Προσφυγή της 30ής Σεπτεμβρίου 2008 - Artisjus Magyar Szerzői Jogvédő Iroda Egyesület κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-411/08)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Artisjus Magyar Szerzői Jogvédő Iroda Egyesület (Βουδαπέστη, Ουγγαρία) (εκπρόσωποι: Z. Hegymegi-Barakonyi και P. Vörös, δικηγόροι)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
να ακυρώσει το άρθρο 3 και το άρθρο 4, παράγραφος 2, της αποφάσεως στο μέρος που αφορούν την προσφεύγουσα καθώς και το άρθρο 4, παράγραφος 3 της αποφάσεως στο μέτρο που παραπέμπει στο άρθρο 3,
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Με την προσφυγή της, η προσφεύγουσα ζητεί τη μερική ακύρωση της αποφάσεως C(2008) 3435 τελικό της Επιτροπής, της 16ης Ιουλίου 2008 (υπόθεση COMP/C2/38 698 - CISAC), με την οποία διαπιστώνεται ότι τα μέλη της CISAC
2 του ΕΟΧ επιδόθηκαν σε εναρμονισμένη πρακτική κατά παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ και του άρθρου 53 της συμφωνίας για τον ΕΟΧ, μέσω του συντονισμού της εδαφικής οριοθέτησης των εντολών αμοιβαίας εκπροσώπησης που χορηγούνται αμοιβαίως, κατά τρόπον ώστε η ισχύς μιας άδειας να περιορίζεται στο έδαφος του κράτους κάθε οργανισμού συλλογικής διαχείρισης.
Η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση του άρθρου 3 και του άρθρου 4, παράγραφοι 2 και 3, της προσβαλλόμενης αποφάσεως που αφορούν τρεις συγκεκριμένους τρόπους εκμεταλλεύσεως (διαδίκτυο, δορυφορική μετάδοση και καλωδιακή αναμετάδοση), στο μέτρο που με τα άρθρα αυτά καταλογίζεται στην προσφεύγουσα ευθύνη για παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ μέσω συντονισμού με άλλα μέλη της CISAC των ρητρών εδαφικής οριοθέτησης των συμφωνιών αμοιβαίας εκπροσώπησης κατά τρόπον ώστε η ισχύς μιας άδειας να περιορίζεται στο έδαφος του κράτους κάθε εταιρίας συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων.
Η προσφεύγουσα βάλλει κατά της προσβαλλόμενης αποφάσεως επικαλούμενη τέσσερις λόγους ακυρώσεως, ήτοι, αναρμοδιότητα, παράβαση ουσιώδους τύπου, παραβίαση της Συνθήκης ΕΚ και κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους της Επιτροπής.
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τους εξής ισχυρισμούς:
Πρώτον, σύμφωνα με την προσφεύγουσα, η Επιτροπή προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας της προσφεύγουσας εκδίδοντας της προσβαλλόμενη απόφαση, αφιστάμενη έτσι θεμελιωδώς από τη θέση που είχε εκφράσει στην ανακοίνωση αιτιάσεων.
Δεύτερον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η απόφαση παραβιάζει το άρθρο 253 ΕΚ, καθόσον δεν αιτιολογείται ορθώς και παραλείπει να προσδιορίσει το χρονικό σημείο έναρξης της φερόμενης εναρμονισμένης πρακτικής.
Τρίτον, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η απόφαση παραβιάζει το άρθρο 81 ΕΚ και το άρθρο 2 του κανονισμού 1/2003 , στο μέτρο που η Επιτροπή δεν προσκόμισε επαρκή αποδεικτικά στοιχεία που να θεμελιώνουν επαρκώς από νομικής απόψεως την ύπαρξη εναρμονισμένης πρακτικής και, κατά συνέπεια, δεν ανταποκρίθηκε στις υποχρεώσεις που απορρέουν από το βάρος αποδείξεως που φέρει.
Τέταρτον, προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η απόφαση παραβιάζει το άρθρο 86, παράγραφος 2, ΕΚ, καθόσον η προσφεύγουσα αποτελεί επιχείρηση επιφορτισμένη με τη διαχείριση υπηρεσιών γενικού οικονομικού συμφέροντος και καθόσον η εφαρμογή του ευρωπαϊκού δικαίου του ανταγωνισμού, όπως ορίζεται στην προσβαλλόμενη απόφαση, παρεμποδίζει την εκτέλεση των συγκεκριμένων καθηκόντων που της έχουν ανατεθεί.
Επιπλέον, σύμφωνα με την προσφεύγουσα, η Επιτροπή ενήργησε κατά κατάχρηση της εξουσίας που έχει από το άρθρο 81 ΕΚ, καταστρατηγώντας ειδικώς προβλεπόμενη από τη Συνθήκη διαδικασία προς αντιμετώπιση των συγκεκριμένων περιστάσεων. Επίσης, η προσφεύγουσα προβάλλει τον ισχυρισμό ότι η απόφαση παραβιάζει το άρθρο 151, παράγραφος 4, ΕΚ, καθόσον δεν διασφαλίζεται ο σεβασμός της πολιτισμικής πολυμορφίας. Τέλος, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η απόφαση παραβιάζει την αρχή της ασφάλειας δικαίου στο μέτρο που απαιτεί συμπεριφορά που η Επιτροπή παρέλειψε να καθορίσει.
____________1 - Διεθνής Συνομοσπονδία των Εταιριών των Δημιουργών και Συνθετών (CISAC)2 - Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της συνθήκης (ΕΕ 2003 L 1, σ.1)