POSTANOWIENIE SĄDU (izba ds. odwołań)

z dnia 14 lipca 2014 r.

Sprawa T‑356/13 P

Giorgio Lebedef

przeciwko

Komisji Europejskiej

Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Postępowanie dyscyplinarne – Kara dyscyplinarna – Obniżenie grupy zaszeregowania – Odwołanie w części oczywiście niedopuszczalne, a w części oczywiście bezzasadne

Przedmiot:      Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 24 kwietnia 2013 r., Lebedef/Komisja (F‑56/11, Zb.Orz.SP, EU:F:2013:49).

Orzeczenie:      Odwołanie zostaje odrzucone. Giorgio Lebedef pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską w niniejszej instancji.

Streszczenie

Skarga o odszkodowanie i zadośćuczynienie – Zarzut niezgodności z prawem – Akty, na których niezgodność z prawem można się powołać – Decyzja dyscyplinarna, która stała się ostateczna, wydana przed zaskarżoną decyzją dyscyplinarną – Wyłączenie

(art. 263 TFUE, 277 TFUE; regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

W ramach skargi na decyzję wymierzającą urzędnikowi karę dyscyplinarną Sąd do spraw Służby Publicznej nie może badać co do istoty zarzutu niezgodności z prawem wydanej uprzednio decyzji dyscyplinarnej, w sytuacji gdy ta decyzja nie stanowi podstawy prawnej spornej decyzji i gdy urzędnikowi przysługuje prawo do wniesienia skargi na tę pierwszą decyzję dyscyplinarną zgodnie z art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego w terminach przewidzianych w tych przepisach.

Artykuł 277 TFUE wyraża bowiem ogólną zasadę gwarantującą każdej ze stron prawo do podważenia w sposób incydentalny – w celu uzyskania stwierdzenia nieważności aktu prawnego, na który może wnieść skargę – ważności wcześniejszego aktu prawnego instytucji stanowiącego podstawę prawną zaskarżonego aktu, jeśli osoba ta nie była uprawniona do wniesienia skargi bezpośredniej na podstawie art. 263 TFUE na ten akt, którego skutki w ten sposób ponosi, nie będąc w stanie żądać stwierdzenia jego nieważności.

W tym względzie terminy do złożenia zażalenia i do wniesienia skargi mają charakter bezwzględnie wiążący i ani strony, ani sąd nie mogą nimi rozporządzać, ponieważ zostały one ustanowione w celu zapewnienia jasności i pewności sytuacji prawnych. Umożliwienie urzędnikowi podważenia pierwszej decyzji dyscyplinarnej w sposób incydentalny przy okazji skargi na drugą decyzję dyscyplinarną byłoby nie do pogodzenia z zasadami regulującymi wprowadzone w regulaminie pracowniczym środki zaskarżenia i naruszałoby stabilność tego systemu, jak również zasadę pewności prawa, która mu przyświeca.

(zob. pkt 23, 24, 31, 32)

Odesłanie

Trybunał, wyroki: Simmenthal/Komisja, 92/78, EU:C:1979:53, pkt 39; Andersen i in./Parlament, 262/80, EU:C:1984:18, pkt 6

Sąd, postanowienie Meister/OHIM, T‑284/09 P, EU:T:2010:246, pkt 25 i przytoczone tam orzecznictwo