Language of document : ECLI:EU:F:2009:151

WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(pierwsza izba)

z dnia 10 listopada 2009 r.

Sprawa F‑93/08

N

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

Służba publiczna – Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Skarga o stwierdzenie nieważności – Dopuszczalność – Uzasadnienie – Oczywisty błąd w ocenie – Wyznaczenie celów

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której N żąda, między innymi, stwierdzenia nieważności decyzji sekretarza generalnego Parlamentu z dnia 4 marca 2008 r. w sprawie ostatecznego przyjęcia jego sprawozdania z oceny za okres od dnia 1 stycznia do dnia 30 kwietnia 2007 r. oraz decyzji przewodniczącego Parlamentu z dnia 25 września 2008 r. oddalającej zażalenie na omawiane sprawozdanie z oceny.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżący zostaje obciążony całością kosztów.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Interes prawny – Skarga o stwierdzenie nieważności sprawozdania z oceny – Urzędnik przeniesiony z urzędu do innej instytucji – Nieuwzględnienie omawianego sprawozdania przez tę drugą instytucję

(regulamin pracowniczy, art. 43)

2.      Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Obowiązek zapoznania zainteresowanego urzędnika z dokumentem określającym cele wyznaczone jego jednostce organizacyjnej

(regulamin pracowniczy, art. 43)

1.      Sprawozdanie z oceny urzędnika, niezależnie od jego przyszłego użytku, stanowi formalny dowód na piśmie na jakość pracy wykonanej przez zainteresowanego. Taka ocena nie polega wyłącznie na opisaniu zadań wykonanych podczas danego okresu, lecz obejmuje także ocenę przymiotów, jakimi podlegająca ocenie osoba wykazała się przy wykonywaniu swej działalności zawodowej. Tym samym każdy urzędnik ma prawo do tego, by jego praca została poddana sporządzonej rzetelnie i sprawiedliwie ocenie. W rezultacie, zgodnie z prawem do skutecznej ochrony sądowej, urzędnikowi powinno w każdym wypadku przysługiwać prawo do podważenia sprawozdania z oceny go dotyczącej z uwagi na treść sprawozdania lub dlatego, że nie zostało ono sporządzone według norm ustalonych w regulaminie pracowniczym.

Tym samym przeniesienie urzędnika z urzędu z jednej instytucji do innej, nieuwzględnienie przez tę drugą instytucję sprawozdań z oceny sporządzonych przez pierwszą oraz awans urzędnika w drugiej instytucji nie mogą powodować po stronie urzędnika utraty interesu prawnego w odniesieniu do ostatecznego sprawozdania z oceny sporządzonego przez pierwszą z instytucji.

(zob. pkt 46, 47)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa C‑198/07 P Gordon przeciwko Komisji, 22 grudnia 2008 r., Zb.Orz. s. I‑10701, pkt 44, 45

2.      Z art. 10−12 ogólnych przepisów wykonawczych do art. 43 regulaminu pracowniczego, uchwalonych przez Parlament, wynika, że ta instytucja winna podczas spotkania w sprawie oceny przekazywać każdemu ze swych urzędników lub pracowników dokument z wyszczególnieniem celów wyznaczonych na następny rok jego dyrekcji, wydziałowi lub innej jednostce. Dokument ten stanowi istotny element przy ocenie pracy urzędnika lub pracownika w kolejnym roku i przy sporządzaniu jego sprawozdania z oceny. Ponadto, jeśli urzędnik lub pracownik o to poprosi podczas spotkania w sprawie oceny, administracja powinna sporządzić dokument w jeszcze większym stopniu uściślający cele, które zostały ustalone dla niego osobiście.

Należy uznać, że urzędnik zapoznał się z celami wyznaczonymi na następny rok, jeśli na ogólnym zebraniu kierownik wydziału określił ogólne cele dyrekcji, szczególne cele wydziału lub jednostki, a także indywidualne cele poszczególnych urzędników, i gdy została ponadto przekazana i omówiona tabela określająca zadania i cele każdego urzędnika lub pracownika na następny rok. Jeśli w takim przypadku tabela ta, zważywszy na jej treść i standardowy charakter używanych sformułowań, wymienia raczej zadania do wykonania, niż ustala cele, to jednak zapewnia danym urzędnikom czy pracownikom pewną liczbę wskazówek i celów do osiągnięcia, a w związku z tym może zostać uznana za prezentację celów w rozumieniu ogólnych przepisów wykonawczych.

(zob. pkt 64, 66)