WYROK SĄDU (ósma izba w składzie powiększonym)

z dnia 24 stycznia 2024 r.(*)

Unia gospodarcza i walutowa – Unia bankowa – Jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych (SRM) – Jednolity fundusz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRF) – Decyzja SRB w sprawie obliczania składek ex ante za 2021 r. – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do bycia wysłuchanym – Zasada pewności prawa – Prawo do skutecznej ochrony prawnej – Zarzut niezgodności z prawem – Ograniczenie w czasie skutków wyroku

W sprawie T‑347/21

Hypo Vorarlberg Bank AG, z siedzibą w Bregencji (Austria), którą reprezentowali G. Eisenberger, A. Brenneis i J. Holzmann, adwokaci,

strona skarżąca,

przeciwko

Jednolitej Radzie ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB), którą reprezentowali J. Kerlin, D. Ceran i C. Flynn, w charakterze pełnomocników, których wspierali B. Meyring, T. Klupsch i S. Ianc, adwokaci,

strona pozwana,

popieranej przez

Parlament Europejski, który reprezentowali J. Etienne, M. Menegatti i G. Bartram, w charakterze pełnomocników,

oraz przez

Radę Unii Europejskiej, którą reprezentowali J. Bauerschmidt, J. Haunold i A. Westerhof Löfflerová, w charakterze pełnomocników,

interwenienci,

SĄD (ósma izba w składzie powiększonym),

w składzie: A. Kornezov, prezes, G. De Baere, D. Petrlík (sprawozdawca), K. Kecsmár i S. Kingston, sędziowie,

sekretarz: S. Jund, administratorka,

uwzględniając pisemny etap postępowania,

po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 2 marca 2023 r.,

wydaje następujący

Wyrok

1        W swej opartej na art. 263 TFUE skardze wnosząca ją, Hypo Vorarlberg Bank AG żąda stwierdzenia nieważności decyzji SRB/ES/2021/22, wydanej przez Jednolitą Radę ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) [Single Resolution Board] w dniu 14 kwietnia 2021 r. w sprawie obliczanych ex ante za 2021 r. składek [zwanych dalej „składkami ex ante”] do jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”) w zakresie, w jakim decyzja ta jej dotyczy.

[…]

III. Żądania stron

18      Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

–        stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji wraz z załącznikami w dotyczącym jej zakresie;

–        obciążenie SRB kosztami postępowania.

19      SRB wnosi do Sądu o:

–        oddalenie skargi jako bezzasadnej,

–        obciążenie strony skarżącej kosztami postępowania;

–        tytułem ewentualnym, w przypadku stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji, utrzymania jej skutków w mocy aż do momentu jej zastąpienia inną decyzją lub, co najmniej, na okres sześciu miesięcy począwszy od daty uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

20      Parlament Europejski wnosi do Sądu o:

–        oddalenie skargi w zakresie, w jakim opiera się ona na zarzucie niezgodności z prawem dyrektywy 2014/59 i rozporządzenia nr 806/2014;

–        obciążenie strony skarżącej kosztami postępowania.

21      Rada Unii Europejskiej wnosi do Sądu o:

–        oddalenie skargi;

–        obciążenie strony skarżącej kosztami postępowania.

IV.    Co do prawa

[…]

A.      W przedmiocie zarzutów dotyczących zgodności z prawem zaskarżonej decyzji

1.      Zarzut drugi: naruszenie istotnych wymogów proceduralnych ze względu na niedostateczne uzasadnienie zaskarżonej decyzji

145    Skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja nie spełnia wymogów dotyczących obowiązku uzasadnienia, które wynikają z art. 296 akapit drugi TFUE oraz z art. 41 ust. 1 i art. 41 ust. 2 lit. c) karty.

146    Ten zarzut drugi dzieli się w istocie na pięć części.

a)      Uwagi wstępne

147    Artykuł 296 akapit drugi TFUE stanowi, że akty prawne są uzasadniane. Podobnie, prawo do dobrej administracji, usankcjonowane w art. 41 karty, wiąże się z nałożonym na instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii obowiązkiem uzasadniania ich decyzji.

148    Uzasadnienie decyzji instytucji, organu lub jednostki organizacyjnej Unii ma szczególne znaczenie, ponieważ pozwala zainteresowanemu na podjęcie z pełną znajomością rzeczy decyzji, czy zamierza on wnieść skargę na tę decyzję, właściwemu sądowi zaś – na dokonanie kontroli, a zatem stanowi jedną z przesłanek skuteczności kontroli sądowej gwarantowanej przez art. 47 karty (zob. wyrok z dnia 15 lipca 2021 r., Komisja/Landesbank Baden-Württemberg i SRB, C‑584/20 P i C‑621/20 P, EU:C:2021:601, pkt 103 i przytoczone tam orzecznictwo).

149    Takie uzasadnienie powinno być dostosowane do charakteru danego aktu i kontekstu, w jakim został on wydany. W tym względzie nie ma wymogu, by uzasadnienie wyszczególniało wszystkie istotne okoliczności faktyczne i prawne, ponieważ ocena, czy uzasadnienie aktu jest wystarczające, winna nie tylko opierać się na jego brzmieniu, ale także uwzględniać okoliczności jego wydania, jak również całość przepisów prawa regulujących daną dziedzinę oraz w szczególności interes, jaki w uzyskaniu informacji mogą mieć podmioty, których akt dotyczy. W szczególności akt niekorzystny jest wystarczająco uzasadniony, jeżeli został wydany w okolicznościach znanych zainteresowanemu, pozwalających mu na zrozumienie treści przyjętego względem niego środka (zob. podobnie wyrok z dnia 15 lipca 2021 r., Komisja/Landesbank Baden-Württemberg i SRB, C‑584/20 P i C‑621/20 P, EU:C:2021:601, pkt 104 i przytoczone tam orzecznictwo).

150    Badając, czy uzasadnienie to jest wystarczające w odniesieniu do decyzji ustalającej składki ex ante, należy, po pierwsze, przypomnieć, że z orzecznictwa Trybunału nie można wywieść, jakoby uzasadnienie każdej decyzji instytucji, organu lub jednostki organizacyjnej Unii nakładającej na podmiot prywatny obowiązek zapłaty kwoty pieniężnej musiało koniecznie obejmować wszystkie elementy umożliwiające jej adresatowi sprawdzenie prawidłowości obliczenia tej kwoty pieniężnej (wyrok z dnia 15 lipca 2021 r., Komisja/Landesbank Baden-Württemberg i SRB, C‑584/20 P i C‑621/20 P, EU:C:2021:601, pkt 105 i przytoczone tam orzecznictwo).

151    Po drugie, instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii są co do zasady zobowiązane na podstawie zasady ochrony tajemnicy handlowej, która stanowi skonkretyzowaną w szczególności w art. 339 TFUE ogólną zasadę prawa Unii, do nieujawniania konkurentom prywatnego podmiotu gospodarczego poufnych informacji dostarczonych przez ten podmiot (zob. wyrok z dnia 15 lipca 2021 r., Komisja/Landesbank Baden-Württemberg i SRB, C‑584/20 P i C‑621/20 P, EU:C:2021:601, pkt 109 i przytoczone tam orzecznictwo).

152    Po trzecie, uznanie, że uzasadnienie decyzji SRF ustalającej składki ex ante musi umożliwiać instytucjom finansowym sprawdzenie prawidłowości obliczenia ich składki ex ante, musiałoby oznaczać zakazanie prawodawcy Unii ustanowienia sposobu obliczania tej składki z uwzględnieniem danych, których poufny charakter jest chroniony prawem Unii, i, tym samym, stanowiłoby nadmierne ograniczenie zakresu uznania, jakim powinien dysponować w tym celu ów prawodawca, co uniemożliwiłoby mu w szczególności wybór metody mogącej zapewnić dynamiczne dostosowanie finansowania SRF do zmian w sektorze finansowym poprzez uwzględnienie i porównanie w szczególności sytuacji finansowej każdej instytucji posiadającej zezwolenie na prowadzenie działalności na terytorium państwa członkowskiego uczestniczącego w SRF (wyrok z dnia 15 lipca 2021 r., Komisja/Landesbank Baden-Württemberg i SRB, C‑584/20 P i C‑621/20 P, EU:C:2021:601, pkt 118).

153    Po czwarte, choć z powyższych rozważań wynika, że ciążący na SRB obowiązek uzasadnienia należy wyważyć, z uwagi na logikę systemu finansowania SRF i ustanowiony przez prawodawcę Unii sposób obliczania, z obowiązkiem poszanowania przez SRB tajemnicy handlowej danych instytucji, ten ostatni obowiązek nie powinien być interpretowany tak szeroko, by pozbawiał on obowiązek uzasadnienia jego istoty (wyrok z dnia 15 lipca 2021 r., Komisja/Landesbank Baden-Württemberg i SRB, C‑584/20 P i C‑621/20 P, EU:C:2021:601, pkt 120).

154    Jednakże w ramach wyważania obowiązku uzasadnienia z zasadą ochrony tajemnicy handlowej nie można uznać, że uzasadnienie decyzji zobowiązującej podmiot prywatny do zapłaty kwoty pieniężnej bez dostarczenia mu wszystkich informacji pozwalających na dokładne sprawdzenie obliczenia tej kwoty pieniężnej narusza w każdym wypadku istotę obowiązku uzasadnienia (wyrok z dnia 15 lipca 2021 r., Komisja/Landesbank Baden-Württemberg i SRB, C‑584/20 P i C‑621/20 P, EU:C:2021:601, pkt 121).

155    Co się tyczy decyzji SRB ustalającej składki ex ante, obowiązek uzasadnienia należy uznać za spełniony, jeżeli adresaci decyzji ustalającej składki ex ante na rzecz SRF, mimo że nie zostały im przekazane dane objęte tajemnicą handlową, dysponują metodą obliczania stosowaną przez SRB oraz informacjami wystarczającymi, aby zrozumieć w istocie, w jaki sposób ich indywidualna sytuacja została uwzględniona w celu obliczenia ich składek ex ante na rzecz SRF w kontekście sytuacji wszystkich pozostałych instytucji, których to dotyczy (zob. podobnie wyrok z dnia 15 lipca 2021 r., Komisja/Landesbank Baden-Württemberg i SRB, C‑584/20 P i C‑621/20 P, EU:C:2021:601, pkt 122).

156    W takim przypadku podmioty te są bowiem w stanie zweryfikować, czy ich składki ex ante zostały ustalone w sposób arbitralny, z pominięciem ich rzeczywistej sytuacji gospodarczej lub przy wykorzystaniu danych dotyczących reszty sektora finansowego, które nie są wiarygodne. Podmioty te mogą zatem zrozumieć uzasadnienie decyzji ustalającej ich składki i ocenić, czy celowe jest wniesienie skargi na tę decyzję, w związku z czym przesadnym byłoby wymaganie od SRB przekazania każdego elementu składowego danych liczbowych, na których opiera się obliczenie składek każdej z zainteresowanych instytucji (wyrok z dnia 15 lipca 2021 r., Komisja/Landesbank Baden-Württemberg i SRB, C‑584/20 P i C‑621/20 P, EU:C:2021:601, pkt 123).

157    Z powyższego wynika, że SRB nie jest w szczególności zobowiązana dostarczyć danej instytucji danych pozwalających jej na dokonanie pełnej weryfikacji prawidłowości wartości mnożnika korekty, ponieważ weryfikacja ta zakładałaby dysponowanie objętymi tajemnicą handlową danymi dotyczącymi sytuacji gospodarczej każdej z pozostałych instytucji finansowych (zob. podobnie wyrok z dnia 15 lipca 2021 r., Komisja/Landesbank Baden-Württemberg i SRB, C‑584/20 P i C‑621/20 P, EU:C:2021:601, pkt 135).

