Sprawa T‑158/10
The Dow Chemical Company
przeciwko
Radzie Unii Europejskiej
Dumping – Przywóz etanoloamin pochodzących ze Stanów Zjednoczonych Ameryki – Ostateczne cło antydumpingowe – Wygaśnięcie środków antydumpingowych – Rewizja – Prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu – Artykuł 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009
Streszczenie wyroku
1. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Procedura przeglądu wygaśnięcia środków – Utrzymanie środka antydumpingowego – Warunki
(rozporządzenie Rady nr 1225/2009, art. 11 ust. 2 akapit pierwszy)
2. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Procedura przeglądu wygaśnięcia środków – Utrzymanie środka antydumpingowego – Warunki
(rozporządzenie Rady nr 1225/2009, art. 1, art. 11 ust. 2)
3. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Procedura przeglądu wygaśnięcia środków – Możliwość zmiany danych środków – Brak
(rozporządzenie Rady nr 1225/2009, art. 11 ust. 2)
4. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Procedura przeglądu wygaśnięcia środków – Utrzymanie środka antydumpingowego – Kontynuacja dumpingu – Pojęcie
(rozporządzenie Rady nr 1225/2009, art. 11 ust. 2)
1. Z art. 11 ust. 2 akapit pierwszy podstawowego rozporządzenia antydumpingowego nr 1225/2009 wynika przede wszystkim, że wygaśnięcie środka antydumpingowego po upływie pięciu lat jest zasadą, podczas gdy jego utrzymanie stanowi wyjątek. Kolejno, utrzymanie środka zależy od wyniku oceny skutków jego wygaśnięcia, a tym samym od prognozy opartej na hipotezach co do przyszłego rozwoju sytuacji na danym rynku. Wreszcie z przepisu tego wynika, że sama tylko możliwość kontynuacji lub ponownego pojawienia się dumpingu nie wystarcza dla uzasadnienia utrzymania środka, ponieważ jest ono uzależnione od tego, czy prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego pojawienia się dumpingu zostało stwierdzone na podstawie dochodzenia przeprowadzonego przez właściwe organy.
(por. pkt 22)
2. Wyrażenie „dumping”, tak jak zostało ono ujęte w art. 11 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego nr 1225/2009, nie zostało zdefiniowane. Niemniej jednak w świetle systematyki rozporządzenia podstawowego oraz w braku przeciwnych wskazówek należy stwierdzić, że wyrażenie „dumping” ujęte w art. 11 ust. 2 tego rozporządzenia ma to samo znaczenie co termin „dumping” określony w art. 1 rzeczonego rozporządzenia, który dotyczy „zasad”.
W rozumieniu art. 1 rozporządzenia podstawowego, a w szczególności ust. 1 i 2, dumping odnosi się do produktu, który został wprowadzony do wolnego obrotu w Unii. To wówczas, gdy rzeczony produkt stanowi przedmiot dumpingu i wywołuje on szkodę, instytucje mogą z zastrzeżeniem pozostałych warunków nałożyć środki antydumpingowe.
(por. pkt 40, 41)
3. W ramach art. 11 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego nr 1225/2009 instytucje mogą albo utrzymać obowiązujący środek, albo zezwolić na jego wygaśnięcie. Nie mogą one zmienić rzeczonych środków w celu uwzględnienia w szczególności okoliczności, że niektóre przedsiębiorstwa nie stosowały dumpingu.
(por. pkt 43)
4. Pojęcie kontynuacji dumpingu ujęte w art. 11 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego nr 1225/2009 obejmuje dumping, którego przedmiotem jest dany produkt pochodzący z państwa trzeciego, a nie tylko dumping stosowany przez niektóre przedsiębiorstwa.
W tym względzie Rada popełnia oczywisty błąd w ocenie, stwierdzając utrzymywanie się dumpingu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym i przyjmując prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu, w sytuacji gdy przywóz strony skarżącej stanowi znaczną większość przywozu z państwa trzeciego w trakcie okresu objętego dochodzeniem przeglądowym i gdy ten przewóz został dokonany bez dumpingu. Ponieważ powinna ona była stwierdzić, że średnioważony margines dla przywozu przedmiotowego produktu pochodzącego z tego państwa trzeciego był ujemny, Rada nie może dojść do wniosku, że dumping utrzymywał się w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, ani też, że istnieje możliwość kontynuacji dumpingu. W tych okolicznościach Rada powinna wykazać, że istnieje prawdopodobieństwo ponownego pojawienia się dumpingu.
(por. pkt 44, 45, 47)