Skarga wniesiona w dniu 25 września 2019 r. – Fondazione Cassa di Risparmio di Pesaro i in. / Komisja

(Sprawa T-635/19)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Fondazione Cassa di Risparmio di Pesaro (Pesaro, Włochy), Montani Antaldi Srl (Pesaro), Fondazione Cassa di Risparmio di Fano (Fano, Włochy), Fondazione Cassa di Risparmio di Jesi (Jesi, Włochy), Fondazione Cassa di Risparmio della Provincia di Macerata (Macerata, Włochy) (przedstawiciele: A. Sandulli oraz B. Cimino, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

ustalenie i stwierdzenie odpowiedzialności pozaumownej Komisji Europejskiej z powodu uniemożliwienia, w drodze niezgodnych z prawem poleceń skierowanych do włoskich organów krajowych, dokapitalizowania Banca delle Marche przez Fondo Interbancario italiano per Tutela dei Depositi (włoski międzybankowy fundusz ochrony depozytów, zwany dalej „FITD”);

    zasądzenie od Komisji Europejskiej odszkodowania za szkodę wyrządzoną stronie skarżącej, oszacowanej zgodnie ze wskazanymi poniżej kryteriami lub w innej kwocie uznanej za słuszną;

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący dopuszczalności żądania odszkodowawczego.

Strona skarżąca twierdzi w tym zakresie, że podnoszona szkoda wynika z działania instytucji europejskiej, mimo że środki restrukturyzacji Banca Marche zostały formalnie przyjęte przez organ krajowy. Banca d’Italia nie dysponowała jakimkolwiek zakresem uznania w tej kwestii, ale podjęła działania w oparciu o szczegółowe polecenia Komisji Europejskiej. Ponadto z uwagi na sposób skorzystania przez Komisję z przysługujących jej uprawnień, strona skarżąca została pozbawiona możliwości wniesienia skargi o stwierdzenie nieważności do Sądu, w związku z czym skarga o zasądzenie odszkodowania stanowi jedyny dostępny środek procesowy.

Zarzut drugi dotyczący występowania poważnego i oczywistego naruszenia prawa Unii.

Strona skarżąca twierdzi w tym zakresie, że Komisja Europejska uniemożliwiła dokapitalizowanie Banca Marche przez FITD zakładając, że działanie to stanowić będzie pomoc państwa. Jednakże FITD jest podmiotem prywatnym, korzystającym z prywatnych środków i nie podlega kontroli żadnego organu publicznego, jak stwierdził ostatnio Sąd w sprawie [Włochy i in. / Komisja (sprawy połączone T-98/16, T-196/16 i T-198/16)]. Chodzi zatem o w pełni zgodny z prawem krok ratowania banku na zasadach rynkowych. Ponadto, naruszenie prawa jest poważne i oczywiste w świetle jasnych uregulowań prawnych w tej dziedzinie, utrwalonego orzecznictwa sądów Unii oraz braku swobodnego uznania ze strony Komisji Europejskiej.

Zarzut trzeci dotyczący występowania szkody.

Strona skarżąca twierdzi w tym zakresie, że zakwestionowane działania Komisji Europejskiej były rzeczywistą i wyłączną przyczyną szkody poniesionej przez stronę skarżącą. Z akt sprawy wynika bowiem w sposób niewątpliwy, że: (i) włoskie organy usiłowały zastosować alternatywne rozwiązanie względem restrukturyzacji Banca delle Marche co zostało uniemożliwione z uwagi na sprzeciw Komisji Europejskiej; (ii) takie alternatywne rozwiązania ograniczyłyby znacznie szkodliwe skutki względem akcjonariuszy i posiadaczy obligacji.

Zarzut czwarty dotyczący określenia wysokości szkody.

Strona skarżąca twierdzi w tym zakresie, że szkoda powinna być oszacowana z uwzględnieniem wartości końcowej jaką zachowałyby obligacje podporządkowane i akcje Banca Marche będące w posiadaniu strony skarżącej, gdyby w miejsce restrukturyzacji FITD przeprowadził dokapitalizowanie odnośnego banku.

____________