Sprawa C‑316/13

Gérard Fenoll

przeciwko

Centre d’aide par le travail «La Jouvene»
i
Association de parents et d’amis de personnes handicapées mentales (APEI) d’Avignon

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation (Francja)]

Odesłanie prejudycjalne – Polityka społeczna – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Artykuł 31 ust. 2 – Dyrektywa 2003/88/WE – Artykuł 7 – Pojęcie „pracownika” – Osoba niepełnosprawna – Prawo do corocznego płatnego urlopu – Przepisy krajowe sprzeczne z prawem Unii – Rola sądu krajowego

Streszczenie – wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 26 marca 2015 r.

1.        Polityka społeczna – Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników – Organizacja czasu pracy – Prawo do corocznego płatnego urlopu – Pojęcie pracownika – Osoba niepełnosprawna przyjęta do ośrodka pomocy poprzez pracę – Włączenie – Ustalenie spoczywające na sądzie krajowym

(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 31 ust. 2; dyrektywa 2003/88 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 7)

2.        Polityka społeczna – Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników – Organizacja czasu pracy – Prawo do corocznego płatnego urlopu – Przepisy krajowe sprzeczne z prawem Unii – Obowiązek sądów krajowych do wykładni zgodnej prawa krajowego – Granice – Ewentualny obowiązek naprawienia przez dane państwo członkowskie szkody wyrządzonej jednostkom

(art. 4 ust. 3 TUE; dyrektywa 2003/88 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 7)

1.        Pojęcie pracownika w rozumieniu art. 7 dyrektywy 2003/88 dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy i art. 31 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że może ono obejmować osobę przyjętą do ośrodka pomocy przez pracę, która to jako osoba niepełnosprawna nie jest w stanie wykonywać pracy w warunkach normalnych. W istocie czynności wykonywane przez niepełnosprawnych w owym ośrodku nie wydają się mieć charakteru wyłącznie marginalnego i pomocniczego bowiem nie są stworzone wyłącznie w celu zapewnienia zajęcia, w stosownym przypadku pochodnego, zainteresowanym osobom, lecz chociaż dostosowane do zdolności zainteresowanych osób, zapewniają również określoną korzyść ekonomiczną. Wspomniane czynności umożliwiają wykorzystanie produktywności – niezależnie od jej ograniczonego charakteru – osób o wysokim stopniu niepełnosprawności, a jednocześnie zapewnienie im należnej ochrony społecznej.

W tym kontekście sąd krajowy powinien w szczególności zweryfikować, czy prace wykonywane w rzeczywistości przez zainteresowanego mogą być uznane za prace objęte normalnym rynkiem pracy. W tym celu można wziąć pod uwagę nie tylko status i praktykę danego ośrodka jako instytucji przyjmującej, ale także poszczególne aspekty celu jego programu pomocy społecznej, a także charakter oraz sposób wykonywania prac.

(por. pkt 39, 40, 42, 43; sentencja)

2.        Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 48)