Υπόθεση T‑198/12 R

Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Ασφαλιστικά μέτρα — Οριακές τιμές για το αντιμόνιο, το αρσενικό, το βάριο, τον μόλυβδο και τον υδράργυρο που περιέχονται στα παιχνίδια — Άρνηση της Επιτροπής να εγκρίνει εξ ολοκλήρου τις διατάξεις εθνικού δικαίου που κοινοποίησαν οι γερμανικές αρχές σχετικά με τη διατήρηση των οριακών τιμών για τις ουσίες αυτές — Αίτηση λήψεως προσωρινών μέτρων — Παραδεκτό — Επείγον — Fumus boni juris — Στάθμιση των συμφερόντων»

Περίληψη — Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου
της 15ης Μαΐου 2013

1.      Ασφαλιστικά μέτρα — Αναστολή εκτελέσεως — Προσωρινά μέτρα — Προϋποθέσεις χορηγήσεως — Εκ πρώτης όψεως βάσιμο (fumus boni juris) — Επείγον — Σοβαρή και ανεπανόρθωτη ζημία — Σωρευτικός χαρακτήρας — Στάθμιση όλων των εμπλεκομένων συμφερόντων — Εξουσία εκτιμήσεως του δικαστή των ασφαλιστικών μέτρων

(Άρθρa 256 § 1 ΣΛΕΕ, 278 ΣΛΕΕ και 279 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 104 § 2)

2.      Ασφαλιστικά μέτρα — Προσωρινά μέτρα — Σκοπός — Πλήρης αποτελεσματικότητα της μελλοντικής επί της ουσίας αποφάσεως χωρίς να προκριθεί το νόημά της και χωρίς αυτή να στερηθεί πρακτικής αποτελεσματικότητας — Αίτηση με την οποία ζητείται η λήψη μέτρων που εκφεύγουν του πλαισίου της διαφοράς της κύριας δίκης και προϋποθέτουν prima facie εκτίμηση στοιχείων ξένων προς αυτή — Δεν επιτρέπεται — Εξουσία εκτιμήσεως του δικαστή των ασφαλιστικών μέτρων — Αποτελέσματα της αποφάσεως περί ασφαλιστικών μέτρων δυνάμενα να υπερβούν αυτά που απορρέουν από την ακυρωτική απόφαση

(Άρθρο 279 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 104)

3.      Ασφαλιστικά μέτρα — Προσωρινά μέτρα — Αίτηση προσωρινών μέτρων στο πλαίσιο προσφυγής ακυρώσεως κατά αρνητικής αποφάσεως — Παραδεκτό

(Άρθρο 279 ΣΛΕΕ· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 104)

4.      Ασφαλιστικά μέτρα — Αναστολή εκτελέσεως — Προϋποθέσεις χορηγήσεως — Εκ πρώτης όψεως βάσιμο (fumus boni juris)

(Άρθρο 278 ΣΛΕΕ)

5.      Προσέγγιση των νομοθεσιών — Άρθρο 114 ΣΛΕΕ — Διαδικασία εγκρίσεως παρεκκλινουσών εθνικών διατάξεων — Αίτηση διατηρήσεως των προϋφισταμένων εθνικών διατάξεων — Δυνατότητα του αιτούντος κράτους να στηρίξει την αίτησή του σε εκτίμηση του κινδύνου για τη δημόσια υγεία διαφορετική από την εκτίμηση του νομοθέτη της Ένωσης — Υποχρέωση αποδείξεως υψηλότερου επιπέδου προστασίας της δημόσιας υγείας από αυτό που προκύπτει από το μέτρο εναρμονίσεως της Ένωσης — Υποχρέωση τηρήσεως της αρχής της αναλογικότητας

(Άρθρο 114 §§ 4 και 6 ΣΛΕΕ)

6.      Ασφαλιστικά μέτρα — Προσωρινά μέτρα — Επείγον — Σοβαρή και ανεπανόρθωτη ζημία — Βάρος αποδείξεως

(Άρθρο 279 ΣΛΕΕ)

7.      Ασφαλιστικά μέτρα — Προσωρινά μέτρα — Προϋποθέσεις χορηγήσεως — Επείγον — Προστασία της υγείας — Αρχή της προφυλάξεως — Συνεκτίμηση από τον δικαστή των ασφαλιστικών μέτρων

(Άρθρο 279 ΣΛΕΕ)

1.      Βλ. το κείμενο της διατάξεως.

