POSTANOWIENIE PREZESA
PIĄTEJ IZBY SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI
W SKŁADZIE POWIĘKSZONYM
z dnia 10 stycznia 2006 r. (*)
Wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta – Stowarzyszenie – Interes w rozstrzygnięciu sprawy
W sprawie T‑227/01
Territorio Histórico de Álava – Diputación Foral de Álava,
Comunidad Autónoma del País Vasco – Gobierno del País Vasco,
początkowo reprezentowane przez adwokata R. Falcóna Tellę, a następnie przez adwokatów M. Morales Isasi i I. Sáenza‑Cortabarríę Fernandeza,
strona skarżąca,
popierana przez
Confederación Empresarial Vasca (Confebask) z siedzibą w Bilbao (Hiszpania), reprezentowana przez adwokata M. Arauja Boyda,
interwenient,
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez J. Buendíę Sierrę, działającego w charakterze pełnomocnika, z adresem do doręczeń w Luksemburgu,
strona pozwana,
mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2002/820/WE z dnia 11 lipca 2001 r. dotyczącej systemu pomocy państwa wprowadzonego w życie przez Hiszpanię na rzecz przedsiębiorstw z prowincji Álava w postaci ulgi podatkowej w wysokości 45% kwoty inwestycji (Dz.U. 2002, L 296, str. 1),
PREZES PIĄTEJ IZBY
SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI WSPÓLNOT EUROPEJSKICH
W SKŁADZIE POWIĘKSZONYM
wydaje następujące
Postanowienie
Postępowanie
1 Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 25 września 2001 r. skarżące wniosły, na podstawie art. 230 akapit czwarty WE, skargę zmierzającą do stwierdzenia nieważności decyzji Komisji 2002/820/WE z dnia 11 lipca 2001 r. dotyczącej systemu pomocy państwa wprowadzonego w życie przez Hiszpanię na rzecz przedsiębiorstw z prowincji Álava w postaci ulgi podatkowej w wysokości 45% kwoty inwestycji (Dz.U. 2002, L 296, str. 1).
2 Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 4 stycznia 2002 r. Círculo de Empresarios Vascos, Cámara Oficial de Comercio e Industria de Álava oraz Territorios Históricos de Vizcaya oraz Guipúzcoa wniosły o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenientów w celu poparcia żądań skarżących.
3 Ten wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta został doręczony stronom postępowania w dniu 10 stycznia 2002 r., zgodnie z art. 116 ust. 1 regulaminu Sądu. W odróżnieniu od skarżących, Komisja zażądała oddalenia wniosku Círculo de Empresarios Vascos oraz ww. Territorios Históricos. Nie zgłosiła ona natomiast żadnych uwag w przedmiocie wniosku Cámara Oficial de Comercio e Industria de Álava.
Co do prawa
4 Na mocy art. 40 akapit drugi Statutu Trybunału Sprawiedliwości mającego zastosowanie w postępowaniu przed Sądem na podstawie jego art. 53 akapit pierwszy, każdej osobie, która uzasadni interes w rozstrzygnięciu sprawy, z wyjątkiem sporów między państwami członkowskimi, między instytucjami Wspólnoty lub między państwami członkowskimi a instytucjami Wspólnoty, przysługuje prawo do interwencji.
5 Círculo de Empresarios Vascos wyjaśnia, że jest stowarzyszeniem przedsiębiorstw broniącym interesów gospodarki i przemysłu Kraju Basków, które to interesy mogłyby zostać poważnie naruszone, gdyby Sąd potwierdził przewidziany w zaskarżonej decyzji zwrot pomocy. Wskazuje ono także na swe uczestnictwo w formalnej procedurze dochodzenia, wszczętej przez Komisję na podstawie art. 88 ust. 2 WE.
6 Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem do udziału w sprawie w charakterze interwenienta mogą zostać dopuszczone stowarzyszenia, których celem jest ochrona ich członków w sporach, w których podnoszone są zasadnicze kwestie mogące poważnie wpłynąć na interes tych ostatnich [postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawach połączonych C‑151/97 P(I) i C‑157/97 P(I) National Power i PowerGen, Rec. str. I‑3491, pkt 66 oraz postanowienie Prezesa Sądu z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie T‑53/01 R Poste Italiane przeciwko Komisji, Rec. str. II‑1479, pkt 51].