158    Natomiast to do SRB należy opublikowanie lub przekazanie instytucjom finansowym, których decyzja ta dotyczy, w formie zbiorczej i zanonimizowanej, informacji dotyczących tych instytucji danych wykorzystanych do obliczenia tej składki, w zakresie, w jakim informacje te mogą zostać przekazane bez naruszenia tajemnicy handlowej (zob. podobnie wyrok z dnia 15 lipca 2021 r., Komisja/Landesbank Baden-Württemberg i SRB, C‑584/20 P i C‑621/20 P, EU:C:2021:601, pkt 166).

159    Wśród informacji, które powinny zostać przekazane tym instytucjom finansowym, znajdują się w szczególności graniczne wartości każdego z „przedziałów” i odnoszących się do nich wskaźników, na podstawie których składki ex ante tych instytucji zostały dostosowane do ich profilu ryzyka (zob. podobnie wyrok z dnia 15 lipca 2021 r., Komisja/Landesbank Baden-Württemberg i SRB, C‑584/20 P i C‑621/20 P, EU:C:2021:601, pkt 167).

160    Argumentację sformułowaną przez skarżącą w ramach zarzutu drugiego należy zbadać w świetle powyższych rozważań.

b)      W przedmiocie części pierwszej, dotyczącej uzasadnienia określenia rocznego poziomu docelowego

161    Zdaniem skarżącej zaskarżona decyzja nie została należycie uzasadniona w odniesieniu do określenia rocznego poziomu docelowego. W szczególności nie jest dla niej jasny powód, dla którego SRB nie przyjęła – biorąc pod uwagę skutki gospodarcze, jakie miała pandemia COVID-19 dla sektora bankowego – niższego rocznego poziomu docelowego, podobnie jak w latach poprzednich.

162    W tym względzie zdaniem skarżącej SRB ograniczyła się do przedstawienia mających stereotypowy i ogólny charakter twierdzeń, a także do wyliczenia wskaźników, które należy wziąć pod uwagę przy określaniu rocznego poziomu docelowego, nie wyjaśniając przy tym, w jaki sposób oceniła te wskaźniki. W szczególności SRB nie wyjaśniła tego, w jaki sposób oceniła procykliczne skutki, jakie mogą pociągnąć za sobą te składki ex ante dla sytuacji charakteryzującej instytucje finansowe i wpływu tej oceny na określenie rocznego poziomu docelowego.

163    Skarżąca nie jest w swym przekonaniu na podstawie zaskarżonej decyzji w stanie ocenić tego, czy ustalenie rocznego poziomu docelowego na jedną ósmą z 1,35 % zamiast z 1 % średniej kwoty depozytów gwarantowanych w 2020 r. jest zgodne z wymogiem przewidzianym w mających zastosowanie przepisach, zgodnie z którym roczny poziom docelowy nie powinien przekraczać jednej ósmej ostatecznego poziomu docelowego.

164    SRB odpiera, że, biorąc pod uwagę zarówno prospektywny, jak i wyczerpujący charakter obliczenia ostatecznego poziomu docelowego, przy ustalaniu tego poziomu dla każdego okresu składkowego musi ona przy sporządzaniu prognoz oprzeć się na pewnych założeniach i swojej wiedzy fachowej. Następnie, z motywów 43–48 zaskarżonej decyzji wynika, że SRB należycie uwzględniła pandemię COVID-19 w swojej analizie fazy cyklu gospodarczego i potencjalnych procyklicznych skutków, jakie składki ex ante mogą wywierać na sytuację charakteryzującą instytucje finansowe.

165    Ponadto zdaniem SRB skarżąca nie wzięła pod uwagę dynamicznego charakteru ostatecznego poziomu docelowego, który wynika z faktu, że suma depozytów gwarantowanych, wykorzystana jako wartość odniesienia na koniec okresu początkowego, będzie siłą rzeczy znana dopiero w dniu 31 grudnia 2023 r. i przed tą datą może być jedynie przewidywana. Zaskarżona decyzja jest wystarczająco uzasadniona w tym względzie, nawet jeśli nie wskazano w niej wyraźnie konkretnej kwoty ostatecznego poziomu docelowego. Z decyzji tej wynika bowiem, że, począwszy od kwietnia 2021 r., kwoty depozytów gwarantowanych miały rosnąć aż do końca okresu początkowego. Tak więc dla skarżącej powinno być jasne, że ustalenie rocznego poziomu docelowego na jedną ósmą z 1 % średniej kwoty depozytów gwarantowanych w 2020 r. nie pozwoliłoby na spełnienie przewidzianego w art. 69 ust. 1 rozporządzenia nr 806/2014 wymogu osiągnięcia pod koniec okresu początkowego ostatecznego poziomu docelowego wynoszącego co najmniej 1 % depozytów gwarantowanych.

166    Na wstępie należy przypomnieć, że, zgodnie z art. 69 ust. 1 rozporządzenia nr 806/2014, po upływie okresu początkowego, środki finansowe dostępne w SRF muszą osiągnąć ostateczny poziom docelowy, który odpowiada co najmniej 1 % kwoty depozytów gwarantowanych wszystkich instytucji, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności na terytorium wszystkich państw członkowskich uczestniczących w SRM.

167    Zgodnie z art. 69 ust. 2 rozporządzenia nr 806/2014 w okresie początkowym składki ex ante powinny być rozłożone w czasie możliwie równomiernie, aż do osiągnięcia wspomnianego w pkt 166 powyżej poziomu docelowego, jednak przy należytym uwzględnieniu fazy cyklu koniunkturalnego oraz wpływu, jaki procykliczne składki mogą mieć na sytuację finansową instytucji je wpłacających.

168    W art. 70 ust. 2 rozporządzenia nr 806/2014 wyjaśniono, że w każdym roku składki należne od wszystkich instytucji kredytowych, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności na terytorium wszystkich państw członkowskich uczestniczących w SRM, nie przekraczają 12,5 % ostatecznego poziomu docelowego.

169    Podobnie, zgodnie z art. 4 ust. 2 rozporządzenia delegowanego 2015/63, SRB oblicza składkę ex ante – dla wszystkich instytucji, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności na terytorium wszystkich państw członkowskich uczestniczących w SRB – na podstawie rocznego poziomu docelowego, który należy ustalić przy uwzględnieniu ostatecznego poziomu docelowego, oraz na podstawie obliczanej kwartalnie średniej kwoty depozytów gwarantowanych z poprzedniego roku..

170    Podobnie, zgodnie z art. 4 rozporządzenia wykonawczego 2015/81, SRB oblicza składkę ex ante dla każdej instytucji na podstawie rocznego poziomu docelowego, który należy ustalić na podstawie ostatecznego poziomu docelowego i zgodnie z metodą określoną w rozporządzeniu delegowanym 2015/63.

171    W niniejszej sprawie, jak wynika z motywu 48 zaskarżonej decyzji, SRB ustaliła dla okresu składkowego 2021 kwotę rocznego poziomu docelowego na 11 287 677 212,56 EUR.

172    W motywach 36 i 37 zaskarżonej decyzji SRB wyjaśniła w istocie, że ten roczny poziom docelowy powinien zostać określony na podstawie analizy dotyczącej zmian, jakim podlegały depozyty gwarantowane w poprzednich latach, wszelkich istotnych zmian sytuacji gospodarczej, a także analizy dotyczącej wskaźników odnoszących się do fazy cyklu koniunkturalnego oraz wpływu procyklicznych składek na sytuację finansową charakteryzującą instytucje. Następnie SRB uznała za właściwe, aby ustalić współczynnik, którego wartość opiera się na tej analizie i na środkach finansowych dostępnych w SRF (zwany dalej „współczynnikiem”). W celu uzyskania rocznego poziomu docelowego SRB zastosowała ten współczynnik do jednej ósmej średniej kwoty depozytów gwarantowanych w 2020 r.

173    To podejście przyjęte przez SRB w celu ustalenia współczynnika zostało przedstawione w motywach 38–47 zaskarżonej decyzji.

174    W motywie 38 zaskarżonej decyzji SRB odnotowała stałą tendencję wzrostową depozytów gwarantowanych w przypadku wszystkich instytucji w państwach członkowskich uczestniczących w SRM. Konkretnie rzecz ujmując, obliczana kwartalnie średnia kwota tych depozytów w 2020 r. wynosiła 6,689 bln EUR.

175    W motywach 40 i 41 zaskarżonej decyzji SRB przedstawiła prognozę tego, jak będą ewoluować depozyty gwarantowane w przypadku pozostałych trzech lat okresu początkowego, a mianowicie w latach 2021–2023. Oszacowała ona, że roczne stopy wzrostu depozytów gwarantowanych do końca okresu początkowego wyniosą od 4 % do 7 %.

176    W motywach 42–45 zaskarżonej decyzji SRB przedstawiła ocenę fazy cyklu gospodarczego i przewidywanego efektu procyklicznego, jakie składki ex ante mogą wywierać na sytuację finansową instytucji finansowych. W tym względzie SRB wskazała, że uwzględniła szereg informacji, takich jak sporządzona przez Komisję prognoza dotycząca wzrostu produktu krajowego brutto, podobna prognoza sporządzona przez Europejski Bank Centralny (EBC) czy też przepływ kredytów w sektorze prywatnym wyrażony jako odsetek produktu krajowego brutto.

177    W motywie 46 zaskarżonej decyzji SRB stwierdziła, że, nawet gdyby można było racjonalnie oczekiwać dalszego wzrostu depozytów gwarantowanych w ramach unii bankowej, tempo tego wzrostu byłoby niższe niż w 2020 r. W tym względzie w motywie 47 zaskarżonej decyzji SRB wskazała, że przyjęła „ostrożne podejście” w odniesieniu do stóp wzrostu depozytów gwarantowanych na nadchodzące lata aż do 2023 r.

178    Uwzględniając powyższe, SRB ustaliła w motywie 48 zaskarżonej decyzji wartość współczynnika na 1,35 %. Następnie obliczyła ona kwotę rocznego poziomu docelowego, mnożąc średnią kwotę depozytów gwarantowanych w 2020 r. przez ten współczynnik i dzieląc wynik tego obliczenia przez osiem, zgodnie z następującym wzorem matematycznym, który został zawarty w motywie 48 tej decyzji:

„Cel0 [kwota rocznego poziomu docelowego] = Łączna kwota depozytów gwarantowanych2020 * 0,0135 * ⅛ = EUR 11 287 677 212,56”.

179    Na rozprawie SRB wskazała jednak, że ustaliła ten roczny poziom docelowy dla okresu składkowego 2021 w następujący sposób:

180    Po pierwsze, po przeprowadzeniu analizy prospektywnej SRB ustaliła kwotę depozytów gwarantowanych wszystkich instytucji, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności na terytorium wszystkich państw członkowskich uczestniczących w SRM, prognozowaną na koniec okresu początkowego, na około 7,5 bln EUR. W celu ustalenia tej kwoty SRB uwzględniła średnią kwotę depozytów gwarantowanych w 2020 r., a mianowicie 6,689 bln EUR, wynoszącą 4 % roczną stopę wzrostu depozytów gwarantowanych, a także liczbę pozostałych okresów składkowych do końca okresu początkowego, wynoszącą trzy.

181    Po drugie, zgodnie z art. 69 ust. 1 rozporządzenia nr 806/2014 SRB obliczyła 1 % z tych 7,5 bln EUR, aby uzyskać szacunkową kwotę ostatecznego poziomu docelowego, który miał zostać osiągnięty do dnia 31 grudnia 2023 r., czyli około 75 mld EUR.

