Sprawa T‑607/15
Yieh United Steel Corp.
przeciwko
Komisji Europejskiej
Wyrok Sądu (druga izba) z dnia 3 grudnia 2019 r.
Dumping – Przywóz płaskich wyrobów ze stali nierdzewnej walcowanych na zimno pochodzących z Chin i Tajwanu – Ostateczne cło antydumpingowe – Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2015/1429 – Artykuł 2 ust. 3 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 [obecnie art. 2 ust. 3 i 5 rozporządzenia (UE) 2016/1036] – Artykuł 2 ust. 1 i 3 rozporządzenia nr 1225/2009 [obecnie art. 2 ust. 1 i 3 rozporządzenia 2016/1036] – Obliczanie wartości normalnej – Obliczanie kosztów produkcji – Sprzedaż produktu podobnego do celów konsumpcyjnych na rynku wewnętrznym kraju wywozu
1. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Margines dumpingu – Określenie wartości normalnej – Cena stosowana w zwykłym obrocie handlowym – Pojęcie zwykłego obrotu handlowego
(rozporządzenie Rady nr 1225/2009, art. 2)
(zob. pkt 52–55, 58, 59, 79, 125)
2. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Margines dumpingu – Określenie wartości normalnej – Posłużenie się wartością konstruowaną – Obliczanie kosztów produkcji w oparciu o zapisy księgowe – Odstępstwa – Koszty związane z produkcją i ze sprzedażą produktu objętego dochodzeniem, które nie zostały właściwie przedstawione w tych zapisach – Ciężar dowodu spoczywający na instytucjach – Kontrola sądowa – Zakres
(rozporządzenie Rady nr 1225/2009, art. 2 ust. 5)
(zob. pkt 63–68)
3. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Przebieg dochodzenia – Obowiązek zweryfikowania przez Komisję prawdziwości informacji dostarczonych przez zainteresowane strony – Wartości graniczne – Dobrowolna współpraca ze strony zainteresowanych stron
(rozporządzenie Rady nr 1225/2009, art. 6 ust. 8, art. 18)
(zob. pkt 71–73, 77, 106–110)
4. Prawo Unii Europejskiej – Wykładnia – Teksty wielojęzyczne – Jednolita wykładnia – Rozbieżności pomiędzy różnymi wersjami językowymi – Uwzględnienie ogólnej systematyki i celu danego uregulowania
(rozporządzenie Rady nr 1225/2009, art. 2 ust. 2)
(zob. pkt 127–130)
5. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Margines dumpingu – Określenie wartości normalnej – Cena stosowana w zwykłym obrocie handlowym – Produkt podobny przeznaczony do celów konsumpcyjnych na rynku wewnętrznym kraju wywozu – Definicja
(rozporządzenie Rady nr 1225/2009, art. 2 ust. 2)
(zob. pkt 131–133, 135)
Streszczenie
Wyrokiem z dnia 3 grudnia 2019 r., Yieh United Steel/Komisja (T‑607/15), Sąd oddalił przedstawione przez Yieh United Steel Corp. żądanie stwierdzenia nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji nr 2015/1429 nakładającego cła antydumpingowe na przywóz płaskich wyrobów ze stali nierdzewnej walcowanych na zimno pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Tajwanu(1).
U podstaw tej sprawy leży postępowanie antydumpingowe prowadzone przez Komisję w latach 2014 i 2015, które doprowadziło do ustanowienia przez zaskarżone rozporządzenie cła antydumpingowego w wysokości 6,8% na przywóz płaskich wyrobów ze stali nierdzewnej walcowanych na zimno. Skarżąca jest spółką z siedzibą na Tajwanie, prowadzącą działalność w zakresie produkcji i dystrybucji produktów objętym tym cłem antydumpingowym.
Skarżąca zwróciła się do Sądu w celu uzyskania stwierdzenia nieważności rozporządzenia wykonawczego nr 2015/1429 w zakresie, w jakim ono jej dotyczy, powołując się w szczególności na naruszenie art. 2 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego(2). Na podstawie ust. 2 tego przepisu „wartość normalna” produktów objętych cłem antydumpingowym jest zazwyczaj ustalana na podstawie sprzedaży produktu podobnego z przeznaczeniem na konsumpcję na rynku wewnętrznym kraju wywozu. Zgodnie z ust. 1 wspomnianego artykułu wartość normalna produktu objętego cłem antydumpingowym jest zwykle oparta na cenach uiszczonych lub należnych w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców.
