Sprawa T‑289/13

Ledra Advertising Ltd

przeciwko

Komisji Europejskiej

i

Europejskiemu Bankowi Centralnemu (EBC)

Skarga o stwierdzenie nieważności i o odszkodowanie – Program wsparcia na rzecz stabilności Cypru – Protokół ustaleń w sprawie polityki szczególnych warunków gospodarczych zawarty między Republiką Cypryjską a EMS – Właściwość Sądu – Związek przyczynowy – Skarga w części niedopuszczalna, a w części oczywiście pozbawiona podstawy prawnej

Streszczenie – postanowienie Sądu (pierwsza izba) z dnia 10 listopada 2014 r.

1.      Postępowanie sądowe – Pismo wszczynające postępowanie – Wymogi formalne – Określenie przedmiotu sporu – Zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów – Skarga o naprawienie szkód, których wyrządzenie zarzuca się instytucji Unii – Elementy pozwalające ustalić zachowanie zarzucane instytucji, związek przyczynowy oraz rzeczywisty i pewny charakter wyrządzonej szkody

[statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 21 akapit pierwszy, art. 53 akapit pierwszy; regulamin postępowania przed Sądem, art. 44 § 1 lit. c)]

2.      Skarga o odszkodowanie – Właściwość sądu Unii – Granice – Właściwość do orzekania w przedmiocie zgodności z prawem protokołu ustaleń zawartego między państwem członkowskim a europejskim mechanizmem stabilności – Wyłączenie

(art. 268 TFUE, art. 340 akapity drugi i trzeci TFUE; traktat ustanawiający europejski mechanizm stabilności, art. 13 ust. 4)

3.      Odpowiedzialność pozaumowna – Przesłanki – Bezprawność – Szkoda – Związek przyczynowy – Niespełnienie jednej z przesłanek – Oddalenie skargi o odszkodowanie w całości

(art. 340 akapit drugi TFUE)

4.      Odpowiedzialność pozaumowna – Przesłanki – Związek przyczynowy – Szkoda wynikająca z zaniechania podjęcia działań przez instytucję – Ciężar dowodu

(art. 340 TFUE)

5.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Właściwość sądu Unii – Granice – Właściwość w przedmiocie kontroli legalności aktów niepochodzących od instytucji, organów lub jednostek organizacyjnych Unii – Wyłączenie

(art. 263 TFUE)

6.      Postępowanie sądowe – Dopuszczalność skargi – Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych – Wniosek złożony w tym samym akcie co skarga główna – Niedopuszczalność

(art. 278 TFUE; regulamin postępowania przed Sądem, art. 104 § 3)

1.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 33, 34)

2.      Na mocy art. 268 TFUE i art. 340 akapity drugi i trzeci TFUE Sąd w zakresie odpowiedzialności pozaumownej jest właściwy wyłącznie do rozpoznawania sporów dotyczących naprawienia szkód wyrządzonych przez instytucje Unii lub jej pracowników przy wykonywaniu ich funkcji. W związku z tym żądanie odszkodowawcze skierowane przeciwko Unii i oparte wyłącznie na niezgodności z prawem aktu lub zachowania, które nie zostały podjęte przez instytucję Unii lub jej pracowników, należy odrzucić jako niedopuszczalne.

Tak właśnie jest, gdy chodzi o żądanie odszkodowawcze oparte na niezgodności z prawem niektórych postanowień protokołu ustaleń przyjętego przez europejski mechanizm stabilności (EMS) i przez państwo członkowskie oraz podpisanego przez to państwo i przez wiceprzewodniczącego Komisji, w jej imieniu. Z art. 13 ust. 4 porozumienia ustanawiającego EMS wynika bowiem, że Komisja podpisuje protokół ustaleń jedynie w imieniu EMS. W tym względzie, chociaż porozumienie EMS powierza Komisji i Europejskiemu Bankowi Centralnemu niektóre zadania związane z realizacją celów tego porozumienia, to jednak zadania powierzone Komisji i Bankowi w porozumieniu EMS nie obejmują żadnych uprawnień władczych, a działania podejmowane przez te dwie instytucje w ramach tego porozumienia wiążą wyłącznie EMS. Nie można zatem uznać, że Komisja lub Bank stoją za przyjęciem protokołu ustaleń.

(por. pkt 42–47)

3.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 49, 50)

4.      Przesłanka odnosząca się do związku przyczynowo skutkowego, wymaganego przez art. 340 TFUE zakłada istnienie wystarczająco bezpośredniego powiązania przyczynowo skutkowego między zachowaniem instytucji Unii a szkodą. W tym względzie w przypadkach, gdy zachowanie rzekomo powodujące podnoszoną szkodę polega na zaniechaniu podjęcia działań, szczególnie konieczna jest pewność, że omawiana szkoda została rzeczywiście spowodowana przez zarzucaną bezczynność i nie mogła zostać spowodowana przez zachowania inne niż te zarzucane pozwanej instytucji.

(por. pkt 52, 53)

5.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 56, 58)

6.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 61)