182    Po trzecie, SRB odjęła od tej ostatniej kwoty zasoby finansowe dostępne w SRF już w 2021 r., tj. około 42 mld EUR, aby uzyskać w ten sposób kwotę, jaka pozostawała do pobrania w okresach składkowych pozostałych do końca okresu początkowego, a mianowicie w latach 2021–2023. Kwota ta wynosiła około 33 mld EUR.

183    Po czwarte, SRB podzieliła tę ostatnią kwotę na trzy, aby rozdzielić ją równomiernie między te trzy pozostałe okresy składkowe. Roczny poziom docelowy dla okresu składkowego 2021 został zatem ustalony na kwotę, o której mowa w pkt 171 powyżej, tj. około 11,287 mld EUR.

184    Na rozprawie SRB stwierdziła również, że upubliczniła informacje, na których została oparta metoda opisana w pkt 180–183 powyżej i które umożliwiają skarżącej zrozumienie metody, za pomocą której ustalony został roczny poziom docelowy. W szczególności SRB wyjaśniła, że w maju 2021 r., czyli już po wydaniu zaskarżonej decyzji, lecz jeszcze przed wniesieniem skargi, opublikowała na swojej stronie internetowej notę informacyjną o nazwie „Fact Sheet 2021” (zwaną dalej „notą informacyjną”), w której wskazana została szacunkowa kwota ostatecznego poziomu docelowego. Podobnie SRB stwierdziła, że kwota środków finansowych dostępnych w ramach SRF była również dostępna na jej stronie internetowej, a także w innych publicznych źródłach, i to na długo przed wydaniem zaskarżonej decyzji.

185    W celu zbadania, czy SRB wywiązała się z ciążącego na niej obowiązku uzasadnienia w odniesieniu do określenia rocznego poziomu docelowego, należy przede wszystkim przypomnieć, że brak lub jego niewystarczający charakter stanowi bezwzględną przeszkodę procesową, która może, a nawet powinna zostać uwzględniona przez sąd Unii z urzędu (zob. wyrok z dnia 2 grudnia 2009 r., Komisja/Irlandia i in., C‑89/08 P, EU:C:2009:742, pkt 34 i przytoczone tam orzecznictwo). Wynika z tego, że Sąd może, a nawet powinien uwzględnić również braki w uzasadnieniu inne niż te, na które powołuje się skarżąca, w szczególności w przypadku, gdy zostaną one ujawnione w toku postępowania.

186    W tym celu na ustnym etapie postępowania strony zostały wysłuchane na okoliczność wszelkich ewentualnych braków w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, które mogłyby odnosić się do określenia rocznego poziomu docelowego. W szczególności, wielokrotnie wyraźnie o to pytana, SRB opisała, krok po kroku, metodę, według której rzeczywiście postępowała, określając roczny poziom docelowy dla okresu składkowego 2021 tak, jak została ona przedstawiona w pkt 180–183 powyżej.

187    Następnie, jeśli chodzi o treść obowiązku uzasadnienia, z orzecznictwa wynika, że uzasadnienie decyzji wydanej przez instytucję lub organ Unii powinno być w szczególności pozbawione sprzeczności, co umożliwia zainteresowanym zapoznanie się z rzeczywistymi motywami leżącymi u podstaw decyzji w celu obrony ich praw przed właściwym sądem, a temu sądowi – przeprowadzenie kontroli (zob. podobnie wyroki: z dnia 10 lipca 2008 r., Bertelsmann i Sony Corporation of America/Impala, C‑413/06 P, EU:C:2008:392, pkt 169 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 22 września 2005 r., Suproco/Komisja, T‑101/03, EU:T:2005:336, pkt 20, 45–47; z dnia 16 grudnia 2015 r., Grecja/Komisja, T‑241/13, EU:T:2015:982, pkt 56).

188    Podobnie, gdy autor zaskarżonej decyzji przedstawia w toku postępowania przed sądem Unii pewne wyjaśnienia dotyczące jej uzasadnienia, wyjaśnienia te powinny być spójne z rozważaniami przedstawionymi w tej decyzji (zob. podobnie wyroki: z dnia 22 września 2005 r., Suproco/Komisja, T‑101/03, EU:T:2005:336, pkt 45–47; z dnia 13 grudnia 2016 r., Printeos i in./Komisja, T‑95/15, EU:T:2016:722, pkt 54, 55).

189    Jeśli bowiem rozważania przytoczone w zaskarżonej decyzji nie są spójne z wyjaśnieniami przedstawionymi w toku postępowania sądowego, uzasadnienie danej decyzji nie spełnia funkcji, które zostały przypomniane w pkt 148 i 149 powyżej. W szczególności taka niespójność uniemożliwia, po pierwsze, zainteresowanym zapoznanie się przed wniesieniem skargi z rzeczywistymi motywami leżącymi u podstaw decyzji i przygotowanie swej obrony w dotyczącym ich zakresie, i, po drugie, sądowi Unii, określenie powodów, które stanowiły rzeczywistą podstawę prawną tej decyzji, oraz zweryfikowanie ich zgodności z mającymi zastosowanie przepisami.

190    Wreszcie należy przypomnieć, że w sytuacji gdy SRB wydaje decyzję ustalającą składki ex ante, musi podać do wiadomości instytucji będących adresatami tej decyzji metodę służącą obliczeniu tych składek (zob. wyrok z dnia 15 lipca 2021 r., Komisja/Landesbank Baden-Württemberg i SRB, C‑584/20 P i C‑621/20 P, EU:C:2021:601, pkt 122).

191    To samo powinno dotyczyć metody ustalania kwoty rocznego poziomu docelowego, ponieważ kwota ta ma istotne znaczenie dla systematyki takiej decyzji. Jak wynika bowiem z art. 4 rozporządzenia wykonawczego 2015/81, sposób obliczania składek ex ante polega na podziale tej kwoty między wszystkie instytucje, które mają je uiścić, efektem czego podwyższenie lub obniżenie tej kwoty pociąga za sobą odpowiednie podwyższenie lub obniżenie składki ex ante poszczególnych instytucji.

192    Z powyższego wynika, że choć SRB jest zobowiązana przedstawić instytucjom, w drodze zaskarżonej decyzji, wyjaśnienia dotyczące metody określania rocznego poziomu docelowego, to wyjaśnienia te powinny być spójne z wyjaśnieniami przedstawionymi przez SRB w toku postępowania sądowego i dotyczącymi faktycznie zastosowanej metody.

193    Nie ma to zaś miejsca w niniejszej sprawie.

194    Należy bowiem przede wszystkim zaznaczyć, że w motywie 48 zaskarżonej decyzji przedstawiono wzór matematyczny, który został przedstawiony przez SRB jako podstawa dla określenia kwoty rocznego poziomu docelowego. Jak zaś wyjaśniono na rozprawie, okazuje się, że we wzorze tym nie ujęto elementów składowych metody faktycznie zastosowanej przez SRB. Jak wynika bowiem z pkt 180–183 powyżej, w ramach tej metody SRB uzyskała kwotę rocznego poziomu docelowego, odejmując od ostatecznego poziomu docelowego środki finansowe dostępne w SRF w celu obliczenia kwoty, którą nadal miała otrzymać do końca okresu początkowego, i dzieląc tę ostatnią kwotę przez trzy. Te dwa etapy obliczania nie znajdują zaś żadnego odzwierciedlenia we wspomnianym wzorze matematycznym.

195    Ponadto stwierdzenia tego nie może podważyć twierdzenie SRB, zgodnie z którym w maju 2021 r. opublikowała ona notę informacyjną, w której określiła przedział wskazujący ewentualne kwoty ostatecznego poziomu docelowego, a na swojej stronie internetowej – kwotę dostępnych w SRF środków finansowych. Niezależnie bowiem od kwestii, czy skarżąca rzeczywiście wiedziała o tych kwotach, same w sobie nie umożliwiały jej one zrozumienia tego, że SRB rzeczywiście zastosowała dwie operacje, o których mowa w pkt 194 powyżej, bowiem dodatkowo należy wyjaśnić, że we wzorze matematycznym wskazanym w motywie 48 zaskarżonej decyzji nawet o nich nie wspomniano.

196    Podobne niespójności mają również wpływ na sposób ustalenia współczynnika 1,35 %, który odgrywa jednak kluczową rolę we wzorze matematycznym, o którym mowa w pkt 178 powyżej. Współczynnik ten można bowiem rozumieć w ten sposób, że uwzględnia on, oprócz innych parametrów, prognozę dotyczącą tego, jak będą ewoluować depozyty gwarantowane w pozostałych latach okresu początkowego. Jak zaś przyznała SRB na rozprawie, współczynnik ten został ustalony w sposób umożliwiający uzasadnienie wyniku obliczenia kwoty rocznego poziomu docelowego, czyli po obliczeniu przez SRB tej kwoty w zastosowaniu czterech etapów przedstawionych w pkt 180–183 powyżej, i, w szczególności, poprzez podział na trzy kwoty wynikającej z odliczenia środków finansowych dostępnych w SRF od ostatecznego poziomu docelowego. Takie postępowanie nie wynika zaś w żaden sposób z zaskarżonej decyzji.

197    Ponadto należy przypomnieć, że zgodnie z notą informacyjną ta kwota ostatecznego poziomu docelowego mieściła się w przedziale od 70 do 75 mld EUR. Przedział ten okazuje się zatem niespójny z tym zawartym w motywie 41 zaskarżonej decyzji i dotyczącym stopy wzrostu depozytów gwarantowanych z 4 % do 7 %. SRB wskazała bowiem na rozprawie, że w celu określenia rocznego poziomu docelowego wzięła pod uwagę stopę wzrostu depozytów gwarantowanych w wysokości 4 % – która była najniższą stopą w drugim przedziale – i że uzyskała ona w ten sposób szacowany ostateczny poziom docelowy w wysokości 75 mld EUR, który stanowił najwyższą wartość pierwszego przedziału. Okazuje się zatem, że zachodzi rozbieżność pomiędzy tymi dwoma przedziałami. Po pierwsze bowiem, przedział odnoszący się do stopy zmian depozytów gwarantowanych obejmuje również wartości wyższe od 4 %, których zastosowanie doprowadziłoby jednak do uzyskania szacunkowej wartości ostatecznego poziomu docelowego wyższej niż kwoty zawarte w przedziale odnoszącym się do tego poziomu docelowego. Po drugie, skarżąca nie jest w stanie zrozumieć powodu, dla którego SRB włączyła do przedziału odnoszącego się do tego poziomu docelowego kwoty niższe niż 75 mld EUR. Aby bowiem osiągnąć tę kwotę, konieczne byłoby zastosowanie wartości poniżej 4 %, która nie jest jednak zawarta w przedziale odnoszącym się do stopy wzrostu depozytów gwarantowanych. W tych okolicznościach skarżąca nie była w stanie określić sposobu, w jaki SRB wykorzystała, w celu obliczenia szacunkowej wartości ostatecznego poziomu docelowego, przedział odnoszący się do stopy zmian depozytów gwarantowanych.

198    Wynika z tego, że, jeśli chodzi o określenie rocznego poziomu docelowego, metoda rzeczywiście zastosowana przez SRB, objaśniona przez nią na rozprawie, nie odpowiada metodzie opisanej w zaskarżonej decyzji, w związku z czym rzeczywiste powody, w świetle których został ustalony ten poziom docelowy, nie mogły zostać zidentyfikowane na podstawie zaskarżonej decyzji ani przez instytucje kredytowe, ani przez Sąd.

199    W świetle powyższego należy stwierdzić, że zaskarżona decyzja jest nieprawidłowo uzasadniona w zakresie dotyczącym określenia rocznego poziomu docelowego.

200    W konsekwencji należy uwzględnić część pierwszą zarzutu drugiego. Biorąc pod uwagę wyzwania prawne i gospodarcze związane z niniejszą sprawą, w interesie prawidłowego administrowania wymiarem sprawiedliwości należy jednak przeprowadzić analizę pozostałych zarzutów skargi.

