Υπόθεση T‑158/10

The Dow Chemical Company

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Ντάμπινγκ — Εισαγωγές αιθανολαμινών καταγωγής Ηνωμένων Πολιτειών — Οριστικός δασμός αντιντάμπινγκ — Λήξη των μέτρων αντιντάμπινγκ — Επανεξέταση — Πιθανότητα συνέχισης ή επανάληψης της πρακτικής ντάμπινγκ — Άρθρο 11, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009»

Περίληψη της αποφάσεως

1.      Κοινή εμπορική πολιτική — Άμυνα κατά των πρακτικών ντάμπινγκ — Διαδικασία επανεξετάσεως μέτρων των οποίων επίκειται η λήξη — Διατήρηση μέτρου αντιντάμπινγκ — Προϋποθέσεις

(Κανονισμός 1225/2009 του Συμβουλίου, άρθρο 11 § 2, εδ. 1)

2.      Κοινή εμπορική πολιτική — Άμυνα κατά των πρακτικών ντάμπινγκ — Διαδικασία επανεξετάσεως μέτρων των οποίων επίκειται η λήξη — Διατήρηση μέτρου αντιντάμπινγκ — Προϋποθέσεις

(Κανονισμός 1225/2009 του Συμβουλίου, άρθρα 1 και 11 § 2)

3.      Κοινή εμπορική πολιτική — Άμυνα κατά των πρακτικών ντάμπινγκ — Διαδικασία επανεξετάσεως μέτρων των οποίων επίκειται η λήξη — Δυνατότητα τροποποιήσεως των εν λόγω μέτρων — Δεν υφίσταται

(Κανονισμός 1225/2009 του Συμβουλίου, άρθρο 11 § 2)

4.      Κοινή εμπορική πολιτική — Άμυνα κατά των πρακτικών ντάμπινγκ — Διαδικασία επανεξετάσεως μέτρων των οποίων επίκειται η λήξη — Διατήρηση μέτρου αντιντάμπινγκ — Συνέχιση του ντάμπινγκ — Έννοια

(Κανονισμός 1225/2009 του Συμβουλίου, άρθρο 11 § 2)

1.      Από το άρθρο 11, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ 1225/2009, προκύπτει, καταρχήν, ότι η λήξη της ισχύος ενός μέτρου μετά την πενταετία είναι ο κανόνας, ενώ η διατήρησή του αποτελεί εξαίρεση. Περαιτέρω, προκύπτει ότι η διατήρηση ενός μέτρου εξαρτάται από το αποτέλεσμα της εκτιμήσεως των συνεπειών της λήξεως της ισχύος του, και επομένως από μια πρόβλεψη που στηρίζεται σε υποθέσεις ως προς μελλοντικές εξελίξεις της σχετικής αγοράς. Τέλος, από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι το απλό ενδεχόμενο να συνεχιστεί ή να επανεμφανιστεί η ζημία δεν αρκεί για να δικαιολογηθεί η διατήρηση ενός μέτρου, καθόσον η διατήρηση αυτή εξαρτάται από το να διαπιστωθεί με θετική απόφαση των αρμοδίων αρχών, κατόπιν έρευνας, η πιθανότητα συνέχισης ή επανάληψης της ζημίας.

(βλ. σκέψη 22)

2.      Δεν υπάρχει ορισμός του όρου «ντάμπινγκ» στο άρθρο 11, παράγραφος 2, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ 1225/2009. Ωστόσο, λαμβανομένης υπόψη της οικονομίας του εν λόγω κανονισμού και ελλείψει αντίθετης ενδείξεως, γίνεται δεκτό ότι ο όρος «ντάμπινγκ» στο άρθρο 11, παράγραφος 2, έχει την ίδια σημασία με τον όρο «ντάμπινγκ» στο άρθρο 1 του εν λόγω κανονισμού, σχετικά με τις «Αρχές».

Κατά το άρθρο 1 του βασικού κανονισμού, και ειδικότερα κατά τις παραγράφους 1 και 2 αυτού, το ντάμπινγκ αναφέρεται σε προϊόν το οποίο τίθεται σε ελεύθερη κυκλοφορία εντός της Ένωσης. Μόνον όταν το εν λόγω προϊόν αποτελεί αντικείμενο ντάμπινγκ, με συνέπεια να προκαλείται ζημία, μπορούν τα θεσμικά όργανα, εφόσον συντρέχουν και άλλες προϋποθέσεις, να επιβάλουν μέτρα αντιντάμπινγκ.

(βλ. σκέψεις 40-41)

3.      Στο πλαίσιο του άρθρου 11, παράγραφος 2, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ 1225/2009, τα θεσμικά όργανα δύνανται είτε να διατηρήσουν σε ισχύ τα μέτρα αντιντάμπινγκ είτε να αφήσουν να λήξει η ισχύς τους. Δεν μπορούν να τροποποιήσουν τα εν λόγω μέτρα, προκειμένου να συνεκτιμηθεί το γεγονός ότι ορισμένες επιχειρήσεις δεν εφάρμοσαν πρακτικές ντάμπινγκ.

(βλ. σκέψη 43)

4.      Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι ο όρος «συνέχιση της πρακτικής ντάμπινγκ» στο άρθρο 11, παράγραφος 2, του βασικού κανονισμού αντιντάμπινγκ 1225/2009 καλύπτει την πρακτική ντάμπινγκ αντικείμενο της οποίας αποτελεί συγκεκριμένο προϊόν καταγωγής τρίτης χώρας και όχι μόνον την πρακτική ντάμπινγκ που εφαρμόζουν ορισμένες μόνον επιχειρήσεις.

Το Συμβούλιο υποπίπτει σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, εάν διαπιστώσει ότι η πρακτική ντάμπινγκ συνεχίζεται κατά το ερευνηθέν στο πλαίσιο της επανεξετάσεως χρονικό διάστημα και, συνεπώς, δεχθεί επί της βάσεως αυτής ότι είναι πιθανή η συνέχιση της πρακτικής αυτής, σε περίπτωση που οι εισαγωγές προϊόντων της προσφεύγουσας αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των εισαγωγών από την τρίτη χώρα κατά το ερευνηθέν στο πλαίσιο της επανεξετάσεως χρονικό διάστημα χωρίς να αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ. Δεδομένου ότι θα έπρεπε να διαπιστώσει ότι το μέσο σταθμισμένο περιθώριο για τις εισαγωγές του συγκεκριμένου προϊόντος από την εν λόγω τρίτη χώρα είναι αρνητικό, το Συμβούλιο δεν μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η πρακτική ντάμπινγκ συνεχίστηκε κατά το ερευνηθέν στο πλαίσιο της επανεξετάσεως χρονικό διάστημα και ότι υπήρχε πιθανότητα συνέχισης της πρακτικής αυτής. Υπό τις συνθήκες αυτές, το Συμβούλιο πρέπει να αποδείξει ότι υπήρχε πιθανότητα επανάληψης της πρακτικής ντάμπινγκ.

(βλ. σκέψεις 44-45, 47)