Beroep ingesteld op 18 februari 2022 – Europese Commissie / Bondsrepubliek Duitsland

(Zaak C-116/22)

Procestaal: Duits

Partijen

Verzoekende partij: Europese Commissie (vertegenwoordigers: C. Hermes, M. Noll-Ehlers, gemachtigden)

Verwerende partij: Bondsrepubliek Duitsland

Conclusies

vaststellen dat de Bondsrepubliek Duitsland

artikel 4, lid 4, van richtlijn 92/43/EEG¹ heeft geschonden door 88 van 4606 gebieden waarvoor de in deze bepaling gestelde termijn van zes jaar is verstreken, niet aan te wijzen als speciale beschermingszones;

artikel 4, lid 4, van richtlijn 92/43 heeft geschonden doordat zij geen instandhoudingsdoelstellingen heeft vastgesteld voor 88 van de betrokken 4606 gebieden en daarenboven bij de vaststelling van instandhoudingsdoelstellingen op algemene en structurele wijze een praktijk hanteert die niet voldoet aan de wettelijke vereisten van deze bepaling;

artikel 6, lid 1, van richtlijn 92/43 heeft geschonden doordat zij geen instandhoudingsmaatregelen heeft vastgesteld voor 737 van de betrokken 4606 gebieden en daarenboven bij de vaststelling van instandhoudingsmaatregelen een praktijk hanteert die niet voldoet aan de wettelijke vereisten van deze bepaling;

de Bondsrepubliek Duitsland verwijzen in de kosten van de procedure.

Middelen en voornaamste argumenten

Met dit beroep laakt de Europese Commissie dat de Bondsrepubliek Duitsland verzuimt de krachtens richtlijn 92/43/EEG vereiste maatregelen met betrekking tot de aanwijzing en het beheer van haar Natura 2000-netwerk te treffen.

Ten eerste komt de Bondsrepubliek Duitsland haar verplichting uit hoofde van artikel 4, lid 4, van de richtlijn niet na doordat zij 88 van 4606 gebieden waarvoor de in deze bepaling gestelde termijn van zes jaar is verstreken, op het voor de niet-nakoming relevante tijdstip niet heeft aangewezen als speciale beschermingszones.

Ten tweede gaat de Bondsrepubliek Duitsland voorbij aan haar verplichting uit hoofde van artikel 4, lid 4, van de richtlijn om voldoende specifieke instandhoudingsdoelstellingen te definiëren, doordat zij geen instandhoudingsdoelstellingen heeft vastgesteld voor 88 van de betrokken 4606 gebieden en daarenboven bij de vaststelling van instandhoudingsdoelstellingen op algemene en structurele wijze een praktijk hanteert die niet voldoet aan de wettelijke vereisten van deze bepaling. Volgens artikel 4, lid 4, van de richtlijn moeten instandhoudingsdoelstellingen gekwantificeerd en meetbaar zijn, duidelijk onderscheid maken tussen de doelstelling van „herstel” en die van „instandhouding” van de relevante te beschermen rijkdommen van het desbetreffende gebied en in algemeen verbindende rechtshandelingen zijn vastgesteld. De Duitse praktijk inzake instandhoudingsdoelstellingen strookt niet met deze vereisten.

Ten derde komt de Bondsrepubliek Duitsland haar verplichting uit hoofde van artikel 6, lid 1, van de richtlijn om de nodige instandhoudingsmaatregelen te treffen niet na. Duitsland heeft geen instandhoudingsmaatregelen getroffen voor 737 van de betrokken 4606 gebieden en voldoet bij de vaststelling van instandhoudingsmaatregelen op algemene en structurele wijze niet aan het vereiste van artikel 6, lid 1, volgens hetwelk instandhoudingsmaatregelen berusten op voldoende specifieke instandhoudingsdoelstellingen.

____________

¹     Richtlijn van de Raad van 21 mei 1992 inzake de instandhouding van de natuurlijke habitats en de wilde flora en fauna (PB 1992, L 206, blz. 7).