Language of document :

Αναίρεση που άσκησε στις 14 Ιουνίου 2021 η SGI Studio Galli Ingegneria Srl κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο τμήμα) στις 14 Απριλίου 2021 στην υπόθεση T-285/19, SGI Studio Galli Ingegneria κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-371/21 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: SGI Studio Galli Ingegneria Srl (εκπρόσωποι: F.S. Marini, V. Catenacci, R. Viglietta, avvocati)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (ένατο τμήμα), δημοσιευθείσα στις 14.04.2021 και κοινοποιηθείσα την ίδια ημέρα, η οποία εκδόθηκε στην υπόθεση T-285/19, SGI Studio Galli Ingegneria S.r.l. κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και να δεχθεί τα πρωτοδίκως υποβληθέντα αιτήματά της, κατά τη σειρά με την οποία υποβλήθηκαν, και επομένως:

να αποφανθεί ότι η νυν αναιρεσείουσα δεν υποχρεούται να καταβάλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα ποσά που της ζήτησε με το υπ’ αριθ. 3241902288 χρεωστικό σημείωμα που παρελήφθη στις 22.2.2019 και τελευταία με το χρεωστικό σημείωμα που παρελήφθη στις 29.4.2019 - Ref. Ares(2019)2858540, για ανάκτηση της εισφοράς και αποζημίωση λόγω προβαλλόμενης αθέτησης υποχρεώσεων που υπείχε το Studio Galli Ingegneria δυνάμει της σύμβασης επιδότησης υπ’ αριθ. 619120 για το πρόγραμμα «MARSOL».

να αποφανθεί ότι δεν υφίσταται η αθέτηση υποχρεώσεων που της προσάπτει η Επιτροπή.

να αποφανθεί περί του παράνομου, άκυρου και εν πάση περιπτώσει αβάσιμου χαρακτήρα της επιστολής προκαταρκτικής ενημέρωσης (pre-information letter) της 19.12.2018, της έκθεσης ελέγχου της OLAF, του χρεωστικού σημειώματος της 22.2.2019, του επακόλουθου εγγράφου υπενθύμισης της 2.4.2019 και του τελικού σημειώματος περί επαναπροσδιορισμού του ποσού και περί απόρριψης των περαιτέρω αιτημάτων της SGI της 29.4.2019 - Ref.Ares(2019)2858540.

να αποφανθεί ότι δεν υφίσταται η απαίτηση που προέβαλε η Επιτροπή.

να αποφανθεί ότι η αναιρεσείουσα δικαιούται να λάβει την εισφορά που πράγματι χορήγησε η Επιτροπή δυνάμει της σύμβασης επιδότησης υπ’ αριθ. 619120 για το πρόγραμμα «MARSOL».

επικουρικώς, να αποφανθεί ότι το ποσό ανάκτησης που ζητεί η Επιτροπή δεν δύναται να υπερβαίνει τα 100 044,99 ευρώ, σύμφωνα με όσα διαλαμβάνονται στον τρίτο λόγο ακυρώσεως

επικουρικότερον, να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταβάλει στο SGI τις δαπάνες που ανέλαβε για την εκτέλεση του προγράμματος MARSOL λόγω αδικαιολόγητου πλουτισμού.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

1.    Πρώτος λόγος αναιρέσεως. Έλλειψη νομιμότητας της απόφασης κατά το μέρος που απέρριψε τον πρώτο λόγο ακυρώσεως. Παράβαση/εσφαλμένη εφαρμογή των άρθρων 41, 42 και 47 του Χάρτη. Παραβίαση της αρχής της καλής πίστης και υπό το πρίσμα του άρθρου 1134 του βελγικού αστικού κώδικα.

Ζητείται η αναίρεση της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου καθόσον κρίθηκε ότι η Επιτροπή, μολονότι δεν δέχτηκε το αίτημα αναστολής της διαδικασίας και το αίτημα πρόσβασης στα έγγραφα του φακέλου ελέγχου της OLAF που διατύπωσε η νυν αναιρεσείουσα, δεν παραβίασε τα δικαιώματα που προβλέπονται στα άρθρα 41, 42 και 47 του Χάρτη και της αρχή της καλής πίστης. Αντιθέτως, αφής στιγμής η εταιρία δεν είχε τη δυνατότητα να αντικρούσει την τελική έκθεση (final report) της OLAF εξαιτίας εσωτερικών προβλημάτων, εθίγη η αποτελεσματικότητα των ως άνω δικαιωμάτων, τόσο κατά το διοικητικό στάδιο όσο και, εν συνεχεία, κατά το ένδικο στάδιο της διαδικασίας.

2.    Δεύτερος λόγος αναιρέσεως. Έλλειψη νομιμότητας της απόφασης κατά το μέρος που απέρριψε τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως. Παράβαση/εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 317 ΣΛΕΕ, του άρθρου 172α, παράγραφος 1, του κανονισμού 2342/20021 , του άρθρου 31, παράγραφος 3, στοιχεία α΄ και γ΄, του κανονισμού 1906/20062 , των άρθρων ii. 5 και ii.14, παράγραφος 1, των γενικών όρων της σύμβασης επιδότησης (grant agreement). Παραβίαση των αρχών του τεκμηρίου αθωότητας, του βάρους αποδείξεως και της ευθυδικίας, που διαλαμβάνονται στον κανονισμό (ΕΕ, Ευρατόμ) 883/20133 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 11.9.2013. Πλάνη κατά την αξιολόγηση των αποδείξεων κατά παράβαση του άρθρου 1315 του βελγικού αστικού κώδικα.

