Sprawa T‑423/09

Dashiqiao Sanqiang Refractory Materials Co. Ltd

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Dumping – Przywóz niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chin – Rozporządzenie kończące przegląd okresowy – Porównanie wartości normalnej i ceny eksportowej – Uwzględnienie podatku od wartości dodanej państwa pochodzenia – Zastosowanie innej metody niż metoda stosowana w pierwotnym okresie dochodzenia – Zmiana okoliczności – Artykuł 2 ust. 10 lit. b) i art. 11 ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 384/96 [obecnie art. 2 ust. 10 lit. b) i art. 11 ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009]

Streszczenie wyroku

1.      Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Procedura rewizji – Porównanie wartości normalnej i ceny eksportowej w oparciu o cenę „zawierającą podatek od wartości dodanej”

(rozporządzenia Rady: nr 384/96, art. 2 ust. 10 lit. b), art. 11 ust. 3; nr 1659/2005; nr 826/2009; nr 1225/2009, art. 2 ust. 10 lit. b), art. 11 ust. 3)

2.      Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Margines dumpingu – Porównanie wartości normalnej i ceny eksportowej – Uprawnienia dyskrecjonalne instytucji – Porównanie na tym samym poziomie handlu

(rozporządzenia Rady: nr 384/96, art. 1 ust. 2, art. 2 ust. 10; nr 1225/2009, art. 1 ust. 2, art. 2 ust. 10)

3.      Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Procedura rewizji – Zmiana metody obliczenia

(rozporządzenia Rady: nr 384/96, art. 2 ust. 10, art. 11 ust. 9, art. 17; nr 1225/2009, art. 2 ust. 10, art. 11 ust. 9, art. 17)

1.      Ponieważ w rozporządzeniu nr 826/2009 zmieniającym rozporządzenie nr 1659/2005 nakładające ostateczne cło antydumpingowe i stanowiące o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej Rada uznaje, iż podczas częściowego przeglądu okresowego danego środka antydumpingowego przeprowadzonego zgodnie z art. 11 ust. 3 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego (obecnie art. 11 ust. 3 rozporządzenia nr 1225/2009), w odróżnieniu od sytuacji w pierwotnym dochodzeniu, nie zostały spełnione warunki dostosowania wartości normalnej lub ceny eksportowej na podstawie art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego (obecnie art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia nr 826/2009, tak więc przepis ten nie znajduje zastosowania, nie można uznać, że w rozporządzeniu nr 826/2009, uwzględniając podatek od wartości dodanej w wysokości 17%, Rada zastosowała art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego i w ten sposób dokonała dostosowania wartości normalnej i ceny eksportowej zgodnie z tym przepisem w celu przywrócenia symetrii pomiędzy tą wartością a tą ceną. W konsekwencji nie można uznać, że metoda porównawcza zastosowana w rozporządzeniu nr 826/2009 polega na dostosowaniu wartości normalnej i ceny eksportowej na podstawie art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego. Chodzi tu bowiem o dokonanie porównania tej wartości i ceny w oparciu o „cenę zawierającą podatek od wartości dodanej” wyłącznie na podstawie ogólnego unormowania art. 2 ust. 10 zdania pierwsze i drugie (obecnie art. 2 ust. 10 zdania pierwsze i drugie rozporządzenia nr 1225/2009).

(por. pkt 37, 38)

2.      W dziedzinie środków ochrony handlowej instytucje wspólnotowe dysponują szerokim zakresem swobodnego uznania ze względu na złożoność sytuacji gospodarczych, politycznych i prawnych, które muszą zbadać. Ten zakres uznania dotyczy również oceny okoliczności faktycznych uzasadniających sprawiedliwy charakter zastosowanej metody porównawczej, jako że pojęcie słuszności jest niejasne i w poszczególnych przypadkach powinno być doprecyzowane przez instytucje z uwzględnieniem właściwego kontekstu gospodarczego. Dokonanie bowiem wyboru pomiędzy różnymi metodami obliczenia marginesu dumpingu oraz ocena wartości normalnej produktu wymagają oceny złożonych sytuacji gospodarczych i że kontrola sądowa takiej oceny musi ograniczyć się do weryfikacji poszanowania zasad proceduralnych, prawidłowości ustaleń okoliczności faktycznych będących podstawą zaskarżonych decyzji, braku oczywistego błędu w ocenie tych okoliczności faktycznych oraz braku nadużycia władzy.

Ponadto dostosowanie ceny eksportowej lub wartości normalnej może zostać dokonane wyłącznie w celu uwzględnienia różnic dotyczących czynników wpływających na ceny, a tym samym na ich porównywalność. Oznacza to, że celem dostosowania jest przywrócenie symetrii pomiędzy wartością normalną a ceną eksportową w ten sposób, iż jeżeli dostosowanie zostało dokonane prawidłowo, przywrócona jest symetria pomiędzy wartością normalną a ceną eksportową. Natomiast jeżeli dostosowanie nie było prawidłowe, to utrzymało lub stworzyło ono asymetrię pomiędzy wartością normalną a ceną eksportową.

