Sprawa T‑9/15

Ball Beverage Packaging Europe Ltd

przeciwko

Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Wzór wspólnotowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru – Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający trzy puszki – Wcześniejszy wzór wspólnotowy – Podstawa unieważnienia – Indywidualny charakter – Inne całościowe wrażenie – Artykuł 6 i art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 – Zbiór artykułów stanowiących pojedynczy przedmiot – Zakres opisu zarejestrowanego wzoru wspólnotowego – Obowiązek uzasadnienia – Wstąpienie do sprawy w miejsce jednej ze stron

Streszczenie – wyrok Sądu (pierwsza izba) z dnia 13 czerwca 2017 r.

1.      Postępowanie sądowe – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne – Określenie przedmiotu sporu – Zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów

[regulamin postępowania przed Sądem (1991), art. 44 § 1 lit. c)]

2.      Wzory wspólnotowe – Procedura – Uzasadnienie decyzji – Artykuł 62 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 6/2002 – Zakres identyczny z zakresem art. 296 TFUE – Podanie przez izbę odwoławczą uzasadnienia dorozumianego – Dopuszczalność – Przesłanki

(art. 296 TFUE; rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 62 zdanie pierwsze)

3.      Wzory wspólnotowe – Procedura – Procedura rejestracji – Szybka kontrola o charakterze zasadniczo formalnym

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, motyw 18)

4.      Wzory wspólnotowe – Procedura – Zgłoszenie do rejestracji – Warunki, jakie należy spełnić – Opis wyjaśniający przedstawienie lub próbkę

[rozporządzenia: Rady nr 6/2002, art. 10 ust. 1, art. 36 ust. 3 lit. a), art. 36 ust. 6; Komisji nr 2245/2002, art. 1 ust. 2 lit. a)]

5.      Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Wzór niewywołujący u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Całościowa ocena wszystkich elementów przedstawionych we wcześniejszym wzorze

[rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1, art. 25 ust. 1 lit. d)]

6.      Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Wzór niewywołujący u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Poinformowany użytkownik – Pojęcie

[rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1, art. 10 ust. 1, art. 25 ust. 1 lit. b)]

1.      Zwięzłe przedstawienie podnoszonych zarzutów powinno być wystarczająco jasne i precyzyjne, aby umożliwić stronie pozwanej przygotowanie obrony, a Sądowi wydanie orzeczenia w przedmiocie skargi, w danym wypadku bez poszukiwania dodatkowych informacji. Z powyższego wynika, że znaczenie i zakres zarzutu podnoszonego na poparcie środka odwoławczego powinny wynikać w sposób jednoznaczny ze skargi.

(zob. pkt 20)

2.      Zgodnie z art. 62 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 6/2002 w sprawie wzorów wspólnotowych decyzje Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej muszą zawierać uzasadnienie. Ten obowiązek uzasadnienia ma taki sam zakres, jak obowiązek wynikający z art. 296 TFUE, zgodnie z którym rozumowanie autora aktu powinno zostać wskazane w sposób jasny i jednoznaczny, i ma podwójny cel, polegający z jednej strony na umożliwieniu zainteresowanym zapoznania się z uzasadnieniem przyjętego środka w celu obrony ich praw, a z drugiej strony na umożliwieniu sądowi Unii Europejskiej przeprowadzenia kontroli zgodności decyzji z prawem. Niemniej od izb odwoławczych nie można wymagać, by przedstawiały wyjaśnienie, które podejmowałoby w sposób wyczerpujący punkt po punkcie argumentację przedstawioną przez strony sporu. Uzasadnienie może zatem być dorozumiane, pod warunkiem że umożliwia zainteresowanym poznanie przyczyn, dla których została wydana dana decyzja izby odwoławczej, a właściwemu sądowi dostarcza elementów wystarczających do przeprowadzenia kontroli.

Ponadto należy przypomnieć, iż obowiązek uzasadnienia stanowi istotny wymóg formalny, który należy odróżnić od kwestii zasadności podstaw uzasadnienia, odnoszącej się do materialnej zgodności z prawem spornego aktu. Uzasadnienie decyzji polega bowiem na formalnym wskazaniu podstaw, na jakich opiera się ta decyzja. W wypadku gdy podstawy te zawierają błędy, błędy te naruszają materialną zgodność decyzji z prawem, lecz nie jej uzasadnienie, które może być wystarczające, nawet jeśli przedstawiono w nim niewłaściwe podstawy.

(zob. pkt 26, 27)

3.      Ustanowiona w rozporządzeniu nr 6/2002 w sprawie wzorów wspólnotowych procedura rejestracji wspólnotowych wzorów polega na szybkiej kontroli o charakterze zasadniczo formalnym, która, jak wskazano w motywie 18 tego rozporządzenia, nie wymaga badania merytorycznego mającego na celu ustalenie przed rejestracją, czy wzór spełnia warunki udzielenia ochrony, i która ponadto – w odróżnieniu od procedury rejestracji w trybie rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej – nie przewiduje etapu pozwalającego właścicielowi wcześniej zarejestrowanego wzoru na wniesienie sprzeciwu wobec rejestracji.