W tym względzie skarżąca zakwestionowała w szczególności odmowę odliczenia przez Komisję wartości odzyskanego złomu od kosztów produkcji produktu objętego cłem antydumpingowym przy ustalaniu jego wartości normalnej. Ponadto Komisja niesłusznie odmówiła uwzględnienia części jej sprzedaży na rzecz niezależnego klienta w kraju wywozu, będącego również dystrybutorem produktu objętego postępowaniem, która to sprzedaż zdaniem skarżącej stanowiła sprzedaż krajową, ponieważ skarżąca nie przeznaczyła jej na wywóz, ani też nie znała ich ostatecznego miejsca przeznaczenia. Z kolei Komisja odmówiła uwzględnienia tej sprzedaży przy ustalaniu wartości normalnej produktu objętego postępowaniem, przyjmując, że zgodnie z dochodzeniem istniały obiektywne dowody na to, że sprzedaż ta była w rzeczywistości sprzedażą eksportową, której część dodatkowo podlegała systemowi bonifikat wywozowych.
Sąd uznał w pierwszej kolejności, że Komisja mogła odrzucić wniosek o odliczenia wartości odzyskanego złomu od kosztu produkcji produktu objętego cłem antydumpingowym w braku możności dokładnego sprawdzenia tego, czy koszty związane z produkcją i sprzedażą produktu objętego postępowaniem zostały właściwie odzwierciedlone w zapisach księgowych skarżącej.
Odnosząc się do żądania uwzględnienia sprzedaży płaskich wyrobów ze stali nierdzewnej walcowanych na zimno na rzecz niezależnego klienta w państwie wywozu, Sąd zauważył przede wszystkim, że pomimo iż istniały rozbieżności pomiędzy różnymi wersjami językowymi art. 2 ust. 2 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, to jednak znaczna część tych wersji językowych odnosi się do przeznaczenia produktu objętego postępowaniem, bez odnoszenia się do zamiaru producenta co do wspomnianego przeznaczenia w chwili sprzedaży.
Następnie Sąd, po pierwsze, podkreślił, że art. 2.1 porozumienia antydumpingowego GATT(3) posługuje się w trzech językach urzędowych, odpowiednio, wyrażeniem: „destined for consumption” w języku angielskim, „destiné à la consommation” w języku francuskim i „destinado al consumo” w języku hiszpańskim, oraz po drugie, przypomniał, że przepisy podstawowego rozporządzenia antydumpingowego należy interpretować w miarę możliwości w świetle odpowiednich postanowień wspomnianego porozumienia antydumpingowego.
Wykładnię, zgodnie z którą nie ma konieczności poszukiwania „zamiaru” lub „szczególnej wiedzy” sprzedającego co do ostatecznego przeznaczenia produktu objętego postępowaniem, potwierdza również dokonana przez Sąd analiza kontekstu art. 2 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego.
Za wykładnią tą przemawia również cel dochodzenia antydumpingowego polegający na poszukiwaniu obiektywnych dowodów. W tym kontekście uzależnienie wykluczenia przy ustalaniu wartości normalnej sprzedaży produktów, które zostały wywiezione, od wykazania zamiaru sprzedawcy co do ostatecznego przeznaczenia produktu objętego postępowaniem, pozwoliłoby zdaniem Sądu na uwzględnienie przy ustalaniu wartości normalnej cen wywiezionych produktów, które mogłyby zniekształcić i uniemożliwić prawidłowe ustalenie wspomnianej wartości normalnej.
Wreszcie Trybunał wskazał, że wykładnia ta jest również zgodna z zasadami przewidywalności i pewności prawa, podczas gdy zastosowanie kryterium opartego na zamiarze lub szczególnej wiedzy sprzedawcy uzależniałoby uwzględnienie ceny sprzedaży wywiezionych produktów przy ustalaniu wartości normalnej od subiektywnego elementu, którego istnienie mogłoby okazać się w praktyce niepewne, a nawet niemożliwe do wykazania.
W ten sposób Sąd wywnioskował, że skarżąca nie wykazała w niniejszej sprawie, że Komisja naruszyła prawo lub popełniła oczywisty błąd w ocenie okoliczności faktycznych, odmawiając uwzględnienia przy ustalaniu wartości normalnej produktu objętego postępowaniem antydumpingowym sprzedaży skarżącej na rzecz jej niezależnego klienta.