[…]

c)      W przedmiocie części trzeciej, dotyczącej uzasadnienia zaskarżonej decyzji w zakresie dotyczącym braku zastosowania niektórych wskaźników ryzyka

212    Skarżąca utrzymuje, że zaskarżona decyzja nie została wystarczająco uzasadniona w zakresie dotyczącym braku zastosowania, do celów obliczenia składek ex ante za okres składkowy 2021, niektórych wskaźników ryzyka.

213    Jej zdaniem SRB nie zastosowała bowiem w tej decyzji czterech wskaźników i wskaźników składowych ryzyka, które zostały jednak przewidziane w rozporządzeniu delegowanym 2015/63 do celów ustalenia składek ex ante, a mianowicie wskaźnika „stabilnego finansowania netto” (zwanego dalej „wskaźnikiem SFN”), wskaźnika „fundusze własne i zobowiązania kwalifikowalne posiadane przez instytucję powyżej minimalnych wymogów dotyczących funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych” (zwanego dalej „wskaźnikiem FWZK”) oraz wskaźników składowych „stopień złożoności” i „możliwość przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji”.

214    W braku wystarczających informacji nie jest możliwe ustalenie, w jakim zakresie brak zastosowania wspomnianych wskaźników i wskaźników składowych ryzyka miał wywrzeć pozytywny lub negatywny wpływ na wysokość należnej od skarżącej składki ex ante. W każdym razie zdaniem skarżącej powód, dla którego instytucja finansowa taka jak ona ma zostać ukarana za to, że inna instytucja nie przekazała w wymagany sposób określonych danych, co doprowadziło do braku zastosowania danych wskaźników i wskaźników składowych ryzyka, nie jest jasny.

215    SRB kwestionuje argumentację skarżącej.

216    Należy przede wszystkim zauważyć, że art. 20 ust. 1 rozporządzenia delegowanego 2015/63 stanowi, że, „[w] przypadku gdy informacje wymagane przez szczegółowy wskaźnik, o którym mowa w załączniku II [tego rozporządzenia delegowanego], nie są uwzględnione w mającym zastosowanie wymogu w zakresie sprawozdawczości, o którym mowa w art. 14 [tego rozporządzenia delegowanego], za rok referencyjny, dany wskaźnik ryzyka nie ma zastosowania, aż do momentu rozpoczęcia stosowania tego wymogu w zakresie sprawozdawczości nadzorczej”.

217    W niniejszej sprawie SRB wskazała w motywach 21–29 zaskarżonej decyzji, że nie zastosowała wskaźników SFN i FWZK, a także wskaźników składowych „stopień złożoności” i „możliwość przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji” ze względu na to, że w chwili przyjęcia tej decyzji informacje wymagane z tytułu tych wskaźników i wskaźników składowych nie były dostępne w zharmonizowanej formie dla wszystkich instytucji finansowych.

218    W szczególności SRB zauważyła, w odniesieniu do wskaźnika SFN, że „w [Unii] nie stosuje się żadnych zharmonizowanych wiążących norm dotyczących SFN, w związku z czym nie była [ona] w stanie zidentyfikować tych wskaźników na poziomie krajowym”. Jeśli chodzi o wskaźnik FWZK, SRB wyjaśniła, że „ze względu na to, iż wymogi dotyczące FWZK były, ogólnie rzecz biorąc, wdrażane stopniowo, nie dysponuje [ona] danymi umożliwiającymi jej zastosowanie tego wskaźnika na poziomie każdej instytucji uiszczającej składki do [SRF]”. W odniesieniu do wskaźników składowych „stopień złożoności” i „możliwość przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji” SRB wyjaśniła, że „dane wymagane dla [tych wskaźników składowych] nie były dostępne w zharmonizowanej formie dla wszystkich instytucji państw członkowskich uczestniczących dla roku odniesienia 2019”.

219    Takie uzasadnienie pozwala skarżącej zrozumieć powody, dla których SRB nie zastosowała tych wskaźników i wskaźników składowych ryzyka, i, tym samym, spełnia wymogi określone w orzecznictwie przytoczonym w pkt 148 i 149 powyżej.

220    Ponadto z samego brzmienia art. 20 ust. 1 rozporządzenia delegowanego 2015/63 wynika, że przepis ten nie umożliwia SRB uwzględnienia wpływu, jaki ma brak zastosowania danego wskaźnika ryzyka na kwotę składki ex ante należnej od poszczególnych instytucji. W konsekwencji skarżąca nie może zarzucać SRB, że ta nie przedstawiła takich rozważań w zaskarżonej decyzji.

221    Należy zatem oddalić część trzecią zarzutu drugiego.

d)      W przedmiocie części czwartej, dotyczącej uzasadnienia zaskarżonej decyzji w zakresie dotyczącym niektórych wyborów dyskrecjonalnych dokonanych przez SRB w ramach ustalania parametrów obliczania składek ex ante

222    Skarżąca podnosi w istocie, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji jest niewystarczające, ponieważ nie wyjaśniono w nim sposobu, w jaki SRB skorzystała z zakresu uznania przyznanego jej w rozporządzeniu delegowanym 2015/63 i który dotyczy szeregu aspektów obliczania składek ex ante.

223    W szczególności SRB dysponuje szerokim zakresem uznania przy ustalaniu kwoty EPI [Europejska Inicjatywa Płatności], a powody, dla których ograniczyła ona udział EPI do 15 % kwoty indywidualnych składek ex ante danych instytucji, nie są dla skarżącej jasne.

224    Ponadto z art. 6 ust. 5 rozporządzenia delegowanego 2015/63 i z motywów 94–101, 106, 108 i 112 zaskarżonej decyzji wynika, że SRB dysponuje zakresem uznania w celu określenia dodatkowych wskaźników ryzyka i przeskalowania poszczególnych wskaźników ryzyka w braku zastosowania niektórych z nich. W tym względzie te ramy prawne nie zapewniają zdaniem skarżącej wystarczającej jasności co do metody obliczania składek ex ante i mających decydujące znaczenie kryteriów stosowanych w tej metodzie.

225    SRB kwestionuje argumentację skarżącej.

226    W tym względzie należy zauważyć, że w motywach 145–153 zaskarżonej decyzji SRB przedstawiła w sposób szczegółowy i uzasadniony powody, dla których ograniczyła zastosowanie EPI do 15 % kwoty indywidualnych składek ex ante należnych od instytucji finansowych, do których ta decyzja została skierowana. Skarżąca nie wyjaśniła zaś przyczyn, dla których wyjaśnienia te miałyby być niewystarczające do zrozumienia powodów, jakie skłoniły SRB do nałożenia takiego ograniczenia. Podnoszona przez skarżącą argumentacja nie zawiera żadnego elementu, na podstawie którego można by było wykazać, że zaskarżona decyzja jest niewystarczająco uzasadniona w tym względzie.

227    To samo dotyczy dodatkowych wskaźników ryzyka, przeskalowania poszczególnych wskaźników ryzyka, a także innych wymienionych przez skarżącą aspektów obliczeń. W motywach 98–101 zaskarżonej decyzji SRB wyjaśniła bowiem sposób, w jaki zdefiniowała wskaźniki i wskaźniki składowe ryzyka zastosowane w IV elemencie ryzyka. W motywach 20–29 i 94–96 zaskarżonej decyzji przedstawiła ona również powody, dla których uznała za konieczne odstąpienie od stosowania niektórych ze wskaźników ryzyka (zob. pkt 217, 218 powyżej) i dokonanie przeskalowania poszczególnych wskaźników ryzyka, które z niego wynikały. Wreszcie, w motywach 108 i 112 zaskarżonej decyzji SRB wskazała sposób, w jaki dokonała przeskalowania wskaźników ryzyka brutto zgodnie z częścią załącznika 1 rozporządzenia delegowanego 2015/63, zatytułowaną „Krok 3”, jak również sposób, w jaki zastosowała znak minus czy też plus do poszczególnych wskaźników ryzyka zgodnie z częścią tego załącznika I do wspomnianego rozporządzenia delegowanego, zatytułowaną „Krok 4”. Skarżąca nie wyjaśniła zaś powodów, dla których uzasadnienie zawarte w ww. motywach zaskarżonej decyzji nie jest jej zdaniem wystarczające.

228    Wreszcie skarżąca podnosi, że rozporządzenie delegowane 2015/63 nie jest wystarczająco jasne w zakresie dotyczącym procedury obliczania składek ex ante i kryteriów mających znaczenie dla zastosowania tej metody. Przy założeniu, że ten zarzut szczegółowy można interpretować w ten sposób, iż skarżąca podnosi w nim niezgodność z prawem art. 4–7 i 9 oraz załącznika I do tego rozporządzenia delegowanego, nie wyjaśnia ona jednak, na czym miałaby polegać niezgodność z prawem tych przepisów. W tym względzie niepoparte niczym twierdzenie skarżącej, zgodnie z którym wspomniane rozporządzenie delegowane przyznaje SRB znaczny zakres uznania, nie jest samo w sobie wystarczające do tego, aby zakwestionować zgodność wspomnianych przepisów z prawem.

229    Część czwartą zarzutu drugiego należy zatem oddalić.

e)      W przedmiocie części piątej zarzutu, dotyczącej uzasadnienia zaskarżonej decyzji w zakresie dotyczącym innych aspektów obliczenia składki ex ante skarżącej

230    Skarżąca utrzymuje, że SRB w zaskarżonej decyzji naruszyła obowiązek uzasadnienia ze względu na to, iż sposób, w jaki obliczyła w niej jej składkę ex ante, nie jest przejrzysty i zrozumiały.

231    SRB kwestionuje argumentację skarżącej.

1)      W przedmiocie rzekomo niezrozumiałego i niemożliwego do zweryfikowania charakteru obliczenia składek ex ante

232    Po pierwsze, skarżąca podnosi, że SRB w zaskarżonej decyzji ograniczyła się do ogólnych rozważań dotyczących metody gromadzenia danych i obliczania składek ex ante. W treści tej decyzji nie ma zatem żadnego elementu składowego, który pozostawałby w związku z konkretnym obliczeniem składki ex ante skarżącej. W szczególności w załącznikach do tej decyzji przedstawione zostały jedynie wyniki końcowe, co czyni obliczenie tej składki niezrozumiałym i niemożliwym do zweryfikowania. Dane zawarte w tych załącznikach są zresztą pozbawione znaczenia dla sprawy, ponieważ nie mają one mocy dowodowej i nie mają żadnej wartości wyjaśniającej i uzasadniającej ze względu na niewytłumaczalne wahania niektórych wartości pomiędzy poszczególnymi latami. Z tego względu Sąd i krajowe organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji nie są zdaniem skarżącej w stanie kontrolować obliczeń dokonanych przez SRB. Organ nadzoru nad rynkami finansowymi nie uzasadnił w swej decyzji o poborze tego obliczenia składki ex ante, lecz jedynie odesłał do zaskarżonej decyzji. Podobnie organ ten zdaniem skarżącej potwierdził, że sam nie rozumie tej decyzji.

