WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(druga izba)
z dnia 25 października 2007 r.
Sprawa F-71/05
Arcangelo Milella i Delfina Campanella
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Służba publiczna – Urzędnicy – Wybory – Komitet pracowniczy – Wyznaczenie przedstawicieli sekcji lokalnej komitetu pracowniczego Komisji, reprezentującej pracowników zatrudnionych w Luksemburgu, do centralnego komitetu pracowniczego Komisji – Zasada całościowego proporcjonalnego podziału wyników wyborów – Skarga o stwierdzenie nieważności – Dopuszczalność
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której A. Milella i D. Campanella żądają stwierdzenia nieważności, po pierwsze, decyzji dyrektora generalnego w Dyrekcji Generalnej Komisji ds. Personelu i Administracji z dnia 18 kwietnia 2005 r. formalnie wzywającej sekcję lokalną komitetu pracowniczego pracowników Komisji zatrudnionych w Luksemburgu do przestrzegania przy wyznaczaniu swoich przedstawicieli do centralnego komitetu pracowniczego Komisji „wskazówek zawartych w niniejszej decyzji”, a po drugie, decyzji tego samego dyrektora generalnego z dnia 11 maja 2005 r., potwierdzającej prawidłowość wyznaczenia przedstawicieli do centralnego komitetu pracowniczego przez sekcję lokalną komitetu pracowniczego w Luksemburgu w dniach 26 kwietnia i 10 maja 2005 r.; ponadto żądają stwierdzenia niezgodności z prawem decyzji sekcji lokalnej komitetu pracowniczego w Luksemburgu z dnia 26 kwietnia i 10 maja 2005 r.
Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji dyrektora generalnego Dyrekcji Generalnej Komisji ds. Personelu i Administracji z dnia 18 kwietnia 2005 r. w części, w jakiej formalnie wzywa sekcję lokalną komitetu pracowniczego Komisji, reprezentującą pracowników zatrudnionych w Luksemburgu, do przestrzegania „wskazówek zawartych w niniejszej decyzji”. Stwierdza się nieważność decyzji dyrektora generalnego Dyrekcji Generalnej Komisji Wspólnot Europejskich ds. Personelu i Administracji z dnia 11 maja 2005 r. W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. Komisja Wspólnot Europejskich zostaje obciążona kosztami postępowania.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Skarga – Spór w przedmiocie wyborów do komitetu pracowniczego – Właściwość sądu wspólnotowego – Ramy proceduralne
(regulamin pracowniczy urzędników, art. 90, 91)
2. Urzędnicy – Skarga – Spór w przedmiocie wyborów do komitetu pracowniczego – Interes prawny – Uprawnienie do głosowania
(regulamin pracowniczy urzędników, art. 90, 91)
3. Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Pojęcie – Decyzja organu powołującego służąca zapewnieniu zgodności z prawem wyznaczenia przedstawicieli sekcji lokalnej komitetu personelu Komisji do komitetu centralnego personelu tej instytucji
(regulamin pracowniczy urzędników, art. 90, 91)
4. Urzędnicy – Reprezentacja – Komitet pracowniczy – Wybory – Wyznaczenie przedstawicieli sekcji lokalnej komitetu personelu Komisji do komitetu centralnego personelu tej instytucji
(regulamin pracowniczy urzędników, załącznik II, art. 1)
1. O ile na podstawie przepisów regulaminu pracowniczego dotyczących skarg urzędników sądy wspólnotowe są właściwe w zakresie sporów związanych z wyborami w odniesieniu do wyznaczenia członków komitetów pracowniczych, o tyle taka kontrola sądowa może być wykonywana jedynie w ramach skargi wniesionej przeciwko zainteresowanej instytucji w odniesieniu do działania lub zaniechania organu powołującego, będących podstawą kontroli, zapewnianej przez sąd w tym zakresie.
