Language of document : ECLI:EU:T:2015:91

Υπόθεση T‑204/11

(δημοσίευση αποσπασμάτων)

Βασίλειο της Ισπανίας

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Προστασία των καταναλωτών – Κανονισμός (ΕΕ) 15/2011 – Μέθοδοι για την ανίχνευση λιπόφιλων τοξινών στα δίθυρα μαλάκια – Αντικατάσταση της μεθόδου βιοδοκιμής σε ποντίκια από τη μέθοδο υγροχρωματογραφίας σε συνδυασμό με δίδυμη φασματομετρία μάζας (LC-MS/MS) – Άρθρο 168 ΣΛΕΕ – Αναλογικότητα – Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη»

Περίληψη – Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα)
της 11ης Φεβρουαρίου 2015

1.      Δημόσια υγεία – Μέτρα υλοποιήσεως – Εξουσία εκτιμήσεως των θεσμικών οργάνων της Ένωσης – Κανονισμός της Επιτροπής ο οποίος προϋποθέτει περίπλοκη εκτίμηση – Δικαστικός έλεγχος – Όρια – Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως ή κατάχρηση εξουσίας – Ανάγκη να προσκομισθούν αποδεικτικά στοιχεία ικανά να ανατρέψουν τις εκτιμήσεις που πραγματοποιούνται στην ως άνω πράξη

(Κανονισμός 15/2011 της Επιτροπής)

2.      Προσφυγή ακυρώσεως – Κανονισμός της Επιτροπής ο οποίος προϋποθέτει περίπλοκη εκτίμηση – Δικαστικός έλεγχος – Όρια – Εκτίμηση της νομιμότητας βάσει των πληροφοριακών στοιχείων που ήταν διαθέσιμα κατά τον χρόνο εκδόσεως της αποφάσεως

(Άρθρο 263ΣΛΕΕ)

3.      Δημόσια υγεία – Αξιολόγηση των κινδύνων – Αξιολόγηση των επιστημονικών μεθόδων για την εκτίμηση των διαφόρων ουσιών – Εφαρμογή των αρχών της εμπειρογνωμοσύνης, της διαφάνειας και της ανεξαρτησίας

(Κανονισμός 15/2011 της Επιτροπής)

4.      Δημόσια υγεία – Μέτρα υλοποιήσεως – Μέθοδοι για την ανίχνευση λιπόφιλων τοξινών στα δίθυρα μαλάκια – Κανονισμός 15/2011 – Επικράτηση της προστασίας της δημόσιας υγείας έναντι, έστω και σημαντικών, αρνητικών οικονομικών συνεπειών

(Κανονισμός 15/2011 της Επιτροπής)

1.      Τα θεσμικά όργανα της Ένωσης διαθέτουν ευρεία εξουσία εκτιμήσεως κατά την εφαρμογή των μέτρων που πρέπει να ληφθούν για την προστασία της υγείας του ανθρώπου, ιδίως όσον αφορά τον ορισμό των επιδιωκόμενων σκοπών και την επιλογή των κατάλληλων μέσων δράσεως. Αυτή η ευρεία εξουσία εκτιμήσεως σημαίνει περιορισμένο έλεγχο εκ μέρους του δικαστή της Ένωσης. Ειδικότερα, η εν λόγω εξουσία εκτιμήσεως έχει ως αποτέλεσμα ότι ο επί της ουσίας έλεγχος του δικαστή περιορίζεται στην εξέταση του αν κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους τα θεσμικά όργανα υπέπεσαν σε πρόδηλη πλάνη ή σε κατάχρηση εξουσίας ή ακόμη αν τα όργανα αυτά υπερέβησαν προδήλως τα όρια της διακριτικής τους ευχέρειας.

Προκειμένου να αποδειχθεί ότι το θεσμικό όργανο κατά την εκτίμηση περίπλοκων πραγματικών περιστατικών υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη δυνάμενη να δικαιολογήσει την ακύρωση πράξεως, πρέπει τα προσκομισθέντα από τον προσφεύγοντα αποδεικτικά στοιχεία να είναι ικανά να ανατρέψουν τις σχετικές με τα πραγματικά περιστατικά εκτιμήσεις που έχουν γίνει στην εν λόγω πράξη. Με την επιφύλαξη του ως άνω ελέγχου της αξιοπιστίας, το Γενικό Δικαστήριο δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον εκδότη της αποφάσεως αυτής στην εκτίμηση περίπλοκων πραγματικών στοιχείων. Πάντως, ο περιορισμός του ελέγχου του δικαστή της Ένωσης δεν αναιρεί την υποχρέωσή του να επαληθεύει την ακρίβεια των αποδεικτικών στοιχείων των οποίων γίνεται επίκληση, την αξιοπιστία και τη συνοχή τους, καθώς και να ελέγχει αν τα στοιχεία αυτά αποτελούν το σύνολο των ληπτέων υπόψη συναφών στοιχείων για την εκτίμηση σύνθετης καταστάσεως και αν είναι ικανά να θεμελιώσουν τα εξ αυτών αντλούμενα συμπεράσματα.

(βλ. σκέψεις 30-33)

2.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 123)

3.      Όσον αφορά την προστασία της δημόσιας υγείας, όπως ισχύει και για την τήρηση της αρχής της προφυλάξεως, η επιστημονική αξιολόγηση των μεθόδων για την ανάλυση των διαφόρων ουσιών πρέπει να διενεργείται βάσει επιστημονικών γνωμοδοτήσεων που βασίζονται στις αρχές της εμπειρογνωμοσύνης, της διαφάνειας και της ανεξαρτησίας. Ειδικότερα, οι απαιτήσεις αυτές συνιστούν σημαντική διαδικαστική εγγύηση προς εξασφάλιση της επιστημονικής αντικειμενικότητας των μέτρων και προς αποφυγή της λήψεως αυθαίρετων μέτρων.

(βλ. σκέψη 131)

4.      Η προστασία της δημόσιας υγείας έχει υπέρτερη σπουδαιότητα σε σχέση με τις οικονομικής φύσεως θεωρήσεις με αποτέλεσμα να μπορεί να δικαιολογήσει, ακόμη και σημαντικές, αρνητικές οικονομικές συνέπειες για ορισμένους συναλλασσόμενους.

(βλ. σκέψη 141)