ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 11ης Οκτωβρίου 2012

Υπόθεση T‑622/11 P

Francesca Cervelli

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Αίτηση αναιρέσεως — Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Επίδομα αποδημίας — Αίτηση επανεξετάσεως — Νέα πραγματικά περιστατικά — Αίτηση αναιρέσεως προδήλως αβάσιμη»

Αντικείμενο:      Αίτηση αναιρέσεως κατά της διατάξεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (τρίτο τμήμα) της 12ης Σεπτεμβρίου 2011, F‑98/10, Cervelli κατά Επιτροπής.

Απόφαση:      Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται. Η Francesca Cervelli φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

Περίληψη

Υπάλληλοι — Προσφυγή — Προηγούμενη διοικητική ένσταση — Προθεσμίες — Εκπρόθεσμη άσκηση — Έναρξη νέας προθεσμίας — Προϋπόθεση — Νέο ουσιώδες περιστατικό

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

Η επέλευση νέων και ουσιωδών περιστατικών μπορεί να δικαιολογήσει την υποβολή αιτήσεως για επανεξέταση προγενέστερης αποφάσεως που έχει καταστεί απρόσβλητη. Στο πλαίσιο αυτό, ακυρωτική απόφαση δικαιοδοτικού οργάνου της Ένωσης μπορεί να αποτελέσει νέο γεγονός που να δικαιολογεί επανέναρξη των προθεσμιών διοικητικής ενστάσεως και προσφυγής μόνον έναντι, αφενός, των διαδίκων της συγκεκριμένης δίκης και, αφετέρου, άλλων προσώπων τα οποία ευθέως αφορά η ακυρωθείσα πράξη. Μολονότι, σύμφωνα με την αρχή της ομοιογένειας της δημόσιας διοικήσεως, όπως εξαγγέλλεται με το άρθρο 9, παράγραφος 3, της Συνθήκης του Άμστερνταμ, όλοι οι υπάλληλοι όλων των οργάνων της Ένωσης υπόκεινται σε ενιαίο κανονισμό υπηρεσιακής καταστάσεως, εντούτοις η αρχή αυτή δεν συνεπάγεται ότι τα όργανα πρέπει να χρησιμοποιούν κατά τον ίδιο τρόπο τη διακριτική ευχέρεια που τους αναγνωρίζεται από τον εν λόγω κανονισμό. Αντιθέτως, τα θεσμικά όργανα διαθέτουν αυτονομία όσον αφορά την οργάνωση των υπηρεσιών τους. Απόφαση που λαμβάνεται εθελουσίως από θεσμικό όργανο διαφορετικό από εκείνο από το οποίο προέρχεται ο ενδιαφερόμενος, η οποία αφορά την επέκταση των εννόμων αποτελεσμάτων δικαστικής αποφάσεως στο σύνολο των υπαλλήλων του, δεν δύναται να θεωρηθεί ως νέο περιστατικό που να δικαιολογεί την εκ μέρους του ενδιαφερομένου υποβολή αιτήσεως για επανεξέταση της διοικητικής αποφάσεως που τον αφορά.

(βλ. σκέψεις 18, 20 και 25)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 17 Ιουνίου 1965, 43/64, Müller κατά Συμβουλίου, Συλλογή τόμος 1965‑1968, σ. 499, 515· 16 Δεκεμβρίου 1970, 5/70, Prelle κατά Επιτροπής, Συλλογή τόμος 1969-1971, σ. 1075, σκέψη 13· 26 Σεπτεμβρίου 1985, 231/84, Valentini κατά Επιτροπής, Συλλογή 1985, σ. 3027, σκέψη 14· 8 Μαρτίου 1988, 125/87, Brown κατά Δικαστηρίου, Συλλογή 1988, σ. 1619, σκέψη 14

ΓΔΕΕ: 11 Ιουλίου 1997, T‑16/97, Chauvin κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1997, σ. I‑A‑237 και II‑681, σκέψεις 37, 39 έως 45· 16 Σεπτεμβρίου 1997, T‑220/95, Gimenez κατά Επιτροπής των Περιφερειών, Συλλογή Υπ.Υπ. 1997, σ. I‑A‑275 και II‑775, σκέψη 72· 16 Σεπτεμβρίου 2009, T‑271/08 P, Boudova κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2009, σ. I‑B‑1‑71 και II‑B‑1‑441, σκέψη 48