarczego. W utrwalonym orzecznictwie uznano bowiem, że dokonanie wyboru pomiędzy różnymi metodami obliczenia marginesu dumpingu oraz ocena wartości normalnej produktu wymagają oceny złożonych sytuacji gospodarczych i że kontrola sądowa takiej oceny musi ograniczyć się do weryfikacji poszanowania zasad proceduralnych, prawidłowości ustaleń okoliczności faktycznych będących podstawą zaskarżonych decyzji, braku oczywistego błędu w ocenie tych okoliczności faktycznych oraz braku nadużycia władzy (ww. w pkt 40 wyroki: w sprawie Ikea Wholesale, pkt 41; w sprawie Huvis przeciwko Radzie, pkt 39; zob. podobnie ww. w pkt 40 wyrok w sprawie Dongguan Nanzha Leco Stationery przeciwko Radzie, pkt 41).
42 W orzecznictwie wyjaśniono dodatkowo, że zarówno z brzmienia, jak i z systematyki art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego wynika, iż dostosowanie ceny eksportowej lub wartości normalnej może zostać dokonane wyłącznie w celu uwzględnienia różnic dotyczących czynników wpływających na ceny, a tym samym na ich porównywalność. Innymi słowy, oznacza to, że celem dostosowania jest przywrócenie symetrii pomiędzy wartością normalną a ceną eksportową w ten sposób, iż jeżeli dostosowanie zostało dokonane prawidłowo, przywrócona jest symetria pomiędzy wartością normalną a ceną eksportową. Natomiast jeżeli dostosowanie nie było prawidłowe, to utrzymało lub stworzyło ono asymetrię pomiędzy wartością normalną a ceną eksportową (zob. ww. w pkt 40 wyrok w sprawie Dongguan Nanzha Leco Stationery przeciwko Radzie, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo).
43 Tym samym w ramach oceny sprawiedliwego charakteru zastosowanej metody porównawczej pojęcie symetrii pomiędzy wartością normalną i ceną eksportową stanowi element kluczowy, odpowiadający konieczności ustalenia porównywalności cen w rozumieniu art. 1 ust. 2 rozporządzenia podstawowego (obecnie art. 1 ust. 2 rozporządzenia nr 1225/2009). Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 10 zdania od pierwszego do trzeciego tego rozporządzenia (obecnie art. 2 ust. 10 zdania od pierwszego do trzeciego rozporządzenia nr 1225/2009) sprawiedliwego porównania ceny eksportowej z wartością normalną należy dokonać na tym samym poziomie handlu, w odniesieniu do sprzedaży dokonanych w jak najbardziej zbliżonych terminach oraz z należytym uwzględnieniem różnic wpływających na porównywalność cen, i tylko wówczas, gdy ustalona wartość normalna i cena eksportowa mogą być porównane wyłącznie przez instytucje upoważnione do dokonania dostosowań.
44 Ponadto, jak Rada podniosła podczas rozprawy, z definicji zawartych w art. 2 ust. 1 akapit pierwszy i w art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego (obecnie art. 2 ust. 1 akapit pierwszy i art. 2 ust. 8 rozporządzenia nr 1225/2009) wynika, że, po pierwsze, podstawą wartości normalnej „są ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym” oraz że, po drugie, cena eksportowa jest ceną „faktycznie zapłaconą lub należną”, co zasadniczo wymaga włączenia podatku VAT do tej wartości i ceny.
45 W tych okolicznościach, nie popełniając oczywistego błędu w ocenie, Rada mogła uznać, że porównanie wartości normalnej i ceny eksportowej w oparciu o cenę „zawierającą podatek VAT” stanowi w niniejszym przypadku sprawiedliwą metodę porównawczą, ponieważ wspomniane porównanie zostało dokonane z poszanowaniem wymogu symetrii pomiędzy wartością normalną i ceną eksportową, na tym samym poziomie handlu, w odniesieniu do operacji sprzedaży w jak najbardziej zbliżonych terminach, dokonanych zarówno na rynku krajowym, jak i przeznaczonych na wywóz, do których to operacji ma zastosowanie stawka podatku VAT w wysokości 17%.
