ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 13ης Οκτωβρίου 2015

Υπόθεση T‑103/13 P

Ευρωπαϊκή Επιτροπή

κατά

Giorgio Cocchi

και

Nicola Falcione

«Αίτηση αναιρέσεως – Ανταναίρεση – Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Συντάξεις – Μεταφορά των εθνικών συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων – Προτάσεις αναγνωρίσεως συντάξιμων ετών – Μη βλαπτική πράξη – Απαράδεκτο της προσφυγής – Άρθρο 11, παράγραφος 2, του παραρτήματος VIII του ΚΥΚ»

Αντικείμενο:      Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) της 11ης Δεκεμβρίου 2012, Cocchi και Falcione κατά Επιτροπής (F‑122/10, Συλλογή Υπ.Υπ., EU:F:2012:180).

Απόφαση:      Η απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώτο τμήμα) της 11ης Δεκεμβρίου 2012, Cocchi και Falcione κατά Επιτροπής (F‑122/10), αναιρείται, στο μέτρο που κρίνει παραδεκτό και βάσιμο το αίτημα ακυρώσεως των πράξεων (που στην απόφαση αυτή χαρακτηρίζονται ως «αποφάσεις») της 12ης και της 23ης Φεβρουαρίου 2010, τις οποίες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απηύθυνε, αντιστοίχως, στον Nicola Falcione και στον Giorgio Cocchi, καθόσον με τις εν λόγω πράξεις ανεκλήθησαν οι προτάσεις που έγιναν στον G. Cocchi και στον N. Falcione όσον αφορά το εκφραζόμενο σε επιπλέον συντάξιμα έτη αποτέλεσμα που θα προέκυπτε από την ενδεχόμενη μεταφορά των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων τους. Η ανταναίρεση απορρίπτεται. Η προσφυγή των G. Cocchi και N. Falcione ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης στην υπόθεση F‑122/10 απορρίπτεται, στο μέτρο που με αυτή ζητείται η ακύρωση των πράξεων της 12ης και της 23ης Φεβρουαρίου 2010, τις οποίες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απηύθυνε, αντιστοίχως, στον N. Falcione και στον G. Cocchi, καθόσον με τις εν λόγω πράξεις ανεκλήθησαν οι προτάσεις που έγιναν στον G. Cocchi και στον N. Falcione όσον αφορά το εκφραζόμενο σε επιπλέον συντάξιμα έτη αποτέλεσμα που θα προέκυπτε από την ενδεχόμενη μεταφορά των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων τους. Οι G. Cocchi και N. Falcione φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα της αναιρετικής δίκης και τα δικαστικά έξοδα της Επιτροπής που αφορούν την ανταναίρεση. Η Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα που αφορούν την αίτηση αναιρέσεως. Οι G. Cocchi και N. Falcione καθώς και η Επιτροπή φέρουν έκαστος τα δικά του δικαστικά έξοδα όσον αφορά την πρωτόδικη δίκη.

Περίληψη

1.      Υπαλληλικές προσφυγές – Βλαπτική πράξη – Έννοια – Πρόταση αναγνωρίσεως συντάξιμων ετών ενόψει της μεταφοράς στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ένωσης των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που αποκτήθηκαν πριν από την ανάληψη υπηρεσίας στην Ένωση – Δεν εμπίπτει – Απόφαση περί αναγνωρίσεως συντάξιμων ετών εκδοθείσα μετά τη μεταφορά του κεφαλαίου που αντιστοιχεί στα αποκτηθέντα συνταξιοδοτικά δικαιώματα – Εμπίπτει

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 91 § 1 και παράρτημα VIII, άρθρο 11 § 2)

2.      Υπαλληλικές προσφυγές – Αρμοδιότητα του δικαστή της Ένωσης – Γνωμοδότηση – Δεν εμπίπτει

(Άρθρο 270 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 91 § 1)

3.      Υπάλληλοι – Συντάξεις – Συνταξιοδοτικά δικαιώματα που αποκτήθηκαν πριν από την ανάληψη υπηρεσίας στην Ένωση – Μεταφορά στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ένωσης – Ευχέρεια του υπαλλήλου να μεταφέρει τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα που είχε αποκτήσει προηγουμένως – Πρόταση αναγνωρίσεως συντάξιμων ετών η οποία δεν συνιστά βλαπτική πράξη – Δεν ασκεί επιρροή

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα VIII, άρθρο 11 § 2)

4.      Υπαλληλικές προσφυγές – Βλαπτική πράξη – Έννοια – Πρόταση επιστροφής μέρους του κεφαλαίου το οποίο αντιπροσωπεύει τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα που υπάλληλος είχε αποκτήσει προηγουμένως και το οποίο μεταφέρθηκε στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ένωσης – Δεν εμπίπτει

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 91 § 1, και παράρτημα VIII, άρθρο 11 § 2)

1.      Πρόταση περί αναγνωρίσεως συντάξιμων ετών, η οποία κοινοποιείται σε υπάλληλο ενόψει της μεταφοράς στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ένωσης των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που έχουν αποκτηθεί στο πλαίσιο άλλου συστήματος, δεν παράγει δεσμευτικά έννομα αποτελέσματα τα οποία θίγουν απευθείας και άμεσα την έννομη κατάσταση του αποδέκτη της, μεταβάλλοντάς την ουσιωδώς. Ως εκ τούτου, η εν λόγω πρόταση δεν συνιστά βλαπτική πράξη, κατά την έννοια του άρθρου 91, παράγραφος 1, του ΚΥΚ.