233    W tym względzie, jak wskazano w pkt 15 powyżej, w załączniku I do zaskarżonej decyzji została zawarta indywidualna nota dotycząca skarżącej, w której przedstawiono nie tylko wspólne dane określone przez SRB poprzez zsumowanie lub połączenie danych wszystkich instytucji finansowych, lecz również wszystkie indywidualne dane skarżącej wykorzystane przy obliczaniu jej składki ex ante, takie jak kwota jej podstawowej składki rocznej, wartości wskaźników ryzyka oraz jej zaszeregowanie, w zależności od tych wartości, do odpowiednich przedziałów. Ponadto z załącznika II do tej decyzji wynika, że skarżąca została poinformowana o liczbie przedziałów odpowiadających poszczególnym wskaźnikom ryzyka oraz o wartościach granicznych tych przedziałów. Zgodnie z orzecznictwem, o którym mowa w pkt 159 powyżej, była ona zatem w szczególności w stanie sprawdzić, w świetle danych zawartych w załączniku I do tej decyzji w związku z danymi zawartymi w jej załączniku II, czy w porównaniu do wszystkich innych instytucji finansowych, została ona umieszczona w prawidłowych przedziałach.

234    Była ona w stanie to sprawdzić, tym bardziej że przed wydaniem zaskarżonej decyzji SRB przekazała skarżącej narzędzie służące do obliczania składek ex ante, aby mogła ona wcześniej przeprowadzić to obliczenie. Na narzędzie to składały się, po pierwsze, algorytmy stosowane przez SRB w celu dokonania wstępnych obliczeń, i, po drugie, wspólne dane określone przez SRB poprzez zsumowanie lub połączenie indywidualnych danych wszystkich zainteresowanych instytucji. Skarżąca, umieszczając swoje indywidualne dane w odpowiednich polach wspomnianego narzędzia, mogła zatem obliczyć krok po kroku swoją indywidualną składkę ex ante zgodnie ze wstępnymi obliczeniami dokonanymi przez SRB w odniesieniu do składek ex ante dla okresu składkowego 2021.

235    Niewątpliwie, jeśli chodzi o dane innych instytucji finansowych wykorzystywane przez SRB w ramach poszczególnych etapów obliczania składek ex ante, które zostały określone w załączniku I do rozporządzenia delegowanego 2015/63, dotyczącym „dyskretyzacji wskaźników” (etap 2), „uwzględnienia przypisanego znaku” (etap 4) i „obliczania składek rocznych” (etap 6), w załącznikach I i II do zaskarżonej decyzji zawarte zostały jedynie wspólne dane określone przez SRB poprzez dodanie lub połączenie indywidualnych danych wszystkich instytucji, do których została skierowana ta decyzja. Jednakże z orzecznictwa przytoczonego w pkt 157 powyżej wynika, że SRB nie jest zobowiązana do dostarczenia tym instytucjom wszystkich obliczeń wykorzystanych przez nią w celu uzyskania tych wspólnych danych, ponieważ zakładałoby to ujawnienie objętych tajemnicą handlową danych dotyczących sytuacji gospodarczej poszczególnych pozostałych instytucji, do których została skierowana ta decyzja.

236    Wreszcie nie można uwzględnić twierdzenia skarżącej, zgodnie z którym dane zawarte w załącznikach do zaskarżonej decyzji są pozbawione jakiejkolwiek „wartości wyjaśniającej i uzasadniającej” ze względu na rzekomo niezrozumiałe wahania niektórych wartości pomiędzy poszczególnymi latami. Na podstawie samego tylko faktu, że niektóre z wartości, które zostały uzyskane poprzez dodanie lub połączenie danych odnoszących się do dużej liczby instytucji, mogą różnić się pomiędzy poszczególnymi latami, nie można bowiem podważać, w odniesieniu do instytucji finansowych, do których została skierowana zaskarżona decyzja, wiarygodności wszystkich danych zawartych w załącznikach I i II do zaskarżonej decyzji.

237    Po drugie, skarżąca podnosi, że obliczenie jej podstawowej składki rocznej i mnożnika korekty jest niezrozumiałe. W tym względzie wartość tego mnożnika jest jej zdaniem zbyt wysoka, biorąc pod uwagę jej doskonałe ratingi międzynarodowe oraz profil ryzyka lepszy niż ma to przeciętnie miejsce w przypadku instytucji, do których została skierowana zaskarżona decyzja, i pomimo stosunkowo niskiej złożoności modelu biznesowego skarżącej. W szczególności skarżąca nie jest w stanie zrozumieć powodów, dla których poziom jej mnożnika korekty obliczonego na podstawie krajowej jest wysoki, [poufne](1).

238    W tym względzie należy zauważyć, że ta wartość mnożnika korekty wynika z obliczenia, które zostało oparte na metodzie opisanej w załączniku I do rozporządzenia delegowanego 2015/63 i przedstawionej szczegółowo w motywach 93–121 zaskarżonej decyzji, a także w dotyczącej skarżącej indywidualnej nocie, która stanowi część załącznika I do tej decyzji. Skarżąca nie przedstawiła zaś Sądowi żadnego konkretnego dowodu, za pomocą którego zmierzała ona do wykazania niezrozumiałego lub niespójnego charakteru tej metody i danych zawartych we wspomnianych motywach zaskarżonej decyzji lub w jej indywidualnej nocie.

239    W każdym razie, biorąc pod uwagę to, że wskaźniki ryzyka wyszczególnione w motywach 93–100 zaskarżonej decyzji są ważone w ramach każdego z czterech elementów ryzyka, a te cztery elementy ryzyka są również ważone, niektóre z tych wskaźników ryzyka mają mniejszą wagę dla wyniku obliczenia mnożnika korekty niż pozostałe. [poufne] W tych okolicznościach skarżąca niesłusznie podniosła, że wartość jej mnożnika korekty jest wysoka z niewyjaśnionych powodów.

240    Po trzecie, skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja nie jest wystarczająco uzasadniona, ponieważ nie pozwala jej na zrozumienie powodów, dla których jej składka ex ante za okres składkowy 2021 wzrosła o [poufne] w stosunku do okresu składkowego 2020, podczas gdy kwota gwarantowanych depozytów w Austrii wzrosła jedynie o 5,08 %, kwota gwarantowanych depozytów skarżącej wzrosła jedynie o [poufne], wskaźniki korekty ryzyka skarżącej wzrosły jedynie o [poufne], ostateczna kwota składek ex ante dla całej unii bankowej wzrosła jedynie o 13 % i że nie zaszły żadne zmiany w prowadzonej przez skarżącą działalności handlowej.

241    W tym względzie z orzecznictwa, o którym mowa w pkt 149 powyżej, wynika, że uzasadnienie aktu Unii nie musi wyszczególniać wszystkich istotnych okoliczności faktycznych i prawnych. W szczególności spoczywający na SRB obowiązek uzasadnienia nie sięga aż tak daleko, aby wiązał się on z wymogiem uzasadnienia powodów, dla których składka ex ante wzrosła w porównaniu do roku poprzedniego.

242    Następnie, z systematyki metody obliczania składek ex ante wynika, że ich wysokość zależy w szczególności od kwoty depozytów gwarantowanych przez wszystkie instytucje, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności na terytorium wszystkich państw członkowskich uczestniczących oraz od profilu ryzyka tych wszystkich instytucji. W związku z tym, wbrew temu, co zdaje się twierdzić skarżąca, mające zastosowanie do jej składki ex ante podwyższanie z roku na rok niekoniecznie będzie proporcjonalne do zwiększania się kwot depozytów gwarantowanych w Austrii, depozytów gwarantowanych skarżącej czy też mnożnika korekty.

243    W tych okolicznościach dokładnych przyczyn, które doprowadziły do podwyższenia składki ex ante skarżącej, pomimo wspomnianych przez nią okoliczności, nie można uznać za informacje, bez których nie byłoby możliwe zrozumienie, w jaki sposób uwzględniono jej indywidualną sytuację przy obliczaniu jej składki ex ante w rozumieniu orzecznictwa, o którym mowa w pkt 150–159 powyżej.

244    Po czwarte, skarżąca utrzymuje, że sposób, w jaki instytucje finansowe zostały przypisane do poszczególnych przedziałów, jest niezrozumiały oraz skutkuje znacznymi zakłóceniami i błędnymi wynikami. W szczególności jej zdaniem nie został sprecyzowany powód, dla którego do każdego poszczególnego przedziału nie przypisano tej samej liczby instytucji finansowych w ramach wskaźnika ryzyka „wskaźnik dźwigni”. Podział instytucji pomiędzy poszczególne przedziały jest również niezrozumiały w odniesieniu do wskaźnika ryzyka „aktywa ważone ryzykiem rynkowym, podzielone przez kapitał podstawowy Tier I”, który wchodzi w zakres elementu ryzyka IV, gdyż instytucje te nie są również do niego zaliczane w sposób jednakowy i dający się uzasadnić. To samo dotyczy innych wskaźników ryzyka, takich jak „aktywa ważone ryzykiem rynkowym podzielone przez sumę aktywów”. W związku z tym zdaniem skarżącej niemożliwe jest dokonanie definitywnej oceny tego, czy SRB prawidłowo określiła te przedziały i przypisała do nich poszczególne instytucje finansowe i czy jej zaszeregowanie jest realistyczne.

245    Dokładniej rzecz ujmując, zdaniem skarżącej SRB powinna była ujawnić, ewentualnie w formie zanonimizowanej, dane poszczególnych instytucji, które zostały wykorzystane do obliczenia wskaźników brutto, tak aby skarżąca mogła sprawdzić, czy instytucje, które dostarczyły porównywalne dane, zostały przypisane do podobnych przedziałów.

246    W tym względzie, co się tyczy w pierwszej kolejności uzasadnienia zaskarżonej decyzji w odniesieniu do faktu, że do poszczególnych przedziałów nie przypisano tej samej liczby instytucji, jeśli chodzi o wskaźnik ryzyka „współczynnik dźwigni”, należy zauważyć, że SRB w motywie 106 zaskarżonej decyzji wystarczająco wyjaśniła powody takiego podziału, wskazując, że ma on na celu uniknięcie przypisania instytucji o takiej samej wartości wskaźnika ryzyka brutto do różnych przedziałów, efektem czego instytucje o takiej samej wartości takiego wskaźnika zostały przypisane do tego samego przedziału, co mogło prowadzić do sytuacji, w której w poszczególnych przedziałach znalazła się różna liczba instytucji finansowych.

247    Następnie, uwzględniając orzecznictwo przypomniane w pkt 150–159 powyżej, skarżąca błędnie twierdzi, że SRB powinna była umożliwić jej pełną weryfikację ustalonej przez nią liczby przedziałów i przydzielonych do nich instytucji, ponieważ przyjęcie takiego podejścia oznaczałoby przekazanie skarżącej objętych tajemnicą handlową danych innych instytucji.

248    W tym względzie należy dodać, że wbrew temu, co twierdzi skarżąca, SRB nie jest zobowiązana do ujawnienia w odniesieniu do poszczególnych instytucji, do których została skierowana jej decyzja, wszystkich przekazanych jej danych, ani sposobu, w jaki każda instytucja została przydzielona do poszczególnych przedziałów w ramach poszczególnych wskaźników ryzyka, ograniczając się do zastąpienia nazwy każdej instytucji pseudonimem. Jak bowiem wyjaśniła SRB, a nikt jej poważnie nie zaprzeczył w tym względzie, taki sposób postępowania nie mógłby zagwarantować, że instytucje nie zostaną zidentyfikowane na podstawie przekazanych w ten sposób danych. Rzeczywiście nie jest wykluczone, że niektóre instytucje, nawet po zastąpieniu ich nazw pseudonimem, mogą zostać zidentyfikowane ze względu na ich indywidualne dane, które zostały już podane do wiadomości publicznej, w szczególności w przypadku dużych instytucji finansowych, czy też państw członkowskich liczących tylko kilka takich instytucji.

249    Ponadto zarzuty skarżącej dotyczące innych zakłóceń, do których miało dojść przy podziale na przedziały w ramach poszczególnych elementów ryzyka, nawet przy założeniu, że są one dopuszczalne w świetle orzecznictwa przytoczonego w pkt 27–30 powyżej, dotyczą kwestii merytorycznej, nie zaś – uzasadnienia zaskarżonej decyzji.