46 Skarżąca nie przedstawiła żadnego argumentu lub okoliczności umożliwiającej wykazanie oczywiście nieodpowiedniego charakteru tej metody porównawczej, ponieważ jej rozumowanie ograniczyło się do wskazania na zamianę metody obliczenia w porównaniu do metody zastosowanej w dochodzeniu pierwotnym, co miałoby spowodować sztuczne zwiększenie marginesu dumpingu. Tymczasem, uwzględniając szeroki zakres uznania, z którego korzystają instytucje, ta argumentacja nie może wykazać, że owa metoda, która opiera się na takich samych parametrach porównawczych, jest niesłuszna ani że jej zastosowanie dotknięte jest oczywistym błędem w ocenie.
47 Należy uściślić, iż skarżąca nie kwestionuje, że w zaskarżonym rozporządzeniu instytucje skrupulatnie stosowały tę metodę porównawczą ani że porównanie to dotyczyło operacji sprzedaży dokonanych w jak najbardziej zbliżonych terminach na rynku krajowym oraz przeznaczonych na wywóz, ani że objęcie tych operacji sprzedaży podatkiem VAT nastąpiło na tym samym poziomie handlu w rozumieniu art. 2 ust. 10 zdanie drugie rozporządzenia podstawowego.
48 Podobnie skarżąca nie wykazała, że istnieje utrwalona praktyka instytucji w odniesieniu do odejmowania podatku VAT zarówno od wartości normalnej, jak i od ceny eksportowej w celu ich sprawiedliwego porównania zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Przykłady zawarte w skardze nie dotyczą bowiem żadnej tego rodzaju sytuacji, ale przypadków wiążących się z dostosowaniem samej ceny eksportowej ze względu na częściowy zwrot podatku VAT przez władze chińskie, na wzór dostosowań wprowadzonych w dochodzeniu pierwotnym w niniejszym przypadku, których zgodność z prawem nie jest przedmiotem niniejszego sporu.
49 Dlatego też porównując wartość normalną i cenę eksportową w oparciu o cenę „zawierającą podatek VAT”, Rada nie popełniła oczywistego błędu w ocenie ani nie naruszyła wymogu sprawiedliwego porównania na podstawie art. 2 ust. 10 zdanie pierwsze rozporządzenia podstawowego.
50 W konsekwencji zarzut pierwszy należy oddalić jako bezzasadny.
W przedmiocie zarzutu drugiego, dotyczącego naruszenia art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego
51 Na poparcie zarzutu drugiego skarżąca podnosi, że zaskarżone rozporządzenie narusza również art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego w zakresie, w jakim jest ono oparte na zastosowaniu metody porównawczej między wartością normalną i ceną eksportową, która to metoda różni się radykalnie od metody zastosowanej w dochodzeniu pierwotnym. Podejście takie pozostaje w sprzeczności z orzecznictwem mającym znaczenie w tym zakresie (ww. w pkt 40 wyrok w sprawie Huvis przeciwko Radzie, pkt 41).
52 Zdaniem skarżącej instytucje nie przedstawiły ważnego uzasadnienia tej zmiany metody porównawczej. To, iż pomiędzy okresami objętymi odpowiednio dochodzeniem pierwotnym i dochodzeniem w sprawie przeglądu stawka podatku VAT niebędącego przedmiotem zwrotu zmieniła się z 4% do 17%, nie jest w rozumieniu art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego zmianą okoliczności mogącą uzasadnić odejście od metody zastosowanej w dochodzeniu pierwotnym. Wreszcie, instytucje nie wykazały, że metoda zastosowana w dochodzeniu pierwotnym jest niezgodna z art. 2 ust. 10 tegoż rozporządzenia. W każdym razie skarżąca ustaliła, że nowa metoda jest sprzeczna z zasadą sprawiedliwego porównania, którą przepis ten ma na celu, oraz że opiera się na wewnętrznie sprzecznym uzasadnieniu.