Ζητείται η αναίρεση της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου καθόσον, με την απόρριψη του δεύτερου λόγου ακυρώσεως, κρίθηκε ότι η νυν αναιρεσείουσα δεν απέδειξε την επιλεξιμότητα των άμεσων και έμμεσων δαπανών προσωπικού, ούτε ενώπιον της OLAF, και της Επιτροπής, ούτε κατά το ένδικο στάδιο της διαδικασίας. Αντιθέτως, το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη ότι οι αιτιάσεις της OLAF δεν αφορούσαν το επίμαχο έργο αλλά άλλα επιδοτούμενα έργα και, επομένως, δεν εφάρμοσε ορθώς τις αρχές του τεκμηρίου αθωότητας και του βάρους απόδειξης. Επιπλέον, τα φύλλα καταγραφής χρόνου εργασίας (timesheets) που προσκομίστηκαν έπρεπε να θεωρηθούν επαρκές αποδεικτικό στοιχείο, λαμβανομένων υπόψη της απουσίας άλλων αμφισβητήσεων και της αποδεδειγμένης ολοκλήρωσης του έργου, προκειμένου να γίνει δεκτή η επιλεξιμότητα των δαπανών που έλαβαν χώρα και όφειλε να καλύψει η Επιτροπή.

3.    Τρίτος λόγος αναιρέσεως. Έλλειψη νομιμότητας της απόφασης κατά το μέρος που απέρριψε τον τρίτο λόγο ακυρώσεως. Παραβίαση των αρχών της αναλογικότητας, της ευθυδικίας, και της καλής πίστης. Παράβαση του άρθρου 5, παράγραφος 4, ΣΛΕΕ. Παράβαση του άρθρου II.22 της σύμβασης επιδότησης (Grant Agreement).

Ζητείται η αναίρεση της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου καθόσον, με την απόρριψη του δεύτερου λόγου ακυρώσεως, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι η Επιτροπή δεν παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας ζητώντας την επιστροφή όλων των άμεσων και έμμεσων δαπανών προσωπικού. Αντιθέτως, αφής στιγμής από τη διαδικασία ελέγχου προέκυψαν ανακρίβειες μόνον σε σχέση με δύο μέλη του προσωπικού που ασχολούνταν με το έργο, έπρεπε να ζητηθεί η επιστροφή μόνο εκείνων των δαπανών. Τούτο ισχύει κατά μείζονα λόγο καθόσον έχει επιβεβαιωθεί η ολοκλήρωση του έργου και έχουν ελεγχθεί οι δαπάνες από εξωτερικό ελεγκτή, έλεγχο τον οποίο έχει αποδεχθεί η Επιτροπή. Επικουρικώς, πάντα κατ’ εφαρμογήν της αρχής της αναλογικότητας, το Γενικό Δικαστήριο έπρεπε να δεχθεί το επικουρικό αίτημα για τον προσδιορισμό του προς ανάκτηση ποσού.

4.    Τέταρτος λόγος αναιρέσεως. Έλλειψη νομιμότητας της απόφασης κατά το μέρος που απέρριψε τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως. Παράβαση και/ή εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 2, στοιχείο β΄, του κανονισμού 58/20034 του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 2002, και της σύμβασης επιδότησης (Grant Agreement). Ανεπαρκής και αντιφατική αιτιολόγηση της απόφασης κατά το μέρος που αντιτίθεται στη νομολογία του Γενικού Δικαστηρίου και του Δικαστηρίου σχετικά με τον αδικαιολόγητο πλουτισμό.

Ζητείται η αναίρεση της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου καθόσον, με την απόρριψη του τέταρτου λόγου ακυρώσεως, το Γενικό Δικαστήριο αρνήθηκε στην νυν αναιρεσείουσα τη δυνατότητα να διατηρήσει την επιδότηση στο πλαίσιο άμεσων και έμμεσων δαπανών προσωπικού, με αποτέλεσμα αδικαιολόγητο πλουτισμό υπέρ της Επιτροπής. Αφής στιγμής, εν προκειμένω, πληρούνται οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για την άσκηση αγωγής, ήτοι ο πλουτισμός ενός συμβαλλόμενου μέρους εις βάρος του άλλου και η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ του πλουτισμού του ενός συμβαλλόμενου μέρους και της ελάττωσης της περιουσίας του άλλου, η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου δεν είναι σύννομη.

____________

1     Κανονισμός (ΕΚ, Ευρατόμ) 2342/2002 της Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 2002, για τη θέσπιση των κανόνων εφαρμογής του κανονισμού (EK, Ευρατόμ) αριθ. 1605/2002 του Συμβουλίου, για τη θέσπιση του Δημοσιονομικού Κανονισμού που εφαρμόζεται στο γενικό προϋπολογισμό των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΕΕ 2002, L 357, σ. 1).

2     Κανονισμός (ΕΚ) 1906/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2006, με τον οποίο καθορίζονται οι κανόνες συμμετοχής επιχειρήσεων, ερευνητικών κέντρων και πανεπιστημίων στις δράσεις που αναλαμβάνονται βάσει του έβδομου προγράμματος-πλαισίου και οι κανόνες διάδοσης των ερευνητικών αποτελεσμάτων (2007-2013) (ΕΕ 2006, L 391, σ. 1).

3     Κανονισμός (ΕΕ, Ευρατόμ) 883/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Σεπτεμβρίου 2013, σχετικά με τις έρευνες που πραγματοποιούνται από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1073/1999 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και του κανονισμού (Ευρατόμ) αριθ. 1074/1999 του Συμβουλίου (ΕΕ 2013, L 248, σ. 1).

4     Κανονισμός (ΕΚ) 58/2003 του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 2002, περί θεσπίσεως του καταστατικού των εκτελεστικών οργανισμών που είναι επιφορτισμένοι με ορισμένα καθήκοντα σχετικά με τη διαχείριση κοινοτικών προγραμμάτων (ΕΕ 2003, L 11, σ. 1).