2)      W przedmiocie niedostarczenia indywidualnych danych innych instytucji

250    Skarżąca podnosi, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji jest niewystarczające, ponieważ SRB nie zawarła w nim indywidualnych danych innych instytucji, bez których nie miała ona możliwości skontrolowania sposobu, w jaki obliczona zostały jej składki ex ante. Dane przekazane przez te instytucje zgodnie z załącznikiem II do rozporządzenia delegowanego 2015/63 nie są jej zdaniem w rzeczywistości danymi poufnymi, ponieważ są publicznie dostępne lub wynikają z opublikowanych informacji, takich jak sprawozdania z działalności prowadzonej przez te instytucje finansowe.

251    Tym samym SRB nie dokonała starannego wyważenia obowiązku uzasadnienia i wymogu ochrony tajemnicy handlowej, co mogła uczynić, przewidując przykładowo odpowiednią procedurę wglądu w akta sprawy, która pozwoliłaby na podanie w pełni do wiadomości danych wykorzystanych przy obliczaniu składek ex ante. W związku z tym skarżąca zwróciła się do Sądu o wezwanie SRB do przedstawienia wszystkich dokumentów, które miały znaczenie dla dokonania tego obliczenia.

252    W replice skarżąca podniosła, że SRB nie spełniła wymogów wynikających z obowiązku uzasadnienia określonych przez Trybunał w wyroku z dnia 15 lipca 2021 r., Komisja/Landesbank Baden-Württemberg i SRB(C‑584/20 P i C‑621/20 P, EU:C:2021:601), ponieważ nie przekazała jej wszystkich elementów składowych użytych do obliczenia składki ex ante, które mogłaby przekazać bez naruszania tajemnicy handlowej. W tym względzie zdaniem skarżącej Trybunał nie dokonał wyczerpującego wyliczenia tych wszystkich elementów składowych, które SRB musi ujawnić.

253    Zdaniem skarżącej to do SRB należy przede wszystkim wykazanie poufnego charakteru poszczególnych danych, których nie ujawniła i które są niezbędne do zweryfikowania obliczenia składek ex ante.

254    Następnie, w zakresie dotyczącym ochrony tajemnicy handlowej, w przypadku niektórych nieujawnionych przez SRB danych nie zachodzi jakiekolwiek ryzyko naruszenia interesów danych instytucji, które wynikałoby z ich przekazania do wiadomości skarżącej. Tak jest na przykład w przypadku mnożników korekty mających zastosowanie do poszczególnych instytucji.

255    Ponadto dane, na których opiera się obliczenie składek ex ante za okres składkowy 2021, pochodziły z 2019 r., czyli sprzed prawie trzech lat przed wydaniem zaskarżonej decyzji, w związku z czym utraciły one zdaniem skarżącej ich poufny charakter. Dane przekazywane przez instytucje ulegają bowiem silnym wahaniom w poszczególnych latach i w związku z tym tracą praktyczne znaczenie, jakie mogłyby mieć dla oceny pozycji gospodarczej poszczególnych instytucji.

256    Wreszcie w każdym przypadku należy ujawnić dane, które nie umożliwiają identyfikacji tych instytucji, w tym wszystkie zagregowane dane wykorzystywane na poszczególnych etapach obliczania składek ex ante. Zdaniem skarżącej SRB mogła w szczególności, bez ujawniania poufnych danych, ujawnić całkowite pasywa poszczególnych instytucji oraz mnożnik korekty, usuwając nazwę danej instytucji. Instytucje mogły zatem dokonać porównania z innymi instytucjami o podobnej wielkości w celu dokonania oceny, czy korekta przeprowadzana w oparciu o profil ryzyka odpowiada ich rzeczywistej sytuacji gospodarczej, oraz w celu zweryfikowania przypisania tych instytucji do poszczególnych przedziałów.

257    W motywie 88 zaskarżonej decyzji SRB zauważyła, że „tajemnice handlowe instytucji – to znaczy wszystkie informacje dotyczące prowadzonej przez nie działalności, które w przypadku ujawnienia ich konkurentowi lub szerszej opinii publicznej mogłyby poważnie naruszyć interesy instytucji – uznaje się za informacje poufne”. Dodała ona, że „[w] ramach obliczania składek ex ante informacje dostarczone przez instytucje za pośrednictwem formularza [deklaracji], służące [SRB] za podstawę przy obliczaniu składek ex ante, zostały uznane za tajemnice handlowe”.

258    Następnie w motywach 90–92 zaskarżonej decyzji SRB wskazała, że nie mogła ona „ujawniać punktowych danych poszczególnych instytucji, które stanowią podstawę obliczeń dokonanych w [tej decyzji]”; była ona uprawniona jedynie do „ujawnienia zagregowanych i uwspólnionych punktowych danych w zakresie, w jakim dane te [zostały] skumulowane”. Jednak zgodnie z tą decyzją instytucje korzystają z „całkowitej przejrzystości w zakresie obliczania ich [podstawowej składki rocznej] i mnożnika korekty” w odniesieniu do poszczególnych etapów obliczania tej składki, które dotyczyły „obliczania wskaźników brutto” (etap 1), „przeskalowania wskaźników” (etap 3) i „obliczania wskaźnika złożonego” (etap 5). Ponadto instytucje były w stanie uzyskać „punktowe uwspólnione dane wykorzystywane przez SRB bez różnicy w odniesieniu do wszystkich instytucji i skorygowanych w oparciu o ich profil ryzyka” na etapach obliczania dotyczących „dyskretyzacji wskaźników” (etap 2), „uwzględnienia przypisanego znaku” (etap 4) i „obliczania składek rocznych” (etap 6).

259    W tym względzie należy przypomnieć w pierwszej kolejności, że to sama zasada rządząca metodą obliczania składek ex ante, jaka wynika z dyrektywy 2014/59 i rozporządzenia nr 806/2014, wiąże się z wykorzystywaniem przez SRB danych objętych tajemnicą handlową, które nie mogą być zawarte w uzasadnieniu decyzji ustalającej składki ex ante (wyrok z dnia 15 lipca 2021 r., Komisja/Landesbank Baden-Württemberg i SRB, C‑584/20 P i C‑621/20 P, EU:C:2021:601, pkt 114).

260    W drugiej kolejności wbrew temu, co twierdzi skarżąca, ten obowiązek uzasadnienia nie nakłada na SRB wymogu, aby ta przedstawiła w zaskarżonej decyzji szczegółowe względy świadczące o poufnym charakterze poszczególnych kategorii danych dostarczonych przez instytucje.

261    Jak bowiem wynika z orzecznictwa przytoczonego w pkt 149 powyżej, nie ma wymogu, by w uzasadnieniu tym należało wyszczególnić wszystkie istotne okoliczności faktyczne i prawne, ponieważ ocena, czy uzasadnienie aktu jest wystarczające, winna nie tylko opierać się na jego brzmieniu, ale także uwzględniać okoliczności jego wydania, jak również całość przepisów prawa regulujących daną dziedzinę oraz w szczególności interes, jaki w uzyskaniu informacji mogą mieć adresaci aktu.

262    Po pierwsze zaś, z rozważań zawartych w motywie 88 zaskarżonej decyzji wynika, że SRB uznała, iż tajemnicą handlową objęty jest całokształt danych zadeklarowanych przez poszczególne instytucje, ponieważ ujawnienie ich konkurentowi lub szerszemu kręgowi opinii publicznej mogłoby poważnie naruszać interesy danej instytucji.

263    Po drugie, ze względu na to, że skarżąca przedstawiła swoje własne dane w celu obliczenia składek ex ante zgodnie z art. 14 rozporządzenia delegowanego 2015/63, miała ona pełną znajomość charakteru i cech ogólnych poszczególnych kategorii tych danych. Była ona zatem w stanie ocenić w szczególności, w jakim zakresie każda z tych kategorii danych może obejmować informacje poufne.

264    W tych okolicznościach skarżąca dysponowała informacjami wystarczającymi do zrozumienia i, w razie potrzeby, zakwestionowania powodów, dla których SRB uznała, że indywidualne dane innych instytucji są objęte tajemnicą handlową. Mogła ona w szczególności zakwestionować, w świetle charakteru i ogólnych cech poszczególnych kategorii tych danych, zawartą w motywie 88 zaskarżonej decyzji dokonaną przez SRB ocenę, zgodnie z którą dane te mają charakter poufny, a ich ujawnienie mogłoby poważnie naruszać interesy instytucji, której dotyczą. Dysponowała ona zatem wszystkimi informacjami niezbędnymi do tego, aby móc powołać się na nieprzestrzeganie przez SRB wymogów wypracowanych przez Trybunał w odniesieniu do wyważenia obowiązku uzasadnienia z zasadą ochrony tajemnicy handlowej, przypomnianych w pkt 155, 158 i 159 powyżej.

265    Po trzecie, dowody przedstawione przez skarżącą Sądowi nie wystarczają do wykazania, że indywidualne dane instytucji nie są w rzeczywistości danymi poufnymi ze względu na to, że są publicznie dostępne.

266    W tym względzie, po pierwsze, na poparcie swojego argumentu skarżąca wskazała, że szereg z przekazywanych przez instytucje danych jest ujawnianych podczas testów warunków skrajnych publikowanych przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB), takich jak „dane dotyczące kapitału (kapitał własny, fundusze własne, współczynnik kapitału podstawowego itp.), wskaźnik zadłużenia oraz kwot różnych kategorii ryzyka (ryzyko kredytowe, sekurytyzacja, ryzyko rynkowe, ryzyko operacyjne itp.)”. Ponadto zdaniem skarżącej EUNB przeprowadza coroczne badanie przejrzystości na poziomie Unii, w ramach którego organ ten publikuje w szczególności „odnoszące się do poszczególnych instytucji dotyczące ich pozycji rynkowej kwoty różnych kategorii ryzyka [czy też] współczynniki kapitału własnego”.

267    Należy jednak zauważyć, że test warunków skrajnych przeprowadzony przez EUNB w 2018 r. na poziomie Unii i coroczne badanie przejrzystości, na które powołuje się skarżąca, dotyczą jedynie ograniczonej liczby instytucji, a także ograniczonej liczby danych, znacznie mniejszej niż te przekazywane w ramach obliczania składek ex ante, co zresztą przyznała skarżąca na rozprawie. Nie wykazała ona zatem, że dane opublikowane w ramach działalności EUNB dotyczą wszystkich instytucji podlegających obowiązkowi uiszczania składek ex ante.

268    Po drugie, skarżąca powołała się na fakt, że coroczne badanie przejrzystości, o którym mowa w pkt 267 powyżej, ma na celu uzupełnienie danych publikowanych przez same instytucje na podstawie w szczególności art. 431–455 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. 2013, L 176, s. 1), a także art. 106 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniającej dyrektywę 2002/87/WE i uchylającej dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. 2013, L 176, s. 338). Skarżąca ograniczyła się zaś w tym względzie jedynie do odesłania do tych przepisów, nie wyjaśniając, które konkretne indywidualne dane tych instytucji wykorzystywane przy obliczaniu składek ex ante były w zastosowaniu tych przepisów w chwili wydania zaskarżonej decyzji publicznie dostępne.

269    Ponadto skarżąca nie twierdziła, ani, tym bardziej, nie wykazała, że wszystkie dane wykorzystywane do określenia co najmniej jednego wskaźnika ryzyka, którego obliczenie wymaga połączenia kilku kategorii danych, były w chwili wydania zaskarżonej decyzji publicznie dostępne.

