ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (δεύτερο τμήμα)
της 11ης Δεκεμβρίου 2008
Υπόθεση F-113/06
Didier Bouis κ.λπ.
κατά
Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Προαγωγή γνωστή ως “deuxième filière” (δεύτερος τρόπος προαγωγής) – Περίοδος προαγωγών 2005 – Χορήγηση μορίων προτεραιότητας – Μεταβατικές διατάξεις – ΓΕΔ του άρθρου 45 του ΚΥΚ – Ίση μεταχείριση – Παραδεκτό»
Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία ο D. Bouis και τρεις άλλοι υπάλληλοι της Επιτροπής ζητούν, κατ’ ουσίαν, την ακύρωση των αποφάσεων περί μη χορηγήσεως σ’ αυτούς, για τα έτη 2003 και 2004, μορίων προτεραιότητας που τίθενται στη διάθεση κάθε γενικής διευθύνσεως ούτε μορίων προτεραιότητας προς αναγνώριση των καθηκόντων που ασκήθηκαν προς το συμφέρον του θεσμικού οργάνου, καθώς και την ακύρωση των αποφάσεων περί μη εγγραφής των ονομάτων τους στον κατάλογο των προακτέων υπαλλήλων και στον κατάλογο των υπαλλήλων που προήχθησαν στον βαθμό A*13 στο πλαίσιο της περιόδου προαγωγών 2005.
Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.
Περίληψη
1. Υπάλληλοι – Προσφυγή – Βλαπτική πράξη – Άρνηση εγγραφής στον κατάλογο των υπαλλήλων που διαθέτουν τα περισσότερα προσόντα – Προπαρασκευαστική πράξη – Απαράδεκτο
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 45, 90 και 91)
2. Υπάλληλοι – Προσφυγή – Έννομο συμφέρον
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)
3. Υπάλληλοι – Προσφυγή – Βλαπτική πράξη – Σύστημα προαγωγών το οποίο θεσπίσθηκε από την Επιτροπή – Απόφαση περί χορηγήσεως ορισμένων κατηγοριών μορίων προαγωγής – Προπαρασκευαστική πράξη – Απόφαση με την οποία καθορίστηκε ο συνολικός αριθμός μορίων που χορηγούνται στους υπαλλήλους – Απόφαση δεκτική προσφυγής
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 45, 90 και 91)
4. Υπάλληλοι – Προαγωγή – Μετάβαση από ένα σύστημα σε άλλο σύστημα
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45 § 1, εδ. 1)
1. Ο κατάλογος των προακτέων υπαλλήλων καθώς και η απόφαση περί μη εγγραφής του ονόματος ενός υπαλλήλου στον εν λόγω κατάλογο συνιστούν πράξεις προπαρασκευαστικές, προκαταρκτικές και αναγκαίες για την έκδοση της τελικής αποφάσεως περί προαγωγών. Εξ αυτών προκύπτει ότι η απόφαση περί μη εγγραφής του ονόματος ενός υπαλλήλου στον κατάλογο των προακτέων υπαλλήλων δεν μπορεί να αποτελέσει το αντικείμενο αυτοτελούς προσφυγής ακυρώσεως, αλλά ότι η νομιμότητα της εν λόγω αποφάσεως μπορεί να αμφισβητηθεί στο πλαίσιο προσφυγής στρεφόμενης κατά της οριστικής αποφάσεως περί προαγωγών της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής.
(βλ. σκέψεις 32 και 33)
Παραπομπή:
ΠΕΚ: 9 Απριλίου 2003, T‑134/02, Tejada Fernández κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2003, σ. I‑A‑125 και II‑609, σκέψη 18· 19 Οκτωβρίου 2006, T‑311/04, Buendía Sierra κατά Επιτροπής, Συλλογή 2006, σ. II‑4137, σκέψεις 96 έως 98
2. Ένας υπάλληλος δεν νομιμοποιείται να ασκήσει προσφυγή υπέρ του νόμου ή των θεσμικών οργάνων και δεν μπορεί να επικαλεσθεί, προς στήριξη προσφυγής ακυρώσεως, παρά μόνο λόγους ατομικούς. Ως εκ τούτου, είναι προδήλως απαράδεκτη η ασκηθείσα από υπάλληλο προσφυγή με την οποία επιδιώκεται η ακύρωση του καταλόγου των υπαλλήλων που προήχθησαν στον ανώτερο βαθμό στο πλαίσιο μιας περιόδου προαγωγών, καθόσον ο κατάλογος αυτός δεν περιέχει το όνομα του εν λόγω υπαλλήλου, σε περίπτωση που ο υπάλληλος αυτός δεν κατέδειξε σε τι συνίσταται το ατομικό συμφέρον του για την άσκηση της προσφυγής. Τούτο ισχύει όταν ο υπάλληλος περιορίζεται να επικαλεσθεί τον αριθμό των μορίων προτεραιότητας που του χορηγήθηκαν κατά την εν λόγω περίοδο προαγωγών, χωρίς εντούτοις να προσκομίζει, με τα δικόγραφά του, κανένα συγκεκριμένο στοιχείο που να παρέχει τη δυνατότητα να καταδειχθεί ότι αυτός είχε προσδοκία για προαγωγή στο πλαίσιο της εν λόγω περιόδου προαγωγών και ότι με την ακύρωση, την οποία επιδιώκει, θα διανοιγόταν σ’ αυτόν η προοπτική να προαχθεί, λαμβανομένων υπόψη της προσωπικής του καταστάσεως και, ιδίως, του αριθμού των μορίων προαγωγής που αυτός έλαβε συνολικώς και σε κάθε κατηγορία μορίων, καθώς και του ορίου προαγωγής για τον οικείο βαθμό, το οποίο εφαρμόζεται στο πλαίσιο της εν λόγω περιόδου προαγωγών.
