POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(druga izba)
z dnia 10 maja 2011 r.
Sprawa F-59/10
Yvette Barthel i in.
przeciwko
Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej
Służba publiczna – Kwestie incydentalne – Zarzut niedopuszczalności – Zażalenie złożone z przekroczeniem terminu – Niedopuszczalność
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, mającego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której Y. Barthel, M. Reiffers i L. Massez żądają stwierdzenia nieważności odmownej decyzji w sprawie ich wniosku o przyznanie od dnia 20 grudnia 2006 r. dodatku za pracę w systemie zmianowym, o którym mowa w art. 1 ust. 1 tiret pierwsze rozporządzenia Rady (EWWiS, EWG, Euratom) nr 300/76 z dnia 9 lutego 1976 r. określającego kategorie urzędników uprawnionych do pobierania dodatków za pracę zmianową oraz stawki i warunki ich przyznawania (Dz.U. L 38, s. 1), zmienionego w szczególności rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1873/2006 z dnia 11 grudnia 2006 r.
Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna. Trybunał Sprawiedliwości zostaje obciążony własnymi kosztami postępowania oraz kosztami skarżących.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Termin – Bezwzględna przesłanka procesowa
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
2. Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Dorozumiana decyzja odmowna w sprawie wniosku niezakwestionowana w terminie – Późniejsza wyraźna decyzja – Akt potwierdzający
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
3. Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Opinia wydana po zapadnięciu dorozumianej decyzji odmownej w sprawie wniosku
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
4. Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Termin – Prekluzja – Usprawiedliwiony błąd – Pojęcie
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
5. Postępowanie – Koszty – Obciążenie – Branie pod uwagę względów słuszności
(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 87 § 2, art. 88)
1. Terminy do złożenia zażalenia i wniesienia skargi, określone w art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego, ustanowione w celu zapewnienia przejrzystości i pewności stosunków prawnych oraz zapobieżenia jakiejkolwiek dyskryminacji lub arbitralnemu traktowaniu w ramach administrowania wymiarem sprawiedliwości, są bezwzględnie wiążące i ich stosowanie nie może zależeć od woli stron czy sądu Unii, do którego należy zbadanie, nawet z urzędu, czy terminy te są przestrzegane.
(zob. pkt 22)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑154/99 P Politi przeciwko Europejskiej Fundacji Kształcenia, 29 czerwca 2000 r., pkt 15
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑306/08 P Braun-Neumann przeciwko Parlamentowi, 15 stycznia 2009 r., pkt 36
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑13/09 Peláez Jimeno przeciwko Parlamentowi, 12 maja 2010 r., pkt 18
2. Wyraźna decyzja odmowna w sprawie wniosku wydana po tym, jak zapadła dorozumiana decyzja odmowna w sprawie tego samego wniosku, ma charakter aktu wyłącznie potwierdzającego.
(zob. pkt 25)
Odesłanie:
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑62/08 Sevenier przeciwko Komisji, 8 lipca 2009 r., pkt 33–40, utrzymany w mocy w postępowaniu odwoławczym w wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 8 lipca 2010 r., sprawa T‑368/09 P Sevenier przeciwko Komisji, pkt 28–37
3. Jeżeli po zapadnięciu dorozumianej decyzji odmownej organ administracji przeprowadzi wewnętrzne konsultacje, to wydana w ten sposób opinia potwierdzająca pierwotne stanowisko autora dorozumianej decyzji i niezawierająca nowej okoliczności faktycznej lub prawnej, która nie była znana administracji w chwili przyjęcia przez nią omawianej dorozumianej decyzji odmownej, nie stanowi nowego względu mogącego wskazywać na to, że administracja ponownie zbadała dorozumianą decyzję.
(zob. pkt 27)
4. W ramach uregulowań Unii dotyczących terminów do złożenia zażalenia i wniesienia skargi pojęcie usprawiedliwionego błędu, pozwalającego na odstąpienie od nich musi być interpretowane w sposób ścisły i odnosi się jedynie do wyjątkowych okoliczności, w szczególności gdy dana instytucja zachowała się w sposób, który sam w sobie lub w decydującej mierze przyczynił się do powstania zrozumiałej wątpliwości u podmiotu, który działa w dobrej wierze i dochowuje należytej staranności wymaganej od dostatecznie poinformowanej osoby.
(zob. pkt 28)
Odesłanie:
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑8/09 Apostołow przeciwko Komisji, 15 grudnia 2009 r., pkt 21 i przytoczone tam orzecznictwo
5. Na podstawie art. 87 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, jeżeli wymagają tego względy słuszności, Sąd może zdecydować, że strona przegrywająca sprawę zostanie obciążona tylko częścią kosztów, a nawet że nie zostanie nimi obciążona w ogóle. Ponadto zgodnie z art. 88 regulaminu postępowania strona, nawet jeśli wygrała sprawę, może zostać obciążona częścią, a nawet całością kosztów postępowania, jeżeli jest to uzasadnione jej postawą, również przed wniesieniem skargi.
Należy zastosować powyższe przepisy i obciążyć instytucję, która jest stroną wygrywającą sprawę, całością kosztów postępowania, w razie gdy nie dochowała ona staranności w postępowaniu poprzedzającym wniesienie skargi, pozwalając na upływ czteromiesięcznego terminu, o którym mowa w art. 90 ust. 1 regulaminu pracowniczego, zanim wydała wyraźną decyzję odmowną w sprawie wniosku złożonego przez zainteresowanego urzędnika.
(zob. pkt 32–35)
Odesłanie:
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑27/05 Le Maire przeciwko Komisji, 28 czerwca 2006 r., pkt 53