Skarga wniesiona w dniu 26 września 2016 r. – Athletic Club / Komisja

(Sprawa T-679/16)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Athletic Club (Bilbao, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci E. Lucas Murillo de la Cueva i J. Luis Carrasco)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

stwierdzenie nieważności art. 1 decyzji Komisji C (2016) 4046 wersja ostateczna z dnia 4 lipca 2016 r. dotyczącej pomocy państwa SA.29769 (2013/C) (ex 2013/NN) udzielonej przez Hiszpanię na rzecz określonych klubów piłkarskich w zakresie dotyczącym Athletic Club;

stwierdzenie nieważności art. 4 i 5 decyzji Komisji C (2016) 4046 wersja ostateczna z dnia 4 lipca 2016 r. dotyczącej pomocy państwa SA.29769 (2013/C) (ex 2013/NN) udzielonej przez Hiszpanię na rzecz określonych klubów piłkarskich w zakresie, w jakim nakazano w niej zwrot pomocy udzielonej, jak podniesiono, na rzecz Athletic Club oraz zniesienie opodatkowania od osób prawnych w odniesieniu do klubów działających bez celu zarobkowego, którym objęty był Athletic Club;

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga jest skierowana przeciwko decyzji Komisji C (2016) 4046 wersja ostateczna z dnia 4 lipca 2016 r. dotyczącej pomocy państwa SA.29769 (2013/C) (ex 2013/NN) udzielonej przez Hiszpanię na rzecz określonych klubów piłkarskich. W zakresie dotyczącym strony skarżące owa pomoc polegała na uldze podatkowej uzyskanej przez nią w rozpatrywanym okresie, jako że była ona objęta opodatkowaniem jako stowarzyszenie działające bez celu zarobkowego, a nie ogólnym opodatkowaniem od osób prawnych.

Na poparcie swej skargi strona skarżąca podniosła pięć zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE

W tym względzie podniesiono, że w geograficznych ramach odniesienia (Vizcaya) środek rozpatrywany w decyzji nie może zostać uznany za selektywny, ponieważ wszystkie kluby piłkarskie są osobami prawnymi bez celu zarobkowego poddanymi tym samym regulacjom i rodzajom podatku od osób prawnych.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 107 ust.1 TFUE

W tym względzie podniesiono, że różnica w opodatkowaniu pomiędzy osobami prawnymi działającymi bez celu zarobkowego a spółkami akcyjnymi jest uzasadniona zasadniczymi odmiennościami istniejącymi pomiędzy tymi dwoma typami osób prawnych.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE

W tym względzie podniesiono, że środek rozpatrywany w decyzji nie zakłóca konkurencji i nie wpływa na handel między państwami członkowskimi.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia art. 108 TFUE i art. 1 lit. b) ppkt i), art. 17, art. 18 i art. 19 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 Rady z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE (Dz.U. L 83, s. 1).

W tym względzie podniesiono, że nawet wówczas, gdyby środek badany w decyzji miał zostać uznany za pomoc państwa, należałoby w każdym razie traktować go jako pomoc istniejącą.

Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 296 TFUE i art. 41 ust. 1 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

W tym względzie podniesiono, że zaskarżona decyzja jest wadliwa ze względu na brak uzasadnienia, jako że nie zbadano w niej zasadniczych elementów definicji pomocy państwa i nie ustosunkowano się do umotywowanych twierdzeń stron, w związku z czym naruszono zasadnicze wymogi ciężaru dowodu.

____________