Sprawa T-251/00 DEP
Lagardère SCA i Canal+ SA
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Ustalenie kosztów
Streszczenie postanowienia
1. Postępowanie – Koszty – Ustalenie – Koszty podlegające zwrotowi – Pojęcie – Koszty poniesione przez strony w fazie poprzedzającej wniesienie skargi – Wyłączenie
(regulamin Sądu, art. 91 lit. b))
2. Postępowanie – Koszty – Ustalenie – Okoliczności, jakie należy wziąć pod uwagę
(regulamin Sądu, art. 91 lit. b))
3. Postępowanie – Koszty – Ustalenie – Okoliczności, jakie należy wziąć pod uwagę – Analiza nowego i istotnego zagadnienia prawnego
(regulamin Sądu, art. 91 lit. b))
4. Postępowanie – Koszty – Ustalenie – Okoliczności, jakie należy wziąć pod uwagę – Kwestie już podniesione w toku postępowania administracyjnego – Współpraca między skarżącymi
5. Postępowanie – Koszty – Ustalenie – Koszty podlegające zwrotowi – Niezbędne wydatki poczynione przez strony – Wydatki na poczet wysyłki pism procesowych – Przesłanki
(regulamin Sądu, art. 43 § 6, art. 91 lit. b) i art. 102 § 2)
1. Z art. 91 lit. b) regulaminu wynika, że koszty podlegające zwrotowi ograniczają się do takich, które z jednej strony zostały poniesione dla celów postępowania przed Sądem, a z drugiej strony były konieczne dla tych celów.
2. W związku z tym za koszty niepodlegające zwrotowi muszą zostać uznane wydatki poniesione przez strony w związku z wymianą uwag ze służbami Komisji po wydaniu decyzji zaskarżonej w postępowaniu głównym i przed wniesieniem skargi. W istocie pod pojęciem „postępowanie” art. 91 regulaminu rozumie jedynie postępowanie przed Sądem, z wyłączeniem fazy je poprzedzającej, niezależnie od faktu, że przedmiotem spornego spotkania ze służbami Komisji mogło być uniknięcie postępowania przed Sądem.
(por. pkt 21, 22)
3. Sąd wspólnotowy nie jest właściwy do określania honorariów należnych od stron na rzecz ich własnych adwokatów, lecz do ustalenia kwoty, do wysokości której wynagrodzenia te powinny być zwrócone przez stronę obciążoną kosztami postępowania. Orzekając o wniosku o ustalenie kosztów Sąd nie musi brać pod uwagę krajowej taryfy ustalającej honoraria adwokatów ani ewentualnej umowy zawartej w tym względzie między zainteresowaną stroną i jej pełnomocnikami lub doradcami.
4. W braku przepisów wspólnotowych o charakterze taryfowym sąd wspólnotowy swobodnie ocenia okoliczności sprawy, uwzględniając przedmiot i naturę sporu, jego doniosłość pod kątem prawa wspólnotowego, jak również trudności danego przypadku, nakład pracy, którego postępowanie sądowe mogło wymagać od zaangażowanych pełnomocników i doradców, jak również interes gospodarczy, z którym spór wiązał się dla stron.
(por. pkt 23, 24)
5. W kwestii przedmiotu i natury sporu w postępowaniu głównym, jak również jego doniosłości pod kątem prawa wspólnotowego, należy stwierdzić, że analiza nowego i istotnego zagadnienia prawnego, które nie zostało podniesione w toku postępowania administracyjnego przed Komisją, a które jest związane z dziedziną, odnośnie do której Komisja opracowała i opublikowała swoją nową politykę w trakcie postępowania głównego, może usprawiedliwić zaangażowanie wysoko wyspecjalizowanych adwokatów, potrzebujących dużej ilości godzin pracy według wysokiej stawki godzinowej, oraz fakt, że skarżące były reprezentowane przez kilku adwokatów.
(por. pkt 26)
6. Jeżeli chodzi o nakład pracy, w toku postępowania głównego sąd wspólnotowy może wziąć pod uwagę fakt, że pewne zarzuty podniesione przez skarżące były już przedmiotem wymiany poglądów w toku postępowania administracyjnego przed Komisją i że w związku z tym adwokaci tych współuczestników musieli siłą rzeczy posiadać szczegółową wiedzę na temat poruszonych zagadnień, skoro brali udział w tym drugim postępowaniu.
7. Ponadto sąd wspólnotowy może wziąć pod uwagę fakt, że skarżące współpracowały ze sobą przy przygotowaniu skargi i innych pism procesowych, wnosząc je wspólnie, a nie jako odrębne pisma, nawet jeśli każda ze skarżących była reprezentowana przez innych adwokatów i nie została zawarta żadna formalna umowa o podziale obowiązków, i uznać, że wspólne wniesienie skargi musiało zredukować czas poświęcony w szczególności na przygotowanie i sporządzenie pism procesowych przez adwokatów każdej ze skarżących. Sąd wspólnotowy może jednakże mieć na uwadze również to, że współpracując w ten sposób skarżące wyraźnie zredukowały, ze względu na ilość pracy, koszty strony przeciwnej, a także Sądu.
(por. pkt 29, 30)
8. Przy dokonywaniu oceny konieczności kosztów związanych z wysyłki pism procesowych i innych dokumentów Sądowi Sąd bierze pod uwagę fakt, że po pierwsze, istnieją niezawodne i mało kosztowne środki dostarczania rzeczonych dokumentów Sądowi, po drugie, że zgodnie z art. 102 § 2 regulaminu został przewidziany termin uwzględniający odległość celem umożliwienia wysyłki za pomocą środków konwencjonalnych i mało kosztownych, i wreszcie, że art. 43 § 6 regulaminu przewiduje możliwość doręczania pism procesowych za pośrednictwem środków nowoczesnej komunikacji, a mianowicie faksem, pod warunkiem że podpisany oryginał pisma procesowego zostanie złożony nie później niż dziesięć dni po tej dacie.
(por. pkt 34)