Αναίρεση που άσκησε στις 24 Μαΐου 2013 ο AK κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 13 Μαρτίου 2013 στην υπόθεση F-91/10, AK κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-288/13 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: AK (Esbo, Φινλανδία) (εκπρόσωποι: D. Abreu Caldas, S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis και É. Marchal, δικηγόροι)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της αναιρεσείουσας
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να αποφανθεί ως εξής:
ακυρώνει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (τρίτο τμήμα) της 13ης Μαρτίου 2012 στην υπόθεση F-91/10, AK κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής·
υποχρεώνει την Επιτροπή να καταβάλει στην αναιρεσείουσα:
αποζημίωση λόγω απώλειας ευκαιρίας με πιθανότητα 95 % να προαχθεί στον βαθμό A4 στο πλαίσιο της περιόδου προαγωγών 2003, 2005 ή το αργότερο 2007, σε 375 295 ευρώ, 204 996 ευρώ και 90 130 ευρώ, αντιστοίχως, περιλαμβανομένου του κατ’ αποκοπήν ποσού των 4 000 ευρώ που της έχει ήδη καταβληθεί, επιπλέον της διορθώσεως των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων της με την καταβολή των αντιστοίχων εισφορών·
ποσό 55 000 ευρώ, επιπλέον των ήδη καταβληθέντων 15 000 ευρώ, προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστη λόγω της διατηρήσεως της παράτυπης διοικητικής καταστάσεώς της, παρά, ιδίως, τις αποφάσεις της 20ής Απριλίου 2005 και της 6ης Οκτωβρίου 2009 του Γενικού Δικαστηρίου και της 13ης Δεκεμβρίου 2007 του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, καθώς και την απόφαση της 23ης Απριλίου 2007 της ΑΔΑ να δεχθεί την ένσταση που υπέβαλε η αναιρεσείουσα στις 4 Σεπτεμβρίου 2006·
καταδικάζει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως η αναιρεσείουσα προβάλλει τρεις λόγους.
Ο πρώτος λόγος στηρίζεται σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον το ΔΔΔ στηρίχθηκε σε εκθέσεις εκτιμήσεως σταδιοδρομίας (ΕΕΣ) τις οποίες είχε το ίδιο αποκλείσει από την ακροαματική διαδικασία (όσον αφορά τις σκέψεις 55, 56, 73 και 87 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως).
Ο δεύτερος λόγος στηρίζεται σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την εκτίμηση της ηθικής βλάβης και σε παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, καθόσον το ΔΔΔ περιόρισε το προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης ποσό σε 15 000 ευρώ λαμβάνοντας υπόψη αποκλειστικά την ιδιαίτερα σημαντική καθυστέρηση στην κατάρτιση των διάφορων ΕΕΣ και περιορίζοντας την έκταση της ηθικής βλάβης στην περίοδο κατά την οποία η αναιρεσείουσα εξακολουθούσε να εργάζεται, χωρίς να λάβει υπόψη άλλες παραμέτρους, όπως την κατάσταση αβεβαιότητας και ανησυχίας της αναιρεσείουσας σχετικά με την επαγγελματική της προοπτική πέραν της περιόδου κατά την οποία εργαζόταν ακόμη (όσον αφορά τις σκέψεις 63 και 83 επ. της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως).
Ο τρίτος λόγος στηρίζεται σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την εκτίμηση της ζημίας που προκύπτει από την απώλεια της δυνατότητας προαγωγής και σε παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, καθόσον το ΔΔΔ δεν μπορούσε να συμπεράνει αποκλειστικά βάσει των μονάδων προαγωγής και των ορίων προαγωγής ότι η πιθανότητα να προαχθεί η αναιρεσείουσα ήταν μικρή, αφενός, ενώ το ΔΔΔ εκτίμησε τη ζημία λόγω απώλειας της δυνατότητας προαγωγής σε 4 000 ευρώ κατ’ αποκοπήν, χωρίς να παράσχει την παραμικρή εξήγηση όσον αφορά τη συλλογιστική που το οδήγησε στο συμπέρασμα αυτό, αφετέρου (όσον αφορά τις σκέψεις 71 έως 73 και 89 επ. της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως).