Sprawa T‑291/09
Carrols Corp.
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego
(znaki towarowe i wzory) (OHIM)
Wspólnotowy znak towarowy – Postępowania w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Graficzny wspólnotowy znak towarowy Pollo Tropical CHICKEN ON THE GRILL – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak złej wiary – Artykuł 52 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009
Streszczenie wyroku
1. Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu wspólnotowego – Zgodność z prawem decyzji izby odwoławczej orzekającej w postępowaniu w sprawie sprzeciwu – Podważenie przez wskazanie nowych okoliczności faktycznych – Niedopuszczalność – Uwzględnienie, do celów wykładni prawa wspólnotowego, orzecznictwa wspólnotowego, krajowego lub międzynarodowego nieprzywołanego przed instancjami Urzędu – Dopuszczalność
(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 65)
2. Wspólnotowy znak towarowy – Zrzeczenie się, wygaśnięcie i unieważnienie – Bezwzględne podstawy unieważnienia – Zgłaszający działający w złej wierze w momencie dokonywania zgłoszenia znaku towarowego – Kryteria oceny – Uwzględnienie wszystkich istotnych czynników istniejących w momencie dokonywania zgłoszenia do rejestracji
(rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 52 ust. 1 lit. b))
1. Skarga wniesiona do Sądu ma na celu dokonanie kontroli zgodności z prawem decyzji Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) w rozumieniu art. 65 rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego. Zadaniem Sądu nie jest zatem ponowne badanie okoliczności faktycznych na podstawie dowodów przedstawionych po raz pierwszy przed Sądem. Wynika z tego, że jedynie dokumenty, które zostały przedłożone w ramach postępowania administracyjnego przed Urzędem, są dopuszczalne.
Jednakże orzeczenia sądów krajowych, nawet jeżeli nie powołano się na nie w ramach postępowania przed Urzędem, powinny zostać uznane za dopuszczalne. Ani bowiem stronom, ani również samemu Sądowi nie można zakazać poszukiwania przy wykładni prawa Unii inspiracji w elementach zaczerpniętych z orzecznictwa unijnego, krajowego lub międzynarodowego. Wynika stąd, że strona powinna mieć możliwość odwołania się do orzeczeń sądów krajowych po raz pierwszy przed Sądem, ponieważ nie mamy tutaj do czynienia ze skierowanym przeciwko izbie odwoławczej zarzutem, iż nie uwzględniła ona okoliczności faktycznych wskazanych w konkretnym wyroku krajowym, lecz z zarzutem naruszenia przepisów rozporządzenia nr 207/2009, i powołaniem się na orzecznictwo na poparcie tego zarzutu.
(por. pkt 30, 31, 34, 35)
2. Istnienie złej wiary u zgłaszającego w rozumieniu art. 52 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 musi być oceniane całościowo, przy uwzględnieniu wszystkich istotnych czynników danego przypadku.
Domniemanie znajomości przez zgłaszającego faktu używania przez osobę trzecią oznaczenia identycznego lub podobnego dla towaru identycznego lub do złudzenia podobnego do oznaczenia, o którego rejestrację wniesiono, może wynikać w szczególności z ogólnej znajomości w odnośnym sektorze gospodarczym faktu takiego używania, przy czym o takiej znajomości można wnioskować zwłaszcza na podstawie czasu trwania takiego używania. Im dłużej trwa to używanie, tym bardziej jest bowiem prawdopodobne, że zgłaszający wiedział o tym w momencie dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego.
Jednakże okoliczność, iż zgłaszający wie lub powinien wiedzieć, że osoba trzecia używa od dawna w co najmniej jednym państwie członkowskim oznaczenia identycznego lub podobnego dla towaru identycznego lub do złudzenia podobnego do oznaczenia, o którego rejestrację wniesiono, nie wystarczy sama w sobie do stwierdzenia złej wiary zgłaszającego. Należy bowiem wziąć pod uwagę zamiar zgłaszającego w odpowiednim momencie, który jest elementem subiektywnym, jaki powinien być ustalony poprzez odniesienie się do obiektywnych okoliczności danej sprawy. Tak więc zamiar uniemożliwienia osobie trzeciej wprowadzania do obrotu towaru może w pewnych okolicznościach wskazywać na złą wiarę zgłaszającego. Tak jest w szczególności wówczas, gdy zgłaszający zarejestrował oznaczenie jako wspólnotowy znak towarowy bez zamiaru jego używania, wyłącznie po to, aby uniemożliwić osobie trzeciej wejście na rynek.
Okoliczność używania od dłuższego czasu przez osobę trzecią oznaczenia dla towaru identycznego lub do złudzenia podobnego do zgłoszonego znaku towarowego i korzystania przez to oznaczenie w pewnym stopniu z ochrony prawnej jest jednym z czynników istotnych dla oceny istnienia złej wiary zgłaszającego. Jednak nawet w takim przypadku zarejestrowanie wspólnotowego znaku towarowego mogłoby nie zostać zinterpretowane jako dokonane w złej wierze, w szczególności, gdy zgłaszający wie w momencie dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, że osoba trzecia będąca podmiotem rozpoczynającym działalność na rynku próbuje skorzystać z tego oznaczenia, kopiując jego wygląd, co skłania zgłaszającego do zarejestrowania tego oznaczenia, by uniemożliwić wykorzystanie tego przedstawienia.
Przy ocenianiu istnienia złej wiary zgłaszającego można wziąć pod uwagę stopień powszechnej znajomości, którą cieszy się oznaczenie w chwili dokonywania jego zgłoszenia do rejestracji jako wspólnotowego znaku towarowego. Taki stopień powszechnej znajomości mógłby właśnie uzasadniać interes zgłaszającego polegający na zapewnieniu jego oznaczeniu szerszej ochrony prawnej.
(por. pkt 48–54)