270    Po czwarte, okoliczność polegająca na tym, że dane wykorzystane do obliczenia składek ex ante za okres składkowy 2021 odnoszą się do roku 2019, nie oznacza, że dane te w chwili przyjęcia zaskarżonej decyzji nie były już objęte tajemnicą handlową. Podobnie nie wykazano, że ujawnienie w zaskarżonej decyzji całokształtu danych zadeklarowanych przez poszczególne instytucje nie mogło, jedynie ze względu na upływ czasu, naruszać tajemnicy handlowej. W tym względzie okoliczność polegająca na tym, że dane te podlegają w poszczególnych latach wahaniom, nie umożliwia sama w sobie wykazania, że dane te utraciły swój poufny charakter jeszcze przed wydaniem zaskarżonej decyzji.

271    Ponadto z orzecznictwa Trybunału niewątpliwie wynika, że jeżeli informacje, które mogły stanowić w pewnym okresie tajemnicę handlową, pochodzą sprzed co najmniej pięciu lat, są one uznawane zasadniczo, ze względu na upływ czasu, za historyczne i za takie, które utraciły z tego powodu swój poufny charakter, chyba że na zasadzie wyjątku strona powołująca się na taki charakter wykaże, że pomimo ich dawności informacje te stanowią nadal zasadnicze elementy jej strategii handlowej czy też strategii handlowej osób trzecich, których dotyczą (zob. podobnie i analogicznie wyrok z dnia 19 czerwca 2018 r., Baumeister, C‑15/16, EU:C:2018:464, pkt 54 i przytoczone tam orzecznictwo). Niemniej jednak dane wykorzystane do obliczenia składek ex ante dla okresu składkowego 2021 miały, w chwili przyjęcia zaskarżonej decyzji, mniej niż trzy lata.

272    Po piąte, w odniesieniu do podniesionego przez skarżącą argumentu, zgodnie z którym SRB powinna była w zanonimizowanej formie ujawnić wartości mnożnika korekty i łącznej kwoty pasywów poszczególnych instytucji, z orzecznictwa przytoczonego w pkt 150–159 powyżej wynika, że, w odniesieniu do danych innych instytucji, SRB jest zobowiązana do udostępnienia instytucji, której dane dotyczą, informacji wystarczających do tego, aby ta mogła zrozumieć, w jaki sposób jej indywidualna sytuacja została uwzględniona przy obliczaniu jej składki ex ante w świetle sytuacji charakteryzującej wszystkie pozostałe instytucje. Bardziej konkretnie rzecz ujmując, to do SRB należy opublikowanie lub przekazanie instytucjom finansowym, których decyzja ta dotyczy, w formie zbiorczej i zanonimizowanej, dotyczących tych instytucji informacji wykorzystanych do obliczenia tej składki w zakresie, w jakim informacje te mogą zostać przekazane bez naruszenia tajemnicy handlowej.

273    Niezależnie zaś od kwestii, czy w chwili przyjęcia zaskarżonej decyzji wartości całkowitej kwoty pasywów i mnożnika korekty poszczególnych instytucji były objęte tajemnicą handlową, należy zauważyć, z jednej strony, że całkowita kwota pasywów danej instytucji stanowi dane niezbędne na pierwszym etapie obliczania składek ex ante, a mianowicie ustalenia podstawowej składki rocznej zgodnie z art. 70 ust. 2 akapit drugi lit. a) rozporządzenia nr 806/2014; składka ta powinna zaś następnie zostać skorygowana w oparciu o profil ryzyka tej instytucji na podstawie innych charakteryzujących ją indywidualnych danych. Z drugiej strony mnożnik korekty stanowi wartość pośrednią uzyskaną po przeprowadzeniu kilku etapów obliczania składek ex ante i obejmującą wszystkie wskaźniki ryzyka stosowane przez SRB przy tym obliczeniu. Mnożnik ten stanowi zatem ogólny profil ryzyka poszczególnych instytucji, który opiera się na wszystkich wskaźnikach ryzyka i który pozostaje zresztą bez bezpośredniego związku z całkowitą kwotą pasywów danej instytucji.

274    W tych okolicznościach ujawnienie wartości całkowitych pasywów i mnożnika korekty poszczególnych instytucji nie pozwoliłoby, jeśli nie towarzyszyłoby temu ujawnienie wszystkich innych indywidualnych danych tych instytucji, na osiągnięcie zamierzonego przez skarżącą celu polegającego na porównaniu jej sytuacji z sytuacją innych instytucji o podobnej wielkości, a to w celu zweryfikowania obliczenia jej podstawowej składki rocznej skorygowanej na podstawie jej profilu ryzyka. Podobnie, wbrew temu, co twierdzi skarżąca, ujawnienie samych tylko tych wartości nie pozwoliłoby na zweryfikowanie sposobu, w jaki przypisano instytucje do poszczególnych przedziałów.

275    Tak więc wartości mnożnika korekty i całkowitych pasywów poszczególnych instytucji nie można uznać za informacje, bez których instytucje nie mogą w istocie zrozumieć sposobu, w jaki ich indywidualna sytuacja została uwzględniona w świetle sytuacji charakteryzującej wszystkie pozostałe instytucje, do których skierowana została zaskarżona decyzja.

276    Uwzględniając powyższe, należy oddalić podniesiony przez skarżącą argument, zgodnie z którym zaskarżona decyzja jest niewystarczająco uzasadniona w zakresie, w jakim SRB nie zawarła w niej indywidualnych danych innych instytucji pozwalających zweryfikować, jak została obliczona jej składka ex ante.

3)      W przedmiocie rozbieżności, jakie istnieją między państwami członkowskimi uczestniczącymi w odniesieniu do stosunku między składową całkowitej kwoty składek ex ante instytucji danego państwa członkowskiego obliczaną na podstawie krajowej a jej składową obliczaną na podstawie unijnej

277    Skarżąca utrzymuje, że SRB nie uzasadniła w zaskarżonej decyzji, w odniesieniu do całkowitej kwoty składek ex ante wszystkich instytucji, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności na terytorium wszystkich państw członkowskich uczestniczących, rozbieżności, jakie istnieją między tymi państwami członkowskimi w odniesieniu do stosunku między, z jednej strony, składową tej kwoty obliczoną na podstawie podstawy krajowej, a, z drugiej strony, jej składową obliczaną na podstawie unijnej. W przypadku niektórych z tych państw członkowskich składowa obliczana na podstawie krajowej jest bowiem w różnym stopniu wyższa niż składowa obliczana na podstawie unijnej; w przypadku innych z tych państw jest dokładnie odwrotnie. Ponadto na podstawie analizy wartości zagregowanych można domniemywać, że niektóre z państw członkowskich finansują większą część składek obliczanych na podstawie unijnej.

278    W tym względzie należy zauważyć, że SRB wyjaśniła w motywie 60 zaskarżonej decyzji, iż „[p]rzy obliczaniu części składek rocznych na podstawie krajowej […] poziom docelowy stosowany do tego obliczenia [był] określany na podstawie krajowej, przy uwzględnieniu wyłącznie depozytów gwarantowanych tych instytucji kredytowych, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności na terytorium danego państwa członkowskiego uczestniczącego”, podczas gdy nie uwzględniono danych tych instytucji, które uzyskały zezwolenie na prowadzenie działalności na terytorium innych państw członkowskich uczestniczących.

279    Natomiast zgodnie z motywem 61 zaskarżonej decyzji „[d]o obliczania części składek rocznych [na podstawie unijnej] […] roczny poziom docelowy ustalany jest na podstawie depozytów gwarantowanych wszystkich instytucji kredytowych mających siedzibę w państwach członkowskich uczestniczących”.

280    Wynika z tego, że rozbieżności i różnice, na które powołuje się skarżąca, wynikają z faktu, że obliczenie składek ex ante na podstawie krajowej i obliczenie tych składek na podstawie unijnej jest przeprowadzane z wykorzystaniem różnych danych. W tych okolicznościach spoczywający na SRB obowiązek uzasadnienia nie sięga aż tak daleko, by wymagać od niej dalszego wyjaśniania różnic między obliczeniem składek na podstawie krajowej i unijnej.

4)      W przedmiocie uzasadnienia dotyczącego korekt danych innych instytucji

281    Skarżąca podnosi w istocie, że zaskarżona decyzja nie umożliwia instytucjom sprawdzenia wpływu, jaki wywarły korekty danych innych instytucji na obliczenie składek ex ante dla okresu składkowego 2021 ze względu na to, że SRB nie ujawnia w szczególności liczby instytucji, które zgłosiły dane, jakie zostały następnie skorygowane, ani skutków, jakie miało to dla kwoty składek ex ante. Jej zdaniem obliczenia SRB sprzyjają popełnieniu błędu tym względzie. W rzeczywistości niektóre instytucje finansowe wskazały wręcz, że „być może” przekazały nieprawidłowe dane, co oznacza, że dokonane przez SRB obliczenie opiera się na nieprawidłowych danych. Nawet jeśli ewentualne korekty mogą zostać uwzględnione a posteriori w następnym okresie składkowym, instytucje finansowe nie są informowane o takich korektach i ich powodach ich zastosowania, co wzmacnia nieprzejrzystość i niemożność zweryfikowania obliczania składek ex ante. Tak więc różnica między kwotą tych składek obliczoną dla okresu składkowego 2021 i skorygowaną dla instytucji niedawno objętych nadzorem, z jednej strony, a, z drugiej strony, ostateczną kwotą tych składek po odliczeniu kwot składek z okresu składkowego 2015 i korektami wynikającymi z przekształceń i zmian danych, jest nieprzejrzysta.

282    W tym względzie z orzecznictwa przytoczonego w pkt 150–159 powyżej wynika, że zaskarżona decyzja nie musi obejmować wszystkich elementów umożliwiających jej adresatowi sprawdzenie prawidłowości obliczenia jego składki ex ante. Podanie do wiadomości a posteriori korekt dotyczących innych instytucji finansowych lub ich uzasadnienia wiąże się zaś z podaniem do wiadomości skarżącej objętych tajemnicą handlową danych tych innych instytucji.

283    Następnie, jeśli chodzi o brak zawarcia w zaskarżonej decyzji informacji na temat liczby instytucji, których dotyczyły wspomniane korekty, skarżąca nie wyjaśniła, w jaki sposób taka informacja byłaby jej potrzebna do zrozumienia, jak SRB uwzględniła jej indywidualną sytuację w celu obliczenia jej składki ex ante dla okresu składkowego 2021.

284    Jeśli chodzi zaś o argumentację dotyczącą tendencji do błędu, jaką miała mieć SRB przy obliczaniu składek ex ante oraz wykorzystania przez nią błędnych danych, dotyczy ona kwestii merytorycznej, a nie – uzasadnienia zaskarżonej decyzji. Ponadto skarżąca nie przedstawiła Sądowi żadnego konkretnego dowodu, który pozwoliłby Sądowi na zbadanie takiej argumentacji co do jej istoty.

285    Wziąwszy pod uwagę powyższe, należy więc oddalić część piątą zarzutu drugiego.

f)      Wniosek w przedmiocie zarzutu drugiego

286    Z całokształtu powyższych rozważań wynika, że należy uwzględnić część pierwszą zarzutu drugiego i oddalić jego części od drugiej do piątej.

2.      W przedmiocie zarzutu trzeciego, dotyczącego naruszenia art. 41 ust. 1 i art. 41 ust. 2 lit. a) karty ze względu na nieprzestrzeganie prawa do bycia wysłuchanym

287    Skarżąca utrzymuje, że w ramach zorganizowanej przez SRB przed wydaniem zaskarżonej decyzji procedury konsultacji uchybiono jej usankcjonowanemu w art. 41 ust. 1 i art. 41 ust. 2 lit. a) karty prawu do bycia wysłuchanym, ponieważ SRB nie umożliwiła jej skutecznego przedstawienia uwag w przedmiocie obliczenia jej składki ex ante.

