Προσφυγή της 14ης Μαΐου 2010 - Autogrill España κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-219/10)
Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Autogrill España, SA (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωποι: J. Buendía Sierra, E. Abad Valdenebro, M. Muñoz de Juan και R. Calvo Salinero, δικηγόροι)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να κρίνει παραδεκτούς και βάσιμους τους λόγους ακυρώσεως που εκτίθενται στην προσφυγή·
να ακυρώσει το άρθρο 1, παράγραφος 1, της απόφασης της Επιτροπής της 28ης Οκτωβρίου 2009 (κρατική ενίσχυση αριθ. C 45/2007, ex NN 51/2007, ex CP 9/2007) σχετικά με τη φορολογική απόσβεση της υπεραξίας σε περίπτωση αποκτήσεως σημαντικής συμμετοχής στο κεφάλαιο αλλοδαπής επιχείρησης, στο μέτρο που κρίνει ότι το άρθρο 12, παράγραφος 5, του τροποποιημένου κειμένου του νόμου περί φορολογίας εταιριών (TRLIS) ενέχει στοιχεία κρατικής ενίσχυσης·
επικουρικώς, να ακυρώσει το άρθρο 4, στο μέτρο που ορίζει ότι η υποχρέωση αναζήτησης ισχύει και για πράξεις προγενέστερες της δημοσίευσης της τελικής απόφασης που αποτελεί το αντικείμενο της προσφυγής στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Η προσβαλλόμενη με την παρούσα προσφυγή απόφαση θεωρεί το καθεστώς ενισχύσεων που εφάρμοσε η Ισπανία σύμφωνα με το άρθρο 12, παράγραφος 5, του TRLIS ασυμβίβαστο με την κοινή αγορά, όσον αφορά τις ενισχύσεις που χορηγήθηκαν στους δικαιούχους κατά την απόκτηση συμμετοχών στο κεφάλαιο κοινοτικών εταιριών. Διευκρινίζεται συναφώς ότι η προμνησθείσα διάταξη επιτρέπει την έκπτωση από τον φόρο της απόσβεσης της υπεραξίας που προκύπτει από την απόκτηση συμμετοχής στο κεφάλαιο αλλοδαπής επιχείρησης άνω του 5 %.
Προς στήριξη των αιτημάτων της, η προσφεύγουσα προβάλλει τους ακόλουθους λόγους:
1- Παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, στον βαθμό που η προσβαλλόμενη απόφαση θεωρεί ότι το επίδικο μέτρο συνιστά κρατική ενίσχυση. Υποστηρίζεται συναφώς ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι το εξεταζόμενο φορολογικό μέτρο ευνοεί "ορισμένες επιχειρήσεις ή ορισμένους κλάδους παραγωγής", όπως απαιτείται από το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Η Επιτροπή περιορίζεται να υποστηρίξει ότι το μέτρο είναι επιλεκτικό, καθόσον ισχύει μόνο για την απόκτηση συμμετοχών στο κεφάλαιο αλλοδαπών επιχειρήσεων και όχι και εγχώριων επιχειρήσεων. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η συλλογιστική αυτή είναι εσφαλμένη και συνίσταται σε διάλληλο συλλογισμό: το γεγονός ότι η εφαρμογή του εξεταζόμενου μέτρου -όπως και οποιουδήποτε άλλου φορολογικού μέτρου- βασίζεται στην πλήρωση ορισμένων αντικειμενικών προϋποθέσεων δεν το καθιστά επιλεκτικό μέτρο de jure ή de facto. Συγκεκριμένα, ο μηχανικός συλλογισμός της Επιτροπής οδηγεί στο να θεωρείται ως εκ πρώτης όψεως επιλεκτικό οποιοδήποτε φορολογικό μέτρο.
Προς πλήρη διευκρίνιση του ζητήματος, τόσον η νομική ανάλυση του μέτρου όσο και τα στατιστικά στοιχεία που παρέσχε το Βασίλειο της Ισπανίας καταδεικνύουν ότι το άρθρο 12, παράγραφος 5, του TRLIS συνιστά γενικό μέτρο ανοικτό, de jure και de facto, σε όλες τις επιχειρήσεις που υπόκεινται στην ισπανική φορολογία εταιριών ανεξαρτήτως του μεγέθους τους, της φύσης τους, του τομέα στον οποίο εντάσσονται ή της καταγωγής τους.
Αφετέρου, η διαφορετική εκ πρώτης όψεως μεταχείριση την οποία επιφυλάσσει το άρθρο 12, παράγραφος 5, του TRLIS όχι μόνο δεν αποτελεί επιλεκτικό πλεονέκτημα, αλλά αποσκοπεί στην ίση φορολογική μεταχείριση όλων των πράξεων απόκτησης μετοχών, είτε αυτές είναι εγχώριες είτε είναι αλλοδαπές, καθώς, αν, λόγω της αδυναμίας πραγματοποιήσεως διασυνοριακών συγχωνεύσεων, η απόσβεση της υπεραξίας μπορεί να επιτευχθεί μόνον σε εθνικό επίπεδο, καθόσον στο επίπεδο αυτό υπάρχουν φορολογικοί κανόνες που το επιτρέπουν, το άρθρο 12, παράγραφος 5, του TRLIS, εκ των πραγμάτων, επεκτείνει αυτή τη δυνατότητα και στην αγορά συμμετοχών στο κεφάλαιο αλλοδαπών επιχειρήσεων.
Επικουρικώς, υποστηρίζεται ότι η απόφαση της Επιτροπής είναι δυσανάλογη, καθόσον η εφαρμογή της σε περιπτώσεις όπου αποκτάται ο έλεγχος αλλοδαπών επιχειρήσεων θα έπρεπε να είναι, τουλάχιστον, αντίστοιχη των περιπτώσεων των εγχωρίων συγχωνεύσεων που, ως εκ τούτου, δικαιολογούνται από την οικονομία και τη λογική του ισπανικού συστήματος.
2- Παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ λόγω νομικής πλάνης κατά τον προσδιορισμό των επωφελουμένων από το μέτρο.
Επικουρικώς, και έστω και αν θεωρηθεί ότι το άρθρο 12, παράγραφος 5, ΣΛΕΕ ενέχει στοιχεία κρατικής ενίσχυσης, η Επιτροπή όφειλε να προβεί σε αναλυτική οικονομική ανάλυση προκειμένου να προσδιορίσει τους επωφελούμενους από το καθεστώς των ενισχύσεων. Η προσφεύγουσα θεωρεί ότι, εν πάση περιπτώσει, οι επωφελούμενοι από την ενίσχυση (υπό μορφή διογκώσεως της τιμής αγοράς των μετοχών) είναι οι πωλούντες τις μετοχές και όχι, όπως ισχυρίζεται η Επιτροπή, οι ισπανικές επιχειρήσεις που εφάρμοσαν το μέτρο.
3- Τέλος, η προσφεύγουσα επικαλείται παραβίαση της αρχής της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, λαμβανομένου υπόψη του εύρους της χρονικής περιόδου την οποία καλύπτει η απόφαση που διατάσσει την αναζήτηση των ενισχύσεων.
____________