ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 26ης Μαρτίου 2015

Υπόθεση F‑38/14

Ángel Coedo Suárez

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Πειθαρχική διαδικασία – Πειθαρχική κύρωση – Παύση με μείωση του επιδόματος αναπηρίας – Αναλογικότητα της κυρώσεως – Πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως – Έννοια της συμπεριφοράς του υπαλλήλου σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του – Τήρηση του ωραρίου εργασίας»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο Α. Coedo Suárez ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της 11ης Ιουνίου 2013, με την οποία του επιβλήθηκε η κύρωση της παύσεως με μείωση του επιδόματος αναπηρίας κατά 15 % έως την ηλικία συνταξιοδοτήσεως από την 1η Ιουλίου 2013.

Απόφαση:      Η προσφυγή απορρίπτεται. Ο Α. Coedo Suárez φέρει τα δικαστικά του έξοδα και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Πειθαρχικό καθεστώς – Κύρωση – Αρχή της αναλογικότητας – Έννοια – Εξουσία εκτιμήσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής – Δικαστικός έλεγχος – Όρια

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 86 έως 89· παράρτημα IX, άρθρο 9)

2.      Υπάλληλοι – Πειθαρχικό καθεστώς – Κύρωση – Βαρύτητα του παραπτώματος– Κριτήρια εκτιμήσεως – Συμπεριφορά του υπαλλήλου σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του – Συνολική εκτίμηση

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα ΙΧ, άρθρο 10, σημείο θ΄)

1.      Τα άρθρα 86 έως 89 του ΚΥΚ δεν προβλέπουν σταθερές σχέσεις μεταξύ των πειθαρχικών κυρώσεων που προβλέπονται σε αυτά και των διαφόρων ειδών παραπτωμάτων των υπαλλήλων ούτε διευκρινίζουν σε ποιο βαθμό η ύπαρξη επιβαρυντικών ή ελαφρυντικών περιστάσεων υπεισέρχεται στην επιλογή της κυρώσεως καθώς και στον καθορισμό του αναλογικού χαρακτήρα της.

Προκειμένου να εκτιμήσει την αναλογικότητα μιας πειθαρχικής κυρώσεως σε σχέση με τη βαρύτητα των πραγματικών περιστατικών που έγιναν δεκτά, ο δικαστής της Ένωσης πρέπει κατά πρώτον να λάβει υπόψη του ότι ο καθορισμός της κυρώσεως βασίζεται σε μια συνολική εκτίμηση, εκ μέρους της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχή, όλων των συγκεκριμένων πραγματικών περιστατικών καθώς και των ειδικών περιστάσεων κάθε ατομικής περιπτώσεως. Επομένως, ο έλεγχος του πρωτοβάθμιου δικαστή περιορίζεται στο κατά πόσον η στάθμιση των επιβαρυντικών ή ελαφρυντικών περιστάσεων, στην οποία προέβη η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή, πραγματοποιήθηκε κατά τρόπο αναλογικό, ενώ κατά την εξέταση αυτή ο δικαστής δεν μπορεί να υποκαταστήσει την εν λόγω αρχή στις σχετικές αξιολογικές κρίσεις της.

Ειδικότερα, όσον αφορά την κύρωση της παύσεως, τη βαρύτερη από τις κυρώσεις που προβλέπονται στο άρθρο 9 του παραρτήματος IX του ΚΥΚ, η επιβολή της συνεπάγεται κατ’ ανάγκην λεπτής φύσεως θεωρήσεις εκ μέρους του θεσμικού οργάνου, λαμβανομένων υπόψη των ιδιαίτερα σοβαρών συνεπειών της τόσο για τον κοινοτικό υπάλληλο όσο και για το θεσμικό όργανο. Σε κάθε περίπτωση, προϋπόθεση για τη νομιμότητα κάθε πειθαρχικής κυρώσεως είναι να έχουν αποδειχθεί αληθή τα πραγματικά περιστατικά που καταλογίζονται στον ενδιαφερόμενο.

(βλ. σκέψεις 35 έως 37)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: απόφαση Τζίκης κατά Επιτροπής, T‑203/98, EU:T:2000:130, σκέψεις 48 έως 51

ΓΔΕΕ: απόφαση BG κατά Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή, T‑406/12 P, EU:T:2014:273, σκέψη 64

ΔΔΔΕΕ: απόφαση EH κατά Επιτροπής, F‑42/14, EU:F:2014:250, σκέψη 93

2.      Όσον αφορά τον καθορισμό της πειθαρχικής κυρώσεως που θα επιβληθεί, το κριτήριο της «συμπεριφοράς του υπαλλήλου σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του», που προβλέπει το άρθρο 10, σημείο θ΄, του παραρτήματος IX του ΚΥΚ, δεν συνεπάγεται ότι το πειθαρχικό συμβούλιο οφείλει να προβεί απαραιτήτως σε εκτίμηση της συμπεριφοράς του εν λόγω υπαλλήλου από τον χρόνο της προσλήψεώς του και, εν συνεχεία, σε κάθε στιγμή της σταδιοδρομίας του, αλλά μάλλον σε μια συνολική εκτίμηση της συμπεριφοράς του καθ’ όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του.

(βλ. σκέψη 61)