(βλ. σκέψεις 34 έως 39)
Παραπομπή:
ΔΕΚ: 30 Ιουνίου 1983, 85/82, Schloh κατά Συμβουλίου, Συλλογή 1983, σ. 2105, σκέψη 14
ΠΕΚ: 10 Δεκεμβρίου 1997, T‑134/96, Smets κατά Επιτροπής, Συλλογή 1997, σ. II‑2333, σκέψη 47· 22 Νοεμβρίου 2006, T‑434/04, Milbert κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1997, σ. I‑A‑2‑273 και II‑A‑2‑1423, σκέψεις 31 έως 33
ΔΔΔ: 14 Ιουνίου 2006, F‑34/05, Lebedef κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I‑A‑1‑33 και II‑A‑1‑105, σκέψη 21
3. Στο πλαίσιο του συστήματος προαγωγών το οποίο θεσπίσθηκε από την Επιτροπή, οι ατομικές αποφάσεις περί χορηγήσεως ορισμένων κατηγοριών μορίων προαγωγής, οι οποίες εκδόθηκαν προτού η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή καθορίσει οριστικά τον συνολικό αριθμό μορίων που λαμβάνει κάθε υπάλληλος, συνιστούν πράξεις προπαρασκευαστικές, προκαταρκτικές και αναγκαίες για την έκδοση της τελικής αποφάσεως περί καθορισμού του συνολικού αριθμού μορίων. Το ίδιο ισχύει, ιδίως, όσον αφορά τη χορήγηση, από τους γενικούς διευθυντές, κατ’ εφαρμογή μιας εσωτερικής κανονιστικής ρυθμίσεως της Επιτροπής, των μορίων προτεραιότητας που τίθενται στη διάθεση κάθε γενικής διευθύνσεως ή, ακόμη, όσον αφορά τη χορήγηση, από την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή, κατόπιν προτάσεως των επιτροπών προαγωγών, μορίων προτεραιότητας ως αναγνώριση των εργασιών που επιτελέσθηκαν προς το συμφέρον του θεσμικού οργάνου, κατ’ εφαρμογή της εν λόγω κανονιστικής ρυθμίσεως. Οι αποφάσεις αυτές δεν καθορίζουν οριστικά τη θέση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής ως προς τους ενδιαφερόμενους υπαλλήλους.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η οριστική απόφαση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής, με την οποία καθορίζεται ο συνολικός αριθμός των μορίων που λαμβάνει κάθε υπάλληλος και την οποία μπορεί να συμβουλευθεί ο ενδιαφερόμενος εντός του ατομικού φακέλου προαγωγών, αποτελείται από μια δέσμη ατομικών και οριστικών αποφάσεων περί χορηγήσεως ειδικών κατηγοριών μορίων προαγωγής, οι οποίες εμφαίνονται, αυτές καθαυτές, στον ίδιο τον ατομικό φάκελο προαγωγών. Καίτοι οι τελευταίες αυτές αποφάσεις πρέπει, επίσης, να θεωρηθούν ως αποφάσεις προπαρασκευαστικές και προκαταρκτικές όσον αφορά την έκδοση της αποφάσεως περί καθορισμού του συνολικού αριθμού μορίων και, ως εκ τούτου, δεν μπορούν να αποτελέσουν σημείο ενάρξεως της προθεσμίας υποβολής διοικητικής ενστάσεως, γεγονός παραμένει ότι αυτές αποτελούν αποφάσεις περί οριστικού καθορισμού της καταστάσεως του ενδιαφερόμενου υπαλλήλου όσον αφορά την επίμαχη κατηγορία μορίων.
