WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(pierwsza izba)
z dnia 13 grudnia 2007 r.
Sprawy połączone F‑51/05 i F‑18/06
Tineke Duyster
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Służba publiczna – Urzędnicy – Języki – Dopuszczalność – Decyzja niekorzystna – Brak – Urlop wychowawczy – Wniosek o przesunięcie daty rozpoczęcia urlopu wychowawczego – Wpływ zwolnienia chorobowego
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której T. Duyster żąda w szczególności: w sprawie F‑51/05 po pierwsze, stwierdzenia nieważności trzech decyzji Komisji, a mianowicie decyzji z dnia 22 października 2004 r. w sprawie udzielenia jej urlopu wychowawczego od dnia 1 listopada 2004 r. do dnia 30 kwietnia 2005 r. włącznie, decyzji z dnia 30 listopada 2004 r. w sprawie nieuwzględnienia jej wniosku o przełożenie/odwołanie urlopu wychowawczego oraz jej informacji o wynagrodzeniu za listopad 2004 r.; po drugie, orzeczenia, że nadal ma prawo wystąpić o urlop wychowawczy na swojego syna; po trzecie, zasądzenia zapłaty różnych kwot jako zadośćuczynienia w szczególności za krzywdę polegającą na pozostawaniu w niepewności co do swego statusu urzędniczego i za wszelkie krzywdy wynikające z tej niepewności; w sprawie F‑18/06 po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 17 listopada 2005 r. ustalającej datę rozpoczęcia urlopu wychowawczego na dzień 8 listopada 2004 r., a po drugie, odszkodowania i zadośćuczynienia w szczególności w celu naprawienia szkody i krzywdy wywołanych wspomnianą decyzją.
Orzeczenie: Skargi zostają oddalone. Komisja pokrywa, poza własnymi kosztami, jedną trzecią kosztów skarżącej. Skarżąca ponosi dwie trzecie własnych kosztów.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Obowiązek staranności ciążący na administracji
(art. 21 akapit trzeci WE)
2. Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Pojęcie
(regulamin pracowniczy, art. 91)
3. Skarga o stwierdzenie nieważności – Akty zaskarżalne – Uzasadnienie decyzji – Wyłączenie
(art. 230 WE)
4. Postępowanie – Zarzut zawisłości sporu
5. Urzędnicy – Urlop – Urlop wychowawczy – Wycofanie wniosku – Przesłanki
(regulamin pracowniczy, art. 42a)
6. Urzędnicy – Urlop – Urlop wychowawczy – Przerwanie –/ Warunki
(regulamin pracowniczy, art. 42a)
1. Instytucje z racji spoczywającego na nich obowiązku staranności zobowiązane są do wydania w stosunku do urzędnika decyzji indywidualnej sporządzonej w języku, który opanował on w sposób biegły, ponieważ administracja ma obowiązek zapewnienia, by urzędnicy mogli faktycznie i w sposób łatwy zapoznać się z aktami administracyjnymi, które dotyczą ich indywidualnie.
Z art. 21 akapit trzeci WE nie można jednak wywieść, że każda decyzja skierowana przez instytucję wspólnotową do jednego z urzędników instytucji powinna być sporządzona w języku ojczystym urzędnika. Odniesienia dotyczące stosowania języków w Unii Europejskiej zawarte w traktacie nie mogą być bowiem uznawane za wyraz ogólnej zasady prawa wspólnotowego zapewniającej każdemu obywatelowi prawo do tego, aby wszystko, co ma wpływ na jego interesy, było sporządzane w jego języku bez względu na okoliczności.
(por. pkt 56–58)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑361/01 P Kik przeciwko OHIM, 9 września 2003 r., Rec. str. I‑8283, pkt 82
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑197/98 Rudolph przeciwko Komisji, 23 marca 2000 r., RecFP str. I‑A‑55, II‑241, pkt 46
2. Jedynie akty wywołujące wiążące skutki prawne, które mogą bezpośrednio i indywidualnie wpłynąć na interesy zainteresowanych, zmieniając w istotny sposób ich sytuację prawną, można uznać za akty dla nich niekorzystne.
