Language of document :

Odwołanie od wyroku Sądu wydanego w dniu 16 grudnia 2020 r. w sprawie T-189/19, Maen Haikal / Rada Unii Europejskiej, wniesione w dniu 23 lutego 2021 r. przez Maena Haikala

(Sprawa C-113/21 P)

Język postępowania: bułgarski

Strony

Wnoszący odwołanie: Maen Haikal (przedstawiciel: adwokat S. Koev)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej

Żądania wnoszącego odwołanie

– Przyjęcie, że niniejsza skarga jest dopuszczalna i zasadna w całości, a także uznanie za zasadne wszystkich przedstawionych w niej zarzutów;

– Stwierdzenie, że zaskarżone orzeczenie Sądu podlega uchyleniu w całości;

– Stwierdzenie częściowej nieważności decyzji wykonawczej Rady (WPZiB) 2019/87 z dnia 21 stycznia 2019 r. w sprawie wykonania decyzji 2013/255/WPZiB dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii w części, w której środki te dotyczą Maena Haikala;

– Stwierdzenie częściowej nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2019/851 z dnia 21 stycznia 2019 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 36/20122 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii w części, w której środki te dotyczą Maena Haikala;

– Stwierdzenie częściowej nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2019/806 z dnia 17 maja 2019 r. zmieniającej decyzję 2013/255/WPZiB dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii w części, w której dotyczy ona Maena Haikala;

– Stwierdzenie częściowej nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/7983 z dnia 17 maja 2019 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii w części, w której dotyczy ono Maena Haikala;

– Obciążenie Rady Unii Europejskiej wszystkimi kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą, wydatkami, honorariami i pozostałymi kosztami związanymi z obroną strony skarżącej.

Zarzuty i główne argumenty

1. Błąd przy stosowaniu prawa przez Sąd, ponieważ przyjął on, że Rada prawidłowo zastosowała domniemanie, iż skarżący jest znanym biznesmenem, prowadzącym działalność w Syrii – mając na względzie, że wspomniane domniemanie jest pozbawione podstawy prawnej i nieproporcjonalne w stosunku do zamierzonego w prawie celu.

2. Naruszenie zasady proporcjonalności – art. 49 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

3. Naruszenie zasad dowodowych ze względu na brak dowodów odnoszących się do stosowania wspomnianego domniemania, a także do wyłączenia stosowania art. 27 ust. 3 oraz art. 28 ust. 3 decyzji 2013/255, zmienionej decyzją 2015/18364.

4. Błąd w ocenie, co potwierdzają akty Unii, na mocy których wykreślono nazwisko skarżącego z wykazu sankcji.

____________

1 Dz.U. 2019, L 18I, s. 4.

2 Dz.U. 2012, L 16, s. 1.

3 Dz.U. 2019, L 132, s. 1.