Sprawa T‑27/09
Stella Kunststofftechnik GmbH
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)
Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia praw do znaku towarowego – Słowny wspólnotowy znak towarowy Stella – Postępowanie w sprawie sprzeciwu wszczęte uprzednio na podstawie tego znaku towarowego – Dopuszczalność – Artykuł 50 ust. 1 i art. 55 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 40/94 [obecnie art. 51 ust. 1 i art. 56 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009]
Streszczenie wyroku
Wspólnotowy znak towarowy – Zrzeczenie się, wygaśnięcie i unieważnienie – Wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku – Postępowanie w sprawie sprzeciwu wszczęte uprzednio na podstawie tego samego znaku towarowego – Dopuszczalność
(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 42, art. 43 ust. 2, art. 50 ust. 1 lit. a), art. 55 ust. 1 lit. a); rozporządzenie Komisji nr 2868/95, art. 1, zasada 18)
Z brzmienia art. 50 ust. 1 lit. a) i art. 55 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego wynika, że wciąż zawisłe postępowanie w sprawie sprzeciwu opartego na danym znaku towarowym może mieć jakikolwiek wpływ na dopuszczalność wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia praw do tego znaku i jego rozpoznanie. Nawet przy założeniu, że przepisy rozporządzenia nr 2868/95 wykonującego rozporządzenie nr 40/94, jak i postanowienia wewnętrznych wytycznych Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) w ich brzmieniu z listopada 2007 r., dotyczące postępowań w sprawie wygaśnięcia praw do znaku towarowego i w sprawie unieważnienia oraz dowodu używania w postępowaniu w sprawie sprzeciwu mogłyby określać dodatkowe wymogi, poza tymi, przewidzianymi w rozporządzeniu nr 40/94, nie przewidują one, iż wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia praw do znaku jest niedopuszczalny z tego względu, że postępowanie w sprawie sprzeciwu wszczęte na podstawie tego znaku nie zostało jeszcze zakończone.
Ponadto z rozporządzenia nr 40/94 wynika, że postępowania w sprawie sprzeciwu i w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia praw do znaku są dwoma szczególnymi i odrębnymi rodzajami postępowań, z których każde wywołuje właściwe mu skutki, oraz że postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia praw do znaku może się toczyć niezależnie od wcześniejszego wniesienia wciąż nierozstrzygniętego sprzeciwu opartego na znaku będącym przedmiotem wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia praw. W tym zakresie omawiane postępowania zostały przewidziane w ramach dwóch odrębnych tytułów rozporządzenia nr 40/94. Sprzeciw został uregulowany w tytule IV sekcja 4 tego rozporządzenia, podczas gdy postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia praw do znaku zostało objęte tytułem VI sekcje 2 i 4 wspomnianego rozporządzenia. Te dwa rodzaje postępowań mają właściwy im przedmiot i wywołują właściwe im skutki. Sprzeciw ma na celu zapobieżenie, pod pewnymi warunkami, rejestracji znaku z powodu istnienia wcześniejszego znaku towarowego, i odrzucenie tego sprzeciwu w żaden sposób nie prowadzi do wygaśnięcia praw do tego ostatniego znaku. Takie wygaśnięcie praw do znaku może zostać stwierdzone wyłącznie wskutek wszczęcia postępowania mającego taki cel. Owa różnica w zakresie celu i skutków tłumaczy, dlaczego każdym z tych postępowań rządzą właściwe mu reguły. I tak, w szczególności, podczas gdy interes prawny wnoszącego sprzeciw i termin trzech miesięcy do jego wniesienia stanowią przesłanki dopuszczalności sprzeciwu określone w art. 42 rozporządzenia nr 40/94 i w zasadzie 18 rozporządzenia nr 2868/95, art. 55 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 40/94, mający zastosowanie do postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia praw do znaku, w żaden sposób nie nawiązuje do interesu prawnego. Jednocześnie wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia praw do znaku nie jest ograniczone żadnym terminem, ponieważ do takiego stwierdzenia konieczne jest – na podstawie art. 50 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 40/94 i na wzór tego, co przewidziane jest w art. 43 ust. 2 tego rozporządzenia znajdującym zastosowanie do sprzeciwu – wykazanie, że w nieprzerwanym okresie pięciu lat dany znak nie był rzeczywiście używany we Wspólnocie w odniesieniu do towarów lub usług, dla których został zarejestrowany, oraz że nie istnieją usprawiedliwione powody takiego nieużywania.
Tak więc dostępna wszystkim możliwość złożenia wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia praw do znaku z powodu jego nieużywania jest całkowicie niezależna od ewentualnych, równolegle toczących się postępowań w sprawie sprzeciwu, które dotyczą wspólnotowego znaku towarowego będącego przedmiotem wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia praw.
Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia praw do znaku wszczęte po wniesieniu sprzeciwu może co najwyżej prowadzić do zawieszenia postępowania w sprawie sprzeciwu. W przypadku bowiem gdyby stwierdzono wygaśnięcie praw do wcześniejszego znaku, postępowanie w sprawie sprzeciwu stałoby się bezprzedmiotowe. Natomiast dalsze prowadzenie postępowania w sprawie sprzeciwu, nie czekając na wynik postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia praw do znaku, nie przyniosłoby żadnej korzyści właścicielowi wcześniejszego znaku towarowego, na który powołano się w sprzeciwie i który był przedmiotem wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia praw. W istocie, nawet gdyby samo postępowanie w sprawie sprzeciwu doprowadziło do odmowy rejestracji wspólnotowego znaku towarowego, nic nie stałoby na przeszkodzie ponownemu zgłoszeniu tego samego znaku po stwierdzeniu wygaśnięcia praw do wcześniejszego znaku towarowego.
(por. pkt 24, 26, 27, 32–39)