Niemniej jednak niektóre akty, nawet jeśli nie wpływają ani na interesy materialne, ani na rangę urzędnika, można uznać za akty niekorzystne z uwagi na charakter obowiązków, których dotyczą, i okoliczności, jeśli mają niekorzystne skutki dla interesów niematerialnych i perspektyw zainteresowanego na przyszłość. Zasadniczym elementem aktu niekorzystnego jest fakt, że ma on wpływ na interesy danej osoby, czyli że może naruszyć interesy tej osoby, w szczególności w odniesieniu do złożonego przez nią wniosku. Skarga musi być w stanie przynieść swoim skutkiem korzyść stronie skarżącej.
(por. pkt 78–80)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 35/72 Kley przeciwko Komisji, 27 czerwca 1973 r., Rec. str. 679, pkt 4, 5; sprawa 125/80 Arning przeciwko Komisji, 29 października 1981 r., Rec. str. 2539, pkt 17; sprawa C‑32/92 P Moat przeciwko Komisji, 3 grudnia 1992 r., Rec. str. I‑6379, pkt 9; sprawa C‑373/04 P Komisja przeciwko Alvarez Moreno, 10 stycznia 2006 r., Zb.Orz. str. I‑1, pkt 42
3. Ocena zawarta w uzasadnieniu decyzji nie może, jako taka, być przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności i może być poddana kontroli zgodności z prawem sprawowanej przez sąd wspólnotowy jedynie w zakresie, w jakim ocena ta, jako uzasadnienie aktu niekorzystnego, stanowi niezbędną podstawę rozstrzygnięcia tego aktu lub przynajmniej jeśli uzasadnienie to może zmienić istotę rozstrzygnięcia wspomnianego aktu.
(por. pkt 84)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑387/04 EnBW Energie Baden‑Württemberg przeciwko Komisji, 30 kwietnia 2007 r., Zb.Orz. str. II‑1195, pkt 127 i przytoczone tam orzecznictwo
4. Skargę w sporze między tymi samymi stronami, złożoną w tym samym celu i w oparciu o te same zarzuty jak wcześniej wniesiona skarga należy odrzucić jako niedopuszczalną.
(por. pkt 94, 102)
Odesłanie:
Trybunał: sprawy połączone 172/83 i 226/83 Hoogovens Groep przeciwko Komisji, 19 września 1985 r., Rec. str. 2831, pkt 9; sprawy połączone 358/85 i 51/86 Francja przeciwko Parlamentowi, 22 września 1988, Rec. str. 4821, pkt 12
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑68/07 Landtag Schleswig‑Holstein przeciwko Komisji, 14 czerwca 2007 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 16
5. Urzędnik może jednostronnie wycofać wniosek o urlop wychowawczy, ale tylko w rozsądnym terminie, w każdym razie nie po dacie doręczenia decyzji w przedmiocie wniosku, czy tym bardziej do chwili, w której zainteresowany urzędnik dowiedział się o tej decyzji.
(por. pkt 139)
6. Artykuł 2 ust. 4 ogólnych przepisów wykonawczych do art. 42a regulaminu pracowniczego wydanych przez Komisję, zgodnie z którym organ powołujący na wniosek zainteresowanego może uchylić decyzję o udzieleniu urlopu wychowawczego, należy interpretować w ten sposób, że dopuszcza on również przerwanie urlopu wychowawczego na pewien czas.
Uściślenie, że organ powołujący „może” zgodnie z przytoczonym artykułem odwołać urlop, a zatem nie ma obowiązku uwzględnienia każdego wniosku o odwołanie lub przerwanie, wskazuje, iż każda wydana w tym celu przez organ powołujący decyzja musi być uzasadniona słusznymi względami podniesionymi przez urzędnika, z uwzględnieniem celów urlopu wychowawczego, a przeciwwagę dla interesów urzędnika powinny stanowić interesy instytucji.
Zakres uznania administracji ograniczony jest jednak w sytuacji, gdy przebywający na urlopie wychowawczym zainteresowany wykaże we wniosku o przerwę w urlopie, że zdarzenia, które nastąpiły po udzieleniu mu urlopu, stawiają go w sytuacji bezspornie uniemożliwiającej mu sprawowanie opieki nad dzieckiem w warunkach, jakie wcześniej przewidywał. Może tak się stać w szczególności gdy urzędnik zostanie dotknięty chorobą na tyle poważną lub tego rodzaju, że powoduje ona brak możliwości sprawowania opieki.
(por. pkt 163, 167, 169, 170)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑116/06 Kiiski, 20 września 2007 r., Zb.Orz.SP str. I‑7643, pkt 38