WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)

z dnia 9 czerwca 2015 r.

Sprawa T‑556/14 P

Victor Navarro

przeciwko

Komisji Europejskiej

Odwołanie – Służba publiczna – Personel kontraktowy – Zatrudnienie – Ogłoszenie o przyjmowaniu zgłoszeń do pracy – Minimalne wymagane kwalifikacje – Odmowa zatrudnienia – Naruszenie art. 116 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej – Naruszenie prawa – Przeinaczenie okoliczności faktycznych

Przedmiot:      Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 21 maja 2014 r., Navarro/Komisja (F‑46/13, Zb.Orz.SP, EU:F:2014:104).

Orzeczenie:      Odwołanie zostaje oddalone. Victor Navarro zostaje obciążony kosztami postępowania.

Streszczenie

1.      Postępowanie sądowe – Skarga do Sądu do spraw Służby Publicznej – Zastosowanie postępowania zaocznego – Obowiązek uwzględnienia żądań skarżącego przez Sąd do spraw Służby Publicznej – Brak

(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 116 § 1)

2.      Skargi urzędników – Zarzuty – Skarga na decyzję administracyjną – Zarzut dotyczący błędnej podstawy prawnej niemający znaczenia dla dokonanej przez administrację oceny merytorycznej – Zarzut nieistotny dla sprawy

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

3.      Odwołanie – Zarzuty – Zarzut skierowany przeciwko elementowi uzasadnienia wyroku niepotrzebnemu dla uzasadnienia jego sentencji – Zarzut nieistotny dla sprawy

4.      Urzędnicy – Zatrudnienie – Konkurs – Komisja konkursowa – Niezależność – Granice – Wydanie decyzji niezgodnych z prawem – Obowiązek organu powołującego – Odmowa zatrudnienia kandydata niespełniającego minimalnych warunków udziału w postępowaniu w sprawie naboru

1.      Z art. 116 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej wynika, że jeśli Sąd uzna, iż posiada wystarczającą wiedzę na temat sprawy, by wydać wyrok zaoczny, ponieważ dopuszczalność skargi nie budzi wątpliwości, a wymogi formalne zostały prawidłowo spełnione, przystępuje on do badania zasadności żądań skarżącego i wydaje wyrok, nie będąc jednak zobowiązanym do uwzględnienia tych żądań.

(zob. pkt 21)

Odesłanie

Trybunał, postanowienie z dnia 11 września 2014 r., Think Schuhwerk/OHIM, C‑521/13 P, Zb.Orz., EU:C:2014:2222, pkt 22

2.      Stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej z uwagi na zastosowanie błędnej podstawy prawnej nie jest uzasadnione w sytuacji, gdy taki błąd nie wywierał znaczącego wpływu na dokonaną przez administrację ocenę, a tym samym zarzut dotyczący błędnego wyboru podstawy prawnej należy oddalić, o ile ma on wyłącznie formalny zakres.

(zob. pkt 26)

Odesłanie

Sąd, wyrok z dnia 16 lipca 1998 r., Jensen/Komisja, T‑156/96, Zb.Orz.SP, EU:T:1998:174, pkt 33 i przytoczone tam orzecznictwo

3.      Naruszenie prawa popełnione przez sąd pierwszej instancji nie powoduje nieważności wydanego przez niego wyroku, jeśli sentencja tego wyroku jest uzasadniona w oparciu o inne podane podstawy prawne. W ramach takiej substytucji podstaw sąd rozpoznający odwołanie może uwzględnić fakty w takiej postaci, w jakiej zostały ustalone przez sąd pierwszej instancji.

(zob. pkt 33)

Odesłanie

Trybunał, wyroki: z dnia 10 grudnia 2002 r., Komisja/Camar i Tico, C‑312/00 P, Rec, EU:C:2002:736, pkt 57 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 30 września 2003 r., Biret International/Rada, C‑93/02 P, Rec, EU:C:2003:517, pkt 60–66 i przytoczone tam orzecznictwo

Sąd, wyrok z dnia 12 lipca 2011 r., Komisja/Q, T‑80/09 P, Zb.Orz., EU:T:2011:347, pkt 98

4.      Przy wykonywaniu swoich własnych uprawnień organ powołujący jest zobowiązany podejmować decyzje nieobarczone niezgodnością z prawem. Nie mogą go zatem wiązać decyzje komisji konkursowych, których niezgodność z prawem może w konsekwencji mieć wpływ na jego własne decyzje. Tym samym, jeśli komisja konkursowa niesłusznie dopuszcza kandydata do konkursu, a następnie umieszcza go na liście przydatności do pracy, organ powołujący powinien odmówić powołania tego kandydata w drodze decyzji z uzasadnieniem umożliwiającej sądowi Unii ocenę jej zasadności.

(zob. pkt 38)

Odesłanie

Trybunał, wyrok z dnia 23 października 1986 r., Schwiering/Trybunał Obrachunkowy, 142/85, Rec, EU:C:1986:405, pkt 19, 20

Sąd, wyrok z dnia 4 lipca 2006 r., Tzirani/Komisja, T‑45/04, Zb.Orz.SP, EU:T:2006:185, pkt 46 i przytoczone tam orzecznictwo