7 W niniejszym przypadku należy stwierdzić, że w załączniku do wniosku o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta znajduje się poświadczony notarialnie dokument wykazujący, iż pełnomocnictwo udzielone adwokatowi Círculo de Empresarios Vascos było należycie udzielone przez wyznaczonego w tym celu przedstawiciela. W dokumencie tym wyjaśniono, że działalność stowarzyszenia reguluje statut przyjęty na założycielskim zgromadzeniu ogólnym w dniu 20 stycznia 1982 r., który został poświadczony notarialnie zgodnie z aktem z dnia 8 lutego tego samego roku.
8 Choć ww. dokument pozwala przypuszczać, że Círculo de Empresarios Vascos stanowi zarejestrowane zgodnie z prawem stowarzyszenie o osobowości prawnej, należy jednak stwierdzić, iż nie przedstawiło ono swego statutu.
9 Sąd nie jest zatem w stanie ustalić, kim dokładnie są członkowie stowarzyszenia wnoszącego o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta oraz jego przedstawiciele, a także tego, czy jego celem jest rzeczywiście ochrona interesów jego członków.
10 Ponadto sam fakt dobrowolnego uczestnictwa we wszczętej przez Komisję formalnej procedurze dochodzenia nie wystarcza, aby wykazać wymagany w art. 40 Statutu Trybunału interes – taki, jak został zinterpretowany w orzecznictwie przywołanym w pkt 6 powyżej.
11 Wreszcie, choć jego nazwa pozwala zrozumieć, że stowarzyszenie to stanowi związek osób fizycznych, wnoszący o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta nie wykazał, że niektórzy z jego członków rzeczywiście korzystali ze spornej pomocy. To ostatnie stwierdzenie wyłącza możliwość istnienia po stronie członków stowarzyszenia wnoszącego o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta indywidualnego, bezpośredniego i niewątpliwego interesu w rozstrzygnięciu dotyczącym konkretnego aktu, w stosunku do którego został złożony wniosek o stwierdzenie nieważności (zob. podobnie ww. postanowienie w sprawie National Power i PowerGen, pkt 53 oraz postanowienie Sądu z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie T‑253/03 Akzo Nobel Chemicals i Akcros Chemicals przeciwko Komisji, Zb.Orz. str.II‑315, pkt 23). Ponadto interes ten nie ma także bezpośredniego i niewątpliwego charakteru, jeśli chodzi o podmioty gospodarcze – rzekomych członków Círculo de Empresarios Vascos – związane umowami z przedsiębiorstwami będącymi beneficjentami pomocy określonej w zaskarżonej decyzji, które – w opinii wnoszącego o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta – poniosłyby ewentualne konsekwencje obowiązku zwrotu pomocy.
12 Należy zatem oddalić wniosek Círculo de Empresarios Vascos o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.
13 W odniesieniu do Cámara Oficial de Comercio e Industria de Álava należy stwierdzić, że jest ona podmiotem prawa publicznego, któremu art. 1 Ley 3/1993 z dnia 22 marca 1993 r. básica de las Cámaras Oficiales de Comercio, Industria y Navegación (ustawy o izbach handlowych, przemysłowych i morskich, BOE z dnia 23 marca 1993 r.) powierza ochronę interesów handlu i przemysłu w Territorio Histórico de Álava. Żadna ze stron postępowania nie kwestionuje zaś, że będące skutkiem zaskarżonej decyzji podważenie regulacji podatkowej mogłoby mieć wpływ na te interesy. Jej wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta powinien zatem zostać uwzględniony.
14 Biorąc pod uwagę, że informacje określone w art. 24 § 6 regulaminu Sądu zostały ogłoszone w dniu 24 listopada 2001 r., wniosek Cámara Oficial de Comercio e Industria de Álava o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta został złożony w terminie przewidzianym w art. 115 § 1 tego regulaminu.