53 Rada wnosi o oddalenie tego zarzutu.
54 Z art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego wynika, że zasadniczo w ramach przeglądu instytucje są zobowiązane do stosowania tej samej metody – włącznie z metodą porównania ceny eksportowej z wartością normalną na podstawie art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego – która została użyta przy pierwotnym dochodzeniu prowadzącym do nałożenia cła antydumpingowego. Ten sam przepis przewiduje jednakże odstępstwo umożliwiające instytucjom zastosowanie innej metody niż metoda użyta podczas pierwotnego dochodzenia, lecz wyłącznie wówczas, gdy nastąpiła zmiana okoliczności. Należy w tym względzie przypomnieć, że wszelkie odstępstwa lub wyjątki od zasady ogólnej należy interpretować ściśle. W związku z tym instytucje, które zamierzają zastosować metodę inną od metody zastosowanej w dochodzeniu pierwotnym, mają za zadanie wykazać, że okoliczności się zmieniły (zob. ww. w pkt 40 wyrok w sprawie Huvis przeciwko Radzie, pkt 41 i przytoczone tam orzecznictwo).
55 Jak zostało to stwierdzone w pkt 10 i 11 powyżej, Rada przyznaje, że wprowadziła dostosowanie ceny eksportowej w dochodzeniu pierwotnym w rozumieniu art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego oraz że zrezygnowała z takiego dostosowania w ramach postępowania w sprawie przeglądu z tego względu, iż przesłanki tego przepisu nie zostały spełnione.
56 Należy stwierdzić, że owa różnica w podejściu Rady nie wynika ze „zmiany metody” w rozumieniu art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.
57 W tym względzie należy wskazać, że pojęcia „metoda” i „dostosowanie” nie są tożsame. Jednakże nawet jeśliby założyć, iż na podstawie art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego pojęcie „dostosowanie” może być zrównane z pojęciem „metoda” w rozumieniu art. 11 ust. 9 tegoż rozporządzenia, z uzasadnienia zawartego w motywie 31 zaskarżonego rozporządzenia, jak również z rozważań przedstawionych w pkt 34–38 powyżej wynika, że w rozumieniu orzecznictwa w niniejszym przypadku instytucje nie „zmieniły” „metodyki dostosowania” pomiędzy pierwotnym dochodzeniem i postępowaniem w sprawie przeglądu (zob. ww. w pkt 40 wyrok w sprawie Huvis przeciwko Radzie, pkt 27, 28, 43, dotyczące zmiany pomiędzy metodą „korzyści” lub metodą „input” i metodą „rezydualną”), lecz po prostu zrezygnowały z dostosowania z tego względu, że w odróżnieniu od sytuacji istniejącej w czasie pierwotnego dochodzenia przesłanki, o których mowa w art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego, uzasadniające takie dostosowanie, nie zostały spełnione w chwili przeglądu. Tymczasem samo odstąpienie od nieuzasadnionego dostosowania w świetle okoliczności niniejszej sprawy nie może być uznane za zmianę metody w rozumieniu art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.
58 Artykuł 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego wymaga bowiem, aby odnośna metoda była zgodna z przepisami art. 2 i art. 17 tego rozporządzenia (obecnie art. 17 rozporządzenia nr 1225/2009), których wymogi muszą być przestrzegane we wszystkich przypadkach. Sąd rozstrzygnął już bowiem, że gdyby na etapie przeglądu okazało się, iż zastosowanie metody stosowanej w dochodzeniu pierwotnym jest niezgodne z art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego, instytucje byłyby zobowiązane nie stosować wspomnianej metody (zob. podobnie ww. w pkt 40 wyrok w sprawie Huvis przeciwko Radzie, pkt 42, 50), mimo iż zakłada to „zmianę metody” sensu stricto.
59 Tak więc jeśli podczas postępowania w sprawie przeglądu instytucje nie są uprawnione do wprowadzania dostosowań na podstawie art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, nie mogą one być zobowiązane na mocy art. 11 ust. 9 tegoż rozporządzenia, aby jednak je wprowadzić, tylko z tego względu, że takie dostosowanie zostało wprowadzone w dochodzeniu pierwotnym. Innymi słowy, z uwagi na to, że ten ostatni przepis wymaga wyraźnie, by metoda zastosowana podczas przeglądu spełniała wymogi zawarte w art. 2 rozporządzenia podstawowego, taki przegląd nie może prowadzić do dostosowań niedozwolonych między innymi przez art. 2 ust. 10 lit. b) tego rozporządzenia.