Tym samym w ramach oceny sprawiedliwego charakteru zastosowanej metody porównawczej pojęcie symetrii pomiędzy wartością normalną i ceną eksportową stanowi element kluczowy, odpowiadający konieczności ustalenia porównywalności cen w rozumieniu art. 1 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego nr 384/96 (obecnie art. 1 ust. 2 rozporządzenia nr 1225/2009). Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 10 zdania od pierwszego do trzeciego tego rozporządzenia (obecnie art. 2 ust. 10 zdania od pierwszego do trzeciego rozporządzenia nr 1225/2009) sprawiedliwego porównania ceny eksportowej z wartością normalną należy dokonać na tym samym poziomie handlu, w odniesieniu do sprzedaży dokonanych w jak najbardziej zbliżonych terminach oraz z należytym uwzględnieniem różnic wpływających na porównywalność cen, i tylko wówczas, gdy ustalona wartość normalna i cena eksportowa mogą być porównane wyłącznie przez instytucje upoważnione do dokonania dostosowań.

W tych okolicznościach Rada nie popełnia oczywistego błędu w ocenie uznając, że porównanie wartości normalnej i ceny eksportowej w oparciu o cenę „zawierającą podatek od wartości dodanej” stanowi sprawiedliwą metodę porównawczą, ponieważ wspomniane porównanie zostało dokonane z poszanowaniem wymogu symetrii pomiędzy wartością normalną i ceną eksportową, na tym samym poziomie handlu, w odniesieniu do operacji sprzedaży w jak najbardziej zbliżonych terminach, dokonanych zarówno na rynku krajowym, jak i przeznaczonych na wywóz, do których to operacji ma zastosowanie stawka podatku od wartości dodanej.

(por. pkt 40–43, 45)

3.      Z art. 11 ust. 9 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego nr 384/96 (obecnie art. 11 ust. 9 rozporządzenia nr 1225/2009) wynika, że zasadniczo w ramach przeglądu danego środka antydumpingowego instytucje są zobowiązane do stosowania tej samej metody – włącznie z metodą porównania ceny eksportowej z wartością normalną na podstawie art. 2 ust. 10 tego rozporządzenia (obecnie art. 2 ust. 10 rozporządzenia nr 1225/2009) – która została użyta przy pierwotnym dochodzeniu prowadzącym do nałożenia cła antydumpingowego. Ten sam przepis przewiduje jednakże odstępstwo umożliwiające instytucjom zastosowanie innej metody niż metoda użyta podczas pierwotnego dochodzenia, lecz wyłącznie wówczas, gdy nastąpiła zmiana okoliczności.

4.      Ponadto pojęcia „metoda” i „dostosowanie” nie są tożsame. Jednakże nawet jeśliby założyć, iż na podstawie art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego pojęcie „dostosowanie” może być zrównane z pojęciem „metoda” w rozumieniu art. 11 ust. 9 tegoż rozporządzenia, w sytuacji gdy instytucje po prostu zrezygnowały z dostosowania z tego względu, że w odróżnieniu od sytuacji istniejącej w czasie pierwotnego dochodzenia przesłanki, o których mowa w art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego (obecnie art. 2 ust. 10 rozporządzenia nr 1225/2009, uzasadniające takie dostosowanie, nie zostały spełnione w chwili przeglądu, samo odstąpienie od tego dostosowania nie może być uznane za zmianę metody w rozumieniu art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. Przepis ten bowiem wymaga, aby odnośna metoda była zgodna z przepisami art. 2 i art. 17 tego rozporządzenia (obecnie art. 17 rozporządzenia nr 1225/2009), których wymogi muszą być przestrzegane we wszystkich przypadkach. Gdyby zatem na etapie przeglądu okazało się, iż zastosowanie metody stosowanej w dochodzeniu pierwotnym jest niezgodne z art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego, instytucje byłyby zobowiązane nie stosować wspomnianej metody, mimo iż zakłada to „zmianę metody” sensu stricto.

Tak więc jeśli podczas postępowania w sprawie przeglądu instytucje nie są uprawnione do wprowadzania dostosowań na podstawie art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, nie mogą one być zobowiązane na mocy art. 11 ust. 9 tegoż rozporządzenia, aby jednak je wprowadzić, tylko z tego względu, że takie dostosowanie zostało wprowadzone w dochodzeniu pierwotnym..

W każdym razie – zakładając nawet, że podczas postępowania w sprawie przeglądu Rada przyjęła metodę porównania wartości normalnej i ceny eksportowej sprawdzanych produktów inną niż metoda zastosowana w pierwotnym dochodzeniu – Rada nie popełnia oczywistego błędu w ocenie wówczas gdy wykazuje, że między pierwotnym dochodzeniem a postępowaniem w sprawie przeglądu zmieniły się okoliczności oraz że zmiana ta uzasadniała odstąpienie od takiego dostosowania.

(por. pkt 54, 57–59, 62, 65)