Αναίρεση που άσκησε στις 17 Αυγούστου 2012 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε στις 13 Ιουνίου 2012 το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στην υπόθεση F-63/11, Macchia κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-368/12 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Currall και D. Martin)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Luigi Macchia (Βρυξέλλες, Βέλγιο)

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 13ης Ιουνίου 2012, στην υπόθεση F-63/11, Macchia κατά Επιτροπής,

να απορρίψει την προσφυγή του Luigi Macchia στην υπόθεση F-63/11,

να ορίσει ότι κάθε διάδικος θα φέρει τα δικαστικά έξοδα της παρούσας δίκης,

να καταδικάσει τον Luigi Macchia στα δικαστικά έξοδα της δίκης ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (στο εξής: ΔΔΔ).

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεως η αναιρεσείουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.    Ο πρώτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από παράβαση της απαγορεύσεως εκδόσεως αποφάσεως επί μη υποβληθέντος αιτήματος (ultra petita), διότι το ΔΔΔ, αφενός, διεύρυνε το αντικείμενο της διαφοράς ακυρώνοντας την απόφαση της Επιτροπής όχι μόνο λόγω της αρνήσεώς της να παρατείνει την ισχύ της συμβάσεως του Luigi Macchia, αλλά και λόγω της αρνήσεώς της να καταρτίσει νέα σύμβαση μαζί του, ενώ με το δικόγραφο της προσφυγής ζητούνταν πρωτοδίκως μόνον η ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής περί μη ανανεώσεως της συμβάσεως του ενδιαφερομένου και, αφετέρου, παραμόρφωσε το αντικείμενο της διαφοράς, κρίνοντας ότι δεν χρειαζόταν να εξετάσει την αιτίαση που προέβαλε ο προσφεύγων Luigi Macchia πρωτοδίκως κατά του λόγου αρνήσεως ο οποίος στηριζόταν στον κανόνα της οκταετίας, παρά το γεγονός ότι η αιτίαση αυτή συνιστούσε τον πυρήνα της προσφυγής σε πρώτο βαθμό.

2.    Ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως αντλείται από παραβίαση της αρχής της κατ' αντιμωλία διαδικασίας, στο μέτρο που το ΔΔΔ διεύρυνε και παραμόρφωσε το αντικείμενο της διαφοράς χωρίς να παράσχει στην Επιτροπή τη δυνατότητα να εκφράσει τις απόψεις της επί του θέματος αυτού.

3.    Ο τρίτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από παράβαση της απαγορεύσεως εκδόσεως αποφάσεως ultra vires διότι, αφενός, το ΔΔΔ ακύρωσε την απόφαση της Επιτροπής για τον λόγο ότι η Επιτροπή δεν είχε ελέγξει αν υπήρχε άλλη θέση εργασίας στην οποία θα μπορούσε να τοποθετηθεί λυσιτελώς ο ενδιαφερόμενος και, αφετέρου, έκρινε ότι είναι αρμόδιο να εξετάσει αν οι λόγοι που προβάλλει η διοίκηση για την άρνηση ανανεώσεως μιας συμβάσεως μπορούν να θέσουν υπό αμφισβήτηση τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις που προβλέπει ο νομοθέτης στον Κανονισμό Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων επιδιώκοντας να διασφαλίσει υπέρ των συμβασιούχων τη δυνατότητα να τυγχάνουν, με την πάροδο του χρόνου, συνεχούς απασχολήσεως, καίτοι η εν λόγω αρμοδιότητα δεν μπορεί να στηριχθεί σε καμία διάταξη του καθεστώτος που εφαρμόζεται στο λοιπό προσωπικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

4.    Ο τέταρτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από την εκ μέρους του ΔΔΔ παραμόρφωση της έννοιας του συμφέροντος της υπηρεσίας και εσφαλμένη εφαρμογή της νομολογίας του Δικαστηρίου διότι, αφενός, έκρινε ότι το συμφέρον της υπηρεσίας πρέπει να συμβιβάζεται με το καθήκον αρωγής και επιβάλλει να εξετάζεται η δυνατότητα αναθέσεως νέων καθηκόντων στον ενδιαφερόμενο και, αφετέρου, συνήγαγε εσφαλμένως από τη νομολογία του Δικαστηρίου το συμπέρασμα ότι η Επιτροπή δεν μπορεί βασίμως να υποστηρίζει ότι η υπηρεσία δεν έχει συμφέρον να προβεί σε ανανέωση της συμβάσεως του ενδιαφερομένου, διότι πρέπει να γίνει δεκτό ότι το άρθρο 8 του καθεστώτος που εφαρμόζεται στο λοιπό προσωπικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιδιώκει να διασφαλίσει ορισμένη συνέχεια στην απασχόληση των υπαλλήλων με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου.

____________