ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚHΣ ΕΝΩΣΗΣ

της 2ας Οκτωβρίου 2013

Υπόθεση F‑87/13 R

Philippe Colart

κατά

Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Υπαλληλική υπόθεση – Διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων – Αίτηση προσωρινών μέτρων – Επείγον – Στάθμιση των συμφερόντων – Εκλογές για την ανάδειξη της επιτροπής προσωπικού – Εκτελεστική επιτροπή συνδικάτου – Δικαιώματα πρόσβασης στην ηλεκτρονική θυρίδα συνδικάτου κατά την προεκλογική περίοδο»

Αντικείμενο:      Αίτηση ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 278 ΣΛΕΕ και 157 ΕΑ, καθώς και δυνάμει του άρθρου 279 ΣΛΕΕ, τα οποία έχουν εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία οι αιτούντες ζητούν από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης «να διατάξει τον Γενικό Γραμματέα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να προβεί σε προσωρινή φραγή της [ηλεκτρονικής θυρίδας] την οποία διέθεσε [το τελευταίο] στη συνδικαλιστική οργάνωση [Solidarité pour les agents et fonctionnaires européens (στο εξής: SAFE)]».

Απόφαση:      Η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που υπέβαλαν οι Ρ. Colart, J‑M. Bras, S. Corthout, D. Decoutere, G. Dony, L. Garzone, G. Manzela, P. Vienne και Y. Kemmerling-Linssen απορρίπτεται. Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

Περίληψη

1.      Ασφαλιστικά μέτρα – Αναστολή εκτελέσεως – Προσωρινά μέτρα – Προϋποθέσεις παραδεκτού – Παραδεκτό εκ πρώτης όψεως της κύριας προσφυγής

(Άρθρα 278 ΣΛΕΕ και 279 ΣΛΕΕ)

2.      Υπαλληλικές προσφυγές – Έννομο συμφέρον – Προσφυγή ασκηθείσα από μέλος συνδικαλιστικής ή επαγγελματικής οργανώσεως κατά μέτρου που θίγει το συλλογικό συμφέρον της εν λόγω οργανώσεως – Έννομο συμφέρον αποκλειστικώς σε περίπτωση που τα μέλη της οργανώσεως στερούνται τη δυνατότητα κανονικής ασκήσεως των συνδικαλιστικών τους δικαιωμάτων

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 24β, 90 και 91)

3.      Ασφαλιστικά μέτρα – Προσωρινά μέτρα – Προϋποθέσεις χορηγήσεως – Σοβαρή και ανεπανόρθωτη ζημία – Στάθμιση όλων των εμπλεκομένων συμφερόντων – Αίτημα προσωρινής φραγής της ηλεκτρονικής θυρίδας την οποία διέθεσε θεσμικό όργανο σε συνδικαλιστική ή επαγγελματική οργάνωση – Λήψη μέτρου που δεν παρέχει στο θεσμικό όργανο τη δυνατότητα να διασφαλίσει την ομαλή διεξαγωγή των εκλογών για την ανάδειξη της επιτροπής προσωπικού – Απόρριψη

(Άρθρο 279 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 104 § 2)

1.      Το ζήτημα του παραδεκτού της κύριας προσφυγής δεν πρέπει, κατ’ αρχήν, να εξετάζεται στο πλαίσιο διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων, αλλά μόνον κατά την εξέταση της εν λόγω προσφυγής, εκτός αν αυτή εκτιμάται, εκ πρώτης όψεως, ως προδήλως απαράδεκτη. Η έκδοση αποφάσεως επί του παραδεκτού κατά το στάδιο των ασφαλιστικών μέτρων, στις περιπτώσεις κατά τις οποίες εκ πρώτης όψεως το παραδεκτό αυτό δεν αποκλείεται τελείως, θα προδίκαζε την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης επί της κύριας προσφυγής.

(βλ. σκέψη 13)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 4 Φεβρουαρίου 1999, T‑196/98 R, Peña Abizanda κ.λπ. κατά Επιτροπής, σκέψη 10 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

ΔΔΔΕΕ: 14 Δεκεμβρίου 2006, F‑120/06 R, Dálnoky κατά Επιτροπής, σκέψη 41· 8 Σεπτεμβρίου 2011, F‑51/11 R, Παχτίτης κατά Επιτροπής, σκέψη 17

