Language of document :

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Bucureşti (Rumunia) w dniu 8 marca 2022 r. – Postępowanie karne przeciwko AR

(Sprawa C-179/22)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Bucureşti

Osoba objęta europejskim nakazem aresztowania

AR

Pytania prejudycjalne

Czy przepisy art. 25 decyzji ramowej 2008/909/WSiSW1 należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy organ sądowy wykonujący europejski nakaz [aresztowania] zamierza zastosować art. 4 [pkt] 6 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW2 w celu uznania wyroku skazującego, jest on zobowiązany wystąpić z wnioskiem o [przekazanie] wyroku i zaświadczenia wydanych na podstawie decyzji ramowej 2008/909/WSiSW oraz uzyskać zgodę państwa skazania zgodnie z art. 4 [ust.] 2 decyzji ramowej 2008/909/WSiSW?

Czy przepisy art. 4 [pkt] 6 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW w związku z art. 25 i art. 4 [ust.] 2 decyzji ramowej 2008/909/WSiSW należy interpretować w ten sposób, że odmowa wykonania europejskiego nakazu aresztowania wydanego w celu wykonania kary pozbawienia wolności i uznanie wyroku skazującego bez faktycznego wykonania kary poprzez osadzenie osoby skazanej w zakładzie karnym w następstwie jej ułaskawienia i zawieszenia wykonania kary zgodnie z prawem państwa wykonującego oraz bez uzyskania zgody państwa skazania w ramach postępowania w sprawie uznania [powodują] utratę przez państwo skazania prawa do wykonania kary zgodnie z art. 22 [ust.] 1 decyzji ramowej 2008/909/WSiSW?

Czy art. 8 [ust.] 1 lit. c) decyzji ramowej 2002/584/WSiSW należy interpretować w ten sposób, że wyrok skazujący na karę pozbawienia wolności – na podstawie którego wydano europejski nakaz aresztowania, którego wykonania odmówiono zgodnie z art. 4 pkt 6 [tej decyzji ramowej], przy jednoczesnym uznaniu wyroku, ale bez faktycznego wykonania kary poprzez osadzenie osoby skazanej w zakładzie karnym w następstwie jej ułaskawienia i zawieszenia wykonania kary zgodnie z prawem państwa wykonującego oraz bez uzyskania zgody państwa skazania w ramach postępowania w sprawie uznania – traci swoją wykonalność?

Czy przepisy art. 4 [pkt] 5 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW należy interpretować w ten sposób, że wyrok odmawiający wykonania europejskiego nakazu aresztowania wydanego w celu wykonania kary pozbawienia wolności i uznający wyrok skazujący na podstawie art. 4 [pkt] 6 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW, ale bez faktycznego wykonania kary poprzez osadzenie osoby skazanej w zakładzie karnym w następstwie jej ułaskawienia i zawieszenia wykonania kary zgodnie z prawem państwa wykonującego (państwa członkowskiego Unii) oraz bez uzyskania zgody państwa skazania w ramach postępowania w sprawie uznania, stanowi wyrok skazujący „odnośnie do tych samych czynów” wydany przez państwo trzecie?

W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie czwarte:

Czy przepisy art. 4 [pkt] 5 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW należy interpretować w ten sposób, że wyrok odmawiający wykonania europejskiego nakazu aresztowania wydanego w celu wykonania kary pozbawienia wolności i uznający wyrok skazujący zgodnie z art. 4 [pkt] 6 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW, przy jednoczesnym zawieszeniu wykonania kary zgodnie z prawem państwa wykonującego, stanowi „wyrok aktualnie wykonywany”, jeżeli dozór osoby skazanej jeszcze się nie rozpoczął?

____________

1 Decyzja ramowa Rady 2008/909/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub inny środek polegający na pozbawieniu wolności – w celu wykonania tych wyroków w Unii Europejskiej (Dz.U. 2008, L 327, s. 27).

1 Decyzja ramowa Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (Dz.U. 2002, L 190, s. 1).