Skarga wniesiona w dniu 22 października 2009 r. - Dashiqiao Sanqiang Refractory Materials przeciwko Radzie

(Sprawa T-423/09)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Dashiqiao Sanqiang Refractory Materials Co. Ltd (Dashiqiao City, Chine) (przedstawiciele: J.-F. Bellis et R. Luff, avocats)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie nieważności cła antydumpingowego nałożonego na skarżącą rozporządzeniem Rady (WE) nr 826/2009 z dnia 7 września 2009 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1659/2005 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. 2009, L 240/7), w zakresie w jakim ustanowione w nim cło antydumpingowe przekracza cło jakie znajdowałoby zastosowanie jeżeli zostałoby określone na podstawie metody stosowanej w dochodzeniu pierwotnym z uwzględnieniem braku zwrotu chińskiego podatku VAT przy wywozie zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego;

obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze skarżąca będąca spółką z siedzibą w Chinach zwraca się o stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 826/2009 z dnia 7 września 2009 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1659/2005 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rodzajów cegieł magnezytowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej¹, w zakresie w jakim nałożone w nim cło antydumpingowe przekracza cło jakie znajdowałoby zastosowanie, jeżeli zostałoby określone na podstawie metody stosowanej w dochodzeniu pierwotnym z uwzględnieniem braku zwrotu chińskiego podatku VAT przy wywozie zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej ² (rozporządzenie podstawowe).

Skarżąca na poparcie swojej skargi podnosi dwa zarzuty.

Po pierwsze, skarżąca uważa, że metoda stosowana przez Komisję przy uwzględnieniu braku zwrotu podatku VAT przy wywozie w przeglądzie w wyniku którego przyjęto zaskarżone rozporządzenie narusza zasadę rzetelnego porównania między ceną eksportową i normalną wartością ustanowioną w art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Zamiast bowiem odliczyć od ceny eksportowej niezwróconą kwotę podatku VAT przy wywozie, jak uczyniła w dochodzeniu pierwotnym, Komisja porównała cenę eksportową z normalną wartością wraz z podatkiem VAT opierając się na błędnej wykładni art. 2 ust. 10 lit. B) rozporządzenia podstawowego.

Po drugie, skarżąca twierdzi, że rozporządzenie narusza również art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, w zakresie w jakim metoda zastosowana przy uwzględnieniu braku zwrotu podatku VAT przy porównaniu ceny eksportowej i normalnej wartości różni się znacząco od tej stosowanej w dochodzeniu pierwotnym bez jakiegokolwiek ważnego uzasadnienia.

____________

¹ - Dz.U. L 240, s. 7.

² - Dz.U. L 56, s. 1.