POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(trzecia izba)

z dnia 11 czerwca 2009 r.

Sprawa F-72/08

Michalis Ketselidis

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Odpowiedź, że rozpatrywanie sprawy jest w toku – Usprawiedliwiony błąd – Brak – Dorozumiana decyzja odmowna – Zażalenie złożone z przekroczeniem terminu – Niedopuszczalność – Wyrok sądu wspólnotowego – Nowa istotna okoliczność faktyczna – Brak

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której M. Ketselidis żąda stwierdzenia nieważności dorozumianej decyzji odmownej organu powołującego w sprawie jego wniosku o zmianę wyliczenia lat służby uprawniających do emerytury, wynikającej z przeniesienia do systemu wspólnotowego ekwiwalentu aktuarialnego uprawnień nabytych w Grecji.

Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna. Skarżący pokrywa całość kosztów postępowania.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Termin – Ponowne badanie ostatecznej decyzji administracyjnej

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

2.      Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Pojęcie – Odpowiedź administracji, że rozpatrywanie wniosku urzędnika jest w toku – Wyłączenie

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

3.      Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Termin – Prekluzja – Usprawiedliwiony błąd

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

1.      Zaistnienie nowej istotnej okoliczności faktycznej może uzasadniać złożenie wniosku o ponowne zbadanie decyzji, która stała się ostateczna po upływie terminu do wniesienia środków zaskarżenia. Dana okoliczność powinna móc zmienić w istotny sposób sytuację osoby, która zmierza do ponownego zbadania takiej decyzji. Ponadto na zainteresowanej osobie ciąży obowiązek złożenia wniosku w drodze administracyjnej w rozsądnym terminie. Jej interes w żądaniu dostosowania sytuacji administracyjnej do nowego uregulowania powinien bowiem być rozpatrywany w zestawieniu z wymogiem pewności prawa.

(zob. pkt 32–36)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 231/84 Valentini przeciwko Komisji, 26 września 1985 r., Rec. s. 3027, pkt 14; sprawa 232/85 Becker przeciwko Komisji, 13 listopada 1986 r., Rec. s. 3401, pkt 10

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑202/97 Koopman przeciwko Komisji, 25 marca 1998 r., RecFP s. I‑A‑163, II‑511, pkt 24; sprawa T‑186/98 Inpesca przeciwko Komisji, 7 lutego 2001 r., Rec. s. II‑557, pkt 51

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑92/05 Genette przeciwko Komisji, 16 stycznia 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑0000, II‑A‑1‑0000, pkt 62

2.      Pismo informujące o tym, że wniosek złożony na podstawie art. 90 ust. 1 regulaminu pracowniczego jest w trakcie rozpatrywania i że służby danej instytucji nie zajęły jeszcze ostatecznego stanowiska w sprawie, nie wywołuje żadnego skutku prawnego, a w szczególności nie może wydłużyć terminów przewidzianych w art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego. Strony postępowania nie mogą dowolnie wydłużać terminów przewidzianych w art. 91 regulaminu pracowniczego, gdyż są one bezwzględnie wiążące, a ich rygorystyczne przestrzeganie ma zapewniać przejrzystość i pewność sytuacji prawnych.

(zob. pkt 52)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 43/64 Müller przeciwko Radzie, 17 czerwca 1965 r., Rec. s. 499; sprawa 40/71 Richez-Parise przeciwko Komisji, 17 lutego 1972 r., Rec. s. 73, pkt 8, 9

3.      Naruszenie norm w zakresie terminów do złożenia zażalenia i wniesienia skargi nie musi prowadzić do odrzucenia skargi ze względu na niedopuszczalność, w przypadku gdy to naruszenie wynika z usprawiedliwionego błędu ze strony urzędnika. Pojęcie usprawiedliwionego błędu może jednak dotyczyć jedynie wyjątkowych okoliczności, między innymi takich, w których instytucja zachowała się w taki sposób, który sam w sobie lub w przeważającej mierze przyczynił się do powstania zrozumiałej wątpliwości u podmiotu działającego w dobrej wierze i dokładającego staranności wymaganej od dostatecznie poinformowanej osoby.

W sytuacji, gdy administracja przesyła odpowiedź, że rozpatrywanie sprawy jest w toku tuż przed upływem terminu z art. 90 ust. 1 regulaminu pracowniczego, stwierdzenie, że błąd popełniony przez urzędnika był usprawiedliwiony, sprowadzałoby się do pozbawienia skuteczności utrwalonego orzecznictwa, zgodnie z którym pismo informujące o tym, że wniosek jest w trakcie rozpatrywania, nie wywołuje żadnego skutku prawnego, a w szczególności nie może wydłużyć terminów przewidzianych w art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego i stałoby w sprzeczności z zawężającą wykładnią, jaką należy nadać pojęciu usprawiedliwionego błędu.

(zob. pkt 55, 57, 58)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa C‑193/01 P Pitsiorlas przeciwko Radzie i EBC, 15 maja 2003 r., Rec. s. I‑4837, pkt 22

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑186/01 Robert przeciwko Parlamentowi, 10 kwietnia 2003 r., RecFP s. I‑A‑131, II‑631, pkt 54; sprawa T‑14/03 Di Marzio przeciwko Komisji, 2 marca 2004 r., RecFP s. I‑A‑43, II‑167, pkt 40