15 W odniesieniu do wniosku Territorios Históricos de Vizcaya oraz Guipúzcoa o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta należy przypomnieć, że przez interes w rozstrzygnięciu sporu w rozumieniu art. 40 Statutu Trybunału rozumie się bezpośredni i faktyczny interes w uwzględnieniu samych żądań, które interwenient zamierza poprzeć – a nie interes w uwzględnieniu podniesionych zarzutów czy argumentów (zob. postanowienia Trybunału z dnia 25 listopada 1964 r. w sprawie 111/63 Lemmerz‑Werke przeciwko Wysokiej Władzy, Rec. 1965, str. 883, 884; z dnia 12 kwietnia 1978 r. w sprawach połączonych 116/77, 124/77 i 143/77 Amylum i in. przeciwko Radzie i Komisji, Rec. str. 893, pkt 7 i 9 oraz ww. postanowienie w sprawie National Power i PowerGen, pkt 53). Zatem przez „rozstrzygnięcie” sprawy należy rozumieć orzeczenie kończące postępowanie w sprawie wydane przez sąd, przed którym toczy się spór, i to w taki sposób, w jaki byłoby ono ujęte w sentencji wyroku. W szczególności należy ustalić, czy zaskarżony akt dotyczy bezpośrednio interwenienta i czy ma on interes w rozstrzygnięciu sprawy. Ponadto należy wprowadzić rozróżnienie między podmiotami wnioskującymi o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta, które mogą uprawdopodobnić, że mają bezpośredni interes w rozstrzygnięciu dotyczącym konkretnego aktu, w stosunku do którego został złożony wniosek o stwierdzenie nieważności, a podmiotami, które mogą jedynie uprawdopodobnić, że mają pośredni interes w rozstrzygnięciu sprawy ze względu na podobieństwa między ich sytuacją a sytuacją jednej ze stron (zob. postanowienie Prezesa Trybunału z dnia 6 marca 2003 r. w sprawie C‑186/02 P Ramondín i Ramondín Cápsulas przeciwko Komisji, Rec. str. I‑2415, pkt 14 oraz postanowienie Sądu z dnia 25 lutego 2003 r. w sprawie T‑15/02 BASF przeciwko Komisji, Rec. str. II‑213, pkt 26 i 27).
16 W niniejszym przypadku Territorios Históricos de Vizcaya oraz Guipúzcoa oparły swój wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta, po pierwsze, na okoliczności, że ustanowiły one przepisy podatkowe porównywalne z Normas Forales, uznanymi w zaskarżonej decyzji za niezgodne ze wspólnym rynkiem, a po drugie – na okoliczności, że one także wniosły skargi o stwierdzenie nieważności podobnych decyzji, które Komisja wydała w przedmiocie tych przepisów podatkowych.
17 Powołują się one zatem jedynie na pośredni interes w rozstrzygnięciu sporu ze względu na podobieństwa między ich sytuacją a sytuacją skarżących w niniejszej sprawie (zob. podobnie ww. postanowienie w sprawie Ramondín i Ramondín Cápsulas przeciwko Komisji, pkt 16). Fakt występowania w charakterze skarżącej w toczących się równolegle do niniejszej sprawy postępowaniach sądowych nie może bowiem uzasadnić interesu w rozstrzygnięciu sprawy w rozumieniu art. 40 Statutu Trybunału.
18 Z powyższego wynika, że należy oddalić wniosek Territorios Históricos de Vizcaya i Guipúzcoa o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.
W przedmiocie kosztów
19 Na mocy art. 87 § 1 regulaminu Sąd rozstrzyga o kosztach w wyroku lub postanowieniu kończącym postępowanie. Niniejsze postanowienie kończy postępowanie w stosunku do Círculo de Empresarios Vascos oraz Territorios Históricos de Vizcaya i Guipúzcoa. Dlatego należy rozstrzygnąć o kosztach związanych z ich wnioskiem o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.
20 Zgodnie z art. 87 § 2 tego regulaminu kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ w niniejszej sprawie żądanie takie nie zostało wniesione, należy obciążyć Círculo de Empresarios Vascos i Territorios Históricos de Vizcaya oraz Guipúzcoa ich własnymi kosztami. Skarżące oraz pozwana także pokryją własne koszty, które poniosły w związku z tym wnioskiem o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.
Z powyższych względów
PREZES PIĄTEJ IZBY SĄDU W SKŁADZIE POWIĘKSZONYM
postanawia, co następuje:
1) Cámara Oficial de Comercio e Industria de Álava zostaje dopuszczona do sprawy T‑227/01 w charakterze interwenienta w celu poparcia żądań skarżących.
2) Sekretarz Sądu zapewni, że kopie wszystkich pism procesowych będą doręczane Cámara Oficial de Comercio e Industria de Álava.
3) Cámara Oficial de Comercio e Industria de Álava zostanie wyznaczony termin do przedstawienia na piśmie zarzutów uzasadniających jej żądania.
4) Wniosek Círculo de Empresarios Vascos i Territorios Históricos de Vizcaya oraz Guipúzcoa o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta zostaje oddalony.
5) Rozstrzygnięcie o kosztach poniesionych przez Cámara Oficial de Comercio e Industria de Álava w związku z postępowaniem w sprawie interwencji nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
6) Círculo de Empresarios Vascos i Territorios Históricos de Vizcaya oraz Guipúzcoa pokryją własne koszty związane z ich wnioskiem o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta. Skarżące i pozwana pokryją także własne koszty związane z tym wnioskiem.
Sporządzono w Luksemburgu w dniu 10 stycznia 2006 r.