Υπό τις συνθήκες αυτές, πρέπει να γίνει δεκτό ότι ο υπάλληλος, ζητώντας, κατά το τελικό στάδιο της διαδικασίας προαγωγών, την ακύρωση των ατομικών αποφάσεων περί μη χορηγήσεως σ’ αυτόν ούτε μορίων προτεραιότητας που τίθενται στη διάθεση κάθε γενικής διευθύνσεως ούτε μορίων προτεραιότητας ως αναγνώριση των εργασιών που επιτελέσθηκαν προς το συμφέρον του θεσμικού οργάνου, για τα δύο έτη που προηγήθηκαν της επίμαχης περιόδου προαγωγών, επροτίθετο κατ’ ανάγκη να θέσει υπό αμφισβήτηση τον συνολικό αριθμό των μορίων που έλαβε και η προσφυγή του δεν μπορεί να απορριφθεί ως απαράδεκτη λόγω του γεγονότος και μόνον ότι αυτή δεν εστρέφετο τυπικώς κατά της αποφάσεως περί καθορισμού του συνολικού αριθμού των μορίων.
(βλ. σκέψεις 64 έως 68)
Παραπομπή:
ΠΕΚ: Buendía Sierra κατά Επιτροπής, προπαρατεθείσα, σκέψεις 96 και 97
4. Τα προβλήματα που απορρέουν από την αλλαγή του ρυθμιστικού πλαισίου, προκειμένου περί της σταδιοδρομίας των υπαλλήλων, ενδέχεται να υποχρεώσουν τη διοίκηση να παρεκκλίνει, προσωρινώς και εντός ορισμένων ορίων, από την αυστηρή εφαρμογή των κανόνων και των αρχών που εφαρμόζονται συνήθως στις επίμαχες καταστάσεις. Εντούτοις, τέτοιες παρεκκλίσεις πρέπει να δικαιολογούνται από τα προβλήματα που αναγκαστικά συνεπάγεται η μεταβατική περίοδος και δεν πρέπει να υπερβαίνουν, ως προς τη διάρκεια ή το περιεχόμενό τους, τα απαραίτητα για τη διασφάλιση μιας ομαλής μεταβάσεως από το ένα καθεστώς στο άλλο.
Στο πλαίσιο της πρώτης περιόδου προαγωγών που υπάγεται σε ένα νέο σύστημα προαγωγών το οποίο στηρίζεται στον ποσοτικό προσδιορισμό των προσόντων και το οποίο θεσπίσθηκε με εσωτερική κανονιστική ρύθμιση της Επιτροπής, η οποία προβλέπει προσωρινά μέτρα προοριζόμενα για τη διασφάλιση της ομαλής μεταβάσεως από το παλαιό σύστημα, όταν έχει προβλεφθεί η χορήγηση στους υπαλλήλους με βαθμό Α 12 διαφόρων ειδών μορίων προτεραιότητας, για το έτος που προηγήθηκε της ως άνω περιόδου προαγωγών, αλλά η Επιτροπή αποφασίζει να περιορίσει τη χορήγηση μορίων προτεραιότητας λόγω της υπάρξεως της μεταβατικής περιόδου, ένας τέτοιος περιορισμός δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υπερβαίνει την εξουσία που διαθέτει η διοίκηση προκειμένου να διαρρυθμίζει, στο πλαίσιο της μεταβατικής περιόδου, τη μεταβολή των κανόνων που αφορούν την προαγωγή των υπαλλήλων. Συγκεκριμένα, η Επιτροπή περιορίζεται να καθορίσει ένα όριο ως προς τη συνεκτίμηση των προσόντων που είχαν αναγνωρισθεί προγενεστέρως.
Ναι μεν είναι αληθές ότι είναι δυνατόν, θεωρητικώς, να προβλεφθεί ένα διαφορετικό σύστημα, πλην όμως η διοίκηση δεν υπέχει υποχρέωση συναφώς. Συγκεκριμένα, η τροποποίηση των μεθόδων που εφαρμόζονται προκειμένου περί των προαγωγών των υπαλλήλων σκοπεί, εξ ορισμού, στην αντιμετώπιση ορισμένων δυσχερειών που απορρέουν από την εφαρμογή των παλαιότερων κανόνων. Αποτελεί, επομένως, εγγενές στοιχείο μιας τέτοιας διαδικασίας μεταρρυθμίσεως, για την εκτίμηση της αναγκαιότητας της οποίας η διοίκηση διαθέτει ευρεία διακριτική ευχέρεια, το να τίθεται επί νέων βάσεων, σε ορισμένο χρονικό σημείο, η αξιολόγηση των προσόντων των υπαλλήλων.
(βλ. σκέψεις 79 έως 81 και 85)
Παραπομπή:
ΔΕΚ: 1 Ιουλίου 1976, 62/75, de Wind κατά Επιτροπής, Συλλογή τόμος 1976, σ. 423, σκέψη 17
ΠΕΚ: 13 Ιουλίου 1995, T‑557/93, Rasmussen κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1995, σ. I‑A‑195 και II‑603, σκέψη 20· 11 Φεβρουαρίου 2003, T‑30/02, Leonhardt κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2003, σ. I‑A‑41 και II‑265, σκέψεις 51, 55 και 56· 3 Μαΐου 2006, T‑393/04, Klaas κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I‑A‑2‑103 και II‑A‑2‑465, σκέψη 56· Buendía Sierra κατά Επιτροπής, προπαρατεθείσα, σκέψεις 213 και 220