60 Jak tymczasem przyznaje sama skarżąca (zob. pkt 29 i 31 powyżej), art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego, które zostało zastosowane przez instytucje podczas pierwotnego dochodzenia, nie stanowi właściwej podstawy prawnej w celu wprowadzenia podczas postępowania w sprawie przeglądu ewentualnego dostosowania w szczególności ceny eksportowej, która to cena nie jest objęta tym przepisem. W tych okolicznościach nie ma potrzeby rozstrzygnięcia kwestii, czy w niniejszym przypadku metoda zastosowana podczas pierwotnego dochodzenia była zgodna z art. 2 ust. 10 lit. b) tego rozporządzenia, co sama Rada podała w wątpliwość na rozprawie (zob. pkt 11 powyżej).
61 Wynika stąd, że Rada nie naruszyła art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, porównując wartość normalną i ceny eksportowe właściwych produktów w oparciu o „cenę zawierającą podatek VAT”.
62 W każdym razie – zakładając nawet, że podczas postępowania w sprawie przeglądu Rada przyjęła metodę porównania wartości normalnej i ceny eksportowej sprawdzanych produktów inną niż metoda zastosowana w pierwotnym dochodzeniu – Rada wykazała, że między pierwotnym dochodzeniem a postępowaniem w sprawie przeglądu zmieniły się okoliczności oraz że zmiana ta uzasadniała odstąpienie od takiego dostosowania.
63 Bezsporne jest bowiem, że podczas dochodzenia pierwotnego chiński podatek VAT od sprzedaży eksportowej produktów objętych postępowaniem został częściowo zwrócony, podczas gdy od sprzedaży na rynku krajowym podatek ten został pobrany w całości. Natomiast przez okres objęty postępowaniem w sprawie przeglądu podatkiem tym objęta była całkowicie sprzedaż zarówno krajowa, jak i na wywóz. Zgodnie z motywem 31 zaskarżonego rozporządzenia różnica ta w odpowiednich sytuacjach stanowi zmianę okoliczności w rozumieniu art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.
64 Ponadto, biorąc pod uwagę tę zmianę okoliczności, Rada podczas postępowania w sprawie przeglądu miała prawo odstąpić od dostosowania wartości normalnej i ceny eksportowej, gdyż możliwe było dokonanie sprawiedliwego porównania tej wartości i ceny na podstawie „ceny zawierającej podatek VAT”, podczas gdy w trakcie dochodzenia pierwotnego uznano za konieczne wprowadzenie dostosowania w celu przywrócenia symetrii istotnych parametrów porównania, ponieważ eksportowane produkty były objęte częściowym zwrotem podatku VAT.
65 W związku z powyższym przyjęta przez Radę podczas przeglądu metoda porównawcza nie narusza art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.
66 W związku z powyższym zarzut drugi również należy oddalić jako bezzasadny.
67 Z powyższych rozważań wynika, że należy oddalić skargę w całości.
W przedmiocie kosztów
68 Zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu postępowania kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ skarżąca przegrała sprawę, należy obciążyć ją kosztami własnymi oraz kosztami poniesionymi przez Radę, zgodnie z żądaniem Rady.
69 Zgodnie z art. 87 § 4 akapit pierwszy regulaminu postępowania instytucje, które wstąpiły do sprawy w charakterze interwenienta, pokrywają własne koszty. Wobec tego Komisja pokrywa własne koszty.
Z powyższych względów
SĄD (pierwsza izba)
orzeka, co następuje:
1) Skarga zostaje oddalona.
2) Dashiqiao Sanqiang Refractory Materials Co. Ltd pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej.
3) Komisja Europejska pokrywa własne koszty.
Azizi | Vadapalas | Frimodt Nielsen |
Podpisy
Spis treści
Ramy prawne
Okoliczności powstania sporu
Rozporządzenia antydumpingowe istotne dla sprawy
Chińskie uregulowania w zakresie podatku VAT
Postępowania administracyjne
Przebieg postępowania i żądania stron
Co do prawa
Streszczenie zarzutów nieważności
W przedmiocie zarzutu pierwszego, opartego na naruszeniu art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego
W przedmiocie zarzutu drugiego, dotyczącego naruszenia art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego
W przedmiocie kosztów