WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ (trzecia izba)

z dnia 18 kwietnia 2012 r.

Sprawa F‑50/11

Dawn Cheryl Buxton

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

Służba publiczna – Urzędnicy – Przyznanie punktów za osiągnięcia – Sprawozdanie z oceny – Praca w niepełnym wymiarze czasu pracy – Równe traktowanie

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której D.Ch. Buxton żąda w istocie stwierdzenia nieważności decyzji Parlamentu z dnia 11 maja 2010 r. w sprawie przyznania jej jednego punktu za osiągnięcia w wyniku postępowania w sprawie oceny (2009).

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżąca pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Parlament.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć – Zasady – Wyrażenie osiągnięć w ujęciu liczbowym poprzez przyznanie punktów – Uznanie administracyjne – Kontrola sądowa – Granice

(regulamin pracowniczy, art. 45 ust. 1)

2.      Urzędnicy – Równość traktowania – Pojęcie – Granice

(regulamin pracowniczy, art. 1d ust. 5)

3.      Urzędnicy – Awans – Decyzja o przyznaniu punktów za osiągnięcia – Zażalenie – Decyzja o oddaleniu – Obowiązek uzasadnienia – Zakres

(regulamin pracowniczy, art. 45, art. 90 ust. 2)

4.      Urzędnicy – Ocena – Punkty za osiągnięcia – Obietnica – Naruszenie przepisów regulaminu pracowniczego – Uzasadnione oczekiwania – Brak

(regulamin pracowniczy, art. 43)

1.      Administracji przysługuje szeroki zakres uznania w celu przeprowadzenia oceny osiągnięć, jakie powinny być uwzględnione w ramach decyzji w sprawie awansu na mocy art. 45 regulaminu pracowniczego, i tak samo jest w konsekwencji w ramach decyzji w sprawie przyznania punktów za osiągnięcia branych pod uwagę w systemie awansowania, w którym taka ocena wyrażana jest w ujęciu liczbowym. Tym samym kontrola sądu Unii powinna się ograniczać do zbadania tego, czy w świetle sposobów i środków, przy zastosowaniu których administracja mogła dokonać oceny, utrzymała się ona w rozsądnych granicach i czy nie skorzystała ze swego uprawnienia w sposób oczywiście błędny.

Wykazanie, że administracja popełniła oczywisty błąd w ocenie stanu faktycznego mogący uzasadniać stwierdzenie nieważności decyzji, wymaga, by dowody, których dostarczenie należy do strony skarżącej, były wystarczające, by zaprzeczyć wiarygodności oceny dokonanej przez organ administracji. Innymi słowy, zarzut oczywistego błędu w ocenie należy odrzucić, jeżeli mimo informacji przedstawionych przez zainteresowanego urzędnika podważaną ocenę można wciąż uznać za prawdziwą lub wiarygodną.

(zob. pkt 37, 38)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑380/94 AIUFFASS i AKT przeciwko Komisji, 12 grudnia 1996 r., pkt 59; sprawa T‑261/04 Crespinet przeciwko Komisji, 3 maja 2007 r., pkt 58; sprawa T‑289/03 BUPA i in. przeciwko Komisji, 12 lutego 2008 r., pkt 221; sprawa T‑385/04 Valero Jordana przeciwko Komisji, 1 kwietnia 2009 r., pkt 131

2.      Jeśli urzędnik korzysta z prawa do urlopu lub ze szczególnego systemu pracy, przysługującego mu na mocy regulaminu pracowniczego, administracja nie może, nie podważając skuteczności tego prawa, uznać, że jego sytuacja jest odmienna od sytuacji urzędnika, który nie skorzystał z tego prawa, i potraktować go odmiennie z tego powodu, chyba że to odmienne traktowanie jest po pierwsze, obiektywnie uzasadnione, w szczególności w tym sensie, że ogranicza się do wyciągnięcia konsekwencji z braku świadczenia pracy przez zainteresowanego pracownika w rozpatrywanym okresie, a po drugie, ściśle proporcjonalne do podanego uzasadnienia. Tym samym fakt, że urzędnik korzystał z przysługującego mu w regulaminie pracowniczym prawa do pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy w ramach urlopu rodzicielskiego, może stanowić obiektywną okoliczność, której nie można pominąć przy ocenie jego osiągnięć, a zwłaszcza wydajności.

Naruszenie zasady równości mogłoby więc wynikać z porównania osiągnięć urzędników nieuwzględniającego ograniczonej wydajności, stawiającej jednego z nich w sytuacji obiektywnie odmiennej od pozostałych.

W tym względzie zgodnie z art. 1d ust. 5 regulaminu pracowniczego, jeżeli urzędnik uważający się za ofiarę dyskryminacji przedstawi okoliczności mogące wskazywać na to, że miała ona miejsce, obowiązek udowodnienia, że nie nastąpiło naruszenie zasady równego traktowania spoczywa na administracji.

(zob. pkt 50, 65, 66)

Odesłanie:

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑68/09 Barbin przeciwko Parlamentowi, 15 lutego 2011 r., pkt 100, odwołanie w toku przed Sądem Unii Europejskiej, sprawa T‑228/11 P

3.      W ramach decyzji w sprawie awansu na podstawie art. 45 regulaminu pracowniczego właściwy organ nie jest obowiązany uzasadnić swojej decyzji ani względem jej adresata, ani względem konkurujących z nim urzędników. Tak samo jest w konsekwencji w ramach decyzji w sprawie przyznania punktów za osiągnięcia. Natomiast organ powołujący ma obowiązek uzasadnienia swojej decyzji oddalającej zażalenie złożone przez urzędnika na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego, który uważa się za pokrzywdzonego z racji niekorzystnego przyznania punktów, i uważa się, że uzasadnienie tej decyzji oddalającej powinno pokrywać się z uzasadnieniem decyzji, na którą złożono zażalenie.

(zob. pkt 74)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa C‑343/87 Culin przeciwko Komisji, 7 lutego 1990 r., pkt 13

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑230/99 McAuley przeciwko Radzie, 14 czerwca 2001 r., pkt 50; sprawa T‑156/05 Lantzoni przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 27 września 2006 r., pkt 77

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑83/06 Schell przeciwko Komisji, 11 grudnia 2008 r., pkt 89

4.      Udzielenie urzędnikowi przez administrację dokładnych, bezwarunkowych i spójnych zapewnień na temat przyznania określonej liczy punktów za osiągnięcia na zakończenie danego postępowania w sprawie oceny, bez przeprowadzenia – zważywszy, że liczba punktów, które można przyznać, jest ograniczona – pełnego porównania osiągnięć urzędników z danej dyrekcji generalnej, dyrekcji lub służby, byłoby oczywiście sprzeczne z zasadami obiektywności i bezstronności, które powinny przyświecać ocenie kwalifikacji, wydajności i zachowania podczas służby urzędników zgodnie z art. 43 regulaminu pracowniczego. Nie można zaś powoływać się na zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań w celu uzasadnienia praktyki niezgodnej z przepisem regulaminu pracowniczego.

(zob. pkt 80)

Odesłanie:

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑81/10 Praskevicius przeciwko Parlamentowi, 14 lipca 2011 r., pkt 67