(βλ. σκέψεις 20-22, 80)

2.      Βλ. το κείμενο της διατάξεως.

(βλ. σκέψεις 28, 33, 35, 36)

3.      Βλ. το κείμενο της διατάξεως.

(βλ. σκέψεις 28-30, 32, 39)

4.      Στη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων, η προϋπόθεση σχετικά με το fumus boni juris πληρούται όταν τουλάχιστον ένας από τους λόγους ακυρώσεως που προέβαλε ο προσφεύγων προς στήριξη της κύριας προσφυγής φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, λυσιτελής και, εν πάση περιπτώσει, δεν φαίνεται να είναι αβάσιμος. Αρκεί προς τούτο να εγείρει ο λόγος αυτός ακυρώσεως πολύπλοκα και λεπτά ζητήματα τα οποία, εκ πρώτης όψεως, δεν μπορούν να αποκλειστούν ως αλυσιτελή, αλλά χρήζουν εμπεριστατωμένης εξετάσεως, την οποία μπορεί να διενεργήσει μόνον το δικαστήριο που είναι αρμόδιο να αποφανθεί επί της ουσίας, ή να προκύπτει από τα επιχειρήματα που προέβαλαν οι διάδικοι ότι υπάρχει, στο πλαίσιο της διαδικασίας της κύριας δίκης, σημαντική νομική διαφωνία της οποίας η λύση δεν επιβάλλεται εκ προοιμίου.

(βλ. σκέψη 40)

5.      Στο πλαίσιο θεσπίσεως μέτρου εναρμονίσεως των νομοθεσιών, ένα κράτος μέλος μπορεί, για να δικαιολογήσει τη διατήρηση των εθνικών του διατάξεων, να επικαλεστεί το γεγονός ότι αξιολογεί τον κίνδυνο για τη δημόσια υγεία διαφορετικά απ’ ό,τι ο νομοθέτης με το επίμαχο μέτρο εναρμονίσεως. Το αιτούν κράτος μέλος πρέπει να αποδείξει αποκλειστικά, στην περίπτωση αυτή, ότι οι εθνικοί του κανόνες διασφαλίζουν υψηλότερο επίπεδο προστασίας της δημόσιας υγείας απ’ ό,τι το μέτρο εναρμονίσεως του δικαίου της Ένωσης και ότι οι κανόνες αυτοί δεν υπερβαίνουν αυτό που είναι αναγκαίο για την επίτευξη του στόχου αυτού.

(βλ. σκέψεις 53, 64)

6.      Βλ. το κείμενο της διατάξεως.

(βλ. σκέψη 68)

7.      Ο δικαστής των ασφαλιστικών μέτρων πρέπει να λάβει υπόψη παρατηρήσεις που στηρίζονται στην αρχή της προφύλαξης και αφορούν την ύπαρξη και τη σοβαρότητα δυνητικών κινδύνων για την υγεία, οσάκις καλείται να κρίνει το ζήτημα αν νομική πράξη μπορεί, με επαρκή βαθμό πιθανότητας, να προκαλέσει σοβαρές και ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία. Ειδικότερα, δεν μπορεί να αποκλείσει τέτοιου είδους βλάβες ως αμιγώς υποθετικές για τον λόγο και μόνον ότι εξακολουθεί να υπάρχει επιστημονική αβεβαιότητα για τους ενδεχόμενους κινδύνους για την υγεία.

(βλ. σκέψη 73)