Σύμφωνα με το άρθρο 11, παράγραφος 2, του παραρτήματος VIII του ΚΥΚ, ο πραγματικός καθορισμός του αριθμού συντάξιμων ετών που αναγνωρίζονται στον υπάλληλο ο οποίος ζητεί τη μεταφορά στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ένωσης των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που απέκτησε στο πλαίσιο άλλου συστήματος συντελείται κατά λογική αναγκαιότητα μετά τη μεταφορά συγκεκριμένου χρηματικού ποσού, «βάσει του μεταφερθέντος κεφαλαίου». Επομένως, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι πρόταση καθορισμού συντάξιμων ετών η οποία κοινοποιείται, ως εκ της ίδιας της φύσεώς της, πριν την πραγματοποίηση της εν λόγω μεταφοράς δύναται να έχει ως αποτέλεσμα τον καθορισμό αριθμού συντάξιμων ετών.

Ο αριθμός των αναγνωριζόμενων συντάξιμων ετών προκύπτει από την εφαρμογή της μεθόδου μετατροπής σε συντάξιμα έτη του κεφαλαίου που αντιπροσωπεύει τα προγενέστερα δικαιώματα, μεθόδου προβλεπόμενης στις γενικές εκτελεστικές διατάξεις τις οποίες εκδίδει το οικείο όργανο σύμφωνα με το άρθρο 11, παράγραφος 2, του παραρτήματος VIII του ΚΥΚ.

Συγκεκριμένα, η απόφαση που εκδίδεται αφότου πραγματοποιηθεί η μεταφορά του κεφαλαίου του αντιστοιχούντος στα συνταξιοδοτικά δικαιώματα που απέκτησε ο ενδιαφερόμενος πριν την ανάληψη των καθηκόντων του είναι εκείνη που αποτελεί βλαπτική πράξη και είναι δεκτική προσφυγής ακυρώσεως κατά το άρθρο 91, παράγραφος 1, του ΚΥΚ.

(βλ. σκέψεις 60, 62, 65 και 66)

2.      Το άρθρο 270 ΣΛΕΕ δεν παρέχει στον δικαστή της Ένωσης την αρμοδιότητα να εκδίδει γνωμοδοτήσεις αλλά μόνον να αποφαίνεται επί οποιασδήποτε διαφοράς μεταξύ της Ένωσης και των υπαλλήλων της, εντός των ορίων και υπό τους όρους που καθορίζει ο ΚΥΚ.

Ακριβώς όμως το άρθρο 91, παράγραφος 1, του ΚΥΚ προβλέπει ότι προσφυγή ακυρώσεως μπορεί να στρέφεται μόνον κατά βλαπτικής πράξεως. Αν η πράξη κατά της οποίας ασκήθηκε η προσφυγή δεν είναι βλαπτική για τον προσφεύγοντα, η προσφυγή είναι απαράδεκτη. Το ενδεχόμενο συμφέρον του προσφεύγοντος να επιλυθεί επί της ουσίας το ζήτημα το οποίο εγείρει με την προσφυγή του είναι, συναφώς, άνευ σημασίας.

(βλ. σκέψεις 70 και 71)

3.      Η παραδοχή ότι πρόταση καθορισμού των συνταξίμων ετών ενόψει της μεταφοράς στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ένωσης των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που ο ενδιαφερόμενος υπάλληλος απέκτησε πριν την ανάληψη υπηρεσίας στην Ένωση δεν αποτελεί βλαπτική πράξη δεν σημαίνει ότι ο οικείος υπάλληλος στερείται την ευχέρεια να μεταφέρει τα συνταξιοδοτικά του δικαιώματα, την οποία του αναγνωρίζει το άρθρο 11, παράγραφος 2, του παραρτήματος VIII του ΚΥΚ. Σημαίνει απλώς και μόνο ότι ο εν λόγω υπάλληλος πρέπει να επιλέξει αν επιθυμεί να ασκήσει ή όχι το δικαίωμα που του αναγνωρίζει η διάταξη αυτή, χωρίς να μπορεί εκ των προτέρων να ζητήσει από τον δικαστή της Ένωσης να αποφανθεί επί της ερμηνείας και της εφαρμογής, στην περίπτωσή του, της προαναφερθείσας διατάξεως και των γενικών εκτελεστικών διατάξεων που έχουν εκδοθεί για τη θέση της σε εφαρμογή.

(βλ. σκέψη 85)

4.      Στο πλαίσιο διαδικασίας μεταφοράς συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων την οποία προβλέπει το άρθρο 11, παράγραφος 2, του παραρτήματος VIII του ΚΥΚ, η πρόταση επιστροφής μέρους του κεφαλαίου το οποίο αντιπροσωπεύει τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα που έχει αποκτήσει υπάλληλος σε άλλο σύστημα, και το οποίο μεταφέρθηκε στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ένωσης, δεν αποτελεί βλαπτική πράξη, στο μέτρο που προβλέπει την επιστροφή στον ενδιαφερόμενο του πλεονάσματος του κεφαλαίου που θα μεταφερθεί.

Ειδικότερα, το ύψος του ενδεχόμενου επιστρεπτέου πλεονάσματος εξαρτάται από τον αριθμό των συντάξιμων ετών που θα αναγνωρισθούν στον ενδιαφερόμενο και τον συντελεστή για την μετατροπή του κεφαλαίου σε συντάξιμα έτη.

(βλ. σκέψη 100)