(zob. pkt 55)

4.      Z jednej strony z art. 36 ust. 3 lit. a) rozporządzenia nr 6/2002 w sprawie wzorów wspólnotowych wynika, że funkcją opisu, jaki może być zawarty w zgłoszeniu wzoru, jest wyjaśnienie przedstawienia lub próbki, a z drugiej strony z art. 36 ust. 6 wspomnianego rozporządzenia wynika, że opis ten nie może naruszać zakresu ochrony wzoru jako takiego. W art. 10 ust. 1 tego rozporządzenia – zatytułowanym „Zakres ochrony” – uściślono, że zakres ochrony przyznanej na zasadach wzoru wspólnotowego obejmuje każdy wzór, który nie wywiera u poinformowanego użytkownika innego całościowego wizualnego wrażenia.

Z powyższego wynika, że ewentualnie zawarty w zgłoszeniu opis nie może wpływać na ocenę co do istoty dotyczącą nowości lub indywidualnego charakteru rozpatrywanego wzoru. Zostało to zresztą potwierdzone w art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 2245/2002 wykonującego rozporządzenie nr 6/2002, przewidującym w szczególności, że opis powinien odnosić się jedynie do tych cech, które są widoczne na przedstawieniu wzoru lub na próbkach, oraz że opis ten nie może zawierać oświadczeń dotyczących domniemanej nowości lub indywidualnego charakteru wzoru bądź jego technicznej wartości.

Z powyższego wynika także, że opis ten nie może również wpływać na kwestię tego, jaki jest przedmiot ochrony rozpatrywanego wzoru, która to kwestia jest bezsprzecznie związana z ocenami dotyczącymi nowości lub indywidualnego charakteru.

(zob. pkt 66–68)

5.      Indywidualny charakter wzoru wynika z całościowego wrażenia odnoszącego się do różnicy lub do braku „déjà vu”, z punktu widzenia poinformowanego użytkownika, w odniesieniu do istnienia jakiejkolwiek uprzedniości we wcześniejszych wzorach – bez uwzględnienia różnic, które pozostają niewystarczająco wyraziste, aby wpłynąć na wspomniane całościowe wrażenie, mimo że przeważają one nad nieistotnymi szczegółami – lecz przy uwzględnieniu różnic wystarczająco wyrazistych, aby wytworzyć odmienne całościowe wrażenie.

Porównanie całościowego wrażenia wywieranego przez wzory powinno stanowić syntezę i nie może ograniczać się do analitycznego porównania wykazu podobieństw i różnic. Takie porównanie powinno dotyczyć jedynie faktycznie chronionych elementów, bez uwzględnienia cech wyłączonych z ochrony.

(zob. pkt 78, 79)

6.      Przy ocenie indywidualnego charakteru wzoru należy także uwzględnić punkt widzenia poinformowanego użytkownika. Zgodnie z orzecznictwem pojęcie „poinformowanego użytkownika” w rozumieniu art. 6 rozporządzenia nr 6/2002 w sprawie wzorów wspólnotowych nie dotyczy ani producenta, ani sprzedawcy produktów, w których rozpatrywane wzory mają być zawarte lub zastosowane. Poinformowany użytkownik jest osobą szczególnie uważną i dysponuje pewną wiedzą na temat wcześniejszego stanu sztuki, to znaczy wcześniejszych wzorów związanych z danym produktem, które były udostępnione w dacie dokonania zgłoszenia spornego wzoru lub – w danym wypadku – w dacie zastrzeżenia pierwszeństwa.

Co się tyczy poziomu uwagi poinformowanego użytkownika, sąd Unii uściślił, że o ile użytkownik ten nie jest przeciętnym konsumentem, właściwie poinformowanym, dostatecznie uważnym i rozsądnym, który postrzega zwykle wzór jako całość i nie dokonuje analizy jego poszczególnych szczegółów, o tyle nie jest on również ekspertem lub specjalistą mogącym zauważyć szczegółowo minimalne różnice, jakie mogą istnieć między kolidującymi ze sobą wzorami. I tak, określenie „poinformowany” sugeruje, że – nie będąc twórcą lub ekspertem technicznym – użytkownik zna różne wzory istniejące w danej branży, posiada pewien zakres wiedzy na temat elementów, jakie te wzory zwykle zawierają, i w związku z zainteresowaniem danymi produktami wykazuje stosunkowo wysoki poziom uwagi przy ich używaniu.

(zob. pkt 80, 81)