2.      Ο μόνιμος υπάλληλος ή το μέλος του λοιπού προσωπικού έχει, κατ’ αρχήν, έννομο συμφέρον να προσφύγει κατά βλαπτικής γι’ αυτόν πράξεως, δηλαδή κατά μέτρου του οποίου τα έννομα αποτελέσματα είναι δεσμευτικά και ικανά να επηρεάσουν άμεσα και έμμεσα τα συμφέροντα του προσφεύγοντος, μεταβάλλοντας κατά τρόπο σαφή τη νομική του θέση. Σε ζητήματα συνδικαλιστικής ελευθερίας, η οποία προστατεύεται με τις διατάξεις του άρθρου 24β του ΚΥΚ, τέτοιο έννομο συμφέρον υφίσταται κατά μέτρου το οποίο αφορά άμεσα τον μόνιμο αυτό υπάλληλο ή το μέλος του λοιπού προσωπικού κατά την ατομική άσκηση συνδικαλιστικού δικαιώματος και εντάσσεται στην σφαίρα των ατομικών του σχέσεων εργασίας με το θεσμικό όργανο. Τουτέστιν, μόνιμος υπάλληλος ή μέλος του λοιπού προσωπικού, μέλος η εκπρόσωπος συνδικαλιστικής η επαγγελματικής οργανώσεως, δεν δύναται να έχει έννομο συμφέρον να προσφύγει κατά πράξεως ή μέτρου που, χωρίς να τον θίγει ούτε άμεσα ούτε προσωπικά, θίγει μόνον το συλλογικό συμφέρον το οποίο προασπίζεται η συνδικαλιστική ή επαγγελματική αυτή οργάνωση στο πλαίσιο των σχέσεών της με το θεσμικό όργανο. Μόνο στην περίπτωση που η οφειλόμενη στο επίμαχο μέτρο προσβολή της συνδικαλιστικής ή επαγγελματικής οργανώσεως θα μπορούσε να θεωρηθεί, λόγω της εντάσεως των αποτελεσμάτων της, ότι στερεί από τα μέλη της οργανώσεως αυτής τη δυνατότητα κανονικής ασκήσεως των συνδικαλιστικών τους δικαιωμάτων θα μπορούσαν μεμονωμένα οι μόνιμοι υπάλληλοι ή τα μέλη του λοιπού προσωπικού να προβάλουν έννομο συμφέρον να προσφύγουν κατά τέτοιου μέτρου. Στην περίπτωση αυτή και μόνον, ο μόνιμος αυτός υπάλληλος ή το μέλος του λοιπού προσωπικού δύναται, επομένως, να ζητήσει λυσιτελώς τη λήψη προσωρινού μέτρου προκειμένου να αποτρέψει ζημία ή επιδείνωση ζημίας θίγουσα άμεσα και ατομικά τα συμφέροντά του ως μέλους ή εκπροσώπου της συνδικαλιστικής η επαγγελματικής οργανώσεως την οποία αφορά το επίμαχο μέτρο.

(βλ. σκέψη 18)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 10 Ιανουαρίου 2006, C‑373/04 P, Επιτροπή κατά Alvarez Moreno, σκέψη 42 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

ΓΔΕΕ: 13 Δεκεμβρίου 2012, T‑199/11 P, Strack κατά Επιτροπής, σκέψη 127

ΔΔΔΕΕ: 6 Μαΐου 2009, F‑137/07, Sergio κ.λπ. κατά Επιτροπής, σκέψεις 51 και 52· 26 Φεβρουαρίου 2013, F‑124/10, Λαμπίρη κατά ΕΟΚΕ, σκέψη 42

3.      Στο πλαίσιο αιτήσεως προσωρινών μέτρων, ο δικαστής των ασφαλιστικών μέτρων, ενώπιον του οποίου προβάλλεται ο κίνδυνος για τον αιτούντα να υποστεί σοβαρή και ανεπανόρθωτη ζημία, πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να σταθμίζει τα διάφορα εμπλεκόμενα συμφέροντα. Όσον αφορά αίτημα για προσωρινή φραγή της ηλεκτρονικής θυρίδας την οποία διέθεσε θεσμικό όργανο σε συνδικαλιστική ή επαγγελματική οργάνωση, μέχρι τη λήψη αποφάσεως που να προσδιορίζει τα άτομα που δικαιούνται να ομιλούν και να ενεργούν εξ ονόματος αυτής, η φραγή αυτή θα είχε ως αποτέλεσμα να στερήσει από την εν λόγω οργάνωση ένα από τα βασικότερα μέσα επικοινωνίας που διαθέτει. Συνεπώς, θα μπορούσε να αποδυναμώσει το συνδικάτο αυτό σε σχέση με τα υπόλοιπα και δεν θα παρείχε στο θεσμικό όργανο τη δυνατότητα να διασφαλίσει την ομαλή διεξαγωγή των προμνησθεισών δραστηριοτήτων, εγγυώμενο την αμεροληψία τους και την ίση μεταχείριση μεταξύ των διαφόρων συνδικαλιστικών ή επαγγελματικών οργανώσεων του προσωπικού του. Ένα τέτοιο προσωρινό μέτρο θα μπορούσε, επομένως, λόγω των επιπτώσεών στην εκλογική διαδικασία, να υπονομεύσει τις υποχρεώσεις του θεσμικού οργάνου, το οποίο οφείλει να διασφαλίσει την ομαλότητα και τον έλεγχο της εκλογικής διαδικασίας για την ανάδειξη της επιτροπής προσωπικού.

(βλ. σκέψεις 36 και 37)