Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το High Court (Ιρλανδία) στις 26 Ιανουαρίου 2024 – NE, MY, HJ, XF, WB, UV, VK, JU, RJ και DZ κατά An Bord Pleanála, Minister for Housing, Local Government and Heritage, Ireland and The Attorney General
(Υπόθεση C-58/24, Drumakilla)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Αιτούν δικαστήριο
High Court
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Προσφεύγοντες: NE, MY, HJ, XF, WB, UV, VK, JU, RJ και DZ
Καθών: An Bord Pleanála, Minister for Housing, Local Government and Heritage, Ιρλανδία και The Attorney General
Παρεμβαίνουσα: Drumakilla Limited
Προδικαστικά ερωτήματα
Συνεπάγεται το άρθρο 11 της οδηγίας 2011/92 1 , ερμηνευόμενο υπό το πρίσμα της αρχής της ευρείας πρόσβασης στη δικαιοσύνη δυνάμει του άρθρου 9, παράγραφος 2, της Σύμβασης του Aarhus, ότι, σε περίπτωση κατά την οποία ένα έργο κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2011/92, για το οποίο απαιτείται αίτηση για χορήγηση άδειας (στο εξής: κύρια άδεια), δεν μπορεί να εκτελεστεί εάν ο κύριος του έργου δεν έχει λάβει προηγουμένως έτερη άδεια (στο εξής: δευτερεύουσα άδεια) και εφόσον η αρχή που είναι αρμόδια για τη χορήγηση της κύριας άδειας για το έργο αυτό διατηρεί τη δυνατότητα να εκτιμήσει τις επιπτώσεις του έργου στο περιβάλλον κατά τρόπο αυστηρότερο σε σχέση με τη δευτερεύουσα άδεια, η δευτερεύουσα αυτή άδεια (εφόσον χορηγήθηκε προ της κύριας άδειας) πρέπει να θεωρείται μέρος της διαδικασίας αδειοδότησης για σκοπούς που βαίνουν πέραν των ζητημάτων που πρέπει να ληφθούν υπόψη ή να εκτιμηθούν βάσει της οδηγίας 2011/92, είτε γενικώς είτε όταν η δευτερεύουσα άδεια αποτελεί απόφαση η οποία εκδίδεται δυνάμει του άρθρου 16, παράγραφος 1, της οδηγίας 92/43 και η οποία επιτρέπει στον κύριο του έργου να παρεκκλίνει από τα εφαρμοστέα μέτρα προστασίας ειδών προκειμένου να εκτελέσει το έργο;
Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο πρώτο προδικαστικό ερώτημα, συνεπάγεται το άρθρο 11 της οδηγίας 2011/92, ερμηνευόμενο υπό το πρίσμα της αρχής της ευρείας πρόσβασης στη δικαιοσύνη δυνάμει του άρθρου 9, παράγραφος 2, της Σύμβασης του Aarhus, ότι οι εσωτερικοί εθνικοί κανόνες που αφορούν την ημερομηνία κατά την οποία εκκινεί η προθεσμία προσβολής απόφασης εκδοθείσας δυνάμει του άρθρου 16, παράγραφος 1, της οδηγίας 92/43 1 (περί «δευτερεύουσας άδειας»), έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται στην εκκίνηση της προθεσμίας αυτής προ της ημερομηνίας λήψης της οικείας άδειας (της «κύριας άδειας»), είτε γενικώς είτε σε περίπτωση κατά την οποία: i) το έργο υπόκειται στην κατά περίπτωση εξέταση που προβλέπεται στο άρθρο 4, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2011/92, ή/και ii) η απόφαση του άρθρου 4, παράγραφος 5, για την κύρια άδεια ελήφθη κατόπιν της χορήγησης της δευτερεύουσας άδειας και ταυτόχρονα με την απόφαση περί χορήγησης της κύριας άδειας, ή/και iii) στη δίκη περί προσβολής του κύρους της δευτερεύουσας άδειας δεν προβάλλεται λόγος προσβολής της σχετικής κύριας άδειας σε συνάρτηση με την προβαλλόμενη ακυρότητα της δευτερεύουσας άδειας, ή/και iv) ο αιτών παραλείπει να υποβάλει αίτηση παράτασης της προθεσμίας για την προσβολή της δευτερεύουσας άδειας, μολονότι η αίτηση αυτή επιβάλλεται από το εθνικό δίκαιο για την εκπρόθεσμη προσβολή, ελλείψει κανόνα του δικαίου της Ένωσης περί του αντιθέτου;
Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο πρώτο προδικαστικό ερώτημα και αρνητικής απάντησης στο δεύτερο προδικαστικό ερώτημα εν γένει, συνεπάγεται η οδηγία 2011/92, ερμηνευόμενη υπό το πρίσμα του άρθρου 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων ή/και υπό το πρίσμα της αρχής της ευρείας πρόσβασης στη δικαιοσύνη δυνάμει του άρθρου 9, παράγραφος 2, της Σύμβασης του Aarhus, ότι η προβλεπόμενη από το εθνικό δίκαιο κράτους μέλους προθεσμία άσκησης ενδίκου βοηθήματος για την προβολή δικαιώματος βάσει της εν λόγω οδηγίας πρέπει να είναι ευλόγως προβλέψιμη, πλην όμως δεν απαιτείται να καθορίζεται ρητώς στη νομοθεσία σύμφωνα με το άρθρο 11, παράγραφος 2, της οδηγίας 2011/92 ή/και στις πρακτικές πληροφορίες που τίθενται στη διάθεση του κοινού σχετικά με την πρόσβαση στις διοικητικές και δικαστικές διαδικασίες αναθεώρησης δυνάμει του άρθρου 11, παράγραφος 5, της οδηγίας 2011/92 ή/και να καθορίζεται οριστικά και με βεβαιότητα από την εθνική νομολογία, έτσι ώστε η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα να μην επηρεάζεται από τον καθορισμό, στο εθνικό δίκαιο κράτους μέλους, προβλέψιμης προθεσμίας γενικής φύσης, η οποία εφαρμόζεται εν γένει στις δημοσίου δικαίου προσφυγές, συμπεριλαμβανομένης της εκκίνησης δίκης για την προσβολή απόφασης η οποία εκδίδεται δυνάμει του άρθρου 16, παράγραφος 1, της οδηγίας 92/43 και η οποία επιτρέπει στον κύριο του έργου να παρεκκλίνει από τα εφαρμοστέα μέτρα προστασίας ειδών προκειμένου να εκτελέσει το έργο, πλην όμως τούτο συνάγεται και δεν καθορίζεται ρητώς στο οικείο εθνικό δίκαιο;
Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο πρώτο προδικαστικό ερώτημα και είτε καταφατικής απάντησης στο δεύτερο προδικαστικό ερώτημα είτε αρνητικής απάντησης στο τρίτο προδικαστικό ερώτημα, συνεπάγεται το άρθρο 16, παράγραφος 1, της οδηγίας 92/43 ότι η αρμόδια αρχή δεν δύναται να θεωρήσει ότι δεν υπάρχει «άλλη αποτελεσματική λύση» πλην της απόφασης η οποία επιτρέπει στον κύριο του έργου να παρεκκλίνει από τα εφαρμοστέα μέτρα προστασίας ειδών προκειμένου να εκτελέσει το έργο κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2011/92, εκτός εάν η αρμόδια αρχή εξετάσει πράγματι εναλλακτικές λύσεις, όπως η διαφορετική τοποθεσία ή ο διαφορετικός σχεδιασμός ή η απόρριψη της παρέκκλισης;
Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο πρώτο προδικαστικό ερώτημα και είτε καταφατικής απάντησης στο δεύτερο προδικαστικό ερώτημα είτε αρνητικής απάντησης στο τρίτο προδικαστικό ερώτημα, συνεπάγεται το άρθρο 16, παράγραφος 1, της οδηγίας 92/43 ότι η αρμόδια αρχή δεν δύναται να θεωρήσει ότι η έκδοση απόφασης η οποία επιτρέπει στον κύριο του έργου να παρεκκλίνει από τα εφαρμοστέα μέτρα προστασίας ειδών προκειμένου να εκτελέσει το έργο κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, της οδηγίας 2011/92 αποσκοπεί στο «να προστατεύσει την άγρια πανίδα και χλωρίδα και να διατηρήσει τους φυσικούς οικοτόπους», εκτός εάν απορρέει συγκεκριμένη προστασία από την ίδια την παρέκκλιση και όχι από μέτρα άμβλυνσης του κινδύνου, που λαμβάνονται για τη μείωση ή την αντιστάθμιση της βλάβης που προκαλείται από τα στάδια της απόφασης περί παρέκκλισης;
____________
1 Οδηγία 2011/92/EΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον (ΕΕ 2012, L 26, σ. 1).
1 Οδηγία 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας (ΕΕ 1992, L 206, σ. 7).