WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)
z dnia 20 marca 2012 r.
Sprawy połączone od T‑441/10 P do T‑443/10 P
Christian Kurrer i in.
przeciwko
Komisji Europejskiej
Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Powołanie – Grupa zaszeregowania – Przepisy przejściowe dotyczące zaszeregowania do grupy w chwili zatrudnienia – Artykuł 5 ust. 4 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego – Zasada równego traktowania
Przedmiot: Odwołania mające na celu uchylenie wyroków Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 8 lipca 2010 r.: w sprawie F‑126/06 Magazzu przeciwko Komisji, w sprawie F‑130/06 Sotgia przeciwko Komisji i w sprawie F‑139/06 Kurrer przeciwko Komisji.
Orzeczenie: Odwołania zostają oddalone. Christian Kurrer, Salvatore Magazzu i Stefano Sotgia pokrywają własne koszty oraz zostają obciążeni kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską w związku z postępowaniem w niniejszej instancji. Rada Unii Europejskiej pokrywa własne koszty.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Zatrudnienie – Powołanie do grupy zaszeregowania – Wprowadzenie nowej struktury zatrudnienia rozporządzeniem nr 723/2004 – Przepisy przejściowe dotyczące zaszeregowania do grupy
(regulamin pracowniczy, art. 31 ust. 1, załącznik XIII, art. 5, ust. 4 ; rozporządzenie Rady (WE) nr 723/2004)
2. Urzędnicy – Zatrudnienie – Powołanie do grupy zaszeregowania – Wprowadzenie nowej struktury zatrudnienia rozporządzeniem nr 723/2004 – Przepisy przejściowe dotyczące zaszeregowania do grupy
(regulamin pracowniczy, załącznik XIII, art. 5 ust. 4; rozporządzenie Rady (WE) nr 723/2004)
3. Odwołanie – Zarzuty – Niewystarczające uzasadnienie – Podanie przez Sąd do spraw Służby Publicznej uzasadnienia dorozumianego – Dopuszczalność – Przesłanki
(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 36, załącznik I, art. 7 ust. 1)
1. Na podstawie wyraźnych i jednoznacznych postanowień art. 5 ust. 4 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego zarówno konkurs prowadzący do przeniesienia z jednej kategorii do innej, jak i konkurs wewnętrzny, muszą skutkować umożliwieniem laureatowi takiego konkursu zmianę kategorii, na co nie pozwala zwykle pomyślne przejście konkursu otwartego.
W istocie ścisła wykładnia literalna tego przepisu wymaga szczególnego zwrócenia uwagi na to, że po pierwsze, nie odnosi się on do członków personelu tymczasowego, którzy są laureatami konkursu otwartego, ponieważ taki konkurs nie może zwykle prowadzić do zatrudnienia danej osoby z jednoczesnym przejściem do innej kategorii, oraz po drugie, jego brzmienie nie pozostawia administracji żadnego zakresu swobodnego uznania co do odmiennej interpretacji i odmiennego stosowania.
Co więcej, na podważenie tej oceny nie pozwala teologiczna i systematyczna wykładnia wspomnianego przepisu. O ile bowiem możliwość skorzystania z tego przejściowego przepisu szczególnego jest zastrzeżona dla członków personelu tymczasowego będących laureatami konkursu prowadzącego do przeniesienia z jednej kategorii do innej lub konkursu wewnętrznego, o tyle ma to na celu zachęcenie tych członków do udziału w tego rodzaju konkursach, po to by osiągnęli oni powołanie w charakterze urzędnika wraz z przejściem do innej kategorii. Natomiast w konkursie otwartym może wziąć udział ogół zainteresowanych, również osoby spoza instytucji, w związku z czym nie ma on na celu powiązania zatrudnienia i powołania z przejściem do innej kategorii.
W tych okolicznościach nie ma podstaw do uznania, że prawodawca pragnął przyznać możliwość skorzystania z systemu określonego w art. 5 ust. 4 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego członkom personelu tymczasowego będącym laureatami konkursu otwartego.