288    Dwa tygodnie, bo tyle trwała ta procedura, stanowią bowiem okres niewystarczający do tego, aby sprawdzić i przeanalizować projekt zaskarżonej decyzji i zagregowane statystyki oraz wypowiedzieć się na ich temat, tym bardziej że podane do wiadomości dane nie wystarczają do tego, aby móc zweryfikować proces obliczania składki ex ante skarżącej i jej wysokość. W tym względzie dane poszczególnych instytucji, które służą za podstawę do obliczenia uwspólnionych danych, mających decydujące znaczenie dla podziału poszczególnych instytucji na przedziały, i, co za tym idzie, dla ich zaszeregowania w oparciu o poszczególne wskaźniki ryzyka, nie zostały ujawnione. Tak więc zdaniem skarżącej SRB nie umożliwiła jej zajęcia stanowiska w temacie kwestii merytorycznych i prawnych, które mają znaczenie dla jej składki ex ante i możliwości sprawdzenia jej prawidłowości. Ponadto, choć SRB jeszcze przed wydaniem zaskarżonej decyzji udostępniła jej narzędzie służące do interaktywnego obliczania składek ex ante, zdaniem skarżącej również to narzędzie nie umożliwia instytucjom dokonania oceny, czy ich korekta w oparciu o profil ryzyka jest wiarygodna w stosunku do wszystkich pozostałych instytucji i czy prawidłowo oceniono ich sytuację gospodarczą.

289    Ponadto procedura konsultacji została przeprowadzona tylko po to, aby uczynić zadość formalnościom, o czym ma świadczyć w szczególności fakt, że SRB nie uwzględniła żadnej z uwag sformułowanych przez instytucje. SRB wielokrotnie odpierała wątpliwości wyrażone przez niektóre z instytucji poprzez odesłanie do ram prawnych i uzasadnienia zaskarżonej decyzji.

290    Wyżej wymienione uchybienia są poważne, tym bardziej że SRB przysługuje znaczny zakres uznania przy ustalaniu składek ex ante, w związku z czym poszanowanie prawa do bycia wysłuchanym ma szczególne znaczenie.

291    SRB kwestionuje argumentację skarżącej.

292    Prawo do bycia wysłuchanym, usankcjonowane w art. 41 ust. 2 lit. a) karty, gwarantuje każdej osobie możliwość użytecznego i skutecznego przedstawienia jej stanowiska w trakcie postępowania administracyjnego przed wydaniem jakiejkolwiek decyzji, która mogłaby negatywnie wpłynąć na jej interesy (zob. wyrok z dnia 22 listopada 2012 r., M., C‑277/11, EU:C:2012:744, pkt 87 i przytoczone tam orzecznictwo).

293    W niniejszej sprawie przed przyjęciem zaskarżonej decyzji SRB przeprowadziła w dniach 5–19 marca 2021 r. procedurę konsultacji, w toku której przekazała instytucjom, do których zamierzała skierować zaskarżoną decyzję, jej projekt i wezwała je, za pośrednictwem dostępnego w Internecie formularza, do przedstawienia ich uwag na temat treści tego projektu.

294    Ponadto SRB przekazała tym instytucjom następujące dokumenty:

–        interaktywne narzędzie obliczeniowe umożliwiające instytucjom obliczenie ich składek ex ante dla okresu składkowego 2021 na podstawie wyników ich obliczeń pośrednich;

–        swoją opinię SRB/ES/2021/13 z dnia 3 marca 2021 r. w sprawie wstępnego obliczenia składek ex ante do SRF dla okresu składkowego 2021 oraz w celu rozpoczęcia konsultacji z instytucjami;

–        dokument zatytułowany „Statystyki zagregowane”, zawierający w skróconej i zbiorczej formie statystyki obliczeń dla wszystkich instytucji; oraz

–        wytyczne dotyczące sposobu obliczania składek ex ante dla okresu składkowego 2021 za pomocą tego narzędzia obliczeniowego.

295    W tym kontekście, po pierwsze, z orzecznictwa przytoczonego w pkt 150–159 powyżej wynika, że, wbrew temu, co twierdzi skarżąca, SRB nie była zobowiązana do przekazania jej wszystkich dokumentów i danych dotyczących poszczególnych instytucji w celu umożliwienia jej sprawdzenia w pełni prawidłowości obliczenia jej składki ex ante. W szczególności SRB nie była zobowiązana do podania do jej wiadomości dokumentów zawierających objęte tajemnicą handlową indywidualne dane innych instytucji.

296    Po drugie, skarżąca nie zakwestionowała w szczególności tego, że została poinformowana o metodyki obliczania składki ex ante dla okresu składkowego 2021, jak również o wstępnym oszacowaniu kwoty jej składki ex ante, którą miała uiścić, w związku z czym była w stanie wypełnić formularz dostarczony przez SRB i skuteczne przedstawić swe uwagi dotyczące poszczególnych etapów tego obliczenia.

297    W tych okolicznościach nic nie świadczy o tym, aby skarżąca nie miała dostępu do informacji stanowiących podstawę obliczenia jej składki ex ante, które SRB była zobowiązana podać do jej wiadomości.

298    Ponadto skarżąca miała możliwość zajęcia stanowiska w przedmiocie tych okoliczności za pośrednictwem dostępnego w Internecie formularza, o którym mowa w pkt 293 powyżej. Mogła ona zatem przedstawić swoje uwagi na temat dokonywanych przez SRB w ramach wspomnianego obliczenia uznaniowych wyborów, takich jak określenie rocznego poziomu docelowego lub też precyzja niektórych ze wskaźników ryzyka przewidzianych w elemencie ryzyka IV, i była w stanie doraźnie obliczyć składkę ex ante, używając dostarczonego przez SRB narzędzia obliczeniowego.

299    W tym względzie z orzecznictwa Trybunału wynika, że formularz przewidziany po to, aby osoby, do których został on wysłany, mogły przedstawić swoje stanowisko właściwemu organowi, może co do zasady umożliwić im wypowiedzenie się w szczegółowy sposób na temat elementów, które właściwy organ musi wziąć pod uwagę, i przedstawić, jeśli uznają to za przydatne, informacje lub oceny inne niż te, które zostały już przedstawione temu właściwemu organowi (zob. analogicznie wyrok z dnia 9 lutego 2017 r., M, C‑560/14, EU:C:2017:101, pkt 39, 40).

300    Sytuacja taka ma miejsce w niniejszej sprawie.

301    W ramach procedury konsultacji SRB wezwała bowiem instytucje do przedstawienia, po pierwsze, uwag dotyczących z góry określonych trzynastu zagadnień, co dawało im możliwość wypowiedzenia się na temat szeregu aspektów obliczania składek ex ante, w tym metody stosowanej do tego obliczania i jego wyników. Po drugie, w ramach zagadnienia nr 14 instytucje mogły podnieść wszelkie inne kwestie, które uznały za mające znaczenie dla obliczenia składki ex ante dla okresu składkowego 2021 i które nie należały do wcześniej określonych zagadnień. W konsekwencji skarżąca miała możliwość przedstawienia uwag w przedmiocie poszczególnych składowych tego obliczenia czy też procedury, za pomocą której opracowano to obliczenie.

302    Co się tyczy ponadto wyznaczonego na przedstawienie uwag w ramach procedury konsultacji terminu, wynoszącego w niniejszym przypadku dwa tygodnie, należy zauważyć, po pierwsze, że skarżąca nie wyjaśniła powodów, dla których wyznaczenie takiego terminu miałoby naruszyć przysługujące jej prawo do bycia wysłuchanym. W tym względzie ograniczyła się ona do stwierdzenia, że „utopijne” jest przyjęcie założenia, iż możliwa jest weryfikacja i analiza projektu decyzji i zagregowanych statystyk w tak krótkim czasie, bez odnoszenia się do konkretnych aspektów tych dokumentów czy też trudności natury praktycznej, co uniemożliwiło jej przedstawienie w wyznaczonym terminie uwag dotyczących elementów stanowiących podstawę obliczenia jej składki ex ante, takich jak te wymienione w pkt 296 i 298 powyżej. Jedyna konkretna okoliczność, o której skarżąca wspomniała w tym kontekście, polega na tym, że dane podane do jej wiadomości przez SRB nie były wystarczające do zweryfikowania procesu obliczania jej składki ex ante i jej wysokości. Jak zaś stwierdzono w pkt 295–297 powyżej, nie wykazano, że SRB była zobowiązana do podania do wiadomości skarżącej dokumentów innych niż te wymienione w pkt 294 powyżej, w związku z czym na podstawie tej okoliczności nie można ustalić, iż dwutygodniowy termin był niewystarczający do wykonania prawa do bycia wysłuchanym.

303    Po drugie, skarżąca jest zobowiązana do uiszczania składek ex ante począwszy od 2016 r., w związku z czym okres składkowy 2021 jest już szóstym, w którym uczestniczyła. Wynika stąd, że w trakcie przeprowadzonej przez SRB procedury konsultacji skarżąca posiadała dobrą znajomość procesu obliczania tych składek. W tych okolicznościach, wobec braku powołania przez skarżącą szczególnych okoliczności, nie ma niczego, co świadczyłoby o tym, by termin wyznaczony na przedstawienie uwag był niewystarczający w tym względzie.

304    Wreszcie, jeśli chodzi o odpowiedzi SRB na uwagi przedstawione przez instytucje, skarżąca nie wskazała żadnych konkretnych uwag, do których SRB by się nie ustosunkowała.

305    Ponadto, na podstawie okoliczności polegającej na tym, że SRB ostatecznie postanowiła nie zmieniać zaskarżonej decyzji w stosunku do projektu decyzji podanego do wiadomości instytucji finansowych w celu uwzględnienia przedstawionych przez nie uwag, nie można wykazać, że w ramach procedury konsultacji doszło do naruszenia przysługującego skarżącej prawa do bycia wysłuchaną. Zgodnie bowiem z tym, co orzekł już Sąd (zob. podobnie wyrok z dnia 25 marca 2015 r., Slovenská pošta/Komisja, T‑556/08, niepublikowany, EU:T:2015:189, pkt 89), okoliczność taka świadczy o różnicy zdań co do zasadności oceny SRB, lecz nie może stanowić naruszenia przysługującego tym instytucjom prawa do bycia wysłuchanym.

306    W konsekwencji użyta przez skarżącą argumentacja nie pozwala wykazać, że nie miała ona możliwości użytecznego i skutecznego przedstawienia swojego stanowiska na temat wszystkich okoliczności faktycznych i prawnych, które stanowią podstawę zaskarżonej decyzji.

307    Wziąwszy pod uwagę powyższe, zarzut trzeci należy oddalić.

[…]

Z powyższych względów

SĄD (ósma izba w składzie powiększonym)

orzeka, co następuje:

1)      Stwierdzona zostaje nieważność decyzji Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB) SRB/ES/2021/22 z dnia 14 kwietnia 2021 r. w sprawie obliczania składek wnoszonych ex ante za 2021 r. na poczet jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w zakresie, w jakim dotyczy ona Hypo Vorarlberg Bank AG.

2)      Skutki decyzji SRB/ES/2021/22 zostają utrzymane w mocy w zakresie, w jakim dotyczy ona Hypo Vorarlberg Bank, do czasu wejścia w życie, w rozsądnym terminie, który nie może przekroczyć sześciu miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszego wyroku, nowej decyzji SRB ustalającej składki ex ante na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji za 2021 r.

3)      SRB pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Hypo Vorarlberg Bank.

4)      Parlament Europejski i Rada Unii Europejskiej pokrywają własne koszty.

Kornezov De Baere Petrlík

Kecsmár       Kingston

Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 24 stycznia 2024 r.

Podpisy

*      Język postępowania: niemiecki.

1      Utajnione dane poufne.