POSTANOWIENIE PREZESA SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
z dnia 21 listopada 2007 r.
Sprawa F‑98/07 R
Nicole Petrilli
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Wniosek o zawieszenie wykonania i o zastosowanie środków tymczasowych – Pilny charakter – Brak
Przedmiot: Wniosek, złożony na podstawie art. 242 WE, 243 WE, 157 EWEA i 158 EWEA, w którym N. Petrilli żąda, po pierwsze, zawieszenia wykonania decyzji Komisji z dnia 20 lipca 2007 r. oddalającej jej wniosek, złożony na podstawie art. 90 ust. 1 regulaminu pracowniczego, o przedłużenie umowy pracownika kontraktowego i, po drugie, zastosowania środków tymczasowych.
Orzeczenie: Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zostaje oddalony. Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
Streszczenie
1. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Środki tymczasowe – Przesłanki zastosowania – „Fumus boni iuris”– Pilny charakter – Charakter kumulatywny
(art. 242 WE, 243 WE; regulamin Sądu, art. 104 § 2)
2. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Środki tymczasowe – Przesłanki zastosowania – Pilny charakter – Poważna i nieodwracalna szkoda
(art. 242 WE, 243 WE; regulamin Sądu, art. 104 § 2)
3. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Środki tymczasowe – Przesłanki zastosowania – Pilny charakter – Poważna i nieodwracalna szkoda
(art. 242 WE, 243 WE; regulamin Sądu, art. 104 § 2)
1. Przesłanki zastosowania środków tymczasowych dotyczące pilnego charakteru oraz zasady fumus boni iuris mają charakter kumulatywny, dlatego wniosek o zastosowanie środków tymczasowych powinien zostać oddalony, jeżeli jedna z tych przesłanek nie jest spełniona.
Sędziemu orzekającemu w przedmiocie środków tymczasowych przysługuje szeroki zakres swobodnej oceny w ramach tej całościowej analizy i ma on – w świetle konkretnych okoliczności danego przypadku – swobodę w określeniu sposobu, w jaki różne przesłanki powinny być zbadane, oraz kolejności ich badania, gdyż żaden przepis prawa wspólnotowego nie narzuca mu z góry określonego schematu postępowania przy ocenie konieczności zarządzenia środków tymczasowych.
(zob. pkt 19, 20)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑120/01 R De Nicola przeciwko EBI, 9 sierpnia 2001 r., RecFP str. I‑A‑171, II‑783, pkt 12, 13
2. Celem postępowania w przedmiocie zastosowania środków tymczasowych nie jest zagwarantowanie naprawienia szkody, lecz zapewnienie pełnej skuteczności wyroku co do istoty sprawy. Aby cel ten został osiągnięty, żądane środki muszą być niecierpiące zwłoki, w tym znaczeniu, że zastosowanie tych środków i wywarcie przez nie skutku przed ogłoszeniem wyroku w postępowaniu głównym jest niezbędne dla uniknięcia poważnej i nieodwracalnej szkody dla interesów skarżącego. Do strony wnoszącej o zastosowanie środków tymczasowych należy wykazanie, że nie może oczekiwać na rozstrzygnięcie sprawy w postępowaniu głównym bez poniesienia szkody tego rodzaju.
(zob. pkt 29, 33)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑65/99 P(R) Willeme przeciwko Komisji, 25 marca 1999 r., Rec. str. I‑1857, pkt 62
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑173/99 R Elkaïm i Manuel przeciwko Komisji, 10 września 1999 r., RecFP str. I‑A‑155, II‑811, pkt 25; sprawa T‑320/02 R Esch-Leonhardt i in. przeciwko EBI, 19 grudnia 2002 r., RecFP str. I‑A‑325, II‑1555, pkt 27
3. Utrata szansy na objęcie stanowiska w instytucji wspólnotowej stanowi szkodę majątkową, a nie krzywdę.
Tymczasem szkoda o charakterze czysto majątkowym nie może co do zasady być uznana za nieodwracalną lub nawet trudną do naprawienia, jeśli może być przedmiotem późniejszego odszkodowania.
(zob. pkt 35, 36)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑549/93 R D. przeciwko Komisji, 30 listopada 1993 r., Rec. str. II‑1347, pkt 45; sprawa T‑10/026 Girardot przeciwko Komisji, 6 czerwca 2006 r., Zb.Orz.SP str. I-A-2-129, II‑A‑2‑609, pkt 56 i przytoczone tam orzecznictwo