ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 24ης Σεπτεμβρίου 2009

Υπόθεση F-94/07

Jean Rebizant κ.λπ.

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Προαγωγή – Περίοδος προαγωγών 2006 – Συντελεστής πολλαπλασιασμού – Άρθρο 6, παράγραφος 2, του ΚΥΚ – Άρθρο 9 του παραρτήματος XIII του ΚΥΚ – Ανώτατο όριο προαγωγών»

Αντικείμενο: Προσφυγή, ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία οι J. Rebizant, G. Vlandas και B. Vocino ζητούν την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής περί μη προαγωγής τους στον βαθμό AD 13 κατά την περίοδο προαγωγών του έτους 2006.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

Περίληψη

Προσφυγή ακυρώσεως – Λόγοι – Λόγος ακυρώσεως χωρίς επιρροή για την επίλυση της διαφοράς

Στο πλαίσιο προσφυγής ακυρώσεως, λόγος ακυρώσεως που κρίνεται μεν βάσιμος αλλά δεν είναι ικανός να επιφέρει την ακύρωση της προσβαλλομένης πράξεως πρέπει να χαρακτηρίζεται ως άνευ επιρροής για την επίλυση της ένδικης διαφοράς. Επομένως, στην περίπτωση που υπάλληλος του οποίου οι αποδοχές προέρχονται από πιστώσεις τμήματος του γενικού προϋπολογισμού ασκεί προσφυγή κατά αποφάσεως της Επιτροπής περί μη προαγωγής του, καίτοι δεν μπορούσε να προαχθεί καθόσον ο συνολικός αριθμός μορίων που είχε συμπληρώσει δεν αρκούσε για την προαγωγή, πρέπει να γίνει δεκτό ότι ο υπάλληλος αυτός δεν έχει έννομο συμφέρον για την ακύρωση της αποφάσεως η οποία, ακόμη και αν επανεκδιδόταν, θα είχε οπωσδήποτε πανομοιότυπο περιεχόμενο σε ό,τι τον αφορά.

(βλ. σκέψεις 61 και 62)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 21 Σεπτεμβρίου 2000, C‑46/98 P, EFMA κατά Συμβουλίου, Συλλογή 2000, σ. I‑7079, σκέψεις 37 και 38· 30 Σεπτεμβρίου 2003, C‑76/01 P, Eurocoton κ.λπ. κατά Συμβουλίου, Συλλογή 2003, σ. I‑10091, σκέψη 52

ΠΕΚ: 6 Ιουνίου 2007, T‑432/04, Parlante κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 38