WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(trzecia izba)
z dnia 29 marca 2007 r.
Sprawa F-31/05
Michael Cwik
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej – Postępowanie w sprawie oceny za 2003 r. – Skarga o stwierdzenie nieważności – Zarzut bezprawności – Oczywisty błąd w ocenie
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której M. Cwik żąda, po pierwsze, stwierdzenia nieważności sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej za okres od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r. oraz, w razie potrzeby, stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 24 stycznia 2005 r. oddalającej zażalenie na to sprawozdanie za 2003 r., a także po drugie, zasądzenia od Komisji odszkodowania w wysokości symbolicznego 1 EUR.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokryje własne koszty.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej
(regulamin pracowniczy urzędników, art. 43)
2. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej
(regulamin pracowniczy urzędników, art. 43)
3. Urzędnicy – Mobbing – Pojęcie
1. W ramach sporządzania sprawozdań z przebiegu kariery zawodowej stosowanie docelowej średniej nie oznacza, że swoboda oceny oceniających jest ograniczona podczas przygotowywania konkretnej oceny urzędnika.
Po pierwsze, taka średnia nie ogranicza bowiem oferowanej oceniającym możliwości różnicowania indywidualnych ocen pracy każdego urzędnika według jakości pracy, powyżej lub poniżej tej średniej.
Po drugie, oceniający nie muszą w celu dotrzymania średniej docelowej, kompensować ocen wyższych niż średnia docelowa ocenami niższymi. System średniej docelowej uwzględnia najogólniej obserwowaną rzeczywistość, tzn. homogeniczny rozkład ocenianych urzędników wokół średniego poziomu osiągnięć, który przedstawia średnia docelowa. Ponadto system wprowadzony przez ogólne przepisy wykonawcze do art. 45 regulaminu pracowniczego, przyjęte przez Komisję, zezwala oceniającym, jeśli szczególna sytuacja służby odstaje od tej powszechnie obserwowalnej rzeczywistości, również na odejście od średniej docelowej. Zgodnie bowiem z tym, co wynika z art. 4 ust. 3 ogólnych przepisów wykonawczych, żadne konsekwencje nie wiążą się z przekroczeniem o jeden punkt średniej docelowej. Co więcej, z art. 4 ust. 4 i 5 ogólnych przepisów wykonawczych wynika, że w przypadku przekroczenia średniej docelowej o jeden punkt dana dyrekcja generalna, jeśli właściwie umotywuje takie przekroczenie, może zwrócić się do wspólnego komitetu rozpatrującego wnioski o zwolnienie, który może zdecydować o ewentualnym zmniejszeniu kary w całości lub w części.
Bezsporne jest, że średnia docelowa stanowi dla systemu oceny rodzaj ograniczenia, wyznaczając oceniającym granice dla możliwej oceny każdej osoby in abstracto, niezależnie od osiągnięć innych urzędników, którzy mogliby być porównywani. Niemniej jednak ograniczenie to przyjęte w ramach polityki zarządzania personelem wspólnotowym w celu umożliwienia reprezentatywnej oceny urzędników nie jest sprzeczne z art. 43 regulaminu pracowniczego. Bowiem określenie średniej docelowej wynoszącej 14 punktów w skali od 0 do 20 punktów pozwala uniknąć ryzyka zbyt dużego wzrostu średniej oceny, co mogłoby w efekcie ograniczyć rozpiętość punktową faktycznie używaną przez oceniających, a tym samym działałoby wbrew celowi oceny, który stanowi najwierniejsze możliwe odzwierciedlenie osiągnięć ocenianych urzędników i umożliwienie ich faktycznego porównania. Ponadto wskazanie średniej docelowej pozwala również na ograniczenie ryzyka niezgodności w średnich ocenach w różnych dyrekcjach generalnych, nieuzasadnionych ze względów obiektywnych związanych z osiągnięciami urzędników podlegających ocenie.
(zob. pkt 45–49)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑51/04 Leite Mateus przeciwko Komisji, 18 października 2005 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 56; sprawa T‑43/04 Fardoom i Reinard przeciwko Komisji, 25 października 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑329, II‑1465, pkt 51, 54, 55; sprawa T‑311/04 Buendía Sierra przeciwko Komisji, 19 października 2006 r., Zb.Orz. s. II‑4137, pkt 183
2. Komentarze o charakterze opisowym zawarte w sprawozdaniu z oceny mają na celu uzasadnienie ocen wyrażonych punktowo. Komentarze opisowe służą za podstawę oceny, będącej ich wyrazem liczbowym, i pozwalają urzędnikowi zrozumieć otrzymaną ocenę, W konsekwencji komentarze opisowe winny być zgodne w ramach takiego sprawozdania z ocenami wyrażonymi punktowo. Z uwagi na szeroki zakres uznania przysługujący oceniającym w odniesieniu do ocen pracy osób podlegających ich ocenie, ewentualna niespójność na gruncie takiego sprawozdania z przebiegu kariery nie może jednak uzasadniać stwierdzenia nieważności tego sprawozdania, chyba że jest ona oczywista.
(zob. pkt 62)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑173/04 Carius przeciwko Komisji, 25 października 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑243, II‑A‑2‑1269, pkt 106
3. Urzędnik, który uważa się za ofiarę mobbingu, powinien – niezależnie od tego, jak być może subiektywnie postrzegał podnoszone okoliczności faktyczne – przedstawić wszelkie dowody pozwalające na wykazanie, że zachowanie, którego był adresatem, miało obiektywnie na celu jego zdyskredytowanie lub rozmyślne pogorszenie jego warunków pracy.
W tym zakresie twierdzenia urzędnika, że jego sprawozdanie z przebiegu kariery stanowi kolejny wyraz mobbingu, którego jest ofiarą od lat, przywoływanych przez zainteresowanego ciągłych konfliktów z przełożonymi, które w szczególności dotyczyły poprzednich sprawozdań z oceny, przedłużającego się braku awansu, a także jego izolacji zawodowej, nie stanowią dowodu na to, że zakwestionowane sprawozdanie z oceny miało służyć mobbingowi.
(zob. pkt 94, 95)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑7/98, T‑208/98 i T‑109/99 De Nicola przeciwko EBI, 23 lutego 2001 r., RecFP s. I‑A‑49, II‑185, pkt 286; sprawa T‑136/03 Schochaert przeciwko Radzie, 8 lipca 2004 r., Zb.Orz. s. I‑A‑215, II‑957, pkt 41; sprawa T‑144/03 Schmit przeciwko Komisji, 4 maja 2005 r., Zb.Orz.SP. s. I‑A‑101, II‑465, pkt 64