Προσφυγή της 19ης Αυγούστου 2009 - RapidEye κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-330/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: RapidEye AG (Brandenburg an der Havel, Γερμανία) (εκπρόσωπος: Τ. Jestaedt, δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

Να ακυρώσει την περιεχόμενη στην επιστολή της 9ης Ιουλίου 2009 υπό τον αριθμό "Κρατική ενίσχυση CP 183/2009 - Γερμανία, RapidEye AG (εκ των υστέρων έλεγχος MSR 1998 - N 416/2002)" απόφαση της Επιτροπής, στο μέτρο που σε αυτήν η Επιτροπή κρίνει ως μη επιτρεπτή ενίσχυση εντάσεως 35 % του ακαθάριστου ισοδύναμου επιδοτήσεως και ύψους 44.199.321,36 ευρώ και απαιτεί νέα κοινοποίηση για μία ενίσχυση, η οποία υπερβαίνει την ένταση ενισχύσεως ποσοστού 30,22 % και το ανώτατο ποσό ενισχύσεως των 37.316.000 ευρώ,

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Με την απόφασή της K(2002) 3570 τελικό, της 2ας Οκτωβρίου 2002, η Επιτροπή ενέκρινε τη χορήγηση κρατικής ενισχύσεως υπέρ της RapidEye AG (Κρατική ενίσχυση αριθ. N 416/2002 - Γερμανία [Brandenburg], Ενίσχυση για την RapidEye AG) σύμφωνα με το πολυτομεακό πλαίσιο για τις περιφερειακές ενισχύσεις προς μεγάλα επενδυτικά σχέδια², ενώ παράλληλα καθορίστηκαν η ανώτατη ένταση ενισχύσεως καθώς και το ανώτατο ποσό της ενισχύσεως (στο εξής "η απόφαση της Επιτροπής της 2ας Οκτωβρίου 2002").

Στην παρούσα δίκη η προσφεύγουσα προσβάλλει την επιστολή της Επιτροπής D(2009) 569 της 9ης Ιουνίου 2009, η οποία αφορά την κρατική ενίσχυση CP 183/2009 - Γερμανία, RapidEye AG (εκ των υστέρων έλεγχος MSR 1998 - N 416/2002). Με την εν λόγω επιστολή ζητήθηκε συγκεκριμένα από τις Γερμανικές αρχές να τηρήσουν την δυνάμει της αποφάσεως της Επιτροπής της 2ας Οκτωβρίου 2002 εγκριθείσα ανώτατη ένταση και το ανώτατο ποσό της ενισχύσεως και να επιβεβαιώσουν ότι επιστράφηκαν όλα τα καταβληθέντα στον δικαιούχο ποσά που υπερβαίνουν τις ανώτατες αυτές τιμές.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους ακυρώσεως.

Πρώτον, η προσφεύγουσα επικαλείται παράβαση των άρθρων 87 EΚ και 88 EΚ και του άρθρου 2, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999, καθότι, κατά την άποψή της, η απόφαση της Επιτροπής της 2ας Οκτωβρίου 2002 καλύπτει ενισχύσεις εντάσεως έως και 35 %.

Επιπλέον, η προσφεύγουσα επισημαίνει ότι η καθής ενήργησε κατά κατάχρηση εξουσίας, καθότι, κατά παράβαση της αποφάσεώς της, της 2ας Οκτωβρίου 2002, δεν εγκρίνει ενίσχυση εντάσεως έως 35 % άνευ νέας κοινοποιήσεως.

Τρίτον, η προσφεύγουσα επικαλείται παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, καθότι ολοκλήρωσε την προς ενίσχυση επένδυση έχοντας την πεποίθηση ότι θα χορηγείτο ενίσχυση εντάσεως έως 35 %.

Επικουρικώς, προβάλλεται παράβαση του άρθρου 88, παράγραφος 3 EΚ. Στο πλαίσιο αυτό, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι, ακόμα και αν ερμηνευθεί η απόφαση της Επιτροπής της 2ας Οκτωβρίου 2002 υπό την έννοια ότι επιτρέπει μόνον ενίσχυση εντάσεως 30,22 %, η αύξηση της εντάσεως στο 35 % συνιστά επουσιώδη μεταβολή της ενισχύσεως, μη χρήζουσας νέας κοινοποιήσεως.

Τέλος, η προσφεύγουσα προβάλλει, επικουρικώς, παράβαση του άρθρου 3 του κανονισμού 800/2008/ΕΚ. Προσάπτει σχετικώς στην Επιτροπή ότι κατόπιν της αυξήσεως της ανώτατης έντασης της ενισχύσεως στο 35% απαίτησε νέα κοινοποίηση, χωρίς να εξετάσει κατά πόσο η ενίσχυση απαλλάσσεται από την υποχρέωση κοινοποίησης κατά το άρθρο 3 του κανονισμού 800/2008.

____________

¹ - ΕΕ 1998, C 107, σ. 7.

² - Κανονισμός (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου [88 EΚ] (ΕΕ L 83, σ. 1).

³ - Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 800/2008 της Επιτροπής, της 6ης Αυγούστου 2008 , για την κήρυξη ορισμένων κατηγοριών ενισχύσεων ως συμβατών με την κοινή αγορά κατ' εφαρμογή των άρθρων 87 και 88 της Συνθήκης (Γενικός κανονισμός απαλλαγής κατά κατηγορία) (ΕΕ L 214, σ. 3).