(zob. pkt 46, 48, 49)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 176/73 Van Belle przeciwko Radzie, 5 grudnia 1974 r., Rec. s. 1361, pkt 8
Sąd: sprawa T‑237/00 Reynolds przeciwko Parlamentowi, 8 grudnia 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑385, II‑1731, pkt 101
2. Do nierównego traktowania dochodzi wówczas, gdy dwie kategorie osób, których sytuacja faktyczna i prawna nie różni się w znaczący sposób, traktuje się odmiennie bądź też gdy odmienne sytuacje traktuje się identycznie. Tym samym pracownicy znajdujący się w identycznej sytuacji muszą podlegać tym samym przepisom, a prawodawca Unii musi mieć na uwadze obiektywne różnice między warunkami lub sytuacjami, w jakich znajdują się zainteresowani. Ponadto w dziedzinie objętej uprawnieniami dyskrecjonalnymi, takiej jak ustanowienie przepisów przejściowych mających na celu zapewnienie opartego na zasadzie słuszności przejścia z systemu wynikającego z dawnego regulaminu pracowniczego do systemu nowego regulaminu pracowniczego, zasada równości zostaje naruszona, gdy dana instytucja dokonuje rozróżnienia, które jest arbitralne lub oczywiście niewłaściwe w stosunku do zamierzonego przez dane uregulowanie celu.
Co więcej, poszanowanie ogólnej zasady równości traktowania stanowi kwestię prawną, co wiąże się z uprawnieniem Sądu do weryfikacji porównywalności rozpatrywanych odmiennych sytuacji. W tym zakresie, aby prawidłowo ustalić porównywalność rzeczonych sytuacji, należy wziąć pod uwagę cel przyświecający znajdującemu zastosowanie uregulowaniu.
W tym względzie członkowie personelu tymczasowego będący laureatami konkursu zorganizowanego celem obsadzenia stanowisk kategorii, do której już należą, nie znajdują się w tej samej sytuacji co członkowie personelu tymczasowego będący laureatami konkursu mającego za cel lub skutek umożliwienie przeniesienia do wyższej kategorii, a tym samym decydującego postępu w ramach kariery zawodowej. Okoliczność, że przyjmując art. 5 ust. 4 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, prawodawca czuwał nad tym, by ci ostatni mogli w drodze wyjątku zostać powołani w charakterze urzędników na okres próbny w grupie, w której byli zaszeregowani w dawnej kategorii, nie skutkuje arbitralnym czy rażąco niewłaściwym rozróżnieniem w świetle wytyczonego przez prawodawcę celu w stosunku do członków personelu tymczasowego zatrudnionych w charakterze urzędników w następstwie konkursu otwartego w kategorii, do której należeli.
(zob. pkt 54–56)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑227/04 P Lindorfer przeciwko Radzie, 11 września 2007 r., Zb.Orz. s. I‑6767, pkt 64; sprawa C‑127/07 Arcelor Atlantique i Lorraine i in., 16 grudnia 2008 r., Zb.Orz. s. I‑9895, pkt 26; sprawa C‑176/09 Luksemburg przeciwko Parlamentowi i Radzie, 12 maja 2011 r., Zb.Orz. s. I‑3727, pkt 32
Sąd: sprawy połączone od T‑359/07 P do T‑361/07 P Komisja przeciwko Bertolete’owi i in., 20 lutego 2009 r., Zb.Orz.SP s. I‑B‑1‑5, II‑B‑1‑21, pkt 38 i przytoczone tam orzecznictwo, 39, 43 i nast.
3. Obowiązek uzasadnienia wyroków spoczywający na Sądzie do spraw Służby Publicznej na mocy art. 36 statutu Trybunału Sprawiedliwości w związku z art. 7 ust. 1 załącznika I do tego statutu nie wymaga, by sąd ten przedstawił wywód, w którym zająłby się w sposób wyczerpujący każdym z wysuniętych przez strony postępowania argumentów z osobna. Uzasadnienie może zatem być dorozumiane, pod warunkiem że umożliwia ono zainteresowanym poznanie powodów, dla których podjęte zostały dane środki, a sądowi odwoławczemu dostarcza elementów wystarczających dla dokonania kontroli. Przywołany obowiązek uzasadnienia nie może bowiem być rozumiany jako zobowiązanie Sądu do spraw Służby Publicznej do szczegółowej odpowiedzi na każdy podniesiony przez skarżącego argument, zwłaszcza jeśli nie jest on wystarczająco jasny i dokładny oraz nie opiera się na szczegółowych dowodach.
(zob. pkt 72)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑150/09 P Iride i Iride Energia przeciwko Komisji, 21 stycznia 2010 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 42; sprawy połączone C‑201/09 P i C‑216/09 P ArcelorMittal Luxembourg przeciwko Komisji i Komisja przeciwko ArcelorMittal Luxembourg i in., 29 marca 2011 r., Zb.Orz. s. I‑2239, pkt 78
Sąd: sprawa T‑498/07 P Krcova przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 8 czerwca 2009 r., Zb.Orz.SP, s. I‑B‑1‑35, II‑B‑1‑197, pkt 34
Sąd: sprawa T‑248/08 P Doktor przeciwko Radzie, 2 marca 2010 r., pkt 64 i przytoczone tam orzecznictwo