Sprawa T‑643/11
(publikacja fragmentów)
Crown Equipment (Suzhou) Co. Ltd
i
Crown Gabelstapler GmbH & Co. KG
przeciwko
Radzie Unii Europejskiej
Dumping – Przywóz ręcznych wózków paletowych oraz ich zasadniczych części pochodzących z Chin – Przegląd – Artykuł 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 – Prawo do obrony – Błąd dotyczący okoliczności faktycznych – Oczywisty błąd w ocenie – Obowiązek uzasadnienia
Streszczenie – wyrok Sądu (czwarta izba) z dnia 12 grudnia 2014 r.
1. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Procedura antydumpingowa – Prawo do obrony – Prawo do bycia wysłuchanym – Zakres
(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 41 ust. 2; rozporządzenie Rady nr 1225/2009)
2. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Procedura antydumpingowa – Prawo do dobrej administracji – Zakres
(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 41 ust. 2; rozporządzenie Rady nr 1225/2009)
3. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Procedura przeglądu – Obowiązek uwzględnienia przez instytucję wszystkich właściwie udokumentowanych dowodów mających znaczenie w sprawie – Zakres
(rozporządzenie Rady nr 1225/2009, art. 11 ust. 2 akapit trzeci)
1. Poszanowanie prawa do obrony stanowi podstawową zasadę prawa Unii, a prawo do bycia wysłuchanym w każdym postępowaniu stanowi integralną część tej zasady, która ma zastosowanie wobec każdego.
W szczególności w kontekście postępowań obejmujących dochodzenia antydumpingowe poszanowanie prawa do obrony i prawa do bycia wysłuchanym w rzeczonych postępowaniach ma zasadnicze znaczenie. Poszanowanie tych praw oznacza między innymi, że zainteresowanym przedsiębiorstwom powinna być zapewniona możliwość skutecznego przedstawienia w toku postępowania administracyjnego ich stanowiska na temat istnienia i zasadności podnoszonych przez Komisję faktów i okoliczności oraz dowodów zebranych przez nią na poparcie zarzutu istnienia praktyki dumpingowej, a także wynikłej z niej szkody.
Natomiast poszanowanie wspomnianych praw nie może zobowiązywać instytucji Unii do uznania stanowiska zainteresowanych przedsiębiorstw. Aby można bowiem było przyjąć, że stanowisko zainteresowanych przedsiębiorstw zostało skutecznie przedstawione, konieczne jest jedynie, aby stanowisko to mogło zostać przedstawione we właściwym czasie, tak aby instytucje Unii miały możliwość zapoznania się z nim i dokonania z całą wymaganą uwagą oceny jego zasadności z punktu widzenia treści aktu prawnego, który ma zostać przyjęty.
(por. pkt 38, 40, 41, 43)
2. O ile Komisja czy też Rada nie mogą być uznane za „sąd” w rozumieniu art. 6 konwencji o ochronie praw człowieka, to jednak instytucje te są zobowiązane do poszanowania praw podstawowych Unii w toku postępowania administracyjnego, w tym prawa do dobrej administracji ustanowionego w art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. W szczególności ten ostatni artykuł wspomnianej karty, a nie jej art. 47, reguluje postępowanie administracyjne przed Komisją i Radą w sprawie ochrony przed przywozem stanowiącym dumping ze strony państw nienależących do Unii.
W tym względzie prawo do dobrej administracji obejmuje obowiązek staranności, oznaczający, że właściwa instytucja ma obowiązek dokładnego i bezstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności danego przypadku.
(por. pkt 45, 46)
3. W kontekście przeglądu środków antydumpingowych w związku z ich wygaśnięciem wnioski instytucji Unii powinny uwzględniać na podstawie art. 11 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia nr 1225/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej wszystkie właściwie udokumentowane dowody mające znaczenie w sprawie, przedstawione w celu ustalenia, czy zniesienie danych środków antydumpingowych sprzyjałoby, czy też nie, kontynuacji lub ponownemu wystąpieniu dumpingu i szkody.
Dochowanie obowiązku uwzględnienia wspomnianych dowodów ma miejsce w szczególności wówczas, gdy instytucje Unii biorą pod uwagę kształtowanie się rentowności, wielkości produkcji i sprzedaży, wskaźnika wykorzystania mocy produkcyjnych, poziomu zatrudnienia oraz wydajności w Unii w rozpatrywanym okresie.
(por. pkt 51, 52)