Language of document : ECLI:EU:T:2015:982

Sprawa T‑241/13

Republika Grecka

przeciwko

Komisji Europejskiej

EFOGR – Sekcja Gwarancji – EFRG i EFRROW – Wydatki wyłączone z finansowania – Wołowina i cielęcina – Mięso baranie i kozie – Tytoń – Artykuł 69 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 – Artykuł 31 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 – Artykuł 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 796/2004

Streszczenie – wyrok Sądu (szósta izba) z dnia 16 grudnia 2015 r.

1.      Rolnictwo – Wspólna polityka rolna – Finansowanie przez EFOGR, EFRG i EFRROW – Rozliczanie rachunków – Przedmiot

(rozporządzenie Rady nr 1290/2005, art. 31)

2.      Rolnictwo – Wspólna polityka rolna – System wsparcia bezpośredniego – Wspólne zasady – System płatności jednolitych – Wdrażanie regionalne i fakultatywne – Dodatkowa płatność w przypadku określonych rodzajów gospodarowania i produkcji wysokojakościowej – Ustanawianie poziomu zatrzymania – Swoboda uznania pozostawiona państwom członkowskim – Granice – Obowiązek zapoznania przez państwa członkowskie podmiotów gospodarczych z warunkami kwalifikującymi – Zakres

(rozporządzenie Rady nr 1782/2003, art. 69; rozporządzenie Komisji nr 795/2004, art. 48 ust. 6)

3.      Rolnictwo – Wspólna polityka rolna – Finansowanie przez EFOGR, EFRG i EFRROW – Przyznanie pomocy i premii – Ciążący na państwach członkowskich obowiązek zorganizowania skutecznego systemu kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu – Nierzetelne kontrole – Odmowa finansowania przez Fundusz

(rozporządzenie Rady nr 1782/2003, art. 69; rozporządzenie Komisji nr 795/2004, art. 48)

4.      Rolnictwo – Wspólna polityka rolna – Finansowanie przez EFOGR, EFRG i EFRROW – Rozliczanie rachunków – Odmowa pokrycia wydatków wynikających z niewłaściwego stosowania przepisów Unii – Zakwestionowanie przez zainteresowane państwo członkowskie – Ciężar dowodu – Rozłożenie ciężaru dowodu między Komisję a państwo członkowskie

(rozporządzenie Rady nr 1290/2005, art. 31)

5.      Rolnictwo – Wspólna polityka rolna – Finansowanie przez EFOGR, EFRG i EFRROW – Rozliczanie rachunków – Odmowa pokrycia wydatków wynikających z niewłaściwego stosowania przepisów Unii – Oszacowanie strat poniesionych przez Fundusz – Obowiązek wykazania przez Komisję istnienia rzeczywistej straty poniesionej przez Fundusz – Brak

(rozporządzenie Rady nr 1290/2005, art. 31 ust. 2)

6.      Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Decyzja w sprawie rozliczenia rachunków z tytułu wydatków finansowanych przez EFOGR, EFRG i EFRROW – Sprawozdanie zbiorcze dotyczące decyzji ukazujące sprzeczności skutkujące uniemożliwieniem poznania przez adresatów uzasadnienia decyzji – Naruszenie obowiązku uzasadnienia – Stwierdzenie nieważności tej decyzji

(art. 296 TFUE; rozporządzenia Rady: nr 1258/1999, art. 7 ust. 4; nr 1290/2005, art. 31; decyzja Komisji 2013/123)

7.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Właściwość sądu Unii – Wykładnia uzasadnienia aktu administracyjnego – Granice

(art. 263 TFUE, 264 TFUE)

1.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 22)

2.      Dodatkowa płatność przewidziana w art. 69 rozporządzenia nr 1782/2003 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników ma na celu z jednej strony motywowanie rolników – w charakterze wynagrodzenia za ich lepsze dostosowanie się do nowych wymogów wspólnej polityki rolnej – do przestrzegania wymogów dotyczących poprawy jakości ich produktów i ochrony środowiska naturalnego, a z drugiej strony łagodzenie następstw, jakie w przypadku niektórych sektorów produktów wiążą się faktycznie z przejściem z systemu płatności bezpośrednich na system płatności jednolitych. W tym kontekście art. 69 rozporządzenia nr 1782/2003 przyznaje wszystkim państwom członkowskim pewien zakres swobody uznania przy dokonywaniu dodatkowych płatności w ramach reformy wspólnej polityki rolnej. Niemniej jednak upoważnienie przyznane państwom członkowskim jest ściśle ograniczone i uzależnione od szeregu warunków o charakterze zarazem materialnym i proceduralnym.

Jeżeli chodzi o obowiązek przewidziany w art. 48 ust. 6 rozporządzenia nr 795/2004 ustanawiającego szczegółowe zasady w celu wdrożenia systemu jednolitych płatności określonego w rozporządzeniu nr 1782/2003, sprawia on, że Komisja jest powiadomiona o warunkach kwalifikujących przyjętych przez państwa członkowskie. Pozwala on też upewnić się, że zainteresowane podmioty znają, przed rozpoczęciem roku składania wniosku, warunki, które umożliwią im dostęp do dodatkowej płatności przewidzianej w art. 69 rozporządzenia nr 1782/2003. W tym względzie motywacyjna funkcja dodatkowej płatności może być skuteczna tylko wówczas, gdy warunki kwalifikujące dotyczące roku złożenia wniosku są wiadome zainteresowanym rolnikom przed rozpoczęciem tego roku i nie są zmieniane a posteriori.

(por. pkt 30, 31, 33)

3.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 35)

4.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 36)

5.      W kontekście oceny przez Komisję kwot podlegających wyłączeniu z finansowania Unii po stwierdzeniu nieprawidłowości w wydatkach dokonanych przez dane państwo członkowskie, art. 31 ust. 2 rozporządzenia nr 1290/2005 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej nie ustanawia warunku uzależniającego każdą korektę od wykazania rzeczywistej straty poniesionej przez Fundusz.

(por. pkt 44)

6.      W ramach kontroli uzasadnienia decyzji wyłączającej z finansowania Unii niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu różnych funduszy strukturalnych Unii należy wziąć pod uwagę towarzyszące tej decyzji sprawozdanie zbiorcze, ponieważ sprawozdanie to stanowi dokument niezbędny do zrozumienia uzasadnienia tej decyzji, jako że została ona wydana na jego podstawie. W tym względzie należy stwierdzić nieważność tej decyzji w sytuacji, gdy istnieje sprzeczność uzasadnienia pomiędzy sprawozdaniem zbiorczym i pozostałymi istotnymi dokumentami postępowania administracyjnego dotyczącego przedmiotowej korekty, do której dochodzą inne nieścisłości lub wewnętrzne sprzeczności w uzasadnieniu tego sprawozdania, co uniemożliwia danemu państwu członkowskiemu poznanie rzeczywistego uzasadnienia tej decyzji, jeśli chodzi o nałożoną korektę finansową. Sprzeczność w uzasadnieniu decyzji stanowi bowiem naruszenie obowiązku wynikającego z art. 296 TFUE, które może mieć wpływ na ważność rozpatrywanego aktu, jeśli zostanie wykazane, że ze względu na tę sprzeczność adresat aktu nie jest w stanie zapoznać się z faktycznymi powodami wydania decyzji, wszystkimi lub tylko niektórymi, i że z tego względu sentencja aktu jest w całości lub w części pozbawiona wszelkiej podstawy prawnej.

(por. pkt 51, 56, 63, 64)

7.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 57)