WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(trzecia izba)

z dnia 12 grudnia 2012 r.

Sprawa F‑77/11

Kris Van Neyghem

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Służba publiczna – Urzędnicy – Awans – Postępowanie w sprawie awansu za 2007 r. – Odmowa awansu – Stwierdzenie nieważności – Działania zapewniające wykonanie wyroku – Nowe porównanie osiągnięć

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której K. Van Neyghem żąda zasadniczo, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji nieprzyznającej mu awansu do grupy zaszeregowania 7 w ramach ścieżki kariery asystentów (AST) w ramach postępowania w sprawie awansu za 2007 r., wydanej przez Radę Unii Europejskiej w dniu 1 października 2010 r. po nowym porównaniu osiągnięć, dokonanym w celu wykonania wyroku Sądu z dnia 5 maja 2010 r. w sprawie F‑53/08 Bouillez i in. przeciwko Radzie (zwanego dalej „wyrokiem z dnia 5 maja 2010 r.”) oraz, po drugie, zadośćuczynienia i odszkodowania za rzekomo doznaną krzywdę i poniesioną szkodę.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Rada pokrywa własne koszty i zostaje obciążona jedną czwartą kosztów poniesionych przez K. Van Neyghema. Skarżący pokrywa trzy czwarte własnych kosztów.

Streszczenie

Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć – Uznanie administracyjne – Kontrola sądowa – Granice

(regulamin pracowniczy, art. 45)

W celu przeprowadzenia porównania osiągnięć, jakie powinny być uwzględnione w ramach decyzji w sprawie awansu na mocy art. 45 regulaminu pracowniczego, organowi powołującemu przysługuje szeroki zakres uznania.

W szczególności administracja korzysta z szerokiego zakresu uznania odnośnie do odpowiedniej wagi, jaką przyznaje każdemu z trzech kryteriów przewidzianych w art. 45 ust. 1 regulaminu pracowniczego, ponieważ przepis ten nie wyklucza możliwości wyważania tych kryteriów.

Jednakże przysługujące administracji uznanie ograniczone jest koniecznością starannego i bezstronnego porównania w interesie służby i zgodnie z zasadą równości traktowania. W praktyce porównanie winno być prowadzone na zasadzie równości i na podstawie porównywalnych źródeł informacji.

W tym względzie kontrola sądu powinna się ograniczać do zbadania, czy w świetle sposobów i środków, przy których zastosowaniu administracja mogła dokonać oceny, utrzymała się ona w rozsądnych granicach i czy nie skorzystała ze swego uprawnienia w sposób oczywiście błędny.

(zob. pkt 38–41)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑132/03 Casini przeciwko Komisji, 15 września 2005 r., pkt 52 i przytoczone tam orzecznictwo

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑104/09 Canga Fano przeciwko Radzie, 24 marca 2011 r., pkt 68, odwołanie w toku przed Sądem Unii Europejskiej, sprawa T‑281/11 P; sprawa F‑9/10 AC przeciwko Radzie, 28 września 2011 r., pkt 14