(zob. pkt 42)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 54/75 De Dapper i in. przeciwko Parlamentowi, 29 września 1976 r., Rec. str. 1381, pkt 24; sprawy połączone 146/85 i 431/85 Diezler i in. przeciwko KES, 27 października 1987 r., Rec. str. 4283, pkt 5
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑182/94 Marx Esser i Del Amo Martinez przeciwko Parlamentowi, 24 września 1996 r., RecFP str. I‑A‑411, II‑1197, pkt 29, 30
2. Co się tyczy organów przedstawicielskich urzędników, wszyscy wyborcy posiadają interes prawny w tym, aby wybory przedstawicieli ich organizacji odbyły się zgodnie z zasadami i w oparciu o system wyborczy pozostający w zgodzie z przepisami regulaminu pracowniczego, którym podlega procedura wyborcza w tym obszarze. W przypadku sporu dotyczącego takich organów urzędnik wyprowadza swój interes prawny z faktu bycia wyborcą, który w wystarczający sposób uzasadnia dopuszczalność jego skargi. Samo uprawnienie do głosowania skarżącego jest wystarczające do stwierdzenia, że nie działał on wyłącznie w interesie prawa lub instytucji.
(zob. pkt 47)
Odesłanie:
Trybunał: ww. sprawa Diezler i in. przeciwko KES, pkt 9
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑368/94 Blanchard przeciwko Komisji, 9 stycznia 1996 r., Rec. str. II‑41, pkt 35, 37; sprawa T‑192/96 Lebedef przeciwko Komisji, 14 lipca 1998 r., RecFP str. I‑A‑363, II‑1047, pkt 27; sprawa T‑396/03 Vanhellemont przeciwko Komisji, 22 listopada 2005 r., Zb.Orz.SP str. I‑A‑355, II‑1587, pkt 29
3. Decyzje wydane przez dyrektora generalnego Dyrekcji Generalnej Komisji ds. Personelu i Administracji służące zapewnieniu zgodnego z prawem wyznaczenia przedstawicieli sekcji lokalnej komitetu pracowniczego Komisji do centralnego komitetu pracowniczego tej instytucji wpisują się w ogólny obowiązek zapewnienia zgodności z prawem wyborów organów przedstawicielskich pracowników spoczywający na wszystkich instytucjach i tym samym stanowią decyzje we właściwym znaczeniu, na które można złożyć zażalenie.
(zob. pkt 54)
Odesłanie:
Trybunał: ww. sprawa De Dapper i in. przeciwko Parlamentowi, pkt 23
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑28/89 Maindiaux i in. przeciwko KES, 8 marca 1990 r., Rec. str. II‑59, pkt 32; sprawa T‑534/93 Grynberg i Hall przeciwko Komisji, 14 lipca 1994 r., RecFP str. I‑A‑183, II‑595, pkt 21; ww. sprawa Marx Esser i Del Amo Martinez przeciwko Parlamentowi, pkt 34
4. Należy stwierdzić nieważność decyzji organu powołującego, która wywiera nacisk na sekcję lokalną komitetu pracowniczego Komisji, aby wybierając swoich przedstawicieli do centralnego komitetu pracowniczego, posługiwała się metodą d’Hondta, ponieważ przepisy określające skład i zasady działania komitetu pracowniczego Komisji pozostawiają każdej sekcji lokalnej komitetu pracowniczego swobodę w zakresie sposobu dokonania wyboru swoich przedstawicieli, o ile sposób ten pozostaje w zgodzie z zasadą całościowego proporcjonalnego podziału wyników wyborów wskazaną w art. 14 ostatni akapit tych przepisów.
Działając w ten sposób, organ powołujący naruszył bowiem spoczywający na nim obowiązek zapewnienia urzędnikom możliwości swobodnego wyboru swoich przedstawicieli i tym samym przekroczył swoje uprawnienia w zakresie wyłącznie zapobiegania lub zakazywania oczywistych naruszeń prawa, a w szczególności naruszeń zasady całościowego proporcjonalnego podziału wyników wyborów.
Ponadto, działając w ten sposób, organ ten naruszył również przepisy art. 1 akapit trzeci załącznika II do regulaminu pracowniczego, zgodnie z którymi wyłącznie zgromadzenie urzędników instytucji pracujących w danym miejscu zatrudnienia ustala sposób, w jaki odbywa się wyznaczanie przedstawicieli sekcji lokalnej do komitetu centralnego pracowników.
(zob. pkt 70, 71, 75, 77, 78)
Odesłanie:
Trybunał: ww. sprawa De Dapper i in. przeciwko Parlamentowi, pkt 22
Sąd Pierwszej Instancji: ww. sprawa Maindiaux i in. przeciwko KES, pkt 32