ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(τρίτο τμήμα)

της 11ης Ιουνίου 2009

Υπόθεση F-72/08

Μιχάλης Κετσελίδης

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προηγούμενη διοικητική ένσταση – Απάντηση με την οποία επισημαίνεται ότι το αίτημα εξετάζεται – Συγγνωστή πλάνη – Δεν υφίσταται – Σιωπηρή απορριπτική απόφαση – Εκπρόθεσμη υποβολή διοικητικής ενστάσεως – Απαράδεκτο – Απόφαση κοινοτικού δικαιοδοτικού οργάνου – Νέο ουσιώδες πραγματικό περιστατικό – Δεν υφίσταται»

Αντικείμενο: Προσφυγή, ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΑΕ, με την οποία ο Μ. Κετσελίδης ζητεί την ακύρωση της σιωπηρής αποφάσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής περί απορρίψεως του αιτήματος του προσφεύγοντος για εκ νέου υπολογισμό των αναγνωριζομένων συντάξιμων ετών κατά τη μεταφορά στο κοινοτικό σύστημα του αναλογιστικού ισοδυνάμου των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που απέκτησε στην Ελλάδα.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται ως προδήλως απαράδεκτη. Ο προσφεύγων καταδικάζεται στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προθεσμίες – Επανεξέταση διοικητικής αποφάσεως που κατέστη απρόσβλητη

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

2.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Βλαπτική πράξη – Έννοια – Απάντηση της Διοικήσεως ότι το αίτημα του υπαλλήλου εξετάζεται – Δεν εμπίπτει

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

3.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προηγούμενη διοικητική ένσταση – Προθεσμίες – Εκπρόθεσμη άσκηση – Συγγνωστή πλάνη

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

1.      Η ύπαρξη νέου και ουσιώδους πραγματικού περιστατικού μπορεί να δικαιολογήσει την υποβολή αιτήσεως για επανεξέταση αποφάσεως που κατέστη απρόσβλητη μετά τη λήξη των προθεσμιών για άσκηση προσφυγής. Το εν λόγω πραγματικό περιστατικό πρέπει να είναι ικανό να μεταβάλει ουσιωδώς την κατάσταση του αιτούντος την επανεξέταση της εν λόγω αποφάσεως. Περαιτέρω, εναπόκειται στον ενδιαφερόμενο να υποβάλει σχετική αίτηση εντός εύλογης προθεσμίας. Πράγματι, το συμφέρον του να ζητήσει την προσαρμογή της διοικητικής του κατάστασης σε μια νέα ρύθμιση πρέπει να σταθμίζεται με την επιταγή περί ασφάλειας δικαίου.

(βλ. σκέψεις 32 έως 36)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 26 Σεπτεμβρίου 1985, 231/84, Valentini κατά Επιτροπής, Συλλογή 1985, σ. 3027, σκέψη 14· 13 Νοεμβρίου 1986, 232/85, Becker κατά Επιτροπής, Συλλογή 1986, σ. 3401, σκέψη 10

ΠΕΚ: 25 Μαρτίου 1998, T‑202/97, Koopman κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1998, σ. I‑A‑163 και II‑511, σκέψη 24· 7 Φεβρουαρίου 2001, T‑186/98, Inpesca κατά Επιτροπής, Συλλογή 2001, σ. II‑557, σκέψη 51

ΔΔΔ: 16 Ιανουαρίου 2007, F‑92/05, Genette κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 62

2.      Η γνωστοποίηση του γεγονότος ότι αίτηση υποβληθείσα δυνάμει του άρθρου 90, παράγραφος 1, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΚΥΚ) εξετάζεται και ότι οι υπηρεσίες του αρμόδιου οργάνου δεν έχουν καταλήξει ακόμη σε οριστικό συμπέρασμα δεν μπορεί, μεταξύ άλλων, να παρατείνει τις προθεσμίες που προβλέπονται στα άρθρα 90 και 91 του ΚΥΚ. Οι διάδικοι σε μια ένδικη διαφορά δεν μπορούν να παρατείνουν κατά βούληση τις προθεσμίες που προβλέπονται στο άρθρο 91 του ΚΥΚ, καθότι οι εν λόγω προθεσμίες είναι δημοσίας τάξεως και η αυστηρή τήρησή τους εξασφαλίζει τη σαφήνεια και την ασφάλεια των νομικών καταστάσεων.

(βλ. σκέψη 52)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 17 Ιουνίου 1965, 43/64, Müller κατά Συμβουλίου, Συλλογή τόμος 1965-1968, σ. 99· 17 Φεβρουαρίου 1972, 40/71, Richez-Parise κατά Επιτροπής, Rec. σ. 73, σκέψεις 8 και 9

3.      Η μη τήρηση των κανόνων που αφορούν τις προθεσμίες για την άσκηση διοικητικής ενστάσεως και προσφυγής μπορεί να μην έχει ως αποτέλεσμα την απόρριψη μιας προσφυγής λόγω απαραδέκτου στις περιπτώσεις όπου η εν λόγω μη τήρηση οφείλεται σε συγγνωστή πλάνη του υπαλλήλου. Ωστόσο, η έννοια της συγγνωστής πλάνης καλύπτει μόνον εξαιρετικές περιστάσεις, ιδίως περιπτώσεις όπου το οικείο κοινοτικό όργανο υιοθέτησε συμπεριφορά δυνάμενη να προκαλέσει, αφ’ εαυτής ή σε καθοριστικό βαθμό, σύγχυση σε καλόπιστο πολίτη ο οποίος επέδειξε όλη την επιμέλεια που απαιτείται από συναλλασσόμενο με συνήθη ενημέρωση.

Στην περίπτωση που η Διοίκηση διαβιβάζει απάντηση κατά την οποία η εξέταση του αιτήματος δεν έχει ολοκληρωθεί πριν από τη λήξη της προθεσμίας του άρθρου 90, παράγραφος 1, του ΚΥΚ, ο χαρακτηρισμός της πλάνης του υπαλλήλου ως συγγνωστής θα στερούσε των αποτελεσμάτων της την πάγια νομολογία σύμφωνα με την οποία η γνωστοποίηση του γεγονότος ότι ένα αίτημα εξετάζεται δεν έχει κανένα έννομο αποτέλεσμα και, ειδικότερα, δεν είναι ικανή να παρατείνει τις προθεσμίες που προβλέπονται στα άρθρα 90 και 91 του ΚΥΚ και αντίκειται στον κανόνα ότι η έννοια της συγγνωστής πλάνης πρέπει να ερμηνεύεται συσταλτικά.

(βλ. σκέψεις 55, 57 και 58)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 15 Μαΐου 2003, C‑193/01 P, Πιτσιόρλας κατά Συμβουλίου και ΕΚΤ, Συλλογή 2003, σ. I‑4837, σκέψη 22

ΠΕΚ: 10 Απριλίου 2003, T‑186/01, Robert κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2003, σ. I‑A‑131 και II‑631, σκέψη 54· 2 Μαρτίου 2004, T‑14/03, Di Marzio κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2004, σ. I‑A‑43 και II‑167, σκέψη 40